Ik begrijp jouw eerste punt, hoewel ik "geen kinderen hebben" ook als het inderdaad een bewuste keuze voor klimaatverandering is, niet "logisch" vind. Maar ik heb al uitgelegd waarom.Op zich heb je natuurlijk gelijk als je de vraag letterlijk neemt. Maar dan zou dat ook gelden voor ALLES wat hier vernoemd wordt. Immers, als je nooit op reis gaat omdat je een huismus bent, doe je dat ook niet voor het klimaat. Als je met de fiets gaat omdat je geen auto kan betalen doe je dat ook niet voor het klimaat. En als je geen rundvlees eet omdat je het niet lust, doe je het ook niet voor het klimaat. Maar even goed heeft het wél een positief effect, hoe klein ook. Daarom dat ik de vraag eerder interpreteerde als 'Op welke manier draag jij - bewust of onbewust - je steentje bij voor het klimaat'. Ik wilde dit topic zien als iets positiefs, waardoor mensen zich toch goed kunnen voelen over de kleine of grote dingen die ze wél goed doen, na steeds in de media te moeten horen hoe hopeloos het allemaal is en hoe we nooit genoeg doen. Op de manier waarop je een rommelige garage opruimt: je begint met een paar kleine dingetjes op te ruimen, je geeft jezelf een schouderklopje, en dat motiveert je om er mee verder te gaan. Maar positief denken, mag dat nog als het gaat om het klimaat?
Dan lijkt het me dat de meeste klimaatactivisten (althans diegenen die in de media steeds aan het woord komen) het debat niet begrijpen want laat mensen een schuldgevoel aanpraten nu nét datgene zijn wat ze steeds doen. Immers:
- Als Anuna de Wever zegt dat ze nooit meer zal vliegen en kritisch is voor vluchten binnen Europa, praat ze dan niet mensen die eens goedkoop op citytrip willen gaan omdat ze het hele jaar in een krap appartementje moeten zitten een schuldgevoel aan?
- Als Frank Deboosere zegt dat mensen maar maximum twee kinderen zouden mogen krijgen, praat hij dan niet kroostrijke gezinnen en mensen die graag veel kinderen willen een schuldgevoel aan?
- Als Jill Peeters zegt dat de klimaatcrisis de schuld is van mannen, praat ze dan niet de halve wereldbevolking een schuldgevoel aan?
Om maar te zeggen: dat mensen een schuldgevoel zouden krijgen doordat ik als simpel Limburgs arbeidertje op een afgesloten gedeelte van een gamingforum zeg dat ik geen kinderen heb (en al helemaal niet zeg wat anderen moeten doen) lijkt me wel héél sterk.
No one can make you feel inferior without your consent. Maar als je dat écht denkt kan je misschien voorstellen om een 'trigger warning' bij dit topic te zetten.
Nog één ding: ik vind het wel frappant dat je het hebt over 'zichzelf het leven benemen'. Want om eerlijk te zijn: met al de negativiteit, het doemdenken en het cynisme vraag ik me vaak af hoe lang het nog gaat duren vooraleer we geconfronteerd gaan worden met collectieve zelfmoorden. Als ik bijvoorbeeld Extinction Rebellion zie, met die stoet in het rood geklede vrouwen met witte gezichten, dan zie ik geen mensen die problemen willen oplossen en ergens hun schouders onder willen zetten. Wat ik zie is een dodencultus: de flagellanten van de 21ste eeuw.
Want dat krijg je natuurlijk als je steeds maar herhaalt hoe hopeloos het is, dat het nooit genoeg is, dat we er allemaal aangaan en de wereld onleefbaar wordt: enerzijds depressie en lethargie, of anderzijds hedonisme.
En daar is het klimaat ook niet mee geholpen...
Tweede deel - ja - ben ik inderdaad geen fan daarvan. Dat klopt. Ik denk dat Anuna en Frank het hier niet begrijpen. Maar van Jill Peeters zou ik dat vreemd vinden als zij dat gezegd heeft. Mag ik een link daarvan? Heel generaliserend ook.
De thematiek rond bevolkingstoename enzovoort, gaat daar wel richting naartoe. Zeg je dat andere werelddelen te veel kinderen hebben. Dan zijn er die genocides voorstellen (ontvruchten van hele bevolkingsgroepen is ook genocide). Collectief zelfmoord is daar dan weer een andere extreem in. Maar ik heb al gezegd waarom ik daar niet in geloof. Is ook nergens voor nodig. Als je collectief zelfmoord wilt plegen, dan heb je ook geen reden om voor het klimaat zorg te dragen (zonder ons herstelt de natuur zich ook wel). Dat zal ook nooit gebeuren zonder verzet. Maar een reden waarom we zo bezorgd zijn om milieu & klimaat, is juist om het leefbaar te maken voor toekomstige generaties. En er zijn absoluut oplossingen mogelijk zonder tot heel drastische maatregelen over te gaan.
Qua bevolkingsproblematiek in andere werelddelen. Toenemende welvaart, voorlichting, beter onderwijs, betere sex education, afname van religieuze taboe rond abortus en misschien vrijwillige levensbeëindiging zullen wonderen verrichten, maar Rome is niet op één dag gebouwd, en ook hier zal dat tijd in beslag nemen. Maar dat is de oplossing die er is, zonder daarvoor over te gaan tot extreem mensonterende maatregelen. Integendeel, met toenemende welvaart, beter onderwijs, veiligere seks zal het leven juist veel beter zijn voor bepaalde landen.