Vrijwillig kindvrij

[Str8_6]

Dat niets hebben voor mezelf - behalve mijn werk - was geen eigen keuze hoor. Ik ben sinds de geboorte 2x terug gestart met pianoles, maar telkens moeten stoppen. Afspraken moeten afzeggen omdat de dochter in het ziekenhuis lag of crècheverbod had, niet kunnen oefenen want er compleet door zitten naar oververmoeid toe,....

Eens het huis ingericht is en de werken die ik wil doen erop zitten, wil ik met veel plezier terug gaan fitnessen en piano spelen!

Ja is normaal ook als je er alleen voor staat. Moest ik alleen zijn dan zou ik daar ook totaal geen tijd meer voor hebben. Alleja nu wel omdat ze wat groter zijn en al eens een paar uur alleen thuis kunnen zijn. Maar op de leeftijd van je dochter gaat dat niet.

Toen mijn kinderen die leeftijd hadden dan had ik daar ook een pak minder tijd voor omdat ik toen ook weekends werkte en de dagen dat ik dan in de week thuis was zat ik alleen met de kinderen. Blij dat die tijd voorbij is want het was niet mijn gelukkigste periode.

 

[pablohoney]

Zelf ook ouders sinds een maand.
Hebbeb zelf ook een paar vrienden die er geen willen, niemand doet er ook raar over.
Zal zelf ook nooit aan koppels vragen wanneer beginnen jullie aan kinderen of iets dergelijk, je weet nooit de achterliggende issues van de betrokken personen. (Geen kinderen willen, moeilijk zwanger, miskramen)

Wat ik minstens even irritant vind dan mensen die vragen van wanneer beginnen jullie aan kinderen, zijn mensen die er altijd een punt van maken nooit kinderen te willen omdat uw leven gedaan is of welke andere apocalyptische reden dan ook.
Ok ge wilt geen kinderen, geen reden om het leven van andere mensen plots neer te halen.

 

[Deleted member 95]

Mulan is vrij hé. Ge moet geen jaren meer wachten.

Zij kan er nog mee lachen precies, maar mijn post was eigenlijk heel serieus bedoeld.

 

[kay-gell]

Hier ook bewust kinderloos.
Mijn huidige vriendin is wel wat jonger (zij 24, ik 35) maar zij wil er ook geen. Enfin, voorlopig toch.
Mijn ex was even oud en die wilde er ook geen.

Enerzijds lijkt het me prachtig om een kind te hebben. Ben mijn ouders enorm dankbaar dat ze zoveel voor mij gedaan hebben en denk dat het enorm dankbaar is om iemand zoveel te kunnen geven.
Heel veel respect voor mensen die zoveel van hun eigen leven opofferen voor hun kind maar het is niet aan mij besteed. Mocht het nu toch per ongeluk gebeuren dan is het zo.

Maar ik geniet eigenlijk van de enorme vrijheid die we hebben en ik zou niet willen ruilen.

 

[Deleted member 3056]

wat ik haat is als mensen zeggen dat kinderen fantastisch zijn, ik ken er nochtans enkele die een miserabel leven leiden dankzij hun kinderen

dat beweren ze zelf trouwens; het zijn niet allemaal perfecte kinderen die braaf en lief zijn

het is denk ik ook allemaal niet zo simpel dat het alleen aan de opvoeding ligt, je kan iets vragen aan jouw kind maar als die FU zegt kan je er ook weinig aan doen denk ik

en tegenwoordig is slaan ook geen oplossing, ze slaan al snel eens terug vandaag de dag

al een paar keer met koppels op weekend geweest en als ik dan de reacties van puberende 16 jarigen zien tov hun ouders, keert mijn maag

respect nul komma nul en altijd de middenvinger richting mama/papa; ik heb er maar 1 woord voor: onhandelbaar

Als zo'n etters op die leeftijd beginnen te gooien met middelvingers en fu dan is er al ergens heel vroeg iets ernstig misgegaan. Klappen geven haalt echt niets uit hoor, da's zo fout.

Gewoon fkes resetten die bende parasieten.

 

[Guazala]

Wat ik minstens even irritant vind dan mensen die vragen van wanneer beginnen jullie aan kinderen, zijn mensen die er altijd een punt van maken nooit kinderen te willen omdat uw leven gedaan is of welke andere apocalyptische reden dan ook.
Ok ge wilt geen kinderen, geen reden om het leven van andere mensen plots neer te halen.

Maar komen die mensen dat dan spontaan, uit het niks vertellen?
Want de enige context waarin ik mij kan voorstellen dat het logisch is om dat te vertellen, is wanneer anderen vragen waarom ge geen kinderen wilt.

Uiteraard is een belangrijke reden meestal het verlies van vrijheid en spontaniteit in uw leven zodra er kinderen zijn. Dat is ook gewoon zo dat een kinderloze geen rekening moet houden met kinderen (duh!). Dus als je vraagt waarom iemand geen kinderen wil, gaat dat vaak het antwoord zijn. Maar als ge er zelf achter vraagt, kunt ge dat toch niet als een aanval of neerhalen zien? Dan is dat gewoon een andere mening, andere prioriteiten in het leven en daar is toch niks mis mee?

Of zijn er dan echt mensen zonder kinderen die uit het niks naar u toe wandelen en zeggen: "Amai, een kind ofwa, al uw vrijheid weg en het einde van uw leven. Wat nen dommerik ben jij wel niet."?

't Is een serieuze vraag, want ik heb dat dus nog nooit ergens zien gebeuren.

 

[Mulan]

Zij kan er nog mee lachen precies, maar mijn post was eigenlijk heel serieus bedoeld.

Ik snap jouw post volledig hoor!
Maar het gebuisd zijn op kindvriendelijkheid van uw huis als single man vond ik hilarisch!

 

[PolletPoulet_OG]

Nee, geen kinderen.

Het is mss een iets te sterk woord dat ik ga gebruiken. Maar ik haat kinderen.

En plus als ik ergens zit en er zijn kinderen in het gezelschap, komt dat klein grut altijd naar mij gelopen. Heel hatelijk, maar kom, soms is er zo wel eens een exemplaar dat wel meevalt.

Zo lang anderen er gelukkig mee zijn, en ik word er niet mee lastig gevallen is het allemaal goed voor mij. Thank god dat ik nog niet zo een oepsie poepsie zwangerschap ben tegengekomen in mijn leven. Ik zou echt niet weten wat te doen.

 

[Str8_6]

Nee, geen kinderen.

Het is mss een iets te sterk woord dat ik ga gebruiken. Maar ik haat kinderen.

En plus als ik ergens zit en er zijn kinderen in het gezelschap, komt dat klein grut altijd naar mij gelopen. Heel hatelijk, maar kom, soms is er zo wel eens een exemplaar dat wel meevalt.

Zo lang anderen er gelukkig mee zijn, en ik word er niet mee lastig gevallen is het allemaal goed voor mij. Thank god dat ik nog niet zo een oepsie poepsie zwangerschap ben tegengekomen in mijn leven. Ik zou echt niet weten wat te doen.

Ik moet ook niks weten van andere kinderen. Er zijn er die zich daar echt mee kunnen bezig houden. En die komen ook altijd naar mij.

Nuja mss denken ze "tenminste 1 die volwassen doet en niet denkt dat hij 4 is.. Daar kan ik iets van leren."

 

[PolletPoulet_OG]

Nuja mss denken ze "tenminste 1 die volwassen doet en niet denkt dat hij 4 is.. Daar kan ik iets van leren."

Bwa


Soit, waar ik wel mee zou kunnen leven is de situatie die Nahtrent schetst. Eentje scoren met een kind. In mijn geval wel echt al een jong volwassen kind dan. Ik kan sowieso wel goed met tieners overweg denk ik. De kinderen van mijn zus komen hier toch altijd over de vloer als ze iets hebben uitgestoken waar hun moeder niet mee gaat kunnen lachen.

Maar daar zou ik mss nog wel mee kunnen leven. Zonder echt de verantwoordelijkheid te hebben, sounds nice.

 

[Str8_6]

Bwa


Soit, waar ik wel mee zou kunnen leven is de situatie die Nahtrent schetst. Eentje scoren met een kind. In mijn geval wel echt al een jong volwassen kind dan. Ik kan sowieso wel goed met tieners overweg denk ik. De kinderen van mijn zus komen hier toch altijd over de vloer als ze iets hebben uitgestoken waar hun moeder niet mee gaat kunnen lachen.

Maar daar zou ik mss nog wel mee kunnen leven. Zonder echt de verantwoordelijkheid te hebben, sounds nice.

Welja mijn oudste is nu 12 en vind ik een veel toffere leeftijd al. Samen eens mijn vrouw pesten en zij mij, samen eens iets doen, we lijken ook wel goed op elkaar van karakter dus is wel tof.

 

[Heroixx]

Ik ben er 28, mijn vriendin 31. Zij heeft een zoontje van 3j, ken hem sinds zijn jaar en half. Ben dus ineens stiefvader geworden, ook al vind ik dat een lelijk woord en probeer ik dat vaak te vermijden. Ik kan niet zeggen dat ik hem niet graag zie, want ik ben er wel aan gehecht, maar echt liefde is dat toch niet. Ik schaam me soms ook voor die gevoelens. Ik zal ook altijd proberen om meer een goede vriend van hem te zijn dan een tweede papa ofzo, want hij heeft een goede papa.

Twee, drie jaar is ook gewoon een ongelooflijke kutleeftijd. Ze steken vanalles uit, beginnen karakter te kweken en breken alles af. Ik zie dat mijn vriendin dat bedekt met de mantel der liefde maar aangezien het mijn eigen kind niet is heb ik het daar soms moeilijk mee. Hij is een echt mamaskindje en wilt alles met mama doen in de week dat hij bij ons is, als ik dan iets doe genre hem in bad of bed steken, weent hij vaak omdat ik het doe en mama niet. Hij weent eigenlijk voor alles als hij zijn zin niet krijgt. Daar voel ik me vaak rot over, alsof ik het niet goed genoeg doe. Mijn vriendin steekt het dan vaak op de leeftijd. Nu ja, nieuw samengestelde gezinnen, het is toch niet evident.

Ik geniet stiekem wel van de week dat hij er niet is. We zijn van plan om binnenkort ook voor een kindje te gaan en ben oprecht nieuwsgierig naar dat "onvoorwaardelijke liefde"-gevoel, omdat ik dat nu jammer genoeg écht niet heb mijn mijn stiefzoontje. Heb nu wat ervaring sinds de stiefzoon er is, maar voel me ook echt wel klaar om zelf papa te worden. In onze vriendengroep zit er vanalles, bewust kinderloze koppels, koppels met een kindje of oudere kinderen. Wij hebben geen veroordelingen naar elkaar toe, beter zo.

 

[Tanuki_]

Maar ik denk dan anno 2021 niemand nog zo geschrokken zal zijn wanneer iemand beslist om kinderloos te blijven. In onze vriendenkring zit van alles wel wat, moet iedereen maar lekker voor zichzelf uitmaken.

Oh jawel hoor, nog vaker dan dat je zou denken misschien. Het zal natuurlijk afhangen van je omgeving maar sommige mensen kunnen dat echt niet begrijpen, vinden het zelf egoïstisch Soms vinden mensen dat zelf beledigend tegenover mensen die kinderen willen maar er geen kunnen krijgen. Zelf in 2021!

Ik heb over het algemeen niets tegen kinderen, zeker baby's en kleuters vind ik super schattig. Mijn neefje is het koddigste manneken die ik ooit heb ontmoet, maar eens ze zo die leeftijd beginnen krijgen waar ze hunzelf mega interessant vinden en zo wat beginnen uitdagen en zien hoe ver ze kunnen gaan met het niet luisteren is mijn geduld echt wel gelimiteerd. Zo wanneer je zegt dat ze iets niet mogen en ze dan natuurlijk zoveel mogelijk gaan proberen om het wel te doen. Onlangs bij vrienden met kindjes (3-5 jaar ofzo?) en ik had al een paar keer gezegd dat ze mijn hondjes moeten gerust laten, dat ze bang zijn van kindjes. (De hondjes zijn niet bang en heel kalm maar de oudste houdt niet zo van drukte en de jongste is nog veel te wild om veilig met kleuters te spelen). Maar toch moest ik dat de hele tijd dat wij daar waren blijven herhalen (en de ouders ook). Ik kon echt geen moment op mijn gemak zijn, en dat had echt mijn namiddag een beetje verpest. Ik heb echt geen behoefte om dat jaren aan een stuk mee te maken

Moest ik (hypothetisch) iemand tegenkomen maar hij heeft een kind/kindjes dan weet ik oprecht niet hoe ik dat zou vinden. Aantal en leeftijd is wel belangrijk, ik denk ook wel eens ze zo wat de puberteit voorbij is en er geen discussie kan zijn over belangrijke beslissingen (aka geen/minder verantwoordelijkheid voor mij aangezien het mijn kind niet is) zou het misschien wel nog lukken. Ik ben wel een zorgzaam iemand, als hij/zij iemand zou nodig hebben om hun te komen halen om 3u 's nachts na een feestje dan zou ik dat zeker doen bvb. Maar ik wil eerder een leuke tante zijn, die vaak op reis gaat en dan leuke souvenirtjes meeheeft voor hen Of waarbij je dan eens mag logeren als de ouders een weekendje weg willen en waar je dan laat op mag blijven

 

[Horse]

Ik snap ook niet waarom mensen geen hondje willen. Maar écht niet hé
Niets dan plezier en fun en liefde!

 

[ikbenben]

Ik snap ook niet waarom mensen geen hondje willen. Maar écht niet hé
Niets dan plezier en fun en liefde!

Zelfde als een kind...te aanhankelijk en irritant. Geef mij maar een kat, die laat je tenminste met rust

 

[Guazala]

Ik snap ook niet waarom mensen geen hondje willen. Maar écht niet hé
Niets dan plezier en fun en liefde!

Zelfde reden dan kinderen eh. Dat zorgt voor een mindere vrijheid en spontaniteit in uw leven en ge moet daar verantwoordelijkheid voor dragen.

Wij zijn daarom gewoon voor 3 vetplanten gegaan toen we zijn gaan samenwonen. Ze zeggen dat ge een vetplant niet kapot krijgt....
Maar blijkbaar is 3 vetplanten vermoorden op een half jaar tijd echt niet zo moeilijk als je zou denken.

 

[Bjorn]

Geen kinderen hier en gaan er ook nooit komen. Als ik kameraden zie, altijd al dat geregel, weg spontaniteit in het leven, dat hoeft voor mij niet .. al krijg je er meestal wel heel mooie dingen voor in de plaats. Maar toch, ik ben nog steeds te avontuurlijk (en mijn partner ook gelukkig) en leef graag van dag tot dag, kinderen zouden hier niet passen.

 

[Koonut]

Bewust kinderloos. Grotendeels door de vriendin. Moest ik ooit een vriendin hebben gehad die duidelijk een wens er voor had dan zou ik er mogelijk wel voor geplooid zijn. Met alle gevolgen van dien. Er is iets erg mooi aan een vrouw die vol voor haar kinderwens gaat. Die stralende glans kan je bij sommige moeders er echt van aflezen en soms heeft dat wel eens iets pre historisch geprikkeld in mij.

Maar ik heb sowieso al weinig familie die mee het gewicht kan dragen op eventueel moeilijke momenten. En ik ben ook echt geen gemakkelijke mens die uit de weg gaat om zich te integreren op een volwassen manier. Dus die wens is er nooit echt geweest.

Ik zou een goede vader zijn die eerste paar jaar, maar vanaf een jaar of 6 wanneer de invloeden van buitenaf beginnen in te sijpelen zou ik veel te controlerend en te confronterend worden.

Mijn vriendin was altijd zeer duidelijk, geen kinderen. Als het simpel kon had ze al lang haar hele baarmoeder verwijderd. Soms spreekt ze zich ook uit op die cliché manier dat hier al is aangehaald, vol walging op het idee van kinderen. Zeker als mensen het vragen met die triestige "ik heb medelijden met u" toon. Maar dat is dan haar revanche voor elke keer ze zo haar hebben gevraagd achter kinderen. Ik gun haar dat moment, maar zeg ook elke keer, hey iedereen het zijne

Vorig jaar van haar vriendenkring is er de eerste die een kindje had. Heeft ze die peuter in haar handen gekregen. De onwennigheid spatte ervan af, alsof ze een megabaguette voor de helft gevuld met water vasthad

 

[Deleted member 3056]

@Koonut
Is er dan iets in het verleden gebeurt waardoor ze er zo van walgt en zelfs haar baarmoeder zou willen verwijderen?
Als het te persoonlijk is mag je dit negeren hé
Met alle respect voor haar beslissing, als ze er geen wilt is dat haar goed recht.❤

 

[ikbenben]

Wij zijn daarom gewoon voor 3 vetplanten gegaan toen we zijn gaan samenwonen. Ze zeggen dat ge een vetplant niet kapot krijgt....
Maar blijkbaar is 3 vetplanten vermoorden op een half jaar tijd echt niet zo moeilijk als je zou denken.

Wij hebben alleen valse planten, echte blijven ook nooit lang leven bij ons
Onze kat houd het wel al 11 jaar vol!