Het sympathiekste stadsfestival van het land vormt al sinds 1975 het kloppende muzikale hart van tien dagen aan kermis, leut en vertier in de binnenstad van Lokeren. Tien dagen, vol grote en kleine pareltjes in de meest diverse genres, maken van de Lokerse Feesten steeds een fijne ontdekkingstocht. Wij van BeyondGaming waren dan ook wat graag van de partij, om drie opeenvolgende dagen van een bijzonder geslaagd programma mee te genieten op parking Grote Kaai. Traditiegetrouw staat die eerste zondag van het festival in het teken van de zwaardere gitaren. Niks beter om drie dagen festival te beginnen, dan een stevig potje moshen leek ons.
STAKE
Een straffere binnenkomer dan STAKE kun je in België uiteraard nauwelijks uit je mouw schudden. Alleen beslisten de weergoden daar helaas anders over. Door de aanhoudende regen en vooral de stevige windstoten kreeg Lokerse Feesten een gevaarlijke situatie voorgeschoteld die ervoor zorgde dat het optreden niet door kon gaan. Elektronische apparatuur en water zijn dan ook geen droomhuwelijk. Het optreden van STAKE werd dan maar verplaatst naar de laatste positie van het veel kleinere Club StuBru, tussen Within Temptation en Amenra gesandwicht. Dankzij een handige shortcut met dank aan de organisatie, konden we vlot langs het hoofdpodium naar de reeds overvolle Club waar we een furieus STAKE aan het werk zagen. ‘Sorry van daarnet gasten, ik had mijn paraplu niet mee.’ zei frontman Brent Vanneste, alvorens terug de geluidsmuur te slopen in een kolkende Club StuBru.Biohazard
De eerste show op de main was weggelegd voor een stevige brok nostalgie, met deze blast from the past van de jaren negentig. Nee, Biohazard is al lang niet meer die toonaangevende band van bijna drie decennia geleden, maar voor het eerst in lang komt het wel in de buurt. De oorspronkelijke bandleden hebben sinds vorig jaar terug hun weg naar elkaar en het podium gevonden, en stonden in Lokeren garant voor een uurtje ongecompliceerde hardcore punk. Subtiliteit is niet het woord dat je associeert met deze Amerikanen, wat ervoor zorgde dat de parking meteen getrakteerd werd op een vuile explosie van testosteron die zijn weg baande naar het publiek. Mannen wiens haarlijn al een paar jaar wijkende was, herbeleefden hun jeugd en doken in een wervelwind van lichamen die al behoorlijk wat kilometers op de teller hadden. Ja, de hoogdagen van Biohazard liggen al ruim achter ons, maar desondanks spatte de energie nog steeds van de band en was het uiterst amusant om even mee te gaan in de tijdscapsule en een pogo in te zetten op oude krakers als ‘’Punishment’’.Bullet For My Valentine
De Welshmen van Bullet For My Valentine zijn graag geziene gasten in ons land. De Lokerse Feesten zijn dan ook de tweede passage van de band in ons land na een gesmaakt optreden in de AB in april. Dat ook nu weer de boel plat gespeeld moest worden, ontdekte Lokeren al bij het openende drumsalvo van "Knives’’. Goedenavond Lokeren, tijd om de boel af te breken. Het blijft een rare band dat Bullet For My Valentine, tegelijk snoeihard en melodieus poppy bij momenten. Het maakt de perfecte gateway drug voor het genre, een vlotte instapper voor nieuwkomers. Lokerse Feesten ging dan ook steeds gretiger mee in de meezingbare trip van de band, waarbij songs als ‘’Tears Don’t Fall’’ doel wisten te treffen als kogels. De eerste grote circlepit van de avond was dan ook verdiend voor een band die het beste van zichzelf stond te geven op de stage. Extra bonuspunten voor drummer Jason Bowld die zijn vellen teisterde op een manier die ons even respectvol ons petje deed afnemen, alvorens we opnieuw het strijdgewoel werden ingesleurd. Bullet For My Valentine was op de Lokerse energetisch en melodieus.Megadeth
Hoe straf de Lokerse Feesten jaar na jaar ook programmeren, de gage van Metallica is daar aan de Grote Kaai te hoog gegrepen. Met Dave Mustaine hebben ze echter een legende in huis gehaald die toch eventjes lid was van die multimiljonairs van de metal alvorens hij in '83 onceremonieel uit de band werd geflikkerd. Wat boeit het ook? Mustaine staat bekend als een van de founding fathers van de thrashmetal en stond nu met zijn band Megadeth op het podium van Lokeren te pronken. Het grappige aan die band blijft dat Mustaine eraan begon uit wrok na zijn ontslag, en als dikke middelvinger naar James en Lars besloot om alles harder en sneller te spelen dan zij ooit deden.Dat Mustaine na al die jaren nog steeds het gitaarspel in de vingers heeft, kon de Grote Kaai al snel ontdekken op de grote schermen. De vingers van Mustaine dansten over de snaren als prima ballerina’s die de meest bezwerende riffs en solo’s uit het instrument toverden. Ook de band die Mustaine vergezelde, stond uiteraard uitstekend te musiceren. De frontman heeft een behoorlijk perfectionistische reputatie, wat ervoor zorgt dat hij enkel met de beste wil werken. Braziliaan Kiko Loureiro is dan ook net als Mustaine een virtuoos op gitaar, en Antwerpenaar Dirk Verbeuren een technisch ronduit indrukwekkende drummer. Dat meesterschap zorgde ervoor dat Megadeth een show gaf die vooral indrukwekkend om te zien was, maar dat neemt niet weg dat er ook nu behoorlijk wat gesprongen en gemosht kon worden. Mustaine was duidelijk in zijn sas, en bedankte het publiek uitvoerig, zowel verbaal als muzikaal, met bijvoorbeeld een uitstekend ‘’Symphony of Destruction’’. Zelfs de stem van Mustaine, die tegenwoordig een stuk lager ligt dan een jaar of twintig geleden, past nog steeds wonderwel bij de band. Waardig ouder worden op het podium, het is weinig grootheden van de rock gegeven, maar Dave Mustaine speelt het maar mooi klaar.
Within Temptation
Dat metal een veelzijdig genre is, konden we de voorbije uren op het podium van de Lokerse Feesten al meermaals aanschouwen, dus waarom ook niet een stevig potje symfonische theatraliteit aan de mengelmoes toevoegen? Within Temptation is zonder twijfel een van de locomotieven waar het treintje van deze festivaldag aan is opgehangen, wat ervoor zorgde dat het drummen was voor een plekje aan het hoofdpodium. Om kwart voor tien, kreeg het publiek eindelijk waar de verwachtingen al een tijdje voor gespannen waren. ‘’Our Solemn Hour’’ trok meteen de kaart van de epiek die Within Temptation zo gretig op tafel gooit. Een streepje Latijn dat als een soort mantra losgelaten werd over Lokeren, een Sharon den Adel die meteen weer duidelijk maakte waarom ze zo geliefd is als zangeres met die heerlijke sopraanstem en een rifje om je tandjes in te zetten. Within Temptation weet hoe ze een show moet openen.Ook ‘’The Reckoning’’ en ‘’Faster’’ wisten indruk te maken. Je kan een heel artikel vullen met lofbetuigingen voor die ronduit indrukwekkende stem van den Adel, maar de band om haar heen versterkt uiteraard de power minstens tienvoudig. De strakke lichtshow en toortsen van vuur die werden uitgespuwd, complimenteerden enkel verder de status van Within Temptation als headliner. Zeker wanneer met ‘’Paradise’’ meteen nog een ander fanfavorietje losgelaten werd op het publiek, wist je dat de Nederlanders in Lokeren een goede beurt aan het maken waren. Er werd gesprongen en enthousiast meegezongen, de sfeer zat opperbest. Het was een momentum dat Within Temptation helaas niet volledig kon vasthouden.
De schuld daarvan is terug te vinden in de setlist, die voor een band van dit kaliber een tikje eigenzinnig voelt en behoorlijk grote hiaten liet. Nummers als het nieuwe "Wireless’’ of "Entertain You’’ zijn sterk, maar je weet dat op een festival als dit iedereen zit te wachten op die oude hits. Het publiek zat gewoon te wachten op "Ice Queen’’ en "Angels’’, maar die lieten niet van zich horen. "Stand My Ground’’ was gelukkig wel van de partij en kreeg het wat uitdovende vuur terug opgepookt bij de massa. Ook het slot van het optreden kreeg gelukkig de volledige Grote Kaai nog even op zijn poten. ‘’Don’t Pray For Me’’ blijft een lekker potige meezinger, maar het was zoals steeds het Efteling-sfeertje van ‘’Mother Earth’’ die op imponerende wijze afsloot. Het nummer opent lieflijk met strijkers, een fluit en engelengezang, om vergezeld te worden van riffs die steeds harder in de mix komen te zitten. Het is en blijft het perfecte visitekaartje voor de symfonische metal van Within Temptation, en de perfecte afsluiter om iedereen tevreden terug naar de bar te sturen.
Amenra
Amenra voelt vanop een afstand als een wat rare headliner voor een dag van de Lokerse Feesten. Een rariteit of iets dat muzikaal moeilijk in een hokje te duwen is, iets uniek. Maar dat de band uit Kortrijk al jaren aan het timmeren is aan een reputatie die sterker staat dan de fundamenten van de Notre-Dame en een gevolg aan trouwe fans heeft opgebouwd, ook dat valt niet langer te negeren. In juli imponeerden ze nog een overvolle Barn op Rock Werchter, nu staan ze in het pikkedonker van de Lokerse Feesten op hun oververdiende plek. Een show van Amenra is dan ook geen concert, het is een belevenis die zich moeilijk in woorden laat vatten. De welbekende tripod werd op het scherm geprojecteerd en iedereen wist meteen wat dat betekende: de storm die al heel de tijd dreigend over de Lokerse Feesten hing, mocht losbarsten.De gitaren trokken een beenharde muur van smart en kwelling op, terwijl Colin H. van Eeckhout, zoals vanouds met zijn rug naar het publiek, ertegenaan stond te beuken. Weerzinwekkende beelden van oorlogstaferelen lieten de lelijkheid contrasteren met de bij momenten delicate schoonheid van de muziek. Vanop een afstand stonden de wat meer terughoudende toeschouwers verrast of gefascineerd het schouwspel gade te slaan. Vooraan stonden de discipelen van de Church Of Ra, haast in trance, meegevoerd in de wereld van de band. Gedichten werden als een mantra gepreveld over hekken van prikkeldraad, oerschreeuwen werden de nacht in gestuurd. Amenra blijft een uniek beest dat heerlijk om zich heen klauwde. Nummers als ‘’De Evenmens’’ en de tragische epiek van ‘’A Solitary Reign’’ blijven uiteraard hoekstenen, maar het bleken uiteindelijk slechts onderdelen van een show die je als toeschouwer meesleurde in een ervaring. Amenra imponeerde in Lokeren, dat is duidelijk.
De metalzondag van de Lokerse Feesten toonde na een wat moeilijke start maar al te goed hoe veelzijdig het genre kan zijn, en kon gelukkig rekenen op een paar optredens die je enkel kan omschrijven als ‘uiterst straf’. De wind en regen maakten later op de dag plaats voor helderder weer, maar de storm bleef de rest van de dag heerlijk woelen op het podium van de Lokerse Feesten.
Foto's
Foto's door Tom Depoorter
