Vermiste kleuter Dean dood teruggevonden

Heeft niets met straffen te maken. Einde bestaan.
Een gevaar voor de maatschappij en geen enkele meerwaarde..
Doodstraf is al enorm veel over gedebatteerd geweest, maar dat lost niets op. Is niet humaan, pakt enkel recidivisme aan, etc. Op zich begrijp ik dat sentiment, maar het totaalplaatje is het niet waard, ook al lijkt het de makkelijkste oplossing. In de VS duurt het soms zelfs tientallen jaren na de uitspraak van een doodstraf of na het feit dat iemand ook daadwerkelijk gedood wordt. Dat is ook niet humaan. En ook niet iedereen is een recidive. Ik denk niet dat opnieuw ter sprake moet komen, maar waar het wel aan schort is als iemand vrijkomt, dat die persoon daar niet altijd voor klaar is. En dat er te weinig hulp voorhanden is na dat die persoon vrijkomt. Los van of de strafmaat correct is en niet te soft is. En daar loopt het fout (te weinig plaats, dit, dat). Die jongen die ook de dwaal is deze herfst, daarvan hadden de ouders ook aan de alarmbellen getrokken. Gelukkig bleef het bij een grote klopjacht. Maar de politiek snapt enkel als er ook iets gebeurd dat de signalen zijn. En dan nog gebeurt er niets aan de vele mensen die wel lijden en geen gevaar voor anderen vormen.
 
Wij missen hier een effectief levenslang. Het verwijderen uit de maatschappij. Doodstraffen lossen niks op, het is geen afweermiddel want dat verondersteld doordenken en dat ontbreekt veelal in het brein van geweldenaars. Maar uit de maatschappij verwijderen voor altijd, een vergeetput als het ware, dat zou een echte optie moeten zijn en niet gewoon hoogst zelden door besluit van hogerhand.
Er zijn te weinig gevangenissen, laat ze zich nuttig maken en gebruik ze als bouwers. Zij die buiten komen hebben een stiel, zij die voor altijd binnen zitten hebben een menswaardig onderdak. Want ze mogen wel degelijk menswaardig leven *binnen zeer afgetekende lijnen en zonder zich nog in het openbare leven te kunnen mengen*. Wij verwachten bepaalde gedragingen van onze medemens, bepaalde dingen zijn niet te ‘herkansen’.
 
Maar wat is precies de redenering die daar achter zit? Iemand die depressief is heeft waarschijnlijk instabiele vrienden/familie die misschien niet adequaat genoeg zijn om een kind op te vangen? Of gaan we ook zo'n onderzoek doen als een ouder na een verkeersongeval even de kinderen bij familie/vrienden onderbrengt? En als een ouder het te druk heeft op het werk?

Had die vrouw te kennen gegeven dat ze geen weg kon met haar kinderen zou er wel achter een oplossing gezocht geweest zijn, maar als de kinderen bij familie/vrienden terecht kunnen lijkt het me toch logisch dat het daar stopt, er is toch niet echt sprake van een hoger risico hier dan in andere situaties?

Omdat mensen met heel zware psychische problemen mss soms ten einde raad zijn, niet goed kunnen oordelen, geen andere uitweg zien,... Ik begrijp echt niet dat het verschil met andere gevallen niet duidelijk is? Het zou gewoon extra begeleiding kunnen zijn voor mensen die het op dat moment ook gewoon heel hard nodig hebben.

Ik heb het mogelijks ergens gemist, maar het was vooral bij de vriendin dat ze verbleven, de dader was de nieuwe vriend hiervan. Daarmee de vragen : Waar trek je de grens?

En wederom : Achteraf heel makkelijk gezegd. Captain Hindsight is een hele grote help natuurlijk. Het zou handig zijn als deze zich op voorhand zou aanmelden om te komen helpen.

Nee, ze heeft duidelijk aangegeven dat hij hem zelf vaak opving en het kind hem als een soort nonkel zag.

Als er nu eens geld/mankracht voor zou zijn...

Ik zeg vooral : Allemaal veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hier wordt gedaan alsof men niet al massa's middelen tekort komt om juist zo'n dingen te doen. Om mensen op te volgen, om mensen te ondersteunen, om...

Het wordt hier allemaal afgedaan als "poepsimpel, men had gewoon ff X moeten doen". Ik zeg : De realiteit is anders. En de prioriteit zou anders moeten zijn.

En dus omdat het wat geld zou kosten mag er niet naar oplossingen worden gezocht om dergelijke zaken te vermijden? Zowel bij dader als bij slachtoffer? Nee, het wordt niet als poepsimpel afgedaan, maar het had eventueel wel kunnen vermeden worden mits meer opvolging. Waarom is dat zo moeilijk te geloven?

Allé, ze wist dat hij 10 jaar in de cel had gezeten, zogezegd onschuldig. Dat zij zichzelf daar geen verdere vragen bij heeft gesteld kan te maken hebben met haar mentale toestand. Maar indien ze dit ook zou hebben verteld tegen haar medische begeleiders, zouden die dan niet de reflex moeten hebben die naam even te checken?
 
Doodstraf is al enorm veel over gedebatteerd geweest, maar dat lost niets op. Is niet humaan, pakt enkel recidivisme aan, etc. Op zich begrijp ik dat sentiment, maar het totaalplaatje is het niet waard, ook al lijkt het de makkelijkste oplossing. In de VS duurt het soms zelfs tientallen jaren na de uitspraak van een doodstraf of na het feit dat iemand ook daadwerkelijk gedood wordt. Dat is ook niet humaan. En ook niet iedereen is een recidive. Ik denk niet dat opnieuw ter sprake moet komen, maar waar het wel aan schort is als iemand vrijkomt, dat die persoon daar niet altijd voor klaar is. En dat er te weinig hulp voorhanden is na dat die persoon vrijkomt. Los van of de strafmaat correct is en niet te soft is. En daar loopt het fout (te weinig plaats, dit, dat). Die jongen die ook de dwaal is deze herfst, daarvan hadden de ouders ook aan de alarmbellen getrokken. Gelukkig bleef het bij een grote klopjacht. Maar de politiek snapt enkel als er ook iets gebeurd dat de signalen zijn. En dan nog gebeurt er niets aan de vele mensen die wel lijden en geen gevaar voor anderen vormen.

Een monster als DDK hoort niet vrij te komen. Juist dat hij niet klaar was om vrij te komen, dat zal hij ook nooit kunnen zijn. De galg is wat hij hoort te krijgen (al bij zijn eerste keer) en het interesseert me geen hol of je dat humaan vindt of niet. Hij mag namelijk zelfs niet de kans krijgen om recidive te plegen.

De doodstraf in een geval als dat van hem lost veel op (schuld is duidelijk, misdrijf is sadistisch van aard). Het is een verbetering van onze maatschappij.
 
Ja, inderdaad. De persoon was veroordeeld voor kindermishandeling met de dood tot gevolg en heeft daarvoor 10 jaar effectief gekregen en dit uitgezeten.

Ik vind het nogal tendentieus dat iedereen nu afkomt dat het gerecht enkel maar aandacht heeft voor de dader. Je kan vinden dat die straf te licht is, maar na een uitgezeten straf wordt je nu eenmaal terug in de maatschappij gegooid. Misschien kreeg deze persoon geen psychologische ondersteuning, misschien wel en heeft hij daar 10 jaar een rol gespeeld of leek het alsof hij nu beter wist en zijn de stoppen alsnog doorgeslagen.

Uiteindelijk kan je dit soort zaken enkel compleet vermijden door mensen voor bepaalde misdrijven blijvend op te sluiten, of ze te doden, beide oplossingen worden snel aangehaald op een internetforum maar zijn praktisch toch gewoon niet haalbaar. Je kan ze ook langer opsluiten, met de vraag of dit het achteraf beter maakt, en ze meer begeleiden. Al die realistische opties komen neer op geld uitgeven aan misdadigers, wat niet echt populair is bij de bevolking, en dus bij de politici. Iedereen die een gevangenis in zijn buurt wil mag zijn hand opsteken.

Ik vind dat er naar goede gewoonte in deze thread weer heel hard wordt gedaan alsof we ook maar iets van inzicht hebben in de vorige rechtzaak of de huidige feiten, aan de hand van wat artikels. Gebaseerd daarop de schuld dan deels bij de moeder te leggen uit een soort van CVP-ideaalbeeld van het gezin vind ik eerlijk gezegd ook redelijk degoutant. Er is hier één schuldige, en dat is iemand die na 10 jaar gevangenis dan toch zijn 2de kans heeft weggegooid, en zo heeft bewezen dat hij niet in de samenleving thuishoort.
Imo kan er in dit topic nog geen deftige discussie gehouden in dit standium van het verhaal. Iedereen spreekt nog teveel vanuit bepaalde emoties. En deftig debat over dit alles zou wel kunnen maar dan moeten de eerste emoties wat gaan liggen.
 
Hier ga ik dan wel weer volledig mee akkoord. Er moet zeker heel wat meer aan gedaan worden. Maar zie post hierboven : Is vooral iets wat vanuit de politiek moet komen.


En ja, niet enkel gedetineerden, ook mensen die niet in de gevangenis zitten mogen gerust heel wat meer hulp krijgen op sommige vlakken. Vooral psychisch, en vooral als er kinderen mee gemoeid zijn.

Fair enough, daar kan ik nog het met je eens zijn.

Alleen zijn rechten en plichten, straffen en rehabiliteren wat mij betreft onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Er mag op sommige vlakken meer hulp zijn, maar op andere vlakken moeten we ook strenger durven zijn. De meerwaarde van een kindermishandelaar en doder terug in de samenleving te herintegreren was nul, en we zien de gevolgen.

Doodstraf moet voor mij niet eens per se, daar zijn ook heel wat nadelen aan verbonden (gevaarlijke macht om te geven aan de overheid, geen kans om die straf zelfs maar beperkt terug te draaien bij fouten of twijfel over schuld/onschuld). Maar eerlijk gezegd, een moderne vergeetput zonder al te veel middelen te verkwisten aan nutteloze "rechten" van dergelijke mensen - zoals in dat artikel van De Standaard, waarin gedeterneerden klagen dat ze niet naar de mis/kerk konden -, waarin zo'n monsters effectief levenslang worden opgesloten, daar zie ik weinig mis mee.
 
Omdat mensen met heel zware psychische problemen mss soms ten einde raad zijn, niet goed kunnen oordelen, geen andere uitweg zien,... Ik begrijp echt niet dat het verschil met andere gevallen niet duidelijk is? Het zou gewoon extra begeleiding kunnen zijn voor mensen die het op dat moment ook gewoon heel hard nodig hebben.



Nee, ze heeft duidelijk aangegeven dat hij hem zelf vaak opving en het kind hem als een soort nonkel zag.



En dus omdat het wat geld zou kosten mag er niet naar oplossingen worden gezocht om dergelijke zaken te vermijden? Zowel bij dader als bij slachtoffer? Nee, het wordt niet als poepsimpel afgedaan, maar het had eventueel wel kunnen vermeden worden mits meer opvolging. Waarom is dat zo moeilijk te geloven?

Allé, ze wist dat hij 10 jaar in de cel had gezeten, zogezegd onschuldig. Dat zij zichzelf daar geen verdere vragen bij heeft gesteld kan te maken hebben met haar mentale toestand. Maar indien ze dit ook zou hebben verteld tegen haar medische begeleiders, zouden die dan niet de reflex moeten hebben die naam even te checken?
Ik zeg niet dat bovenstaande niet mag gebeuren, en ik zeg niet dat er niet "mogelijks" fouten zijn gemaakt.
Maar ik vind de aannames simplistisch en het is makkelijk om te zeggen "wat men had moeten doen" als de middelen, ondersteuning, wettelijk kader, ... er momenteel niet voor zijn. Voor het grootste stuk zit de fout bij de politiek.

En dan nogmaals vind ik vooral dat er op andere vlakken meer gekeken moet worden. Het is niet aan alle mensen "in moeilijkheden" om al hun contacten te laten "traceren". Het is dan efficiënter om daders, en hun contacten, beter op te volgen. Daar bereik je veel meer mee.
 
  • Leuk
Waarderingen: derp
We moeten ook wat realistisch blijven over de hoeveelheid misdrijven die we kunnen vermijden met ons gerechtsapparaat. We zijn met elf miljoen. Er zijn altijd wel enkele zware probleemgevallen die door de mazen van het net zullen glippen. Het aantal zaken dat hier foutliep om dit te laten gebeuren is echt wel groot: Moeder in therapie in zwakke positie die uitzonderlijk de hulp moest inroepen bij een vriendin die duidelijk niet stabiel was die dan toevallig samen was met de meest ongeschikte persoon van het land om op een kind te passen, die dat dan nog eens goed verborgen hield ook...

Als ik zo lees wat hier allemaal wordt voorgesteld als verbeteringen aan onze justitie om dit te vermijden, denk ik dat we met die tientallen miljoenen euro's die we daarvoor moeten investeren beter wat goeie fietspaden zouden aanleggen. Daar gaan we wsl een grootteorde meer levens mee redden. Of ontwikkelingshulp. Dan redden we er misschien 1000x zoveel levens mee. Ik wil maar zeggen dat de emoties die bij dergelijke zaken loskomen geen goeie leidraad vormen voor het nemen van beslissingen die onze maatschappij ten goede komen.
 
Laatst bewerkt:
Eerst en vooral erg voor de moeder, erg wat er is gebeurd en tja het had niet hoeven gebeuren he. Maar staan er hier nu nog mensen met hun voeten op de grond ? In geval van de dader, hij zit tien jaar van zijn leven van dag 1 tot jaartal tien. Ik hoor het graag zeggen he dat vervroegd vrijkomen niet aan de orde was omdat hij bv de slachtoffers niet kon afbetalen? Wat verwacht je met 1.40 EUR voor 7 uur te werken in de gevangenis? Ge moet u zelf ook nog kunnen onderhouden of denken jullie dat die mannen daar alles gratis krijgen? Er is integenstelling tot wat er daar verkondigd wordt zero aan hulp. Zero aan nazicht en zero aan begeleiding. Dat deze mensen niet klaar zijn om terug in de maatschappij te komen dat ligt niet aan hen zelf want vaak smeken zij om hulp - die er niet is want er is geen plaats in de instelling of der is geen plaats in die zorginstelling dus hup maken wel een bedje vrij in de gevangenis.

Eens hij vrij is en zijn straf heeft uitgezeten dan ga ik er vanuit dat hij inderdaad een tweede kans heeft gekregen. Het domste wat hij dan kan gaan doen is dat tegen buurman Jan , Annie of Jef gaan zeggen dat hij veroordeelt is aan zulke feiten. Dit gaat rond, gegarandeerd komen ze de ruiten in gooien of iets met grafiti spuiten, kom je weer extra in de aandacht enz. Dus men moet niet verbouwereerd doen dat hij daar niet over heeft gesproken. De gevangenis en detentie dat blijft voor ons Belgen nog een serieus taboe. In Nederland, Frankrijk en Duitsland staan ze ondertussen wel al een paar eeuwen op voorsprong. Plus het minste dat een huurder of verhuurder hier van op de hoogte is zal het een njet zijn. En dan wordt die zoektocht oneindig.

En laat ons wel wezen dit is weer eens een uitzondering van de uitzondering van de uitzondering. Er komen best wel veel mensen uit de gevangenis die hun lesje geleerd hebben en een beter leven hebben. Maar moesten ze dat telkens in de kranten schrijven dan had je nog al dikke bundels. Je kan en mag geen dossiers vergelijken met elkaar. Het is toch niet omdat deze ene klojo het verbrod dat er misschien andere zijn die een fout in hun leven hebben begaan maar echt klaar zijn om terug te keren en die zitten te wachten op dat toezicht. Ze het nu gaan ontzeggen omdat ene De Kock niet klaar was voor de maatschappij?
 
We moeten ook wat realistisch blijven over de hoeveelheid misdrijven die we kunnen vermijden met ons gerechtsapparaat. We zijn met elf miljoen. Er zijn altijd wel enkele zware probleemgevallen die door de mazen van het net zullen glippen. Het aantal zaken dat hier foutliep om dit te laten gebeuren is echt wel groot: Moeder in therapie in zwakke positie die uitzonderlijk de hulp moest inroepen bij een vriendin die duidelijk niet stabiel was die dan toevallig samen was met de meest ongeschikte persoon van het land om op een kind te passen, die dat dan nog eens goed verborgen hield ook...

Als ik zo lees wat hier allemaal wordt voorgesteld als verbeteringen aan onze justitie om dit te vermijden, denk ik dat we met die tientallen miljoenen euro's die we daarvoor moeten investeren beter wat goeie fietspaden zouden aanleggen. Daar gaan we wsl een grootteorde meer levens mee redden.
Gewoon afstappen van het idee dat iedereen te re-integreren valt, de ergste sujetten en recidivisten gewoon onder de grond stoppen.
Dan kan je nog altijd je fietspad aanleggen.
 
We moeten ook wat realistisch blijven over de hoeveelheid misdrijven die we kunnen vermijden met ons gerechtsapparaat. We zijn met elf miljoen. Er zijn altijd wel enkele zware probleemgevallen die door de mazen van het net zullen glippen.

Als ik zo lees wat hier allemaal wordt voorgesteld als verbeteringen aan onze justitie, denk ik dat we met al dat geld beter wat goeie fietspaden zouden aanleggen. Daar gaan we wsl een grootteorde meer levens mee redden.

Die logica geldt voor mensen die een eerste feit plegen. Een psychopaat die van de eerste keer een kind vermoord, zonder voorgeschiedenis van geweld te hebben, ga je nooit kunnen voorkomen.

Recidisvisme terugbrengen tot 0 is echter in tegenstelling tot wat sommigen, ook vandaag in het nieuws beweren, wél degelijk terug te brengen tot 0, je moet gewoon bereid zijn de prijs daarvoor te betalen en rehabilitatie ten alle kosten ook durven opgeven.

De prijs die we nu betalen voor onvoldoende zware straffen voor kindermoordenaars en een gefaald rehabilitatiebeleid is andermaal het leven van een onschuldig kind. Net zoals niet zo lang geleden de prijs voor de daderrechten van een recidiverende verkrachter, het leven van een onschuldige jonge vrouw was.
 
Gewoon afstappen van het idee dat iedereen te re-integreren valt, de ergste sujetten en recidivisten gewoon onder de grond stoppen.
Dan kan je nog altijd je fietspad aanleggen.
Wat zijn dan de criteria om vast te stellen dat iemand niet te re-integreren valt ?

Wanneer ga je dat vaststellen ? Net voor iemand kan vrij komen ? Of net na de opgelegde straf ?

Plus een individu met die stempel zal en kan nooit meer tot een bepaal inzicht komen?
Ik ben benieuwd hoe je dat gaat handhaven ?
 
Ik zeg niet dat bovenstaande niet mag gebeuren, en ik zeg niet dat er niet "mogelijks" fouten zijn gemaakt.
Maar ik vind de aannames simplistisch en het is makkelijk om te zeggen "wat men had moeten doen" als de middelen, ondersteuning, wettelijk kader, ... er momenteel niet voor zijn. Voor het grootste stuk zit de fout bij de politiek.

En dan nogmaals vind ik vooral dat er op andere vlakken meer gekeken moet worden. Het is niet aan alle mensen "in moeilijkheden" om al hun contacten te laten "traceren". Het is dan efficiënter om daders, en hun contacten, beter op te volgen. Daar bereik je veel meer mee.
Maar dat is in sé toch hetzelfde? Het wettelijk kader, de middelen, ondersteuning,... ontbraken om de dader hier strenger te bestraffen, beter op te volgen, succesvol te herintegreren in de maatschappij... En uiteraard moet daar in de eerste plaats iets aan gedaan worden, helemaal akkoord daarmee. Maar dat neemt niet weg dat men uit dit verschrikkelijke feit ook andere lessen kan trekken en acties kan ondernemen, toch?

Allé, stel nu, een alleenstaande moeder wordt zwaar depressief opgenomen, men vraagt of er opvang geregeld is voor de kleine kindjes en ze zegt "ja, mijn moeder". Goed, kous af voor haar begeleiders. Maar die moeder is een 90 jarige quasi invalide en mss wel dementerende vrouw. Iets wat de opgenomen vrouw in eerste instantie niet heeft vermeld want erg verward of ten einde raad. Stel u voor dat die kinderen daar dan iets zou overkomen. Is er dan niet zwaar tekortgeschoten in de begeleiding van en controle bij die vrouw met zware psychische problemen? Het lijkt mij toch gewoon logisch dat daar controle op is, los van deze heel erge uitkomst. Dat lijkt mij net wel iets waar we als maatschappij ons geld aan mogen en moeten hangen. En heel mss had die controle dit drama ook kunnen doen vermijden, maar dat is uiteraard niet meer dan een veronderstelling.
 
Laatst bewerkt:
Wat zijn dan de criteria om vast te stellen dat iemand niet te re-integreren valt ?

Wanneer ga je dat vaststellen ? Net voor iemand kan vrij komen ? Of net na de opgelegde straf ?

Plus een individu met die stempel zal en kan nooit meer tot een bepaal inzicht komen?
Ik ben benieuwd hoe je dat gaat handhaven ?
Daar vallen zeker wat criteria voor te bedenken.
Als je natuurlijk a priori er van uitgaat dat iedereen te redden valt en gered moet worden... ja dan is het moeilijk om om ze op te stellen.

Bij recidivisten van zware misdaden, lijkt me de vaststelling te gebeuren bij veroordeling.
Bij eerste plegers van zware misdrijven, vlak voor het vrijkomen.


We belonen tegenwoordig brave burgers met vrijheid als ze bepaalde regeltjes volgen.
Dan kunnen we er vast ook voor zorgen dat we misdadigers enkel belonen met vrijheden als ze aan bepaalde voorwaarden voldoen tijdens hun strafuitzitting.
 
Wat zijn dan de criteria om vast te stellen dat iemand niet te re-integreren valt ?

Wanneer ga je dat vaststellen ? Net voor iemand kan vrij komen ? Of net na de opgelegde straf ?

Plus een individu met die stempel zal en kan nooit meer tot een bepaal inzicht komen?
Ik ben benieuwd hoe je dat gaat handhaven ?
Dat hangt af van het soort misdaad, al dan niet met verscheidene factoren die verzwaren.
Je stelt dat het best vast net voor je de (dood)straf uitspreekt.

Ik denk niet dat die zin in het vet een zware rol speelt in het kamp dat zo'n mannen onder de grond wil steken. Kan mij persoonlijk niets schelen of hij ooit zou beseffen wat hij gedaan heeft. Hij is er niet meer, en dat is beter dan dat hij er wel was.
 
Gewoon afstappen van het idee dat iedereen te re-integreren valt, de ergste sujetten en recidivisten gewoon onder de grond stoppen.
Dan kan je nog altijd je fietspad aanleggen.
Die logica geldt voor mensen die een eerste feit plegen. Een psychopaat die van de eerste keer een kind vermoord, zonder voorgeschiedenis van geweld te hebben, ga je nooit kunnen voorkomen.

Recidisvisme terugbrengen tot 0 is echter in tegenstelling tot wat sommigen, ook vandaag in het nieuws beweren, wél degelijk terug te brengen tot 0, je moet gewoon bereid zijn de prijs daarvoor te betalen en rehabilitatie ten alle kosten ook durven opgeven.

De prijs die we nu betalen voor onvoldoende zware straffen voor kindermoordenaars en een gefaald rehabilitatiebeleid is andermaal het leven van een onschuldig kind. Net zoals niet zo lang geleden de prijs voor de daderrechten van een recidiverende verkrachter, het leven van een onschuldige jonge vrouw was.
Ik wil mezelf niet vastpraten want ik ken de feiten niet in detail, maar voor zover ik lees was hij veroordeeld voor mishandeling met de dood tot gevolg, niet voor moord. De rechter zal misschien beoordeeld hebben dat zijn gedrag meer met zijn drugsverslaving te maken had en minder met het feit dat hij een psychopathische kindermoordenaar was. Nja, of tien jaar dan genoeg straf is, daar heb ik zelf mijn twijfels bij, en of je zo iemand na de straf onbegeleid op straat loslaat nog minder, maar het lijkt me op zich verantwoord om voor niet opzettelijke doding geen levenslang te geven, laat staan de doodstraf. Kan zijn dat jullie daar anders over denken natuurlijk.
 
Wij missen hier een effectief levenslang. Het verwijderen uit de maatschappij. Doodstraffen lossen niks op, het is geen afweermiddel want dat verondersteld doordenken en dat ontbreekt veelal in het brein van geweldenaars. Maar uit de maatschappij verwijderen voor altijd, een vergeetput als het ware, dat zou een echte optie moeten zijn en niet gewoon hoogst zelden door besluit van hogerhand.
Er zijn te weinig gevangenissen, laat ze zich nuttig maken en gebruik ze als bouwers. Zij die buiten komen hebben een stiel, zij die voor altijd binnen zitten hebben een menswaardig onderdak. Want ze mogen wel degelijk menswaardig leven *binnen zeer afgetekende lijnen en zonder zich nog in het openbare leven te kunnen mengen*. Wij verwachten bepaalde gedragingen van onze medemens, bepaalde dingen zijn niet te ‘herkansen’.
Maar wat is het nut van iemand effectief levenslang te geven in plaats van de doodstraf?

Mensen als Dutroux, Ronald Janssen, Bakelmans en nu deze meneer. Die mensen horen toch niet meer thuis in de maatschappij en verdienen wat mij betreft gewoon de doodstraf. Laten we die dan levenslang in een gevangenis wegrotten op kosten van de overheid?

Ik zeg niet dat elke doodslag of moord effectief levenslang/doodstraf moet betekenen, maar als dat wel zo is dan zie ik persoonlijk meer voordelen in een doodstraf dan in een levenslange celstraf. Nogmaals, wat is het punt van iemand de rest van zijn leven in een gevangenis weg te steken als hij er toch niet meer uit kan komen?
 
Men schiet hier zowel te kort op vlak van dader als prooi.

Die kerel lijkt een psychopaat en was mogelijk al maanden bezig met het "spelen met de prooi".
De moeder is uiterst kwetsbaar vanwege depressie en ook daar wordt tekort geschoten op vlak van ondersteuning bij het opvolgen van de kinderen.

De dader krijgt een kwetsbare prooi die weinig kans heeft.
Een kleuter kan zich sowieso niet verdedigen of beschermen en is uitermate kwetsbaar als ouders/familie verzwakt of zo kwetsbaar zijn. Deze maatschappij/staat laat faalt op dat vlak. Idem kinderarmoede, kansarmoede, woonproblematiek.

Dit land creëert veel opportuniteit voor psychopaten/sociopaten om gemakkelijke/kwetsbare slachtoffers te vinden.

Zal niet veranderen na nu paar dagen verontwaardiging.
 
Wat zijn dan de criteria om vast te stellen dat iemand niet te re-integreren valt ?

Wanneer ga je dat vaststellen ? Net voor iemand kan vrij komen ? Of net na de opgelegde straf ?

Plus een individu met die stempel zal en kan nooit meer tot een bepaal inzicht komen?
Ik ben benieuwd hoe je dat gaat handhaven ?

Ik ben alleszins pro een stempel voor bepaalde straffen waarbij elk niet-nulrisico op recidivisme zich genadeloos mag vertalen in levenslange opsluiting zonder enige kans op vrijlating. Kindermoord is er één van. Een tweede veroordeling voor verkrachting ook (en zelfs die eerste moet zwaar bestraft worden).

Ik wil mezelf niet vastpraten want ik ken de feiten niet in detail, maar voor zover ik lees was hij veroordeeld voor mishandeling met de dood tot gevolg, niet voor moord. De rechter zal misschien beoordeeld hebben dat zijn gedrag meer met zijn drugsverslaving te maken had en minder met het feit dat hij een psychopathische kindermoordenaar was. Nja, of tien jaar dan genoeg straf is, daar heb ik zelf mijn twijfels bij, en of je zo iemand na de straf onbegeleid op straat loslaat nog minder, maar het lijkt me op zich verantwoord om voor niet opzettelijke doding geen levenslang te geven, laat staan de doodstraf. Kan zijn dat jullie daar anders over denken natuurlijk.

Dat is dan een "succesvolle" verdediging van de advocaat van DDK geweest en een foute, moreel kromme kwalificatie van de feiten destijds.
Ik hoop dat zijn advocaat en rechter van destijds geen oog meer dichtdoen de komende jaren, maar ik vrees ervoor.

Voor niet opzettelijke doding moet je geen levenslang geven wat mij betreft, maar ik denk dat wat jij en ik verstaan onder niet opzettelijke doding iets anders is. Iemand omver rijden met je wagen bij een verkeersongeluk, dat is niet opzettelijk. Zelfs iets dom doen als een bowling bal in de lucht gooien die dan vervolgens onbedoeld op iemands hoofd belandt (ik trek het nu even in het belachelijke) is niet opzettelijk iemand doden als je dat niet bedoeld had.

Wat DKK destijds gedaan heeft was misschien onder invloed van drugs, maar ik zou het niet meer durven classificeren als "niet opzettelijk", als justitie dat anders ziet, scheelt er voor mijn part gewoon iets aan justitie.
 
Terug
Bovenaan