Vermiste kleuter Dean dood teruggevonden

[Voidski]

Waanzin gewoon. Een kind gewoon kapot gemaakt (ja, zo noem ik dat als een kind sterft door mishandeling), wegkomen met 10 jaar cel want het was de bedoeling niet ( ). En nu hetzelfde opnieuw doen met iemand anders zijn kind.

Onbegrijpelijk. Ik voel zo veel woede, dat nog eens wordt aangesterkt omdat ik zelf vader ben, maar voor mij hebben zo'n mensen geen plaats in de maatschappij en is het zelfs niet wenselijk dat er geld in een rehabilitatie wordt gestoken. 70% recidivisme is veel te veel, want dat wil zeggen dat de kans bijzonder groot is dat mijn kind de volgende zou kunnen zijn.

Prachtig staaltje Belgische politiek ook dat onze Belgische minister van justitie uiteraard nog niets heeft laten horen. Nu ja, niets is beter dan de zoveelste valse belofte vanuit Brussel zeker?! Zoals @Tha_nOn ook al zei, dit moet ongelofelijk hard aankomen bij de ouders van het eerste slachtoffer.

 

[KnightOfCydonia]

Puur ter info. Een BAM (iemand die echt bewust kiest om alleenstaand zwanger te worden) is typisch hoog opgeleid en financieel onafhankelijk. Dat is niet de groep die gij bedoelt. De groep alleenstaande moeders is wel wat breder en die waar geen vader in zicht is (naast weduwen) zijn typisch moeders uit sociaal lagere klassen waarbij de partner hen in de steek heeft gelaten (partner ruim bekeken, er moet niet altijd sprake geweest zijn van een relatie op een kind te verwekken). Die mensen hebben vaak niet de kennis of het geld om hun ex gerechtelijk te gaan dwingen tot alimentatie of een niet financiele bijdrage in het gezin (of het is niet-wenselijk bij bv. Breuk na partnergeweld). Die groep demoniseren lijkt mij dan ook niet de oplossing. En het is uiteraard niet zo dat iemand in een moeilijke situatie zijn kind niet kan opvoeden, dat is weer iets anders.

Twee fragmenten uit één van de eerste artikels (HLN) over deze trieste situatie:

Ik ben een bewust ongehuwde moeder van twee kinderen...

Wel, vijf dagen per week wordt zijn moeder behandeld voor een depressie in een psychiatrisch ziekenhuis in Sint-Niklaas.

Of in deze situatie er nog een vader geweest is ooit, geen idee. Het gaat ook niet per se om die groep te demoniseren, wel om daar een risicofactor aan te duiden waar niets mis mee is, zeker niet met de extra voordelen die onze samenleving aan alleenstaande ouders (frequenter moeders dan vaders) geeft. Het zwaard snijdt aan twee kanten denk ik dan.

Als die vrouw vijf dagen per week behandeld wordt voor psychiatrische problemen, én daarenboven ook nog eens alleenstaande moeder is (bam/bom, weduwe of verlaten door de man maakt in se dan weinig verschil) dan zouden er bij kinderbescherming alarmen moeten afgaan. Deze vrouw was duidelijk niet in staat om een deftige opvang voor haar kinderen te selecteren, wat uiteraard niet betekent dat het haar schuld is, die ligt in de eerste plaats bij de kindermoordenaar.

Zoals ik zei in m'n eerste bericht: de samenleving heeft hier gefaald: zowel qua justitie die dit monster nooit terug had mogen vrijlaten, als kinderbescherming die kinderen in zo'n situatie had moeten controleren.

Maar sowieso snap ik de tendens hier niet om de fout bij de moeder te gaan leggen en het op haar veronderstelde iq of mentale toestand te gaan steken (niet iedereen met mentale problemen is labiel en zij was actief aan het werk om die toestand te verbeteren, verschrikkelijk).
Ik heb onlangs mijn kind laten logeren bij een klasgenootje. Ik ken niets van die ouders hun gerechtelijk verleden en heb ze ook niet gegoogeld. Het enige dat ik zeker weet is dat ze kinderen hebben maar dat bewijst uiteraard ook niets. Als zij mij hadden gestuurd de volgende ochtend met de vraag of mijn kind wat langer mocht blijven want ze wouden graag nog naar het park (bv.) Dan zou ik waarschijnlijk ook ja gezegd hebben (licht tegen mijn zin) want ge wilt uw kind dat ook niet ontzeggen. Stel dat zij hem iets hadden aangedaan ligt het dan ook aan mijn iq? Ben ik dan een domme of naïeve niet-alleenstaande moeder?

Ik denk dat de moeder het zichzelf al kwalijk genoeg neemt (lijkt mij zwak uitgedrukt) maar de realiteit is dat ge uw kind quasi dagelijks toevertrouwt aan mensen die ge niet goed kent. Het is de dader die zo gestoord is dat hij een kind iets aandoet.

En zoals al aangehaald, ik denk dat dit ook verschrikkelijk moet zijn om te horen voor de ouders van zijn eerste slachtoffer.

Niets mis met de vraag te stellen of iemand die 5 dagen per week behandeld wordt voor psychiatrische problemen en die alleenstaande ouder is, deftige opvang kan voorzien voor haar kinderen. Er worden extra hoge uitkeringen en sociale toeslagen voorzien in zo'n gevallen, dat is de 'positieve' benadering, dan mag een kritische 'negatieve' benadering ook wel wanneer het nodig mocht blijken.

De moeder zal het zich inderdaad genoeg kwalijk nemen, maar nogmaals: het was zeker niet mijn doel om haar hoog in de volgorde van schuldigen te zetten, daar staan allereerst die kindermoordenaar, een gefaald justitioneel beleid en een ontoereikende kinderbescherming, maar ja, die laatste mag een alleenstaande moeder die vijf dagen per week naar een psychiatrisch ziekenhuis gaat, wél als risicofactor beschouwen.

 

[TooChé]

Vreselijk verhaal uiteraard...

Los van de discussie over recidivisme en rehabilitatie in dit specifieke geval (want hier gaat het duidelijk om iemand die gewoon nooit meer mag vrijkomen):

In de gevangenis van Antwerpen: ‘Het is fucked up: we hebben geen plaats om te bewegen’

Tot 23 uur per dag brengen gedetineerden in de overvolle gevangenis van Antwerpen door met drie in een cel voor twee of met acht in een cel voor vier. ‘Ze worden aan hun lot overgelaten en gaan hier buiten zoals ze zijn binnengekomen.’

www.standaard.be

Je kan als samenleving ook niet verwachten dat je mensen daar een aantal jaar instopt, en dat die daaruit komen als betere mensen. Zo gaat het in ieder geval nooit functioneren

Misschien moet de samenleving eens de focus anders leggen en stoppen met proberen van een crimineel een beter mens te maken (in bepaalde cases uiteraard)

 

[stungunner]

Ik heb onlangs mijn kind laten logeren bij een klasgenootje. Ik ken niets van die ouders hun gerechtelijk verleden en heb ze ook niet gegoogeld. Het enige dat ik zeker weet is dat ze kinderen hebben maar dat bewijst uiteraard ook niets. Als zij mij hadden gestuurd de volgende ochtend met de vraag of mijn kind wat langer mocht blijven want ze wouden graag nog naar het park (bv.) Dan zou ik waarschijnlijk ook ja gezegd hebben (licht tegen mijn zin) want ge wilt uw kind dat ook niet ontzeggen. Stel dat zij hem iets hadden aangedaan ligt het dan ook aan mijn iq? Ben ik dan een domme of naïeve niet-alleenstaande moeder?

Ben het eens met de rest van uw post, maar deze vergelijking is natuurlijk wel wat licht hé. Het gaat hier om iemand die ze pas 6 maand kent maar wel wekelijks liet oppassen, van wie ze ook effectef was te weten gekomen dat hij een lange celstraf heeft gehad maar niet op zoek is gegaan waarom dat zo was. Pas op, het resultaat is even erg als het een eenmalig verblijf zoals in uw voorbeeld zou zijn of gewoon random een ontvoerder, maar toch duidelijk andere omstandigheden.

Daarom leg ik de schuld absoluut niet bij de moeder, iemand met mentale problemen kan vaak zelf niet goed oordelen over bepaalde zaken, maar haar omgeving en al zeker haar psychologische opvang had wel beter moeten of kunnen screenen of haar kinderen in de week goed werden opgevangen. Dat zoiets niet beter gestructureerd verloopt begrijp ik niet, een moeder met 2 kleine kinderen die een ganse week in een instelling verblijft, daarvan moeten die 2 kinderen toch mee opgevolgd worden?

Vreselijk verhaal uiteraard...

Los van de discussie over recidivisme en rehabilitatie in dit specifieke geval (want hier gaat het duidelijk om iemand die gewoon nooit meer mag vrijkomen):

In de gevangenis van Antwerpen: ‘Het is fucked up: we hebben geen plaats om te bewegen’

Tot 23 uur per dag brengen gedetineerden in de overvolle gevangenis van Antwerpen door met drie in een cel voor twee of met acht in een cel voor vier. ‘Ze worden aan hun lot overgelaten en gaan hier buiten zoals ze zijn binnengekomen.’

www.standaard.be

Je kan als samenleving ook niet verwachten dat je mensen daar een aantal jaar instopt, en dat die daaruit komen als betere mensen. Zo gaat het in ieder geval nooit functioneren

Dit hé. Of je geeft mensen, die echt erge zaken op hun kerfstok hebben zoals moord, compleet op en sluit ze levenslang op in een klein kot en gooit spreekwoordelijk de sleutel weg, of je begeleidt hen gestructureerd naar herstel in de samenleving. Of je behandelt hen levenslang voor hun mogelijks psychische aandoening. Maar dit is gewoon de slechtst mogelijk oplossing. Samensteken in een kot en hopen dat ze na x-aantal jaar hun schuld hebben ingezien en opnieuw klaar zijn voor de maatschappij. Schuldig verzuim is dit van justitie, niet meer niet minder.

 

[blacky]

Voor z'n mensen bestaat maar een oplossing. En dat is de kogel.

 

[Soeplepel]

Als die vrouw vijf dagen per week behandeld wordt voor psychiatrische problemen, én daarenboven ook nog eens alleenstaande moeder is (bam/bom, weduwe of verlaten door de man maakt in se dan weinig verschil) dan zouden er bij kinderbescherming alarmen moeten afgaan

Niets mis met de vraag te stellen of iemand die 5 dagen per week behandeld wordt voor psychiatrische problemen en die alleenstaande ouder is, deftige opvang kan voorzien voor haar kinderen.

Ze is vorig jaar in november pas opgenomen voor depressie, als ik het goed voor heb. Waarom doen wij hier alsof zij heel haar leven "gestoord" is en niet in staat was om kinderen op te voeden?

 

[toru]

Voor z'n mensen bestaat maar een oplossing. En dat is de kogel.

Ik voel een topic ‘De doodstraf in België’ aankomen.

Iemand doden voelt voor mij niet correct aan. Dat is quasi geen straf te noemen. Op die manier is er 0,0 straffen aan.

Een soort van super isolatie, waarbij gebalanceerd wordt op de grens van de mensenrechten. Noem het de moderne vergeetput.

 

[Bubba]

Ik voel een topic ‘De doodstraf in België’ aankomen.

Iemand doden voelt voor mij niet correct aan. Dat is quasi geen straf te noemen. Op die manier is er 0,0 straffen aan.

Een soort van super isolatie, waarbij gebalanceerd wordt op de grens van de mensenrechten. Noem het de moderne vergeetput.

De vraag is of je zo iemand moet straffen of gewoon moet verwijderen uit de maatschappij?

 

[toru]

z

De vraag is of je zo iemand moet straffen of gewoon moet verwijderen uit de maatschappij?

Voor mij is de doodstraf contradictorisch, als je ziet welke moeite iemand moet doen om op een waardige manier afscheid van zijn/haar leven te nemen. En op die manier zouden we dan zonder verpinken al die principes opzijzetten.

Bon, ik heb misschien een afwijkende mening over zo een dingen, maar ik denk dat de doodstraf in veel gevallen net zal zijn wat dergelijke psychopaten willen.

 

[Loser]

Topic is afgesplitst uit Algemene Nieuws.

Let wel: In P&A is er wel een onderbouwing nodig. Natuurlijk is het een emotioneel zwaar onderwerp, maar dat wil niet zeggen dat dat oneliners en vooral victim blaming aan de orde is.

 

[Tomski]

Mogen we dan nog overheid-blamen @Loser ?

Je zou nu toch verwacht hebben dat justitie na de affaire Dutroux de kinderlokkers/moordenaars/mishandelaars extra in de gaten zouden houden? Of op zijn minst zwaarder gestraft hebben.

 

[Tha_nOn]

Twee fragmenten uit één van de eerste artikels (HLN) over deze trieste situatie:

Of in deze situatie er nog een vader geweest is ooit, geen idee. Het gaat ook niet per se om die groep te demoniseren, wel om daar een risicofactor aan te duiden waar niets mis mee is, zeker niet met de extra voordelen die onze samenleving aan alleenstaande ouders (frequenter moeders dan vaders) geeft. Het zwaard snijdt aan twee kanten denk ik dan.

Als die vrouw vijf dagen per week behandeld wordt voor psychiatrische problemen, én daarenboven ook nog eens alleenstaande moeder is (bam/bom, weduwe of verlaten door de man maakt in se dan weinig verschil) dan zouden er bij kinderbescherming alarmen moeten afgaan. Deze vrouw was duidelijk niet in staat om een deftige opvang voor haar kinderen te selecteren, wat uiteraard niet betekent dat het haar schuld is, die ligt in de eerste plaats bij de kindermoordenaar.

Zoals ik zei in m'n eerste bericht: de samenleving heeft hier gefaald: zowel qua justitie die dit monster nooit terug had mogen vrijlaten, als kinderbescherming die kinderen in zo'n situatie had moeten controleren.

...

Niets mis met de vraag te stellen of iemand die 5 dagen per week behandeld wordt voor psychiatrische problemen en die alleenstaande ouder is, deftige opvang kan voorzien voor haar kinderen. Er worden extra hoge uitkeringen en sociale toeslagen voorzien in zo'n gevallen, dat is de 'positieve' benadering, dan mag een kritische 'negatieve' benadering ook wel wanneer het nodig mocht blijken.

De moeder zal het zich inderdaad genoeg kwalijk nemen, maar nogmaals: het was zeker niet mijn doel om haar hoog in de volgorde van schuldigen te zetten, daar staan allereerst die kindermoordenaar, een gefaald justitioneel beleid en een ontoereikende kinderbescherming, maar ja, die laatste mag een alleenstaande moeder die vijf dagen per week naar een psychiatrisch ziekenhuis gaat, wél als risicofactor beschouwen.

Ja, ik zag achteraf ook dat ze zich zelf zo wel omschreef maar qua groep wou ik dat punt toch even laten staan. Nu in dit specifieke geval weten we ook helemaal niets van haar situatie hé, behalve dat ze de stap gezet heeft om zich psychiatrisch te laten behandelen en dat dat geen eerstelijnsbehandeling is. Iets wat eigenlijk enkel positief is en niet betekent dat haar kinderen (emotioneel) verwaarloosd worden. Dat haar kinderen verder opgevangen werden door familie en vrienden betekent niet dat ze financiële problemen heeft.

Ik snap wel wat ge bedoelt maar kinderbescherming inschakelen betekent quasi altijd: kinderen plaatsen, terwijl dat absoluut geen oplossing is in dit geval. Het enige wat ge zou kunnen aangeven is dat de vrouw extra ondersteuning had mogen krijgen in de opvang van haar kinderen maar hoeveel mensen maken er niet gebruik van familie of vrienden om kinderen op te vangen? Dat ze opgevangen werden door haar moeder en 1 dag in de week door haar vriendin is over het algemeen geen alarmsignaal. (integendeel, dat illustreert een sociaal vangnet)

Als zij door haar behandeling geflagged wordt als een risicogeval en haar kinderen verliest, riskeert ge eigenlijk gewoon om de boodschap te geven (aan anderen die het mentaal moeilijk hebben) dat hulp zoeken afgestraft wordt.

Ben het eens met de rest van uw post, maar deze vergelijking is natuurlijk wel wat licht hé. Het gaat hier om iemand die ze pas 6 maand kent maar wel wekelijks liet oppassen, van wie ze ook effectef was te weten gekomen dat hij een lange celstraf heeft gehad maar niet op zoek is gegaan waarom dat zo was. Pas op, het resultaat is even erg als het een eenmalig verblijf zoals in uw voorbeeld zou zijn of gewoon random een ontvoerder, maar toch duidelijk andere omstandigheden.

Daarom leg ik de schuld absoluut niet bij de moeder, iemand met mentale problemen kan vaak zelf niet goed oordelen over bepaalde zaken, maar haar omgeving en al zeker haar psychologische opvang had wel beter moeten of kunnen screenen of haar kinderen in de week goed werden opgevangen. Dat zoiets niet beter gestructureerd verloopt begrijp ik niet, een moeder met 2 kleine kinderen die een ganse week in een instelling verblijft, daarvan moeten die 2 kinderen toch mee opgevolgd worden?

Nergens wordt gezegd dat ze ook die vriendin pas 6 maand kent, enkel die vriend. Die vriendin heeft ze leren kennen tijdens haar behandeling stond ergens, maar vooraleer je 5 dagen behandling in een psychiatrisch centrum start, ben je meestal al wel even bezig met andere behandelingen dus kan 6 maand zijn of meer. En zoals ik al zei kunnen we ook niet zomaar aannemen dat hij ook standaard alleen (of lang alleen) op haar kinderen pastte. (en in vergelijking met mijn voorbeeld: het aantal keer dat ik die ouders gesproken heb, kan ik op 2 handen tellen. Ik ben zeker dat zij meer contact heeft gehad met die vrouw en haar vriend voor haar kinderen daar bleven overnachten.
Ook dat hij een lange celstraf heeft gehad was niet per se gekende informatie. Hij heeft ook een verleden van drugsverslaving dus stel dat dat gekende informatie was (dat hij vroeger verslaafd geweest was) zullen de meeste mensen gewoon 1+1 doen en er van uitgaan dat zijn celstraf te maken zal gehad hebben met drugs.
edit: in het artikel dat KOC linkt staat wel dat ze wist dat hij lang had vastgezeten maar hij zei dat hij onschuldig had vastgezeten (en daar nu nog trauma's van had). Dus is dat naief geweest van haar? Ja, maar ook dat kan ik haar niet kwalijk nemen. Zijn vriendin zal dat duidelijk ook geloofd hebben en als ge zelf al met moeilijkheden en vooroordelen geconfronteerd zijt zijn dat ook dingen waar ge al sneller voor openstaat volgens mij.

Achteraf en met al die feiten op papier is het altijd makkelijk zeggen welke dingen opvallend fout zijn in een verhaal maar in het leven zelf is het heus niet zo zwart-wit. Ik vind dat we de rekening dan ook niet voor die moeder moeten maken.

 

[kay-gell]

Ja, ik zag achteraf ook dat ze zich zelf zo wel omschreef maar qua groep wou ik dat punt toch even laten staan. Nu in dit specifieke geval weten we ook helemaal niets van haar situatie hé, behalve dat ze de stap gezet heeft om zich psychiatrisch te laten behandelen en dat dat geen eerstelijnsbehandeling is. Iets wat eigenlijk enkel positief is en niet betekent dat haar kinderen (emotioneel) verwaarloosd worden. Dat haar kinderen verder opgevangen werden door familie en vrienden betekent niet dat ze financiële problemen heeft.

Ik snap wel wat ge bedoelt maar kinderbescherming inschakelen betekent quasi altijd: kinderen plaatsen, terwijl dat absoluut geen oplossing is in dit geval. Het enige wat ge zou kunnen aangeven is dat de vrouw extra ondersteuning had mogen krijgen in de opvang van haar kinderen maar hoeveel mensen maken er niet gebruik van familie of vrienden om kinderen op te vangen? Dat ze opgevangen werden door haar moeder en 1 dag in de week door haar vriendin is over het algemeen geen alarmsignaal. (integendeel, dat illustreert een sociaal vangnet)

Als zij door haar behandeling geflagged wordt als een risicogeval en haar kinderen verliest, riskeert ge eigenlijk gewoon om de boodschap te geven (aan anderen die het mentaal moeilijk hebben) dat hulp zoeken afgestraft wordt.

Maar ja, wat is het alternatief?
Kinderen bij geesteszieke, onbekwame ouders laten zitten?

Alle, ik versta je punt wel. Als je moedig genoeg bent om de stap te zetten moet je daar niet perse gestraft worden. Maar an sich zet je die stap ook omdat je weet dat je hulp nodig hebt. Impliciet wil dan zeggen dat (in sommige gevallen) die hulp erin bestaat om je kind een andere thuis/betere opvolging/... te geven. Want als je dat niet doet zal het in veel gevallen slecht uitdraaien met dat kind en daar word je eigen situatie als moeder natuurlijk ook niet veel beter mee, integendeel zelfs.
Maar om dat te beseffen moet je natuurlijk een bepaald inzicht hebben in situaties wat die mensen soms niet hebben omdat ze ofwel zo geboren zijn ofwel in een geestestoestand zitten waardoor ze dat (tijdelijk) niet zien.

Het lijkt me alleszins ook moeilijk om zulke mensen op de radar te krijgen. Als ze de kleine netjes gewassen met eten naar school brengen en hij haalt daar geen stoten uit zal de school ook niet snel aan de alarmbel trekken, bijvoorbeeld.

 

[Tha_nOn]

Maar jij maakt ervan dat ze geestesziek en onbekwaam was? Ze is in behandeling voor depressie, niet voor een psychose hé.

Er wordt ook ook nogal licht overgegaan over het idee om een kind te plaatsen. Alsof dat geen traumatische gebeurtenis is voor dat kind. Extra ondersteuning bieden? Absoluut, mee eens (maar dat hebben we hier niet of amper). Kinderen afnemen omdat iemand het mentaal moeilijk heeft zolang ze geen gevaar is voor die kinderen? niet mee eens.

 

[JPV]

Maar ja, wat is het alternatief?
Kinderen bij geesteszieke, onbekwame ouders laten zitten?

Wat is geestesziek? M'n vriendin had in 2020 een burnout en gaat nog altijd ("onderhoudsbeurten") naar de psycholoog. Is zij dan geestesziek? Is iemand die opgenomen wordt ivm drankmisbruik geestesziek en iemand die zich niet wil laten opnemen dat niet?

Het alternatief is goeie begeleiding, steun op alle vlakken én voldoende uitbouw van signaaldetectie (school, wijkagent, ...).

 

[stungunner]

Nergens wordt gezegd dat ze ook die vriendin pas 6 maand kent, enkel die vriend. Die vriendin heeft ze leren kennen tijdens haar behandeling stond ergens, maar vooraleer je 5 dagen behandling in een psychiatrisch centrum start, ben je meestal al wel even bezig met andere behandelingen dus kan 6 maand zijn of meer. En zoals ik al zei kunnen we ook niet zomaar aannemen dat hij ook standaard alleen (of lang alleen) op haar kinderen pastte. (en in vergelijking met mijn voorbeeld: het aantal keer dat ik die ouders gesproken heb, kan ik op 2 handen tellen. Ik ben zeker dat zij meer contact heeft gehad met die vrouw en haar vriend voor haar kinderen daar bleven overnachten.
Ook dat hij een lange celstraf heeft gehad was niet per se gekende informatie. Hij heeft ook een verleden van drugsverslaving dus stel dat dat gekende informatie was (dat hij vroeger verslaafd geweest was) zullen de meeste mensen gewoon 1+1 doen en er van uitgaan dat zijn celstraf te maken zal gehad hebben met drugs.

Achteraf en met al die feiten op papier is het altijd makkelijk zeggen welke dingen opvallend fout zijn in een verhaal maar in het leven zelf is het heus niet zo zwart-wit. Ik vind dat we de rekening dan ook niet voor die moeder moeten maken.

Ok maar dat zijn natuurlijk ook veel aannames in de andere richting die je daar maakt hé.

Maar het ging mij vnl om de vgl die je maakte wanneer je eenmalig je kind ergens laat slapen of spelen en het loopt fout. Dat is imo echt niet te vergelijken met deze situatie, waarbij je kinderen gedurende langere tijd toevertrouwt aan iemand die daar duidelijk niet geschikt voor is en waarbij dit ook had moeten geweten zijn. Daarom niet door haar, maar op zijn minst door haar omgeving en al zeker door haar psychologische begeleiders.

Ik vraag mij bv af of die vriendin van haar (dus de vriendin van de dader) zou hebben geweten wat hij op zijn kerfstok had.

 

[Mini]

z

Voor mij is de doodstraf contradictorisch, als je ziet welke moeite iemand moet doen om op een waardige manier afscheid van zijn/haar leven te nemen. En op die manier zouden we dan zonder verpinken al die principes opzijzetten.

Bon, ik heb misschien een afwijkende mening over zo een dingen, maar ik denk dat de doodstraf in veel gevallen net zal zijn wat dergelijke psychopaten willen.

Je moet dat gewoon vanuit het standpunt vd maatschappij als entiteit zien.

Vergelijk het met een lichaam en kankercellen.
Die cellen tasten het weefsel aan en vernietigen alles op hun pad.

Dat is net zo met misdadigers zoals deze. Hoeveel levens heeft deze man intussen al verwoest? Hoeveel maatschappelijk weefsel heeft deze kerel al uiteen gereten?

Gewoon wegsnijden uit het lichaam.

 

[toru]

Mogen we dan nog overheid-blamen @Loser ?

Je zou nu toch verwacht hebben dat justitie na de affaire Dutroux de kinderlokkers/moordenaars/mishandelaars extra in de gaten zouden houden? Of op zijn minst zwaarder gestraft hebben.

Van Quickenborne: ‘Hadden we toen systeem van terbeschikkingstelling gehad, was Dave De Kock wel opgevolgd’

Dat Dave De Kock niet werd opgevolgd na zijn gevangenisstraf, roept veel vragen op. Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) wijst erop dat het systeem van terbeschikkingstelling pas in 2012 werd ingevoerd, twee jaar nadat De Kock werd veroordeeld voor onmenselijke behandeling...

m.standaard.be

Het systeem zou nog niet bestaan hebben ten tijde dat de straf werd uitgesproken. Logischerwijs kunnen ze daar dus niet zomaar iets bijlappen.

Wat het extra pijnlijk maakt:

De wet van 26 april 2007 is uiteindelijk pas, bijna 5 jaar na de wet zelf, op 1 januari 2012 in werking getreden. De achterliggende reden van deze late inwerkingtreding is mij, in navolging van strafuitvoeringsrechter F. PIETERS, niet geheel duidelijk, te meer omdat het om relatief weinig dossiers gaat en omdat er geen extra magistraten nodig waren.

https://libstore.ugent.be/fulltxt/RUG01/002/163/189/RUG01-002163189_2014_0001_AC.pdf

Moedeloos word je daar toch van?!

 

[Tha_nOn]

Ok maar dat zijn natuurlijk ook veel aannames in de andere richting die je daar maakt hé.

Het zijn allemaal aannames natuurlijk. Ik ben gewoon niet van mening dat we direct in de richting moeten gaan van 'ze had het moeten weten'. Of nog beter: Ze had haar kinderen al niet meer mogen hebben want ze volgt een intensief traject in een psychiatrisch ziekenhuis terwijl haar kinderen worden opgevangen door familie en vrienden.

Maar het ging mij vnl om de vgl die je maakte wanneer je eenmalig je kind ergens laat slapen of spelen en het loopt fout. Dat is imo echt niet te vergelijken met deze situatie, waarbij je kinderen gedurende langere tijd toevertrouwt aan iemand die daar duidelijk niet geschikt voor is en waarbij dit ook had moeten geweten zijn. Daarom niet door haar, maar op zijn minst door haar omgeving en al zeker door haar psychologische begeleiders.

Ik denk dat die eenmalig juist het spannendste is. Nu hij daar 1 keer is blijven slapen en alles ging prima, is het makkelijk om de volgende keer ook te zeggen dat hij mag. En daarna misschien 2 nachtjes. Je hebt de goeie ervaringen van ervoor gehad: er is niets vreemd gebeurd en je kind vond het heel tof.
We doen ook alsof die woensdagen daar er uit het niets kwamen hé. Dat zal ook wel een beetje gegroeid zijn. (en doorgezet dankzij die goeie ervaringen).

Maar hoe zie je dat iemand er duidelijk niet voor geschikt is? Zonder kennis van zijn eerder veroordeling natuurlijk.
En hoe hadden haar psychologische begeleiders dat moeten weten? Zij wordt opgevolgd en behandeld voor een depressie. Zij hebben noch de verantwoordelijkheid noch de mogelijkheden om alle mensen uit haar omgeving die in contact komen met haar kinderen te gaan screenen op afwijkend gedrag.

Ik vraag mij bv af of die vriendin van haar (dus de vriendin van de dader) zou hebben geweten wat hij op zijn kerfstok had.

Zoals ik al zei, geeft dit stuk mij een wrange nasmaak. De vriendin zou hebben laten weten dat haar zoon langer bleef (maar niet gecommuniceerd met de oma). Hij zou eerst pas vrijdagagavond na ruzie zijn vertrokken en nu zou hij sinds woensdag vermist geweest zijn.
Ergens in de krochten van mijn gedachten verwacht ik half en half dat het kind thuis gestorven is en ze hem daarvoor de deur gewezen heeft (met kind) maar dan denk ik weer het ergste van mensen zeker

 

[the_fox]

Ze is vorig jaar in november pas opgenomen voor depressie, als ik het goed voor heb. Waarom doen wij hier alsof zij heel haar leven "gestoord" is en niet in staat was om kinderen op te voeden?

Ze is sinds 4 november voltijds opgenomen, ma-vr verblijf en enkel in het weekend thuis om op de kinderen te letten staat hier te lezen.

Niet dat ik de schuld op de moeder wilt steken of zelfs 100% akkoord ga met wat @KnightOfCydonia zegt. Maar dat was wel de situatie nu, maakt niet uit of dit al een paar maand aan de gang is of jaren. Ze is een alleenstaande, bewust ongehuwde moeder (zo omschrijft ze zichzelf, en sinds de kinderen haar achternaam hebben vermoed ik wel dat het zo sinds de geboorte is) die maar 2 dagen in de week thuis is. Daar komt het uiteindelijk op neer.

En ook, zoals @Tha_nOn ook al aanhaalt, je gaat niet opeens van geen problemen naar 5/7 voltijdse opname. Zeker niet als alleenstaande ouder...