Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

Middagje met de dochter zodat de mama kan gaan winkelen. Yay. Staan we samen op het tapijt en dan.... Papa, mijn buikje voelt zich niet zo goed. 🤮

Dochter in bad. Bicarbknaat op het tapijt en wachten. Altijd een verrassing zo'n middag met de dochter.
 
Haha, ik gisteren na 't school nog naar de bibliotheek met de twee. We zijn twee minuten binnen, en de dochter komt met een droef gezichtje naar mij "ik heb kaka gedaan". Dus naar't wc, kaka uit haar onderbroek gevist, onderbroek wat zitten proper maken en in papier gewikkeld, haar broek terug aangedaan en dan nog een nieuwe poging ondernomen om boeken te zoeken. Twee minuten later "papa, ik heb terug kaka in mijn broek gedaan".


Top :unsure:
 
Zijn er mensen hier die ervaring hebben met iets zoals onderstaande? (link voor product: klik)

stapelstein-rainbow-pastel-bundle-61.png
 
Haha, ik gisteren na 't school nog naar de bibliotheek met de twee. We zijn twee minuten binnen, en de dochter komt met een droef gezichtje naar mij "ik heb kaka gedaan". Dus naar't wc, kaka uit haar onderbroek gevist, onderbroek wat zitten proper maken en in papier gewikkeld, haar broek terug aangedaan en dan nog een nieuwe poging ondernomen om boeken te zoeken. Twee minuten later "papa, ik heb terug kaka in mijn broek gedaan".


Top :unsure:
Kak uit de onderbroek vissen vind ik het minst leuke uit de fase waar mijn dochter in zit. Gadverdamme.
 
Hoe gaan de nachten nog @anders. ?
Ik dacht laatst te lezen toch eindelijk beter?


Hier momenteel ook in een goede reeks nachten, oef dat is toch direct een wereld van verschil, ik voel dat ik minder snel geïrriteerd en ambetant ben. 🤭


Ik heb al een paar keer zitten polsen bij zoonlief als de juf een gedichtje aan het leren is voor 1 januari maar hij lost helemaal niets.
Ik kijk er wel naar uit, die allereerste nieuwsjaarsbrief!
 
Hoe gaan de nachten nog @anders. ?
Ik dacht laatst te lezen toch eindelijk beter?


Hier momenteel ook in een goede reeks nachten, oef dat is toch direct een wereld van verschil, ik voel dat ik minder snel geïrriteerd en ambetant ben. 🤭


Ik heb al een paar keer zitten polsen bij zoonlief als de juf een gedichtje aan het leren is voor 1 januari maar hij lost helemaal niets.
Ik kijk er wel naar uit, die allereerste nieuwsjaarsbrief!
Een ENORME verbetering. Nu hebben we zo'n 4á5 nachten per week dat ze doorslaapt tot half 8-8u.
Het probleem nu is nog dat ze bijna nooit een middagdutje wil doen als de grootouders oppassen, en daardoor zijn de volgende 2-3 nachten altijd minder.

Het is wel nog gedoe om ze in bed te krijgen (+-7u naar boven gaan maar als ik om half 9 terug buiten geraak, ben ik blij). Maar dat is allemaal al niks zolang je er 's nachts niet uit moet.

Die goede nachten is een enorm verschil in mentale belasting hier. Gewoon al kunnen gaan slapen met een "ik ga doorslapen" mindset, maakt een groot verschil. En ook op onze dochter merken we een groot verschil. Ze kan veel langer alleen spelen als ze uitgeslapen is bvb.

Hier zit ze momenteel in de eerste fase van "tellen", wat wel leuk is :D alles dat ze ziet tellen, ook al is het voorlopig "1, 3, 6" :p
 
@Vrouwtje Theelepel :
Nog even verder gaan.
1) ik vind het fantastisch dat op dit forum spontaan die vraag komt. Ik krijg hier oprecht meer support dan in directe omgeving.

2) ik ben uiteindelijk blij dat we de klik gemaakt hebben dat het niet "ze moet dat leren" is, maar dat ze er gewoon klaar voor moeten zijn en de juiste omgeving er moet zijn. Hier bleek het "zelf in slaap vallen in groot bed" de missing link.

3) ik snap eindelijk dat ouders zo enthousiast worden van K3. Hier is ze nu zot van "Waterval". En komende van Bumba is dat zo'n verademing!
 
Na 2 dagen niet slapen vallen ze wel automatisch in slaap :laugh:
:D

Intussen is er hier plots wel een klik omgedraaid met slapen overdag. In plaats van rond te lopen in de draagzak in het donker doet hij nu gewoon dutjes in zijn bed, zonder iets van hulp om in slaap te vallen... Eerst stonden we er nog bij om 'sshhh' te doen voor 5-10 minuten omdat dat leek te helpen, maar nu is het gewoon neerleggen en weggaan. Dan jammert hij 5-10 minuten en is hij vertrokken. Ochtend en middag moeten we hem ook wakker maken na 2 uur. Namiddag dutje gaat wel moeilijker. Soms maar 10 minuten, soms 20-30 of gewoon niet in slaap willen vallen. Dus dan forceren we het ook wel door te wiegen op de benen oid. Eigenlijk echt bizar hoe dit gegaan is na een maand sukkelen ermee. In plaats van altijd eerst te proberen hem rustig te krijgen al wiegend ofzo (wat het meestal alleen maar erger maakte), was het dus gewoon neerleggen en klaar...

's nachts is nu wel nog iets anders. Eerste ruk is meestal 4 uur, flesje op, snel weer in slaap, maar wordt dan wakker na 3 uur ongeveer. Dan ligt hij gewoon wat te jammeren/grunten, maar gaat niet over in huilen. 2x licht aangedaan en hij lag er gewoon happy. Na ~45 min toch eruit gehaald om te laten eten, maar daar had hij duidelijk ook weinig behoefte aan. Alles qua slaaptrainig lijkt te gaan over baby kalmeren etc., maar hij is dus al kalm :unsure: Laten we hem dan best gewoon verder doen tot hij zelf in slaap valt weer?
 
Slaap is toch een thema bij jonge ouders hé.

Hier is de dochter 3.5 maand ongeveer, en ze overdag in slaap krijgen is toch niet eenvoudig. Ik vermoed dat het een kwestie is van teveel prikkels, ze slaapt nog niet in haar eigen kamer zo jong, dus er is altijd wel licht en iets van geluid boven de witte ruis. Ze is ook erg gehecht aan ons, dus de meest succesvolle manier om een lang dutje te doen is dat mijn vrouw ze gewoon vastneemt en ze enkele uren op haar schoot slaapt.

Als ze elders in slaap valt of je verlegt haar, wordt ze meestal gewoon wakker na een half uurtje, wanneer ze van slaapfase wisselt. Meestal ook goedgezind, wat ergens wel halfgrappig is.

Aangezien ze gewoon in haar bedje leggen vaak leidt tot frustratie, omdat ze weet dat we er zijn en ze ons wil zien, denk ik dat een eigen kamer wel enige zaken kan oplossen, al bestaat de kans dat ze dan helemaal ontroostbaar wordt natuurlijk :unsure:
 
Laatst bewerkt:
Jup, hier doen ze er vanalles mee: torens bouwen, parcour, dingen onder verstoppen, krukje/stoel maken, spullen in verzamelen, ... 5 en 3 jaar.
Worden hier ook enorm veel gebruikt.
Er wordt mee gebouwd, eten in geserveerd, gebruikt als deel van parcours. Zelfs als ze met hun Paw Patrol spullen spelen, worden die dingen gebruikt. Elke pup krijgt dan een eigen hok :)

2, 3 en 5 jaar btw.
 
  • Leuk
Waarderingen: 515
Toen m’n kleinste 2 jaar was ben ik langzaamaan begonnen met oefenen om haar op het potje te laten gaan. Een jaar lang hebben we geen enkel succes geboekt daarmee (letterlijk een jaar lang niks op die pot gebeurd). En nu begint het opeens op gang te komen. Dit weekend toch 2x uit eigen beweging gaan plassen op dat potje. Dat klinkt wellicht als een slechte prestatie voor een 3 jarige maar is een gigantische mijlpaal voor ons. Eindelijk het gevoel van er nu toch mee vertrokken te zijn en zeker wanneer ze een week thuis zit in de kerstvakantie gaat ze hopelijk echt die klik maken. Opluchting!
 
Toen m’n kleinste 2 jaar was ben ik langzaamaan begonnen met oefenen om haar op het potje te laten gaan. Een jaar lang hebben we geen enkel succes geboekt daarmee (letterlijk een jaar lang niks op die pot gebeurd). En nu begint het opeens op gang te komen. Dit weekend toch 2x uit eigen beweging gaan plassen op dat potje. Dat klinkt wellicht als een slechte prestatie voor een 3 jarige maar is een gigantische mijlpaal voor ons. Eindelijk het gevoel van er nu toch mee vertrokken te zijn en zeker wanneer ze een week thuis zit in de kerstvakantie gaat ze hopelijk echt die klik maken. Opluchting!
Hier past een ongelofelijk slecht cliché voor: Het leven is geen sprint maar een marathon!

(Nee even serieus, zet daar nooit bij 'dat klinkt wellicht als een slechte prestatie' want dat is nergens voor nodig. Iedereen die ooit het geluk mag hebben om ouder te zijn weet dat geen enkel kind het zelfde is.)
 
Toen m’n kleinste 2 jaar was ben ik langzaamaan begonnen met oefenen om haar op het potje te laten gaan. Een jaar lang hebben we geen enkel succes geboekt daarmee (letterlijk een jaar lang niks op die pot gebeurd). En nu begint het opeens op gang te komen. Dit weekend toch 2x uit eigen beweging gaan plassen op dat potje. Dat klinkt wellicht als een slechte prestatie voor een 3 jarige maar is een gigantische mijlpaal voor ons. Eindelijk het gevoel van er nu toch mee vertrokken te zijn en zeker wanneer ze een week thuis zit in de kerstvakantie gaat ze hopelijk echt die klik maken. Opluchting!
Elk kind doet dat op zijn eigen tempo. Dat is alles behalve een slechte prestatie.
Met de onze zijn we begonnen op 2,5 jaar in november 2020. Hij is pas sinds 3 maanden eindelijk volledig proper.
Periodes dat het goed ging, periodes dat het slecht ging, het was een enorm frustrerend parkoers waar we dan ook eens naar een kinderarts geweest zijn om wat hulp te vragen. Waren momenten waar we dachten dat hij bij wijze van spreken op zijn 16 nog met pampers ging rondlopen :p
 
Jullie hebben daar zeker gelijk in. De voorbije maanden was het wel overal waar we kwamen “en gaat ze nu al op het potje” wat enorm frustrerend was. Vorige week op een kerstmarkt was mijn schoonmoeder gewoon samen met collega’s om die pamper aan het lachen terwijl m’n dochter erbij stond, ik ging al richting mijn kookpunt.
Enfin, ik ben blij dat we wat stappen vooruit zetten nu! Het is nogal een koppig geval dus ik vreesde wel dat die dat nog enkele jaren ging volhouden. We zijn er nog niet, maar ze begint toch te plooien.
 
Jullie hebben daar zeker gelijk in. De voorbije maanden was het wel overal waar we kwamen “en gaat ze nu al op het potje” wat enorm frustrerend was. Vorige week op een kerstmarkt was mijn schoonmoeder gewoon samen met collega’s om die pamper aan het lachen terwijl m’n dochter erbij stond, ik ging al richting mijn kookpunt.
Enfin, ik ben blij dat we wat stappen vooruit zetten nu! Het is nogal een koppig geval dus ik vreesde wel dat die dat nog enkele jaren ging volhouden. We zijn er nog niet, maar ze begint toch te plooien.
Die 2,5 jaar is een gemiddelde, er zijn er die op 2 jaar beginnen en er zijn er die op 4 jaar pas beginnen... Niks mis mee.
Maar ik snap de frustratie zeker. En de generatie van onze ouders zou ik nu niet als referentie nemen. Ik stel voor dat je ook lacht met haar pamper eens het zo ver is. Eens zien hoe haar zelfvertrouwen dan inzakt :).

Dochterlief heeft dit weekend mijn vader zo nog liggen gehad. Ze eet heel goed, proeft van alles etc. MAAR, onze manier om dit te ondersteunen is door alles positief te zien (ook spelen met eten), en ze gewoon zelf te laten beslissen. Mijn ouders zijn het type "het vliegtuigje komt er aan, mondje open" en "niet spelen met het eten he, alles opeten". Dus, grootvader met vliegtuigje die olijf naar binnen. Ze knabbelt daar een tijdje op en speekt het dan terug uit.
De typische "oei, is het niet lekker?" (terwijl dat uitspeken dus niks met lekker te maken heeft en eigenlijk heel positief is). en dan maar lachen met het feit dat ze zo reageert.

2 "vliegtuigjes" later onze dochter plots "Opa eten" en propt ze een olijf in zijn mond (terwijl hij dat ook echt niet graag eet) :D Zo heeft hij tegen zijn goesting heel die pot mogen binnen steken :D Sweet revenge :D
 
Terug
Bovenaan