Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven. Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Indertijd heb ik er daar wel wat van gelezen. Ik was wel fan van Imzadi van Peter David en ook de boeken van Dafydd Ab Hugh vond ik wel goed en grappig. Maar ondertussen zijn die (al een hele tijd) bezig met een compleet nieuwe continuïteit en daar heb ik echt geen idee van.
Bijna klaar met The Expanse tv-serie, ga binnenkort ook aan de boeken beginnen. Welke andere Space Opera-reeksen worden aangeraden?
Zoals het in The Expanse is, is het perfect. Voornamelijk gefocust op mensen en kolonisatie vanuit ons zonnestelsel. Liefst geen Star Trek/Star Wars toestanden met honderden verschillende alien-rassen. Ook liefst geen al te technische science fiction, het verhaal en de karakters moeten centraal staan en ik wil geen tientallen/honderden bladzijden voorgeschoteld krijgen over het technische aspect van dit en het technische aspect van dat etc.
The Wayfarers - Becky Chambers. Eerste boek is A Long Way to a Small Angry Planet. Dit gaat niet zozeer over coloniseren maar over verschillende aliens samen leven maar niet op een "hier is een encyclopedie aan worldbuilding" manier. En dit hoofdzakelijk uit het perspectief van mensen.
De boeken zijn volledig character driven met wat plot erbij gewoven. Het is een van mijn favoriete reeksen/boeken. Zelf mijn schoonmoeder die nooit Engels leest en nooit sci-fi vind de boeken fantastisch.
Misschien een beetje vergelijkbaar met Mass Effect maar dan met veel minder (zo goed als geen) geweld.
Niet exact naar wat je opzoek bent misschien maar ik kan een opportuniteit om deze reeks aan te raden niet voorbij laten gaan
Dan is er ook Planetfall van Emma Newman. Dit boek gaat over een colonie opgebouwd op de grond van een leugen. Kort boek, maar ik vond het een sterk verhaal en heb er van genoten. Al denk ik niet dat dit onder space opera valt.
Ik heb nog niet zoveel science fiction gelezen, maar heb de laatste weken de eerste drie boeken van William Gibson gelezen.
Neuromancer (1984) is zijn bekendste werk en blijkbaar dé cyberpunk klassieker. Ik had het al eens gelezen en heb er nu opnieuw enorm van genoten. Eigenlijk is dit een soort hard boiled misdaadverhaal maar dan één dat zich deels in cyberspace afspeelt. Het boek heeft een erg hoog tempo, alsof je op een achtbaan zit. Ik vond het persoonlijk erg vlot lezen, maar ik kan aannemen dat dat niet voor iedereen geldt. Gibson dropt je hier namelijk midden in zijn visie van een nabije toekomst waar hij niet altijd blijft stil staan om veel uitleg of verheldering te geven van alle nieuwe termen en gebruiken. Dat kan een nogal desoriënterend gevoel geven, de stijl van Gibson is hier vrij los en hectisch, maar ik liet de wereld wat over me heen spoelen en kon me makkelijk focussen op het (relatief simpel) verhaal. Zelfs voor mensen die moeite hebben met de schrijfstijl, is dit nog altijd een interessant boek omwille van de enorme invloed en voorspellende kwaliteit.
Count Zero (1986) was ook erg goed, maar is anders geschreven dan Neuromancer. Hier volgt hij andere personages en weeft hij drie verhalen door elkaar tot ze bij hetzelfde eindpunt komen. Gibson bouwt verder op de wereld die hij in het vorige boek heeft geschapen en breidt deze uit door de verschillende perspectieven. Hoewel er nieuwe personages gevolgd worden en het verhaal op zichzelf staat, lijkt het me toch beter van Neuromancer gelezen te hebben om mee te zijn met alle achtergrondinformatie. Ik vond dat Gibson hier al een meer volwassen schrijver is en hij geeft hier een bevreemdende spirituele draai aan zijn cyberspace toekomstvisie.
In Mona Lisa Overdrive (1988) herhaalt hij het trucje met de drie verhaallijnen, deze keer als een directer vervolg op Count Zero. Het tempo lag hier wat lager waardoor ik in het begin wat meer tijd nodig had om in het boek te komen, maar eens de verhalen op gang kwamen en vergroeiden tot een spionagethriller, haalde Gibson opnieuw makkelijk het niveau van de voorgangers. De personages waren hier ook weer wat beter uitgewerkt dan in de vorige twee boeken, waarschijnlijk was dit het best geschreven boek van de drie. Zowel Count Zero als Mona Lisa Overdrive vond ik toegankelijker dan Neuromancer.
Omdat ik nog wat langer in de cyberpunk wereld van Gibson wil vertoeven, ben ik nu ook nog Burning Chrome aan het lezen, een verzameling kortverhalen die zich in hetzelfde universum afspelen.
Kortverhaal (+- 100 blz'n) van de auteur van The Three body Problem. Heel goed geschreven, gaat over de Eridanus Supervoid in ons heelal (ook gekend als "Great Void") waar de auteur dan begint met een reële ruimtekundige situatie en daar dan een SF verhaal aan verbindt. Knap gedaan van Cixin.
Ben eens aan "Duin" begonnen. Speciaal schrijfstijltje wel. Een beetje te chaotisch naar mijn goesting. Maar de setting, de personages en het verhaal compenseren dat wel.
Ben eens aan "Duin" begonnen. Speciaal schrijfstijltje wel. Een beetje te chaotisch naar mijn goesting. Maar de setting, de personages en het verhaal compenseren dat wel.
Nice, ik ben bijna door Heretics. Stijl blijft wel zo chaotisch.
Vind het wel goed en het is best cool hoe Herbert zijn wereld over zo een extreem lange tijd wordt uitgerokken en daarin verschillende organisaties met elkaar laat strijden.
Hier na dacht ik eens aan A rendezvous with Rama te lezen, is dat de moeite? Nu aan chapterhouse beginnen is wat veel ben al bijna een jaar bezig met de Dune reeks heb even zin in iets anders.
Heretics en Chapterhouse sluiten wel nog op elkaar aan, dus in die zin zou je hem er misschien nog bij kunnen nemen. De laatste twee van de zoon zou ik overslaan.
Maar Rendez-vous with Rama is ook zalig, maar totaal anders. Dus als je even wil afwisselen zit je daar wel goed mee.
Heretics en Chapterhouse sluiten wel nog op elkaar aan, dus in die zin zou je hem er misschien nog bij kunnen nemen. De laatste twee van de zoon zou ik overslaan.
Chapterhouse is nog steeds Frank Herbert zelf, dus niet zcht een drop, de laatste twee inderdaad enorme lagere kwaliteit. Enkel om het verhaal af te ronden zou je die ‘ moeten’ lezen. En ik betwijfel of Herbert dit einde echt wou…
Weeral een goed deel in de reeks. De balans Sheaana/Duncan zat beter dan Leto/Siona in God emperor en de twee verhalen werken heel goed naast elkaar en ook naar elkaar toe. Miles Teg was echt een cool personage
Al een hele tijd bezig (een heel lange tijd ) met een re-read van Pandora's Star van Peter F. Hamilton.
Space opera met veel interessante Tech, space exploration, politiek en mysterieuze hostile Aliens. De vorige read heeft ook lang geduurd en nu weet ik weer waarom. De exposition in dit boek gaat er soms echt los over. 't Gebeurt meermaals dat de beschrijving veel langer is dan de effectieve actie die er in dat deel aan te pas komt:
Paula Myo zit met een team undercover te wachten op 'Venice Coast' op terrorist Adam Elvin die een deal komt fixen. Ik heb geteld: 7 pagina's exposition met wat korte dialoog - 2,5 pagina's vooruitgang. Ale ja, dat er in een bepaalde periode gekozen is voor rode bakstenen aan een bepaalde kant van een gebouw gaat mijn immersie niet enorm vergroten
Beetje frustratie bij een voor de rest wel geweldige reeks.
Al een hele tijd bezig (een heel lange tijd ) met een re-read van Pandora's Star van Peter F. Hamilton.
Space opera met veel interessante Tech, space exploration, politiek en mysterieuze hostile Aliens. De vorige read heeft ook lang geduurd en nu weet ik weer waarom. De exposition in dit boek gaat er soms echt los over. 't Gebeurt meermaals dat de beschrijving veel langer is dan de effectieve actie die er in dat deel aan te pas komt:
Paula Myo zit met een team undercover te wachten op 'Venice Coast' op terrorist Adam Elvin die een deal komt fixen. Ik heb geteld: 7 pagina's exposition met wat korte dialoog - 2,5 pagina's vooruitgang. Ale ja, dat er in een bepaalde periode gekozen is voor rode bakstenen aan een bepaalde kant van een gebouw gaat mijn immersie niet enorm vergroten
Beetje frustratie bij een voor de rest wel geweldige reeks.
Juist Death's End van Cixin Liu uitgelezen. Pfew. The Dark Forest was een echt slow burn & set-up in vergelijking met deze rollercoaster. Het hoofdpersonage vond ik echt tragisch en dat apprecieer ik zelden, maar dit vond ik wel goed uitgewerkt. Ik ben niet zo'n hard science man en op het einde laat hij dan wel alles los van de realiteit, maar beide kanten kon ik appreciëren. Allez, ik vermoed dat het meeste onzin is, maar het wordt wel min of meer realistisch gepresenteerd.
Ben zelf een fervent Stephen King lezer, maar wil nu toch meer beginnen met SF boeken te lezen. Ik heb me alvast de eerste 3 boeken van de Hyperion reeks in huis gehaald, maar de laatste "De Opkomst van Endymion" is toch een pest om 2de hands te bemachtigen. Ik denk eraan om de Engelse versie te kopen, maar aangezien ik de eerste 3 boeken al in het Nederlands heb ...
Iemand ook al boeken gelezen uit de Alien franchise die de moeite waard zijn? Die laatste Phalanx krijgt precies goede kritieken.
Ik heb Hyperion gewoon in het Engels gelezen, ik vond dat dat vlot ging, maar NL kan ook. Ik heb net even gegoogled en je hebt gelijk, hij is moeilijk te vinden. Lees die eerste 2 in het NL en kijk dan verder zou ik zeggen, je kan dan evt nog naar Engels overschakelen.
Het is alleszins top class science fiction, ik vond het één van de beste reeksen die ik ooit gelezen heb.
Ik heb Hyperion gewoon in het Engels gelezen, ik vond dat dat vlot ging, maar NL kan ook. Ik heb net even gegoogled en je hebt gelijk, hij is moeilijk te vinden. Lees die eerste 2 in het NL en kijk dan verder zou ik zeggen, je kan dan evt nog naar Engels overschakelen.
Het is alleszins top class science fiction, ik vond het één van de beste reeksen die ik ooit gelezen heb.
Inderdaad, van het beste dat SF te bieden heeft. En dan zeker de 2 Hyperion boeken. De volgende 2 zijn ook nog sterk, maar spraken me net een tikkeltje minder aan.
Benieuwd of die vertaling naar het grote en/of kleine scher er ooit van gaat komen.
Iets meer dan 100 paginas ver in Childhoods end. Het leest vlot en het kan mij wel boeien maar het voelt meer aan als een denkoefening dan als een verhaal. Op zich is dat niet slecht maar het ligt mij wel iets minder.
Childhoods end uit. Op zich niet slecht maar ben nu ook niet 100% mee. Ik mistte vooral een hoofdpersonage om van begin tot eind te volgen en mij aan vast te haken. Die evolutie van een planeet volgen is een coole denkoefening voor mij maar dat is het ook
)
) met een re-read van Pandora's Star van Peter F. Hamilton.
