Na de aankondiging van Project Eve tijdens het PlayStation Showcase-event, maakt ik me al de bedenking dat ik hack 'n' slash actiespellen vooral associeer met Japan. Ontwikkelaars zoals PlatinumGames (NieR: Automata, Bayonetta en Astral Chain), Capcom (Devil May Cry), Team Ninja (Ninja Gaiden, Nioh) en Koei Tecmo (Warriors-franchise) blijven heer en meester van het genre. Maar ook enkele buurlanden lijken zich op het genre te werpen, waaronder Zuid-Korea, dat naast Project Eve recentelijk ook nog Ultra Age voortbracht.
Ultra Age is het consoledebuut van Visual Dart en Next Stage. Visual Dart bracht ons in 2016 de mobile game Sniper Girls, maar die titel leg ik vrolijk naast me neer en ik bekeek Ultra Age dan ook met een frisse blik. Het spel wist initieel mijn aandacht te trekken omdat het zich duidelijk richt op fans van ultrasnelle actie zoals je die kan vinden in NieR, Devil May Cry en Bayonetta. Maar als je jezelf wilt meten aan deze toppers, dan zal je als ontwikkelaar wel sterk uit de hoek moeten komen.
Dertien in een dozijn
Ultra Age neemt je mee naar een verre toekomst waar je als Age op een missie wordt gestuurd om de mensheid van de uitroeiing te redden. Doordat het ecosysteem van de aarde onbewoonbaar is geworden, is de meerderheid van de mensen de planeet ontvlucht dankzij de ruimtekolonie Orbital Arc. De overblijvers sloten zich op in een bunker, genaamd The Shelter. Wanneer deze bunker alle contact verbreekt met de kolonie, word jij naar de aarde gestuurd om een object terug te halen dat de sleutel zou zijn tot de redding van de mensheid. In ruil hiervoor wordt je een eeuwig leven beloofd.
Wat volgt is een verhaal vol met alle scifi clichés die je je maar kan inbeelden: een dystopisch wereldbeeld, losgeslagen A.I., tijdreizen, robots, mutanten, klonen, ... noem maar op. Het zorgt niet bepaald voor het meest coherente verhaal en soms is er werkelijk kop noch staart aan te krijgen. Bovendien zijn de dialogen van een bedenkelijk niveau en is de voice acting ronduit huilen met de pet op, zeker in het Engels. Het verhaal is dus niet bepaald het meest memorabele element van Ulta Age en gelukkig is dit niet de voornaamste reden waarvoor je dit spel zal spelen.
Brekende zwaarden
Spellen zoals Bayonetta en Devil May Cry speel je in eerste instantie voor de indrukwekkende actie en hier is dit niet anders. Ultra Age schotelt je net als zijn soortgenoten een stevige portie ultrasnelle actie voor waarbij vingervlugheid cruciaal is om te overleven. Aanvallen doe je hier met verschillende soorten zwaarden, waarbij bijvoorbeeld een katana beter geschikt is om vijanden van vlees en bloed in stukjes te hakken dan een claymore. Elk wapen heeft zijn eigen skills en combo's, waarvan je een deel moet vrijspelen door grondstoffen te verzamelen. Hiervan verlies je trouwens de helft iedere keer je sterft, dus opletten geblazen! De knoppencombinaties voor de verschillende combo's vallen gelukkig wel samen voor de verschillende zwaarden, waardoor er voor elk nieuw wapen niet steeds een nieuw leerproces is. Naast combo's loslaten op je vijanden, zal je vooral bezig zijn met het ontwijken van aanvallen door deze te dodgen of door een parry uit te voeren, die je toelaat om direct een tegenaanval uit te voeren. Maar als kers op de taart heb je het Blade Break-systeem. Je zwaarden zijn namelijk opgebouwd uit verschillende soorten kristallen die je vindt doorheen de levels en je wapens breken na een tijdje. Maar je kan dit nadeel in een voordeel omzetten door een uiterst krachtige Blade Break-aanval uit te voeren net voor je wapen breekt.
Het hele gevechtssysteem is niet nodeloos complex en veteranen van het genre zullen er snel weg mee zijn. Toch biedt Ultra Age je een stevige uitdaging aan, want het spel heeft een bijzonder en restrictief mechanisme om te genezen en de vijanden slaan hard. Zij leggen je graag het vuur aan de schenen, zeker wat betreft de baasgevechten. Deze baasgevechten zijn vaak het hoogtepunt van het spel, al zitten er ook enkele minder geslaagde exemplaren tussen, en zij bieden een goede balans tussen moeilijkheid en herkenbaarheid van aanvalspatronen. Toch zal je bij enkele bazen het onderste uit de kan moeten halen om ze te verslaan. Al heb je gelukkig ook nog enkele andere hulpmiddelen ter beschikking staan, zoals verschillende skills die je kan upgraden en modules die je kan installeren en die je bonussen geven. Daarnaast heb je ook nog je trouwe maatje Helvis. Deze vliegende robot doet wat denken aan de Ghosts uit Destiny en hij kan je helpen door bijvoorbeeld je te genezen of jouw Critical Rage te activeren, een tijdelijke toestand die al je aanvallen omzet in critical attacks voor een destructieve golf aan aanvallen.
Enkele jaren te laat
Hoe geweldig de actie en andere gameplaymechanismes van Ultra Age ook mogen zijn, je spelplezier wordt wel wat getemperd door het ouderwetse ontwerp van het spel. Zo krijg je vaak de indruk dat je een verloren gewaand PlayStation 3-spel speelt dat enkele jaren te laat is komen bovendrijven. Zowel de graphics als het levelontwerp voelt ronduit gedateerd aan. Zo bestaan de levels hoofdzakelijk uit niet meer dan een aaneenschakeling van gangen en open ruimtes waar je een groepje vijanden tegenkomt. Verlaat je deze ruimte, dan achtervolgen ze je uiteraard niet. De omgevingen zijn dan weer vrij kaal en niets wat je nog niet gezien hebt. Denk bijvoorbeeld aan een verlaten treinstation, een woestijn en een industrieel complex. De vijanden die je tegenkomt vertonen helaas ook weinig variatie, je hebt wat robotvariaties, gemuteerde wolven en iets struisvogelachtig. Dat is het zo'n beetje.
Grafisch is Ultra Age alvast geen uitblinker. Het spel is natuurlijk niet gemaakt door een big budget-studio, maar de modellen van de personages en de bijbehorende animaties lijken rechtstreeks te zijn weggelopen uit een budget PlayStation 3-release, zeker in combinatie met de krakkemikkige voice acting. Ergens heeft dit een zekere charme omdat het wat nostalgisch aanvoelt om dit soort spel te spelen, maar vandaag de dag mogen we toch nets iets meer verwachten. Misschien hadden de ontwikkelaars beter voor een andere visuele stijl gekozen, zoals cel-shading, om de grafische gebreken wat te verbergen. Hoe dan ook, voelt Ultra Age nu aan als een spel dat tien jaar te laat is uitgekomen.
Ultra Age is het consoledebuut van Visual Dart en Next Stage. Visual Dart bracht ons in 2016 de mobile game Sniper Girls, maar die titel leg ik vrolijk naast me neer en ik bekeek Ultra Age dan ook met een frisse blik. Het spel wist initieel mijn aandacht te trekken omdat het zich duidelijk richt op fans van ultrasnelle actie zoals je die kan vinden in NieR, Devil May Cry en Bayonetta. Maar als je jezelf wilt meten aan deze toppers, dan zal je als ontwikkelaar wel sterk uit de hoek moeten komen.
Dertien in een dozijn
Ultra Age neemt je mee naar een verre toekomst waar je als Age op een missie wordt gestuurd om de mensheid van de uitroeiing te redden. Doordat het ecosysteem van de aarde onbewoonbaar is geworden, is de meerderheid van de mensen de planeet ontvlucht dankzij de ruimtekolonie Orbital Arc. De overblijvers sloten zich op in een bunker, genaamd The Shelter. Wanneer deze bunker alle contact verbreekt met de kolonie, word jij naar de aarde gestuurd om een object terug te halen dat de sleutel zou zijn tot de redding van de mensheid. In ruil hiervoor wordt je een eeuwig leven beloofd.
Wat volgt is een verhaal vol met alle scifi clichés die je je maar kan inbeelden: een dystopisch wereldbeeld, losgeslagen A.I., tijdreizen, robots, mutanten, klonen, ... noem maar op. Het zorgt niet bepaald voor het meest coherente verhaal en soms is er werkelijk kop noch staart aan te krijgen. Bovendien zijn de dialogen van een bedenkelijk niveau en is de voice acting ronduit huilen met de pet op, zeker in het Engels. Het verhaal is dus niet bepaald het meest memorabele element van Ulta Age en gelukkig is dit niet de voornaamste reden waarvoor je dit spel zal spelen.
Brekende zwaarden
Spellen zoals Bayonetta en Devil May Cry speel je in eerste instantie voor de indrukwekkende actie en hier is dit niet anders. Ultra Age schotelt je net als zijn soortgenoten een stevige portie ultrasnelle actie voor waarbij vingervlugheid cruciaal is om te overleven. Aanvallen doe je hier met verschillende soorten zwaarden, waarbij bijvoorbeeld een katana beter geschikt is om vijanden van vlees en bloed in stukjes te hakken dan een claymore. Elk wapen heeft zijn eigen skills en combo's, waarvan je een deel moet vrijspelen door grondstoffen te verzamelen. Hiervan verlies je trouwens de helft iedere keer je sterft, dus opletten geblazen! De knoppencombinaties voor de verschillende combo's vallen gelukkig wel samen voor de verschillende zwaarden, waardoor er voor elk nieuw wapen niet steeds een nieuw leerproces is. Naast combo's loslaten op je vijanden, zal je vooral bezig zijn met het ontwijken van aanvallen door deze te dodgen of door een parry uit te voeren, die je toelaat om direct een tegenaanval uit te voeren. Maar als kers op de taart heb je het Blade Break-systeem. Je zwaarden zijn namelijk opgebouwd uit verschillende soorten kristallen die je vindt doorheen de levels en je wapens breken na een tijdje. Maar je kan dit nadeel in een voordeel omzetten door een uiterst krachtige Blade Break-aanval uit te voeren net voor je wapen breekt.
De baasgevechten zijn vaak het hoogtepunt van het spel.
Het hele gevechtssysteem is niet nodeloos complex en veteranen van het genre zullen er snel weg mee zijn. Toch biedt Ultra Age je een stevige uitdaging aan, want het spel heeft een bijzonder en restrictief mechanisme om te genezen en de vijanden slaan hard. Zij leggen je graag het vuur aan de schenen, zeker wat betreft de baasgevechten. Deze baasgevechten zijn vaak het hoogtepunt van het spel, al zitten er ook enkele minder geslaagde exemplaren tussen, en zij bieden een goede balans tussen moeilijkheid en herkenbaarheid van aanvalspatronen. Toch zal je bij enkele bazen het onderste uit de kan moeten halen om ze te verslaan. Al heb je gelukkig ook nog enkele andere hulpmiddelen ter beschikking staan, zoals verschillende skills die je kan upgraden en modules die je kan installeren en die je bonussen geven. Daarnaast heb je ook nog je trouwe maatje Helvis. Deze vliegende robot doet wat denken aan de Ghosts uit Destiny en hij kan je helpen door bijvoorbeeld je te genezen of jouw Critical Rage te activeren, een tijdelijke toestand die al je aanvallen omzet in critical attacks voor een destructieve golf aan aanvallen.
Enkele jaren te laat
Hoe geweldig de actie en andere gameplaymechanismes van Ultra Age ook mogen zijn, je spelplezier wordt wel wat getemperd door het ouderwetse ontwerp van het spel. Zo krijg je vaak de indruk dat je een verloren gewaand PlayStation 3-spel speelt dat enkele jaren te laat is komen bovendrijven. Zowel de graphics als het levelontwerp voelt ronduit gedateerd aan. Zo bestaan de levels hoofdzakelijk uit niet meer dan een aaneenschakeling van gangen en open ruimtes waar je een groepje vijanden tegenkomt. Verlaat je deze ruimte, dan achtervolgen ze je uiteraard niet. De omgevingen zijn dan weer vrij kaal en niets wat je nog niet gezien hebt. Denk bijvoorbeeld aan een verlaten treinstation, een woestijn en een industrieel complex. De vijanden die je tegenkomt vertonen helaas ook weinig variatie, je hebt wat robotvariaties, gemuteerde wolven en iets struisvogelachtig. Dat is het zo'n beetje.
Grafisch is Ultra Age alvast geen uitblinker. Het spel is natuurlijk niet gemaakt door een big budget-studio, maar de modellen van de personages en de bijbehorende animaties lijken rechtstreeks te zijn weggelopen uit een budget PlayStation 3-release, zeker in combinatie met de krakkemikkige voice acting. Ergens heeft dit een zekere charme omdat het wat nostalgisch aanvoelt om dit soort spel te spelen, maar vandaag de dag mogen we toch nets iets meer verwachten. Misschien hadden de ontwikkelaars beter voor een andere visuele stijl gekozen, zoals cel-shading, om de grafische gebreken wat te verbergen. Hoe dan ook, voelt Ultra Age nu aan als een spel dat tien jaar te laat is uitgekomen.
Conclusie
Ultra Age schotelt je uitdagende en spectaculaire gevechten voor, maar laat te wensen over op audiovisueel vlak en wat betreft het levelontwerp. Anno 2021, waar we al bijna een jaar met de PlayStation 5 en Xbox Series X|S aan de slag zijn, voelt Ultra Age te gedateerd aan. Gelukkig zorgen het zachte prijskaartje, de leuke gameplay en enkele interessante baasgevechten ervoor dat het spel enigszins te overwegen valt voor liefhebbers van het genre.
Pro
- Leuk gevechtssysteem
- Geweldige actie
- Pittige moeilijkheidsgraad
- Enkele knappe baasgevechten
Con
- Visueel gedateerd
- Voice acting
- Verhaal
- Beperkte variatie aan vijanden
- Levelontwerp
6
Over
Beschikbaar vanaf
9 september 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PlayStation 4
Ontwikkelaar
- Next Stage
- Visual Dart
Uitgever
- DANGEN Entertainment
- Intragames
- Next Stage
