We hebben allemaal al eens het gevoel gehad dat we de klok zouden willen terugdraaien. Waarom heb ik de stap niet gezet om die leuke meid uit te vragen? Waarom heb ik die noedels die al twee dagen in de koelkast stonden verorberd? Waarom hebben we miljoenen geïnvesteerd in een gasleiding die uit een land met een discutabel regime komt? Mochten we de mogelijkheid hebben om terug te gaan in de tijd en noodlottige gebeurtenissen ongedaan te maken, dan zouden we dat doen, toch? Het is dat idee dat fungeert als uitgangspunt voor Time Loader, een simpel klein puzzelspelletje dat physics en hart centraal lijkt te plaatsen.
Het spel vertrekt vanuit het kleine robotje dat je bestuurt, ontworpen door wetenschapper Adam Wright uit de onderdelen van een microgolfoven en een mobiele telefoon. Adam is na een onfortuinlijke aanvaring met een speelgoedauto en de daaruit volgende pijnlijke val uit een boomhut als kind verlamd geraakt. De droom van de kleine jongen om een gevierd atleet te worden viel die dag, samen met de jongen, kapot op de grond. De jongen besloot dan maar zich volledig te werpen op zijn intellect en kreeg kwantumfysica en robotica onder de knie. Vaardigheden die hem na al die jaren in staat stellen om een kleine robot terug te sturen in de tijd met één belangrijke missie, namelijk zijn jongere zelf redden van de noodlottige val die zijn leven vergalde.
Tijd is het meest waardevolle dat we hebben
Het idee is simpel. Laat het robotje dat rondslingerende autootje wegnemen en de val kan nooit meer plaatsvinden. Alleen werkt het uiteraard nooit zo eenvoudig wanneer het op tijdreizen aankomt, dat wist Marty McFly ook al. De tijd is een hardnekkig beestje dat niet met zich laat sollen, dat merk je al snel als je met het verloop ervan probeert te knoeien. De manier waarop dat verhaal verteld wordt is adequaat, maar wat licht qua emotionele impact. Omdat je terug gaat naar de jaren negentig, naar de jeugd van Adam, wordt veel van de verhalende informatie geleverd via audio logs, stukjes dagboek en commentaren die het robotje levert. Je komt dus weliswaar dingen te weten over Adam op die manier, maar een emotionele band bouw je met het personage dat je probeert te redden op die manier echt niet op. Heel de game steunt op het redden van iemand die je nauwelijks beter leert kennen, wat uiteraard niet de beste motivator voor een missie is. Adam is eigenlijk vooral een plotmechanisme dat het kleine robotje A.I vooruit stuwt en helaas weinig meer dan dat. Ondanks dat heikele minpuntje weet Time Loader wel een degelijk narratief te brengen dat genoeg weet te boeien, alleen lukt het dus niet om te raken.
Robotjesgewijs
Qua gameplay doet Time Loader wat denken aan een soort Unravel met een Wall-E in de hoofdrol. Het is een simpele puzzel platformer waarin je in 2D van de ene kant naar de andere probeert te komen terwijl je de obstakels op je pad probeert te omzeilen. Het leuke is uiteraard dat je dat in een huiselijke omgeving doet met een kleine robot, wat het traverseren door de omgevingen erg herkenbaar maakt. Je gebruikt de robotische arm en grappling hook van je kleine kompaan en lost op die manier kleine puzzels op. Een magneet gebruiken om een speelgoedauto naar je toe te trekken die je als springplank kan gebruiken of een plank scheef zetten zodat je er vlot over kan rijden, dat soort dingen.
Het levert amusante gameplay op, maar wel van het meest simpele soort. De oplossingen van de puzzels liggen meestal voor de hand en mocht je ook maar een beetje twijfelen, dan vertelt je robot zelf wel hoe je het moet aanpakken. Soms zegt het ding zelfs letterlijk wat je moet doen, terwijl je de klus al geklaard hebt. Dat is ietwat tekenend voor de game, het totale gebrek aan uitdaging. Er is geen tijdsdruk, er zijn geen gevaren of 'game over'-schermen. Je bestuurt je robotje richting je doel en mocht er toch iets je pad blokkeren, dan probeer je gewoon maar wat dingen uit. Als je het echt niet weet te vinden, legt de game je wel uit wat je moet doen.
NOSTAL-GIE
Het gebrek aan gevaar kan ietwat teleurstellend zijn, maar je krijgt het gevoel dat de gameplay vooral een vehikel is om rustig het omkaderend verhaaltje aan op te hangen. Zelfs wanneer dat narratief niet de emotionele connectie weet te maken dat het duidelijk in gedachten had, valt er dan ook nog aardig wat te genieten van Time Loader. Zo weet het spel de nostalgische tijdscapsule naar de jaren negentig netjes over te brengen met dingen zoals een SNES die aan de televisie hangt of het grote bakbeest van een computer dat geïnfecteerd is met een Trojan virus. Time Loader zit vol met grote en kleine knipoogjes naar de tegenwoordig steeds vaker geromantiseerde jaren negentig en weet op esthetisch vlak zeker te bekoren met simpele kleurrijke omgevingen waar veel in te ontdekken valt. Het is een klein spelletje dat nog geen twee uur van je leven vergt en weliswaar niet al de doelen raakt dat het voor ogen had, maar heeft op die manier genoeg charme in huis heeft om te bekoren.
Het spel vertrekt vanuit het kleine robotje dat je bestuurt, ontworpen door wetenschapper Adam Wright uit de onderdelen van een microgolfoven en een mobiele telefoon. Adam is na een onfortuinlijke aanvaring met een speelgoedauto en de daaruit volgende pijnlijke val uit een boomhut als kind verlamd geraakt. De droom van de kleine jongen om een gevierd atleet te worden viel die dag, samen met de jongen, kapot op de grond. De jongen besloot dan maar zich volledig te werpen op zijn intellect en kreeg kwantumfysica en robotica onder de knie. Vaardigheden die hem na al die jaren in staat stellen om een kleine robot terug te sturen in de tijd met één belangrijke missie, namelijk zijn jongere zelf redden van de noodlottige val die zijn leven vergalde.
Tijd is het meest waardevolle dat we hebben
Het idee is simpel. Laat het robotje dat rondslingerende autootje wegnemen en de val kan nooit meer plaatsvinden. Alleen werkt het uiteraard nooit zo eenvoudig wanneer het op tijdreizen aankomt, dat wist Marty McFly ook al. De tijd is een hardnekkig beestje dat niet met zich laat sollen, dat merk je al snel als je met het verloop ervan probeert te knoeien. De manier waarop dat verhaal verteld wordt is adequaat, maar wat licht qua emotionele impact. Omdat je terug gaat naar de jaren negentig, naar de jeugd van Adam, wordt veel van de verhalende informatie geleverd via audio logs, stukjes dagboek en commentaren die het robotje levert. Je komt dus weliswaar dingen te weten over Adam op die manier, maar een emotionele band bouw je met het personage dat je probeert te redden op die manier echt niet op. Heel de game steunt op het redden van iemand die je nauwelijks beter leert kennen, wat uiteraard niet de beste motivator voor een missie is. Adam is eigenlijk vooral een plotmechanisme dat het kleine robotje A.I vooruit stuwt en helaas weinig meer dan dat. Ondanks dat heikele minpuntje weet Time Loader wel een degelijk narratief te brengen dat genoeg weet te boeien, alleen lukt het dus niet om te raken.
Robotjesgewijs
Qua gameplay doet Time Loader wat denken aan een soort Unravel met een Wall-E in de hoofdrol. Het is een simpele puzzel platformer waarin je in 2D van de ene kant naar de andere probeert te komen terwijl je de obstakels op je pad probeert te omzeilen. Het leuke is uiteraard dat je dat in een huiselijke omgeving doet met een kleine robot, wat het traverseren door de omgevingen erg herkenbaar maakt. Je gebruikt de robotische arm en grappling hook van je kleine kompaan en lost op die manier kleine puzzels op. Een magneet gebruiken om een speelgoedauto naar je toe te trekken die je als springplank kan gebruiken of een plank scheef zetten zodat je er vlot over kan rijden, dat soort dingen.
De game legt je robot weinig grote problemen voor de rupsbanden.
Het levert amusante gameplay op, maar wel van het meest simpele soort. De oplossingen van de puzzels liggen meestal voor de hand en mocht je ook maar een beetje twijfelen, dan vertelt je robot zelf wel hoe je het moet aanpakken. Soms zegt het ding zelfs letterlijk wat je moet doen, terwijl je de klus al geklaard hebt. Dat is ietwat tekenend voor de game, het totale gebrek aan uitdaging. Er is geen tijdsdruk, er zijn geen gevaren of 'game over'-schermen. Je bestuurt je robotje richting je doel en mocht er toch iets je pad blokkeren, dan probeer je gewoon maar wat dingen uit. Als je het echt niet weet te vinden, legt de game je wel uit wat je moet doen.
NOSTAL-GIE
Het gebrek aan gevaar kan ietwat teleurstellend zijn, maar je krijgt het gevoel dat de gameplay vooral een vehikel is om rustig het omkaderend verhaaltje aan op te hangen. Zelfs wanneer dat narratief niet de emotionele connectie weet te maken dat het duidelijk in gedachten had, valt er dan ook nog aardig wat te genieten van Time Loader. Zo weet het spel de nostalgische tijdscapsule naar de jaren negentig netjes over te brengen met dingen zoals een SNES die aan de televisie hangt of het grote bakbeest van een computer dat geïnfecteerd is met een Trojan virus. Time Loader zit vol met grote en kleine knipoogjes naar de tegenwoordig steeds vaker geromantiseerde jaren negentig en weet op esthetisch vlak zeker te bekoren met simpele kleurrijke omgevingen waar veel in te ontdekken valt. Het is een klein spelletje dat nog geen twee uur van je leven vergt en weliswaar niet al de doelen raakt dat het voor ogen had, maar heeft op die manier genoeg charme in huis heeft om te bekoren.
Conclusie
Time Loader weet op verhalend vlak niet de emotionele snaar te raken die het voor ogen had, maar de gameplay is ongevaarlijk amusant en de omgevingen zitten vol nostalgische knipoogjes naar de jaren waar velen van ons in zijn opgegroeid. Geen tijdverspilling dus.
Pro
- Een leuk concept, met amusante gameplay
- Leuke knipogen naar de jaren negentig
- Weet een fijn verhaal rond tijdreizen te brengen
Con
- Maar dat verhaal mist dus wat emotionele impact
- De gameplay mist uitdaging
- Korte speelduur
7
Over
Beschikbaar vanaf
10 maart 2022
Gespeeld op
- Xbox One
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Platformer
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Flazm
Uitgever
- META Publishing
