Virtual Reality bestaat al even, maar wordt alsmaar beter en realistischer. In die mate dat er ondertussen VR-ervaringen worden aangeboden op grote schaal. Je hoeft dus zelf geen dure VR-brillen in huis te halen om deze wereld te ontdekken. Bij The Park Playground kan je dergelijke VR experiences aangaan. Wij trokken met een delegatie redacteurs naar de vestiging in Kortrijk en onderwierpen de ervaring aan een kritische kijk. Benieuwd of dit ook iets voor jou is? Ontdek het in onderstaande review!
The Park Playground heeft ondertussen zes locaties, namelijk Antwerpen, Brussel, Leuven, Hasselt, Gent en Kortrijk. Naast een aantal introductiespellen, bestaat het VR Experiences-aanbod momenteel uit zes grotere spellen: Mask of the Pharaoh, Don't Scream, The Hallow, The Heist, De Mol en Mission Planet X. Ben je zelf te vinden voor scifi, horror, actie of avontuur? Of heb je eerder interesse in escape room- of teamwork-spellen? The Park Playground tracht hun aanbod in die mate te variëren dat er voor elk wat wils is. De richtleeftijd voor de verschillende spellen varieert enigszins, maar begint vanaf zeven jaar.
JohnnyricoMC
VR is voor mij geen nieuwe ervaring. Ik heb indertijd de eerste generatie HTC Vive op de kop getikt, die wegens plaats- en tijdsgebrek de laatste jaren vooral stof verzamelt. Plaats, is wat The Park wél heeft. Plaats, games die je in groep kan spelen en controller grips om het inlevingsgevoel te bevorderen. En dan krijg je iets leuks, namelijk het dichtste dat we met hedendaagse technologie bij een Star Trek holodeck kunnen naderen.
Op Planet X met z'n vijven buitenaards gespuis neerknallen en puzzels oplossen, dat was de eerste sessie. Verwacht je niet aan Doom Eternal graphics, maar de immersie is er wel dankzij een gevoel van diepteperceptie en je hoofd vrij kunnen bewegen. En voor de stat whores onder ons: meeste kills en nul deaths, bitches! Helaas geen extra punten voor nutshots.
De tweede sessie was The Hallow. Die had ik jammer genoeg in 2019 in het Antwerpse filiaal al eens gespeeld en ik moest dus concluderen dat de replay value erg beperkt is, en er weinig tot geen verdere ontwikkeling aan het spel is verricht. Left 4 Dead in een steampunk-jasje: één keertje is goed. Feature request: variërende storylines aub.
bRahms
The Park VR was wat mij betrof niet een nieuwe ervaring. Dankzij vrienden en familie kon ik al twee keer proeven van de VR-wereld, één keer zelfs nog op hun vorige locatie, de kille garage niet ver van het huidige Nelson Mandelaplein in Kortrijk. Het was nu toch al van voor Corona geleden dat ik een stap binnenzette in hun nog steeds mooi ogende locatie, en de verwachtingen waren dan ook hooggespannen om te zien wat er allemaal veranderd was.
Jammer genoeg bleek het introductiespel nog steeds hetzelfde te zijn en had ik persoonlijk het gevoel dat de uitleg ook rap-rap gegeven werd en er zo een deel van de ervaring teniet werd gedaan. De voorgaande keren werden er bij onze groep verschillende "plank-spelletjes" gespeeld, daar waar we nu telkens met vijf dezelfde actie mochten doen. Toch bleken vier voorafgaande voorbeelden voor Killjoy niet voldoende te zijn, want bij de sprong zorgde hij voor een mooie knieval. Vervolgens mochten we, zonder al te veel uitleg, de gewenningspelletjes doen: wat Fruit Ninja, "iets" met pinguïns of het leren hanteren van pijl en boog om aanvallers te weerhouden. Het echte spel, Mission Planet X, werd uitgelegd aan de hand van een kort introductiefilmpje, om nadien de VR-brillen aangemeten te krijgen en de wapens overhandigd te krijgen. Het vernieuwende (voor mij) was toch dat er hier geen rugzak meer met laptop in moest worden meegesleurd en alles via geolocatie werd aangestuurd, wat in de game toch wel voor hilarische glitches zorgde. De missie zelf was leuk, maar een ijzersterk verhaal erachter hoef je toch ook niet te verwachten. Net zoals The Hallow, waar je zombies à volonté mag neerknallen, is Mission Planet X een shooter waar je constant vijanden neerknalt. Achteraf gezien had het leuk geweest om de scores mee te krijgen of gedigitaliseerd in onze inbox te krijgen, maar net zoals drie jaar geleden, blijkt dit nog steeds in ontwikkeling te zijn. The Park VR is en bljft wel een aangename beleving en kan gerust dienen als familieuitstapje, vrijgezellenactiviteit of als teambuilding. Eens je het gezien hebt, is er voorlopig weinig vernieuwend aan om een terugkerende bezoeker te worden, maar als ik de makers mag geloven, komt daar binnenkort verandering in en staan er nieuwe, uitdagende spelletjes in de steigers.
Tova
The Park VR was iets dat al een tijdje op mijn verlanglijst stond om te testen. In Gent passeer ik wel vaak Dok Noord en zie ik steeds enkele groepen de VR spelen. Met zes locaties heeft The Park ondertussen al gans Vlaanderen en Brussel afgedicht en wij hadden de mogelijkheid om in Kortrijk een sessie te spelen. Waze ingesteld op “VR Kortrijk” en rijden maar. Een klein uurtje later en een tien minuten voor we van start moeten gaan, parkeren we de wagen op een parking in de Leiestad. Nietsvermoedend stap ik uit en er blijken (minstens) twee VR-ruimtes te zijn in Kortrijk. Dat begint al goed! Terug in de wagen en een eerste F1-sessie zit erop. Gelukkig maakt het voor de Kortrijkzanen niet veel uit.
Als je een VR-spel boekt, heb je een dertigtal minuten introductiespellen en een dertigtal minuten het echte spel. Zoals mijn medereviewers ben ik ook over een houten plank mogen lopen met een VR-bril op de neus richting dieperik. Een sprong in het diepe en wachtend om neer te slaan in het diepe – brace for impact! Daar komt het eerste besef dat mijn brein ook effectief verwacht dat we in honderd stukken uiteen vliegen. Killjoy gaat hier zo hard in op, dat ik alvast stress krijg voor ons gevecht met de Aliens. De introductiespelletjes zelf leren je wat omgaan in de VR-wereld, maar daarvoor komen we uiteraard niet. Geef ons maar Mission Planet X.
Om van start te gaan krijg je een do-and-don’t-filmpje te zien over de algemene principes van The Park VR. Nadien wordt een introductiefilmpje gegeven specifiek voor de missie. Met een bril op het hoofd en een geweer in de hand trekken we de ruimte in. Ruimte genoeg ook in The Park, waar twee simultane groepen kunnen spelen. Binnenkort komt er een nieuw spel waar de volledige ruimte benut zal worden. Op Mission Planet X was het voornamelijk een shooter waarbij je op zoek moet gaan naar een energiekristal. Veel zoeken is er niet aan, maar gaandeweg kom je wel andere vijanden en aliens tegen. Ook The Hallow heeft buiten zombies afschieten met geweer, shotgun of kruisboog niet veel verhaallijn. Dit doet echter niets aan de speelervaring zelf. Een leuke activiteit, waar hier en daar nog wat werk aan is. Zoals bRahms inderdaad al aangeeft, was dit vroeger met een volledig pak en loop je nu rond met een enkele VR-bril en wapen. Serieuze stappen hebben ze wel gemaakt. Verder is dat uurtje en een half voorbijgevlogen en met de meeste hits in de bossfight en de minste deaths bij de zombies, was het alleszins niet om met het schaamrood terug de auto in te stappen. Op naar de volgende!
Killjoy
De eerste keer doet altijd een beetje pijn. Het is daardoor dat ik een paar seconden nadat ik voor het eerst een VR headset had ervaren, op mijn knieën was gevallen. Noem het een beschamend gevolg van overmoed. Mijn eerste reactie was er dan ook eentje van ‘Dit valt heus wel mee.’ waarop ik besloot dat wandelingetje op een plank hoog in de lucht al hinkelend af te leggen. Alleen dat verdomde afstandje he. Je springt van de plank af en hebt meteen dat gekke beeld dat suggereert dat je aan een rotvaart ter aarde stort, terwijl je dus gewoon staat. Ja, als een spel alle moeite van de wereld doet om me te laten geloven dat ik ga vallen, dan speel ik dus gewoon mee. Ook andere probeerseltjes zoals met een katapult Angry Birds afschieten op de torens gemaakt door die vermaledijde varkens vielen best in de smaak, waardoor ik al snel klaar was voor het grotere werk met mijn teamgenoten.
We kozen initieel om Mission Planet X in teamverband te gaan spelen op een veldje en alle reserves rond enige complexiteit smolten meteen weg. Je headset opzetten, de besturing van je wapen en introductie tot het spel, alles is straightforward. Met een rode barrière wanneer je te dicht bij de randen van het veld komt wordt ook netjes verhinderd dat je door de bar loopt te knallen zodra het spel in gang schiet, eenvoudig dus. Hetzelfde kan ook gezegd worden van het spelletje. Je wordt samen met je team langs een vast afgelijnd pad gestuwd en schiet op alles wat er buitenaards uitziet, aliens, een krabmonster en de occasionele teamgenoot die te dicht in je buurt komt. Het is allemaal erg eenvoudig qua opzet, maar zo hoort het ook te zijn. Het draait om de simpele fun die het samen spelen teweeg brengt en de vele foute oneliners en opmerkingen die je krijgt als je een stel dertigers eropuit stuurt om de virtuele wereld te redden. Ook het tweede spelletje The Hallow, wat in feite een simpele Left 4 Dead-kloon is, viel in de smaak. Ook hier was het ongecompliceerd knallen, met als extra toetje dat de friendly fire geactiveerd stond. Dient het gezegd dat het potje eindigde met een stelletje BeyondGamers die elkaar maniakaal lachend stonden af te knallen? Een passend slot van een meer dan amusante eerste kennismaking met VR en de faciliteiten die The Park te bieden heeft.
Sir. K
In tegenstelling tot een aantal van mijn collega's, was The Park Playground voor mij wel een geheel nieuwe ervaring. Ik had mij al eerder aan VR gewaagd, maar moet toegeven dat ik er altijd wat dubbel tegenover stond. Ik ben namelijk iemand die snel last heeft van motion sickness en ook in het VR-gebeuren durft dat al eens de kop opsteken. Ik kan jullie nu al verklappen dat dat in dit geval helemaal niet aan de orde was! Na een eerste drankje, wachten op Tova omdat hij bij de verkeerde 'VR Park' stond (in Kortrijk vind je blijkbaar ook VR Base) en wachten op JohnnyricoMC die de Brusselse files moest trotseren, konden we starten met het introductiespel! Na een korte uitleg over hoe de VR-bril werkt en wat je met de controllers moet doen, kom je in de virtuele wereld terecht. Je neemt een lift naar de bovenste verdieping van een flatgebouw en moet daar over een plank lopen. Gekend scenario, maar toch een eerste leuke ervaring om te zien hoe alles werkt. Nadien volgde de iets uitgebreidere kennismakingsspelletjes, waarbij je naast de VR-bril toch ook meer zelf moest doen. Van Angry Birds afschieten tot tegenstanders afmaken met pijl en boog of al boksend een highscore proberen te breken. Kortom, voor elk wat wils en ondanks dat het aanbod beperkt was, toch een fijne manier voor een eerste kennismaking.
Tijd voor het grotere werk. Uit een keuze van VR Experiences, gaande van shooters tot escape room spellen, kozen we voor Mission Planet X. Na een kort introductiefilmpje werd duidelijk dat we de mensheid moesten redden door een nieuwe energiebron te vinden. Uiteraard gaat dat niet van een leien dakje en moet je de ene na de andere alien afknallen vooraleer je bij een 'energiekristal' geraakt. Het fijne aan het hele gebeuren is dat je uiteraard vrij kan rondlopen in een open veld van negen bij negen meter. Ondanks dat dit ruim lijkt, zal je snel merken dat je met grotere groepen toch een beperkt speelveld hebt. Vrees trouwens niet dat je tegen een muur of medespeler aanknalt. Alles is namelijk duidelijk aangegeven, zodat dit geen heuvel vormt. Op een half uurtje hadden we het energiekristal in ons bezit en zat mijn eerste échte The Park VR-ervaring erop. Een paar glitches, zoals zwevende wapens of personen die op hun tippen leken te lopen, buiten beschouwing gelaten, moet ik toegeven dat de speelervaring best vlot te noemen was. De bril zat relatief goed, al moet je die wel voldoende aandrukken om een zuiver beeld te krijgen, het wapen was voldoende responsief en de video en audio waren naar verwachting. Het verhaal was eerder matig, maar deed geen afbreuk aan het echte gebeuren: aliens afknallen! Helaas bleek ik daar iets minder goed in te zijn dan mijn medespelers en bengelde ik ergens onderaan de scorelijst. Niet getreurd, op naar de volgende ervaring! Deze ervaring kwam in de vorm van The Hallow, waarin het je opdracht is om een dorp te beschermen van kwaadaardige zombies. Daarmee is het eigenlijk gezegd en zal je merken dat je in The Hallow vooral brainless moet rondschieten. Leuk voor even, maar in principe ben je gewoon constant je wapens aan het leegschieten tot wanneer ze automatisch terug worden herladen. In dat opzicht vond ik het verhaal van Mission Planet X toch iets uitgebreider en was dat voor mij de betere ervaring. Desalniettemin bleek zombies afschieten mij iets beter te liggen en kon ik deze keer wel het scorebord toppen! Better luck next time, guys!
Alles onder beschouwing genomen moet ik zeggen dat mijn eerste The Park-ervaring voornamelijk positief was. In die mate dat ik bij een volgende teambuilding of vriendenactiviteit dit zeker als een mogelijke optie in de groep zal gooien. Hoewel ik zeker benieuwd ben naar de espace rooms of puzzelgerichte spellen, zijn het vooral de shooters die mij aanspreken. Hopelijk weet The Park Playground tegen dan nog iets meer variëteit te bieden in hun games en mogen we naast nieuwe levels of opdrachten in bestaande games ook geheel nieuwe spellen verwelkomen. Alvast benieuwd om die in dat geval ook te testen!
