Twee redactieleden die in het bezit zijn van een PlayStation VR 2-toestel en een Resident Evil Village-spel dat een moedig slachtoffer zocht. De keuze was snel gemaakt, trouwe lezers weten al dat @Joeri bij menige games snel doorheen zijn voorraad verse kleren zou schieten en zijn wasmachine overuren moet draaien. Om hem jaren van zijn leven te sparen en zijn elektriciteitsrekening wat in te tomen, nam ik met knikkende knieën Resident Evil Village op mijn bord.
Ik ga heel eerlijk bekennen, de Resident Evil-franchise heb ik bijna zo goed als altijd vermeden. Horrorfilms, tot daar aan toe. Aan de fantastische Dead Space-games heb ik mij indertijd ook nog aan gewaagd, maar daar bleef het toch maar bij. De enige game die ik wel ooit uitspeelde was Resident Evil 5, omdat deze volledig split screen co-op te spelen was. Zo heb ik mij tal van uren geamuseerd met mijn jongere broer. Tot het befaamde eindgevecht waarin je het tegen Albert Wesker moest opnemen en waar je je controller kapot moest button mashen om een gigantische rots in lava te meppen. Ik schaam me nog steeds dat ik mijn broer in de steek liet en hem inruilde voor de NPC. Het button mashen was dusdanig moeilijk dat we nooit in staat waren de klus te klaren met twee. Insert Your younger brother will remember this. Nu, Resident Evil 5 wordt gezien als een van de mindere games van de franchise en ik was klaar om me te laten onderdompelen in de overgang naar het first-person camerstandpunt dat in telg zeven werd geïntroduceerd. Mijn vuurdoop was meteen ook nog eens in Virtual Reality en terwijl ik er eigenlijk tegenop zag, heb ik de liefde voor het genre ontdekt.
In search of the kidnapped kid
Resident Evil Village is een direct vervolg op zijn voorganger Biohazard. Bij het opstarten van de game krijg je een kleine recap van dat verhaal, al zou ik zeker aanraden eerst Biohazard te spelen voor je start met Village. Het zal de impact van het verhaal alleen maar ten goede komen, en na Village uit te spelen had ik meteen spijt dat ik de vorige niet gespeeld had. Als speler kruip je in de huid van Ethan Winters. Wanneer je dochter Rose gekidnapt wordt door niemand minder dan Chris Redfield, doe je er alles aan om haar terug te vinden. Dit brengt je naar een alles behalve pittoresk Oost-Europees dorpje waar dood en verderf centraal staat.
Resident Evil Village begint als een mysterie waarin je geen flauw idee hebt wat en waarom alles aan het gebeuren is. Stap per stap vind je puzzelstukjes waarmee je uiteindelijk de eindjes aan elkaar kunt knopen. En het fantastische is dat het spel wel lijkt alsof het altijd de bedoeling was om in VR te spelen. Om het spel in VR te spelen dien je een kleine update, die gratis is, via de PlayStation Store te downloaden. Bij het opstarten van het spel krijg je dan de vraag of je het in VR-modus wilt spelen. Meteen word je midden in de prachtige, doch kille, 3D-wereld geplaatst die meteen de sfeer aantoont waar je ettelijke uren in zult vertoeven.
Hands-on with Ethan
Als Resident Evil-leek was het meteen huiveren wanneer ik midden in de donkere nacht mijn eerste stappen zette tussen het struikgewas richting het dorp. Het sublieme gebruik van de subtiele creepy geluiden lieten meermaals koude rillingen over mijn lichaam lopen. Alsook kwam het haar recht op plaatsen waar ik niet eens wist behaard te zijn. Van het gekraak van hout in Castle Dimitrescu tot het gesluip van lycans en zombies die jou langzaamaan benaderen. Ook heb ik zeker een tiental keer de longen uit mijn lijf geschreeuwd wanneer onder andere Lady Dimitrescu of een ander monster plots voor je ogen verschijnt. Rustig een puzzel oplossen of aan een cijferslot draaien zit er niet altijd in. Spelen met een hoofdtelefoon zorgde voor de ultieme immersieve surround-beleving, maar dat zorgde er ook meteen voor dat er een aantal jaren van mijn leven werden afgetrokken.
Het is ongelooflijk hoe hard de handen van Ethan Winters het te verduren krijgen in deze game. Ergens is het wel te begrijpen, want het zijn die handen die vijanden een kopje kleiner maken. Doorheen de game vind je tal van schatten en wapens. Deze schatten kun je dan weer inruilen voor geld bij een mysterieus personage genaamd The Duke. Bij hem is het mogelijk nieuwe wapens en bijhorende upgrades te kopen. Ook kun je hem ingrediënten brengen waarmee hij een lekker maaltijdje bereidt, waardoor Ethan onder andere meer kan incasseren. Echter werd dit me pas halverwege het spel duidelijk, want niet alles word je zomaar uitgelegd.
Het is niet altijd even duidelijk, vooral in het begin van het spel wanneer je, toepasselijk bij je personage, nog maar weinig weet wat er gaande is. Objectives zijn vaak vaag waardoor ik zeker een uur verloren liep in Castle Dimitrescu. Uiteindelijk bleek dat wat ik nodig had al een tijd in mijn inventory vertoefde. Het is aangeraden elke nook and cranny te onderzoeken, want anders kun je net zoals mij de eerste paar savepoints over het hoofd zien. Nu, hoe meer ik speelde, hoe meer ik het spel onder de knie kreeg en hoe meer ik de genialiteit ervan begon in te zien.
Alles perfect?
Resident Evil Village is een van de beste VR en survival horrorgames die ik ooit speelde. De besturing werkt vlot en het hanteren van wapens werkt perfect. Dankzij de VR-modus is het ook mogelijk te dual wielden. Zo kun je makkelijk tegelijk je zaklamp en een geweer vasthouden, of als een Terminator met twee shotguns door de smalle gangen lopen. De eerste uren in Resident Evil Village VR bracht ik met een bang hartje door, maar eenmaal ik het spel wat onder de knie kreeg, hoe meer ik genoot van dit fantastisch spel en hoe meer mijn liefde voor dit genre begon te groeien. Op de dag dat ik het spel uitspeelde had ik bijna zes uur aan een stuk in de game doorgebracht, waarna ik er zelf over droomde. Het is een ervaring die ik nooit zal vergeten en de VR-gaming weer een stap dichter bij een mooie toekomst brengt.
Als ik dan toch een paar minpuntjes mag opnoemen, zijn het de puzzels en de camerastandpunten tijdens de first-person tussenfilmpjes. Sommige puzzels, voornamelijk die met vuurpotten, waren moeilijk op te lossen, en vaak frustrerend in VR. De vuurpotten reageerden meestal niet correct op de manier waarop ik er tegen sloeg. Ook het verschuiven van barricades tijdens spannende momenten ging niet altijd even vloeiend zoals ik hoopte. Tijdens first-person tussenfimpjes bewoog de camera vaak niet mee naar de juiste richting die je eigenlijk zou moeten zien. Ook trophies en de expansion zijn jammer genoeg niet beschikbaar in de VR-modus. Wel is alles extreem immersief en kan ik me geen betere manier voorstellen om dit spel te spelen. Resident Evil Village was mijn eerste survival horrorgame in een zeer lange tijd, maar meteen ook een van de beste game ervaringen die ik ooit meemaakte.
Na het uitspelen stond mijn savefile precies op 9:36 uur. Veel hiervan heeft te maken met de schijtluis die ik ben, die uit schrik overal rustig doorheen wandelt. Ook het vaak fout lopen, backtracken en op zoek gaan naar oplossingen voor puzzels hebben veel impact op de speeltijd. Nu, waar ik eerst schrik had om dit spel te spelen kijk ik nu enorm uit naar een playthrough met oneindig veel munitie. Ah, nog iets, ik speelde op de makkelijkste moeilijkheidsgraad, want het spel was al eng genoeg! Dit zorgde er wel voor dat ik bijna altijd genoeg munitie had om gevechten aan te gaan en ook minder munitie nodig had om vijanden een kopje kleiner te maken. Na het uitspelen speelde ik Village of Shadows vrij, wat de diehardfans zeker zal behagen!
Ik ga heel eerlijk bekennen, de Resident Evil-franchise heb ik bijna zo goed als altijd vermeden. Horrorfilms, tot daar aan toe. Aan de fantastische Dead Space-games heb ik mij indertijd ook nog aan gewaagd, maar daar bleef het toch maar bij. De enige game die ik wel ooit uitspeelde was Resident Evil 5, omdat deze volledig split screen co-op te spelen was. Zo heb ik mij tal van uren geamuseerd met mijn jongere broer. Tot het befaamde eindgevecht waarin je het tegen Albert Wesker moest opnemen en waar je je controller kapot moest button mashen om een gigantische rots in lava te meppen. Ik schaam me nog steeds dat ik mijn broer in de steek liet en hem inruilde voor de NPC. Het button mashen was dusdanig moeilijk dat we nooit in staat waren de klus te klaren met twee. Insert Your younger brother will remember this. Nu, Resident Evil 5 wordt gezien als een van de mindere games van de franchise en ik was klaar om me te laten onderdompelen in de overgang naar het first-person camerstandpunt dat in telg zeven werd geïntroduceerd. Mijn vuurdoop was meteen ook nog eens in Virtual Reality en terwijl ik er eigenlijk tegenop zag, heb ik de liefde voor het genre ontdekt.
In search of the kidnapped kid
Resident Evil Village is een direct vervolg op zijn voorganger Biohazard. Bij het opstarten van de game krijg je een kleine recap van dat verhaal, al zou ik zeker aanraden eerst Biohazard te spelen voor je start met Village. Het zal de impact van het verhaal alleen maar ten goede komen, en na Village uit te spelen had ik meteen spijt dat ik de vorige niet gespeeld had. Als speler kruip je in de huid van Ethan Winters. Wanneer je dochter Rose gekidnapt wordt door niemand minder dan Chris Redfield, doe je er alles aan om haar terug te vinden. Dit brengt je naar een alles behalve pittoresk Oost-Europees dorpje waar dood en verderf centraal staat.
Het fantastische is dat het spel wel lijkt alsof het altijd de bedoeling was om in VR te spelen.
Resident Evil Village begint als een mysterie waarin je geen flauw idee hebt wat en waarom alles aan het gebeuren is. Stap per stap vind je puzzelstukjes waarmee je uiteindelijk de eindjes aan elkaar kunt knopen. En het fantastische is dat het spel wel lijkt alsof het altijd de bedoeling was om in VR te spelen. Om het spel in VR te spelen dien je een kleine update, die gratis is, via de PlayStation Store te downloaden. Bij het opstarten van het spel krijg je dan de vraag of je het in VR-modus wilt spelen. Meteen word je midden in de prachtige, doch kille, 3D-wereld geplaatst die meteen de sfeer aantoont waar je ettelijke uren in zult vertoeven.
Hands-on with Ethan
Als Resident Evil-leek was het meteen huiveren wanneer ik midden in de donkere nacht mijn eerste stappen zette tussen het struikgewas richting het dorp. Het sublieme gebruik van de subtiele creepy geluiden lieten meermaals koude rillingen over mijn lichaam lopen. Alsook kwam het haar recht op plaatsen waar ik niet eens wist behaard te zijn. Van het gekraak van hout in Castle Dimitrescu tot het gesluip van lycans en zombies die jou langzaamaan benaderen. Ook heb ik zeker een tiental keer de longen uit mijn lijf geschreeuwd wanneer onder andere Lady Dimitrescu of een ander monster plots voor je ogen verschijnt. Rustig een puzzel oplossen of aan een cijferslot draaien zit er niet altijd in. Spelen met een hoofdtelefoon zorgde voor de ultieme immersieve surround-beleving, maar dat zorgde er ook meteen voor dat er een aantal jaren van mijn leven werden afgetrokken.
Spelen met een hoofdtelefoon zorgde voor de ultieme immersieve surround-beleving, maar dat zorgde er ook meteen voor dat er een aantal jaren van mijn leven werden afgetrokken.
Het is ongelooflijk hoe hard de handen van Ethan Winters het te verduren krijgen in deze game. Ergens is het wel te begrijpen, want het zijn die handen die vijanden een kopje kleiner maken. Doorheen de game vind je tal van schatten en wapens. Deze schatten kun je dan weer inruilen voor geld bij een mysterieus personage genaamd The Duke. Bij hem is het mogelijk nieuwe wapens en bijhorende upgrades te kopen. Ook kun je hem ingrediënten brengen waarmee hij een lekker maaltijdje bereidt, waardoor Ethan onder andere meer kan incasseren. Echter werd dit me pas halverwege het spel duidelijk, want niet alles word je zomaar uitgelegd.
Het is niet altijd even duidelijk, vooral in het begin van het spel wanneer je, toepasselijk bij je personage, nog maar weinig weet wat er gaande is. Objectives zijn vaak vaag waardoor ik zeker een uur verloren liep in Castle Dimitrescu. Uiteindelijk bleek dat wat ik nodig had al een tijd in mijn inventory vertoefde. Het is aangeraden elke nook and cranny te onderzoeken, want anders kun je net zoals mij de eerste paar savepoints over het hoofd zien. Nu, hoe meer ik speelde, hoe meer ik het spel onder de knie kreeg en hoe meer ik de genialiteit ervan begon in te zien.
Alles perfect?
Resident Evil Village is een van de beste VR en survival horrorgames die ik ooit speelde. De besturing werkt vlot en het hanteren van wapens werkt perfect. Dankzij de VR-modus is het ook mogelijk te dual wielden. Zo kun je makkelijk tegelijk je zaklamp en een geweer vasthouden, of als een Terminator met twee shotguns door de smalle gangen lopen. De eerste uren in Resident Evil Village VR bracht ik met een bang hartje door, maar eenmaal ik het spel wat onder de knie kreeg, hoe meer ik genoot van dit fantastisch spel en hoe meer mijn liefde voor dit genre begon te groeien. Op de dag dat ik het spel uitspeelde had ik bijna zes uur aan een stuk in de game doorgebracht, waarna ik er zelf over droomde. Het is een ervaring die ik nooit zal vergeten en de VR-gaming weer een stap dichter bij een mooie toekomst brengt.
Hoe meer ik genoot van dit fantastisch spel, hoe meer mijn liefde voor dit genre begon te groeien.
Als ik dan toch een paar minpuntjes mag opnoemen, zijn het de puzzels en de camerastandpunten tijdens de first-person tussenfilmpjes. Sommige puzzels, voornamelijk die met vuurpotten, waren moeilijk op te lossen, en vaak frustrerend in VR. De vuurpotten reageerden meestal niet correct op de manier waarop ik er tegen sloeg. Ook het verschuiven van barricades tijdens spannende momenten ging niet altijd even vloeiend zoals ik hoopte. Tijdens first-person tussenfimpjes bewoog de camera vaak niet mee naar de juiste richting die je eigenlijk zou moeten zien. Ook trophies en de expansion zijn jammer genoeg niet beschikbaar in de VR-modus. Wel is alles extreem immersief en kan ik me geen betere manier voorstellen om dit spel te spelen. Resident Evil Village was mijn eerste survival horrorgame in een zeer lange tijd, maar meteen ook een van de beste game ervaringen die ik ooit meemaakte.
Na het uitspelen stond mijn savefile precies op 9:36 uur. Veel hiervan heeft te maken met de schijtluis die ik ben, die uit schrik overal rustig doorheen wandelt. Ook het vaak fout lopen, backtracken en op zoek gaan naar oplossingen voor puzzels hebben veel impact op de speeltijd. Nu, waar ik eerst schrik had om dit spel te spelen kijk ik nu enorm uit naar een playthrough met oneindig veel munitie. Ah, nog iets, ik speelde op de makkelijkste moeilijkheidsgraad, want het spel was al eng genoeg! Dit zorgde er wel voor dat ik bijna altijd genoeg munitie had om gevechten aan te gaan en ook minder munitie nodig had om vijanden een kopje kleiner te maken. Na het uitspelen speelde ik Village of Shadows vrij, wat de diehardfans zeker zal behagen!
Conclusie
Resident Evil Village is een fantastische ervaring in Virtual Reality en in mijn ogen de manier om dit spel te spelen. Terwijl ik eerlijk gezegd wat tegen mijn zin en met een bang hartje dit spel te reviewen kreeg, is het een van mijn meest unieke game-ervaringen ooit geworden. Het lijkt alsof dit spel altijd bedoeld was om in VR te spelen. Met maar een paar kleine minpuntjes is dit waarschijnlijk op dit moment de beste VR-game op de PS VR2. Als leek in het horror survival genre heb ik liters zweet gezweet, talloos ondergoed onbruikbaar gemaakt en mijn smartwatch door mijn hoge hartslag het gevoel gegeven dat ik uren op de loopband gespendeerd heb. Het was het allemaal waard.
Pro
- Ziet er fantastisch uit
- Creepy sound design
- VR past perfect bij deze game
- Heeft me liefde voor dit genre aangewakkerd
Con
- Puzzels soms frustrerend
- Camera staat tijdens cutscènes soms vreemd
- Geen trophies
- Luiers waren niet in mijn wekelijks budget gerekend
9
Over
Beschikbaar vanaf
22 februari 2023
Gespeeld op
- PlayStation VR2
Beschikbaar op
- PlayStation VR2
Genre
- Horror
- Shooter
- Survival
- VR
Ontwikkelaar
- Capcom
Uitgever
- Capcom
