Ik doe weinig dingen liever dan naar musicals gaan, dus was de beslissing wie Stray Gods: The Roleplaying Musical zou reviewen al snel beslecht. Ik eigende de game mezelf toe en ging er onmiddellijk mee aan de slag, om me tussen de melodieën door mee te laten voeren met wat Stray Gods me verder te bieden zou hebben. Muziek is alvast aanwezig, maar zijn andere belangrijke elementen dat ook? Je komt het te weten in deze review.
Stray Gods: The Roleplaying Game neemt je mee in het verhaal van Grace. Een doodgewone jonge vrouw die op een vreemde avond een bebloede vrouw in de armen krijgt. De vrouw in kwestie, godin Calliope, sterft, waarna de goddelijke krachten die ze had een nieuwe thuis vinden bij Grace. Uiteraard duurt het niet lang vooraleer andere goden, in dit geval Aphrodite, Athena, Persephone en Apollo, te weten komen wat er is gebeurd. Het bloed van Calliope hangt letterlijk aan Grace haar handen, waardoor ze door de goden ter dood wordt veroordeeld. Grace weet zich uit de situatie te zingen en krijgt een week de tijd om haar onschuld te bewijzen en de daadwerkelijke moordenaar te vinden. Lukt dat, dan blijft haar vel gespaard. Slaagt ze er niet in, dan wacht haar de dood ...
Hoewel in de titel staat dat je met een rollenspel aan de slag gaat, is er eigenlijk weinig RPG aan. Oké, je krijgt vroeg in het spel de keuze uit drie 'klassen', zijnde Charming, Kickass en Clever. Op zich spreken de klassen voor zich. Kies je voor Charming, dan krijg je een Grace vol soul en charisma, een Grace die alles juist wil doen en iedereen heeft haar graag. Kickass is dan weer het tegenovergestelde. Ze gaat hierbij de confrontaties niet uit de weg, kan hard uit de hoek komen en vrienden maken is niet haar sterkste punt. Kies je voor Clever, dan gebruik je voornamelijk je grijze hersenmassa om je uit de problemen te houden. Ik koos voor de Kicksass versie en heb het me geen seconde beklaagd.
Terwijl elk personage in de diverse liedjes het beste van zichzelf geeft, kun jij kiezen hoe Grace de verschillende stukjes verder zingt. Hierbij komen dan de drie klassen nog eens aan bod, maar je bent uiteindelijk wel vrij om de optie te kiezen die je het meeste ligt. De nummers zijn een van de sterkste punten aan Stray Gods, want die zijn telkens weer schitterend (met dank aan componist Austin Wintory). Meezingers moet je niet verwachten, maar wel meeslepende melodieën die perfect bij de situatie in kwestie passen. En hoewel de grafische stijl me ook eerst aansprak, is het uiteindelijk allemaal wat te statisch. De dialogen zijn volledig ingesproken, maar de scènes zijn niet volledig geanimeerd. Denk aan een comic die om de zoveel seconden een nieuw beeld toont. Hierdoor verliezen de personages wat aan eigenheid en emoties in een anders sterke game.
Stray Gods: The Roleplaying Game neemt je mee in het verhaal van Grace. Een doodgewone jonge vrouw die op een vreemde avond een bebloede vrouw in de armen krijgt. De vrouw in kwestie, godin Calliope, sterft, waarna de goddelijke krachten die ze had een nieuwe thuis vinden bij Grace. Uiteraard duurt het niet lang vooraleer andere goden, in dit geval Aphrodite, Athena, Persephone en Apollo, te weten komen wat er is gebeurd. Het bloed van Calliope hangt letterlijk aan Grace haar handen, waardoor ze door de goden ter dood wordt veroordeeld. Grace weet zich uit de situatie te zingen en krijgt een week de tijd om haar onschuld te bewijzen en de daadwerkelijke moordenaar te vinden. Lukt dat, dan blijft haar vel gespaard. Slaagt ze er niet in, dan wacht haar de dood ...
Weinig RPG
Wat volgt is een verhaal van om en bij de zeven uur dat je meeneemt in een web van leugens, intriges en meer terwijl je een poging doet om de moordenaar van Calliope te vinden. Goden blijken namelijk geen engeltjes te zijn en al eeuwenlang gebeuren er zaken die het daglicht niet mogen zien. Enerzijds kunnen ze niet zonder elkaar, anderzijds zouden ze elkaar liever een kopje kleiner maken. Je maakt niet enkel kennis met de reeds vermelde goden, want ook Eros, de god van de seks, komt nog ten tonele. Rrrr! Ook andere interessante personages zorgen voor de nodige achtergrondinformatie, wendingen en meer.De muziek is een van de sterkste punten in Stray Gods.
Hoewel in de titel staat dat je met een rollenspel aan de slag gaat, is er eigenlijk weinig RPG aan. Oké, je krijgt vroeg in het spel de keuze uit drie 'klassen', zijnde Charming, Kickass en Clever. Op zich spreken de klassen voor zich. Kies je voor Charming, dan krijg je een Grace vol soul en charisma, een Grace die alles juist wil doen en iedereen heeft haar graag. Kickass is dan weer het tegenovergestelde. Ze gaat hierbij de confrontaties niet uit de weg, kan hard uit de hoek komen en vrienden maken is niet haar sterkste punt. Kies je voor Clever, dan gebruik je voornamelijk je grijze hersenmassa om je uit de problemen te houden. Ik koos voor de Kicksass versie en heb het me geen seconde beklaagd.
Veel musical
Veel meer dan die klasse, die je in sommige dialogen unieke keuzeopties voorschotelt, krijg je niet qua RPG-elementen. Voorts is de game voornamelijk een mooie visual novel waarbij het narratief verteld wordt terwijl de speler in kwestie op tijd en stond bepaalde keuzes moet maken. Dit doe je niet alleen in de dialogen, maar bijvoorbeeld ook op de stadskaart. Ga je eerst naar Persephone of leg je je oor te luister bij Pan? De keuze is aan jou. Verwacht je dus voornamelijk aan inactieve gameplay waarbij je voornamelijk gewoon kijkt wat er zich op je scherm afspeelt, terwijl je luistert naar de knappe muziek. Stray Gods is zoals de titel al verraadt namelijk ook een musical en dit is niet gelogen. Grace heeft namelijk de kracht om anderen al zingend hun gevoelens te laten uiten. Ook hier krijgt Grace de keuze hoe het verder gaat ...Terwijl elk personage in de diverse liedjes het beste van zichzelf geeft, kun jij kiezen hoe Grace de verschillende stukjes verder zingt. Hierbij komen dan de drie klassen nog eens aan bod, maar je bent uiteindelijk wel vrij om de optie te kiezen die je het meeste ligt. De nummers zijn een van de sterkste punten aan Stray Gods, want die zijn telkens weer schitterend (met dank aan componist Austin Wintory). Meezingers moet je niet verwachten, maar wel meeslepende melodieën die perfect bij de situatie in kwestie passen. En hoewel de grafische stijl me ook eerst aansprak, is het uiteindelijk allemaal wat te statisch. De dialogen zijn volledig ingesproken, maar de scènes zijn niet volledig geanimeerd. Denk aan een comic die om de zoveel seconden een nieuw beeld toont. Hierdoor verliezen de personages wat aan eigenheid en emoties in een anders sterke game.
Conclusie
Stray Gods: The Roleplaying Musical is weinig RPG, maar wel veel musical. De keuzes die je doorheen het zeven uur durende verhaal maakt, maken niet zoveel uit. Wel wordt er op tijd en stond goede muziek door de speakers gestuurd. Je krijgt een intrigerend verhaal vol goden voorgeschoteld, op zoek naar de moordenaar van godin Calliope. Lukt het je de moordenaar te vinden, of word je zelf ter door veroordeeld?
Pro
- Schitterende muziek
- Mooie grafische stijl
- Muziek te beïnvloeden
- Intrigerend verhaal
Con
- Statische graphics
- Amper gameplay
- Keuzes maken weinig uit
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
10 augustus 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Visual novel
Ontwikkelaar
- Summerfall Studios
Uitgever
- Humble Games
