Het moet je eens overvallen … Jij en menige soldaten (die deel uitmaken van een bataljon) staan te popelen om in een rivaliserend koninkrijk op een slagveld te engageren, maar ze worden door hun bevelhebber gecommandeerd om in een grot te wachten om zo vijandelijke troepen met een verrassingsaanval te belagen. Deze poging om een val op poten te zetten komt echter een vroeg einde tegemoet, want onverwachts beginnen gedeelten van de grot in kwestie in te storten, inclusief je uitgang. Desondanks die abrupte commotie is bijna iedereen zo goed als ongedeerd, hoewel het niet lang duurt alvorens een Valkyrie - denk terug aan Noorse mythologie - de hele bende informeert dat ze allen gegarandeerd in deze grot zullen sterven. Ten minste indien ze haar hulp niet aanvaarden, want de Valkyrie is in staat om een portaal naar een ander gebied te openen. Na wat getwijfel en enkele kritische vragen accepteren de soldaten haar aanbod, en ze worden allemaal getransporteerd naar Terragaya, een exotisch domein dat grenst tussen het leven en de dood. Niet exact Valhalla, maar hoe dan ook het begin van een nagelnieuwe Metroidvania!
Normaliter bestuur je in platformers uit dit subgenre meestal één speelbaar personage, maar in Souldiers heb je van begin af aan meteen de keuze uit drie strijdlustige exemplaren. Ieder karakter vecht via op maat gemaakte werkwijzen: de Scout takelt de oppositie toe met een zwaard en schild, de Archer gaat logischerwijze aan de slag met een boog en de Caster hanteert uiteraard een magische staf. Niet alleen hun wapens en standaard manoeuvres (lees: voor offensieve / defensieve doeleinden) verschillen tussen elkaar, want de karakters werden verder gedifferentieerd door middel van hun skill trees, laat staan dat ze onderling ook unieke vaardigheden ontvangen. Paar dit met een aantal (kleinschalige) RPG-elementen, zoals attributen of aanvullende uitrusting die vervolgens je statistieken beïnvloeden, en het is evident dat de ontwikkelaars net dat tikkeltje meer diepgang wouden voorschotelden vergeleken met de gemiddelde concurrent. Verwacht echter geen wijd verspreide flexibiliteit zoals in Castlevania: Symphony of the Night en consorten; op dit vlak bevinden deze zich immers in hun eigen categorische niche.
Valkyrie Profile
Op zich is dit laatste niets om over te klagen, want het team bij het Spaanse Retro Forge hechtte weinig belang aan hetgeen dat de meeste andere firma's uit hun mouwen schudden. De Spanjaarden hadden namelijk een zonneklare visie voor ogen: een oprechte poging om een grandioze en avontuurlijke tocht te realiseren! Met als gevolg spendeerden ze veel tijd aan het narratief en de lore erachter, welke voor mij desondanks amper als een volwaardige motivatie fungeerde. De individuen waarmee je kennis maakt bezitten geregeld flinterdunne persoonlijkheden en het script werd op een flauwe manier geschreven, maar Retro Forges gedreven aanpak wierp niettemin elders enige vruchten af. Over de algemene lijn bezoek je een relatief grote hoeveelheid locaties die in totaal bevolkt worden door ongeveer 120 types vijanden, om nog maar te zwijgen over de talloze geografische vertakkingen die je stapsgewijs kunt ontbloten. Hiermee illustreert Retro Forge op een overduidelijke manier dat ze een grondig begrip hebben over de essentiële fundamenten van een leuke Metroidvania!
Wat bedoel ik concreet met die vorige zin? Om te beginnen voelt Souldiers zich comfortabel met de verdeeldheid zaaiende kenmerken van een Metroidvania, zoals bijvoorbeeld het verkennen van een enorme speelomgeving. Voor velen soms behoorlijk frustrerend, maar voor anderen net hetgeen wat zo’n spel interessant maakt, zeker wanneer gevallen zoals Souldiers je niet overweldigen met betuttelende informatie. Advies of kleine aanwijzingen krijg je hier wel, maar meestal moet je zelf maar uitpluizen via welk pad een objectief zich specifiek schuil houdt. Mij deed het alvast deugd om af en toe eens noodgedwongen na te denken over de richting die ik juist moest noemen, in tegenoverstelling tot iets zoals het meer begeleidende Metroid Dread. Soms durft Souldiers echter net iets te subtiel te zijn betreffende het in beeld brengen van aanwezige trajecten of componenten. Zo was ik eens m’n kluts kwijt omdat een touw niet voldoende opviel in een esthetisch drukke kamer, of omdat ik het bestaan van een cruciale toegang vergat wanneer de in-game kaart deze niet aanduidde. Dat tweede voorbeeld zou niet eens een probleem geweest zijn indien manuele markeringen (voor de kaart) reeds bestonden, dus hopelijk verfijnt men zulke uitzonderingen uiteindelijk met post-launch patches …
2D Dot Game Heroes
Met het merendeel van de combat zit het daarentegen snor, hoewel deze voor sommigen misschien een droge indruk zal geven. In plaats van snellere confrontaties opteerde men hier voor methodische schermutselingen, wat één van de redenen is waarom een resem taaie (doch meestal eerlijke) situaties zelfs in de standaard moeilijkheidsgraad opduiken. Je moet voorzichtig overwegen hoe je je stamina gebruikt voor defensieve technieken - zoals blokkeren of de parry voor de Scout - en goud is in Souldiers waardevol voor het aankopen van verscheidene items, inclusief toverdranken waarmee je kunt genezen. Zowel gewone vijanden als eindbazen weten bovendien van wanten, dus het loont hier om hun patronen enigszins te bestuderen. Gedachteloos alles in mootjes hakken doe je hier trouwens ook niet, want de elementaire vaardigheden die je doorgaans verdient, benadrukken de noodzaak om status-gerelateerde zwakheden van een opponent uit te buiten. Tegenstanders die bijvoorbeeld als elektriciteit- of vuurtypes werden bestempeld, zullen natuurlijk veel zwakker zijn tegen respectievelijk zand- of water-gebaseerde aanvallen. Dit (plus meer!) leveren tezamen leuke en genuanceerde dynamieken op in Souldiers, terwijl bijna alle acties die je kunt uitvoeren vlotjes besturen.
Zowel het vechten als het platformen werd kort samengevat doordacht ontworpen, maar je moet er sowieso een bepaalde aanleg voor hebben om er ten volle van te genieten. Waarmee iedereen wél unaniem akkoord zal gaan, is dat dit spel uitblinkt met diens fantastische audiovisuele presentatie! Souldiers kun je ongetwijfeld met de titel “allermooiste pixel art in 2022” bekronen, want quasi geen andere game zal dit jaar wellicht in de buurt komen van diens voortreffelijk uiterlijk. Vloeiende animaties, veel variëteit in het fabelachtige landschap - zelfs per locatie - en ook de menu’s hebben een aantrekkelijk voorkomen. Daarenboven benutte Retro Forge de belichting op een dermate kundige wijze, ondanks Souldiers ‘maar’ een tweedimensionaal spel is. Situationele details zoals schaduwen van tralies in kerkers, de gloei van een waterval en dergelijke kleurrijke vloeistoffen, of dynamische lichtbronnen zoals vernietigbare lampen, die tevens stuk voor stuk nauwkeurig op 2D-personages schijnen. Op papier klinken deze als een verzameling onbenulligheden, maar er schuilt zoveel finesse in de pixel art van Souldiers, dat het de atmosfeer én de identiteit van diens wereld van het spel drastisch verrijkt. Af en toe accentueren de graphics zelfs de gameplay scenario’s, zoals wanneer je fakkels moet aansteken om een pikzwarte ruimte te navigeren, wat vervolgens sommige vijanden gevaarlijker kan maken. Gewoonweg een uitmuntend eindresultaat!
Phantasy Star
Over het geluid zal ik eveneens enkele lovende woorden noteren, alvorens ik deze recensie concludeer. Souldiers wekt hier moeiteloos nostalgische gevoelens op, zonder dat het überhaupt een vervolg van een bestaande retro-game is of schaamteloos naar diens oorspronkelijke inspiraties verwijst. De soundtrack doet terug denken aan de muzikale stemming van epische avonturen en Japanse role-playing games uit de jaren ‘90, waardoor het een herkenbare energie met zich meedraagt die vaak bij dit fantasievol thema past. De audio klinkt overigens eveneens pittig, wat uiteraard het impact van de gevechten bevoordeelt, en ik apprecieer dat Retro Forge spelers ook informatieve audio cues implementeerde om zo spelers intuïtief op de hoogte te houden, zoals het moment wanneer je nogmaals kunt rollen. Er is echter geen sprake van acteerwerk met stemmen, maar over dit gegeven ergerde ik me alvast niet.
Normaliter bestuur je in platformers uit dit subgenre meestal één speelbaar personage, maar in Souldiers heb je van begin af aan meteen de keuze uit drie strijdlustige exemplaren. Ieder karakter vecht via op maat gemaakte werkwijzen: de Scout takelt de oppositie toe met een zwaard en schild, de Archer gaat logischerwijze aan de slag met een boog en de Caster hanteert uiteraard een magische staf. Niet alleen hun wapens en standaard manoeuvres (lees: voor offensieve / defensieve doeleinden) verschillen tussen elkaar, want de karakters werden verder gedifferentieerd door middel van hun skill trees, laat staan dat ze onderling ook unieke vaardigheden ontvangen. Paar dit met een aantal (kleinschalige) RPG-elementen, zoals attributen of aanvullende uitrusting die vervolgens je statistieken beïnvloeden, en het is evident dat de ontwikkelaars net dat tikkeltje meer diepgang wouden voorschotelden vergeleken met de gemiddelde concurrent. Verwacht echter geen wijd verspreide flexibiliteit zoals in Castlevania: Symphony of the Night en consorten; op dit vlak bevinden deze zich immers in hun eigen categorische niche.
Valkyrie Profile
Op zich is dit laatste niets om over te klagen, want het team bij het Spaanse Retro Forge hechtte weinig belang aan hetgeen dat de meeste andere firma's uit hun mouwen schudden. De Spanjaarden hadden namelijk een zonneklare visie voor ogen: een oprechte poging om een grandioze en avontuurlijke tocht te realiseren! Met als gevolg spendeerden ze veel tijd aan het narratief en de lore erachter, welke voor mij desondanks amper als een volwaardige motivatie fungeerde. De individuen waarmee je kennis maakt bezitten geregeld flinterdunne persoonlijkheden en het script werd op een flauwe manier geschreven, maar Retro Forges gedreven aanpak wierp niettemin elders enige vruchten af. Over de algemene lijn bezoek je een relatief grote hoeveelheid locaties die in totaal bevolkt worden door ongeveer 120 types vijanden, om nog maar te zwijgen over de talloze geografische vertakkingen die je stapsgewijs kunt ontbloten. Hiermee illustreert Retro Forge op een overduidelijke manier dat ze een grondig begrip hebben over de essentiële fundamenten van een leuke Metroidvania!
Retro Forge illustreert op een overduidelijke manier dat ze een grondig begrip hebben over de essentiële fundamenten van een leuke Metroidvania!
Wat bedoel ik concreet met die vorige zin? Om te beginnen voelt Souldiers zich comfortabel met de verdeeldheid zaaiende kenmerken van een Metroidvania, zoals bijvoorbeeld het verkennen van een enorme speelomgeving. Voor velen soms behoorlijk frustrerend, maar voor anderen net hetgeen wat zo’n spel interessant maakt, zeker wanneer gevallen zoals Souldiers je niet overweldigen met betuttelende informatie. Advies of kleine aanwijzingen krijg je hier wel, maar meestal moet je zelf maar uitpluizen via welk pad een objectief zich specifiek schuil houdt. Mij deed het alvast deugd om af en toe eens noodgedwongen na te denken over de richting die ik juist moest noemen, in tegenoverstelling tot iets zoals het meer begeleidende Metroid Dread. Soms durft Souldiers echter net iets te subtiel te zijn betreffende het in beeld brengen van aanwezige trajecten of componenten. Zo was ik eens m’n kluts kwijt omdat een touw niet voldoende opviel in een esthetisch drukke kamer, of omdat ik het bestaan van een cruciale toegang vergat wanneer de in-game kaart deze niet aanduidde. Dat tweede voorbeeld zou niet eens een probleem geweest zijn indien manuele markeringen (voor de kaart) reeds bestonden, dus hopelijk verfijnt men zulke uitzonderingen uiteindelijk met post-launch patches …
2D Dot Game Heroes
Met het merendeel van de combat zit het daarentegen snor, hoewel deze voor sommigen misschien een droge indruk zal geven. In plaats van snellere confrontaties opteerde men hier voor methodische schermutselingen, wat één van de redenen is waarom een resem taaie (doch meestal eerlijke) situaties zelfs in de standaard moeilijkheidsgraad opduiken. Je moet voorzichtig overwegen hoe je je stamina gebruikt voor defensieve technieken - zoals blokkeren of de parry voor de Scout - en goud is in Souldiers waardevol voor het aankopen van verscheidene items, inclusief toverdranken waarmee je kunt genezen. Zowel gewone vijanden als eindbazen weten bovendien van wanten, dus het loont hier om hun patronen enigszins te bestuderen. Gedachteloos alles in mootjes hakken doe je hier trouwens ook niet, want de elementaire vaardigheden die je doorgaans verdient, benadrukken de noodzaak om status-gerelateerde zwakheden van een opponent uit te buiten. Tegenstanders die bijvoorbeeld als elektriciteit- of vuurtypes werden bestempeld, zullen natuurlijk veel zwakker zijn tegen respectievelijk zand- of water-gebaseerde aanvallen. Dit (plus meer!) leveren tezamen leuke en genuanceerde dynamieken op in Souldiers, terwijl bijna alle acties die je kunt uitvoeren vlotjes besturen.
Souldiers kun je ongetwijfeld met de titel “allermooiste pixel art in 2022” bekronen ...
Zowel het vechten als het platformen werd kort samengevat doordacht ontworpen, maar je moet er sowieso een bepaalde aanleg voor hebben om er ten volle van te genieten. Waarmee iedereen wél unaniem akkoord zal gaan, is dat dit spel uitblinkt met diens fantastische audiovisuele presentatie! Souldiers kun je ongetwijfeld met de titel “allermooiste pixel art in 2022” bekronen, want quasi geen andere game zal dit jaar wellicht in de buurt komen van diens voortreffelijk uiterlijk. Vloeiende animaties, veel variëteit in het fabelachtige landschap - zelfs per locatie - en ook de menu’s hebben een aantrekkelijk voorkomen. Daarenboven benutte Retro Forge de belichting op een dermate kundige wijze, ondanks Souldiers ‘maar’ een tweedimensionaal spel is. Situationele details zoals schaduwen van tralies in kerkers, de gloei van een waterval en dergelijke kleurrijke vloeistoffen, of dynamische lichtbronnen zoals vernietigbare lampen, die tevens stuk voor stuk nauwkeurig op 2D-personages schijnen. Op papier klinken deze als een verzameling onbenulligheden, maar er schuilt zoveel finesse in de pixel art van Souldiers, dat het de atmosfeer én de identiteit van diens wereld van het spel drastisch verrijkt. Af en toe accentueren de graphics zelfs de gameplay scenario’s, zoals wanneer je fakkels moet aansteken om een pikzwarte ruimte te navigeren, wat vervolgens sommige vijanden gevaarlijker kan maken. Gewoonweg een uitmuntend eindresultaat!
Phantasy Star
Over het geluid zal ik eveneens enkele lovende woorden noteren, alvorens ik deze recensie concludeer. Souldiers wekt hier moeiteloos nostalgische gevoelens op, zonder dat het überhaupt een vervolg van een bestaande retro-game is of schaamteloos naar diens oorspronkelijke inspiraties verwijst. De soundtrack doet terug denken aan de muzikale stemming van epische avonturen en Japanse role-playing games uit de jaren ‘90, waardoor het een herkenbare energie met zich meedraagt die vaak bij dit fantasievol thema past. De audio klinkt overigens eveneens pittig, wat uiteraard het impact van de gevechten bevoordeelt, en ik apprecieer dat Retro Forge spelers ook informatieve audio cues implementeerde om zo spelers intuïtief op de hoogte te houden, zoals het moment wanneer je nogmaals kunt rollen. Er is echter geen sprake van acteerwerk met stemmen, maar over dit gegeven ergerde ik me alvast niet.
Conclusie
Als je vandaag naar het Metroidvania-genre kijkt, dan word je haast overrompeld door een lawine van generatie-definiërende klassiekers en competente alternatieven. Souldiers beschouw ik niet als een tijdloze ervaring - behalve diens formidabele pixel art - maar het behoort wel ontegensprekelijk tot die tweede groep, wat op zich een heuse prestatie voor een debuut komende van welgeteld zes ontwikkelaars! De gameplay heeft genoeg vlees in de kuip, weliswaar met enkele plotse difficulty spikes, en het exploratie-gehalte is grotendeels geslaagd, hoewel ik me makkelijk een handvol frustrerende momenten kan inbeelden voor de ongeduldigen onder ons. Tot slot bevat de wereld van Souldiers zowel positieve als negatieve factoren: het universum leidde (onder meer) tot een absurde kwantiteit van prachtige zichten, dat wel, maar Retro Forge fixeerde iets te veel op het saaie verhaal en de fletse personages daaromtrent. Geen rampzalige inclusie, maar ik had liever een minimalistische aanpak gezien, of ten minste een optie om zulke momenten over te slaan. Niettegenstaande deze laatste zin, ben ik over de algemene lijn tevreden over dit spel en wil ik in de toekomst graag het volgende project van dit Spaanse ontwikkelingsteam zien!
Pro
- Magnifieke pixel art en muziek
- Veel content om te verkennen
- Uitdagende, doch (meestal) eerlijke confrontaties
- Genuanceerde gameplay die goed aanvoelt en best vlot bestuurt
Con
- Her en der wat langdradig
- Soms net iets té onduidelijk
- Saai verhaal met cutscènes die je niet kunt overslaan
- Geen degelijke zoom-functies of markeringen voor de in-game kaart
8
Over
Beschikbaar vanaf
2 juni 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Platformer
Ontwikkelaar
- Retro Forge
Uitgever
- Dear Villagers
