Hallo, ik ben Cora. Neen, niet Cora van Mora, dus we gaan het niet hebben over frikandellen of bitterballen. Het is Cora, de laatste overlever van de planeet Lumia. Deze planeet is stervende doordat een buitenaardse levensvorm haar levenskracht of Lumium steelt. De enige hoop voor deze planeet is een toestel, The Seed genaamd. En hoe kan het ook anders: het is aan Cora om het licht in de duisternis te zijn. Al vraag je je natuurlijk af wat voor nut het nog heeft als ze de enige overgeblevene is. Maar laten we het verhaal niet overanalyseren en even kijken of het spel zelf wat logischer in elkaar steekt.
En als ik met de deur in huis mag vallen: deze review had evengoed in de vorm van een rage quit geschreven kunnen worden. Je weet wel: een game waarbij je uit frustratie je controller tegen de muur smijt of je keyboard in tweeën splijt door er keihard met je voorhoofd op te bonken. Een bekend fenomeen onder gamers die zelfs een tweewekelijkse rubriek waardig is op onze frontpage. Go check it out. En in dit geval zijn er meerdere redenen voor een rage quit en kan je best een voorraadje toetsenborden of controllers aanleggen voor je begint te spelen.
Dat de boel maar ontploft
Allereerst is er de ongelooflijk saaie voice acting van Cora. De game begint met Cora die vanuit haar kamer vertelt hoe haar planeet naar de Filistijnen is gegaan, welke rol haar grootvader in haar leven heeft gespeeld en hoe zij nu op zoek zou gaan naar de oplossing. Maar ze doet dit op zo’n deprimerende en zagerige manier dat je eigenlijk zou willen dat de planeet direct instort en het al einde verhaal is. Op dat moment hoop je dat er nog vaart in het verhaal komt zodra je aan het avontuur begint.
Maar eenmaal je buiten bent, blijk je al ingesloten te zijn door magnetische schilden die je de toegang tot de rest van de planeet verhinderen, alsook een rivier. Deze rivier moet je over, maar denk niet dat je een baantje kan trekken, want de rivier is verontreinigd en dus dodelijk voor je. Hoe ze hier überhaupt hebben kunnen overleven is me dan wel de vraag. Maar we gingen niet te veel kijken naar de logica van het verhaal. Het is dan aan jou om al die schilden een voor een weg te werken, wat eigenlijk betekent dat je op zoek moet naar een toestel waar je een petal uit verwijdert. Eenmaal de petal verwijderd is, loop je weer wat verder tot aan het volgende schild of deur.
Zet die plaat af
Gaandeweg blijkt er ook een alien aanwezig te zijn die je wil helpen. Het blijkt een alien te zijn van het ras dat je wil uitroeien, maar eigenlijk was het hun plan niet om de planeet te vernietigen. Ze hebben gemerkt dat Cora de sleutel is tot herstel, dus nu krijgt Cora wat hulp en een alien-tool die ze vrijwillig op haar rug laat plaatsen. Lijkt me vrij dom om te doen, maar het past in de logica van dit verhaal. Aan dit toestel kan je je status, zoals gezondheid en hoeveel energie (Lumium) aflezen en ga je mettertijd ook abilities kunnen koppelen. Een van deze abilities is bijvoorbeeld special vision waardoor je verborgen plateaus en dergelijke kan zien. Niets vernieuwend, maar het klinkt interessant.
Het enige spijtige is dat je na elke vijf stappen die je gezet hebt, je onderbroken wordt door de nog altijd even zagerige stem van Cora die je uitleg geeft over alles wat ze tegenkomt. Dus elke keer wordt de vaart uit het verhaal genomen en voelt het aan alsof ze met nagels over een krijtbord schrapen en alle vreugde uit je lichaam wordt gezogen. Het lijkt meer op een psychologisch horrorverhaal. Zou er een achievement vrijkomen voor volharding bij het uitspelen van deze game?
Frustratie alom
Daarbij komt dat je ook nog eens aan je lot wordt overgelaten. Je krijgt wel opdrachten en in je talisman op de rug verschijnt er een indicator van welke richting je moet uitgaan, maar een map is niet beschikbaar. Tevens slaat die indicator dikwijls alle kanten uit, dus het is door trial and error dat je uiteindelijk de weg vindt. En geloof me, eer je de weg vindt, ga je duizend keer gestorven en weer naar het laatste checkpoint gekatapulteerd zijn. Bovendien heb je plaatsen waar je health sowieso zakt vanwege de ongezonde lucht. Deze health kan je wel opladen aan bepaalde plaatsen, maar dan moet je ze wel vinden.
En zo kwam ik aan een hal waar ik dus geragequit ben omdat de frustratie te hoog opliep. Mijn levensbalk dropte razendsnel vanwege de lucht en toch moest ik alle Lumium zien te bemachtigen. Lumium groeit wel gewoon aan een soort van bomen en regenereert er (en ik die dacht dat alle Lumium gestolen werd?). Alleen geraak je maar tot aan de eerste twee en dan moet je weer naar buiten rennen. Zo ben ik wel tien keer achter elkaar gestorven door toch elk hoekje af te zoeken in de hoop van een ‘laadpaal’ te vinden die me verder zou kunnen helpen. Dus op de duur had ik er wel genoeg van. Na een paar uur afkoelen ben ik toch aan een tweede ronde begonnen en na nogmaals tientallen keren sterven, ben ik er voorbij geraakt om daarna weer met gelijkaardige frustraties geconfronteerd te worden. Met een tweede rage quit tot gevolg. Algoed ben ik te houterig en stram om met mijn hoofd op mijn toetsenbord te slaan.
En als ik met de deur in huis mag vallen: deze review had evengoed in de vorm van een rage quit geschreven kunnen worden. Je weet wel: een game waarbij je uit frustratie je controller tegen de muur smijt of je keyboard in tweeën splijt door er keihard met je voorhoofd op te bonken. Een bekend fenomeen onder gamers die zelfs een tweewekelijkse rubriek waardig is op onze frontpage. Go check it out. En in dit geval zijn er meerdere redenen voor een rage quit en kan je best een voorraadje toetsenborden of controllers aanleggen voor je begint te spelen.
Dat de boel maar ontploft
Allereerst is er de ongelooflijk saaie voice acting van Cora. De game begint met Cora die vanuit haar kamer vertelt hoe haar planeet naar de Filistijnen is gegaan, welke rol haar grootvader in haar leven heeft gespeeld en hoe zij nu op zoek zou gaan naar de oplossing. Maar ze doet dit op zo’n deprimerende en zagerige manier dat je eigenlijk zou willen dat de planeet direct instort en het al einde verhaal is. Op dat moment hoop je dat er nog vaart in het verhaal komt zodra je aan het avontuur begint.
Maar eenmaal je buiten bent, blijk je al ingesloten te zijn door magnetische schilden die je de toegang tot de rest van de planeet verhinderen, alsook een rivier. Deze rivier moet je over, maar denk niet dat je een baantje kan trekken, want de rivier is verontreinigd en dus dodelijk voor je. Hoe ze hier überhaupt hebben kunnen overleven is me dan wel de vraag. Maar we gingen niet te veel kijken naar de logica van het verhaal. Het is dan aan jou om al die schilden een voor een weg te werken, wat eigenlijk betekent dat je op zoek moet naar een toestel waar je een petal uit verwijdert. Eenmaal de petal verwijderd is, loop je weer wat verder tot aan het volgende schild of deur.
Zet die plaat af
Gaandeweg blijkt er ook een alien aanwezig te zijn die je wil helpen. Het blijkt een alien te zijn van het ras dat je wil uitroeien, maar eigenlijk was het hun plan niet om de planeet te vernietigen. Ze hebben gemerkt dat Cora de sleutel is tot herstel, dus nu krijgt Cora wat hulp en een alien-tool die ze vrijwillig op haar rug laat plaatsen. Lijkt me vrij dom om te doen, maar het past in de logica van dit verhaal. Aan dit toestel kan je je status, zoals gezondheid en hoeveel energie (Lumium) aflezen en ga je mettertijd ook abilities kunnen koppelen. Een van deze abilities is bijvoorbeeld special vision waardoor je verborgen plateaus en dergelijke kan zien. Niets vernieuwend, maar het klinkt interessant.
Het voelt aan alsof ze met nagels over een krijtbord schrapen en alle vreugde uit je lichaam wordt gezogen.
Het enige spijtige is dat je na elke vijf stappen die je gezet hebt, je onderbroken wordt door de nog altijd even zagerige stem van Cora die je uitleg geeft over alles wat ze tegenkomt. Dus elke keer wordt de vaart uit het verhaal genomen en voelt het aan alsof ze met nagels over een krijtbord schrapen en alle vreugde uit je lichaam wordt gezogen. Het lijkt meer op een psychologisch horrorverhaal. Zou er een achievement vrijkomen voor volharding bij het uitspelen van deze game?
Frustratie alom
Daarbij komt dat je ook nog eens aan je lot wordt overgelaten. Je krijgt wel opdrachten en in je talisman op de rug verschijnt er een indicator van welke richting je moet uitgaan, maar een map is niet beschikbaar. Tevens slaat die indicator dikwijls alle kanten uit, dus het is door trial and error dat je uiteindelijk de weg vindt. En geloof me, eer je de weg vindt, ga je duizend keer gestorven en weer naar het laatste checkpoint gekatapulteerd zijn. Bovendien heb je plaatsen waar je health sowieso zakt vanwege de ongezonde lucht. Deze health kan je wel opladen aan bepaalde plaatsen, maar dan moet je ze wel vinden.
Het is door trial and error dat je uiteindelijk de weg vindt.
En zo kwam ik aan een hal waar ik dus geragequit ben omdat de frustratie te hoog opliep. Mijn levensbalk dropte razendsnel vanwege de lucht en toch moest ik alle Lumium zien te bemachtigen. Lumium groeit wel gewoon aan een soort van bomen en regenereert er (en ik die dacht dat alle Lumium gestolen werd?). Alleen geraak je maar tot aan de eerste twee en dan moet je weer naar buiten rennen. Zo ben ik wel tien keer achter elkaar gestorven door toch elk hoekje af te zoeken in de hoop van een ‘laadpaal’ te vinden die me verder zou kunnen helpen. Dus op de duur had ik er wel genoeg van. Na een paar uur afkoelen ben ik toch aan een tweede ronde begonnen en na nogmaals tientallen keren sterven, ben ik er voorbij geraakt om daarna weer met gelijkaardige frustraties geconfronteerd te worden. Met een tweede rage quit tot gevolg. Algoed ben ik te houterig en stram om met mijn hoofd op mijn toetsenbord te slaan.
Conclusie
Dit was voor mij een van de frustrerende games ooit. De stem van de heldin, het oneindige zoeken en sterven, het verhaal: niets brengt een goed gevoel. De enige puzzels die ik ben tegengekomen waren niet meer dan drie cirkels met emblemen goed zetten. Voor de rest is het rondlopen en zoeken naar de juiste weg, waarbij elke misstap, foute sprong of te lang zoeken wordt afgestraft met de dood. Grafisch is het ok, maar na een tijdje heb je het ook wel gezien.
Pro
- Het startscherm is mooi
Con
- Deprimerende voice acting
- Frustrerende gameplay
- Mank verhaal
3.5
Over
Beschikbaar vanaf
11 augustus 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Madlight Studio
Uitgever
- Leonardo Interactive
