Scarlet Nexus is de nieuwste titel van de makers van Code Vein, een verrassend anime Soulslike-spel uit 2019 dat hier en daar nog wat ongepolijst was. Voor hun opvolger lieten ze de Dark Souls-inspiratie achterwege en legden ze een grotere focus op het verhaal. Dat enkele van de teamleden in het verleden hebben meegewerkt aan spellen als Tales of Symphonia en Tales of Vesperia gaf alvast het nodige vertrouwen.
Op het eerste zicht lijkt Scarlet Nexus op vlak van verhaal, setting en gameplay als twee druppels water op Code Vein. We spelen opnieuw in een post-apocalyptische toekomst als een getrainde supersoldaat met speciale krachten en vechten tegen bizarre monsters die onze wereld aanvallen. De gameplay combineert net als in Code Vein snelle hack & slash-actie met RPG-elementen, maar het bonfire-systeem, stamina management en een torenhoge moeilijkheidsgraad blijven deze keer achterwege.
Brainpower
Scarlet Nexus speelt zich af in een verre en alternatieve toekomst waar de mensheid een nieuw potentieel van het brein heeft ontdekt, wat bepaalde mensen psionische krachten geeft. Maar deze ontdekking ging gepaard met de komst van een vreemde materie, de Extinction Belt, die de wereld inkapselt en waaruit de Others verschijnen: gemuteerde wezens die het gemunt hebben op onze breinen. Omdat deze Others niet door conventionele wapens kunnen worden gedood, werd de Other Suppression Forces (OSF) opgericht, waarbij kinderen met het potentieel om deze speciale krachten te gebruiken worden opgeleid tot elitesoldaten ter bescherming van de mensheid.
Het spel laat je spelen als twee van deze OSF-rekruten: Yuito Sumeragi, een jongeman wiens familie belangrijke banden heeft met de OSF, en Kasane Randall, een dame die op jonge leeftijd werd gerekruteerd voor haar enorme vaardigheden. Het verhaal van het spel blijft voor beide personages grotendeels hetzelfde, maar het wordt verteld vanuit het perspectief van het gekozen personage. De speelstijl van de personages is ook lichtjes verschillend, waarbij Yuito van dichtbij aanvalt met zijn zwaard en Kasane liever op afstand blijft en gebruikmaakt van een projectielwapen.
Furieuze actie
Naast je wapen zal je in de strijd uiteraard ook gebruikmaken van je speciale krachten. Beide protagonisten beschikken over telekinese, wat hen toelaat om objecten uit de omgeving vrolijk naar vijanden te slingeren. De telekinetische aanvallen kan je linken aan je gewone aanvallen om in het ritme te blijven. Deze follow-up attacks doe je door bijvoorbeeld de schouderknop voor een telekinetische aanval al in te drukken terwijl je nog met je zwaard aan het aanvallen bent, en het aantal links dat je zo kan maken vergroot naarmate je in het spel vordert. Daarnaast zijn er ook speciale objecten waarmee je kan interageren, zoals een trein waarmee je in snelvaart een groep vijanden kan platwalsen. Samen met Brain Crush-aanvallen, waarbij je een voldoende afgezwakte vijand zelf als object gaat manipuleren, worden deze aanvallen trouwens cinematisch in beeld gebracht, wat het spektakelgehalte alleen maar vergroot.
Verder kan je van je teamleden een tijdelijke buff krijgen gebaseerd op hun speciale kracht, dit door jullie breinen met elkaar te linken. Dit kan gaan van onzichtbaarheid of een snelheidsboost tot je aanvallen versterken met vuur en elektriciteit. Die laatste twee kunnen dan weer een leuke combinatie geven met de manipulatie van bepaalde objecten in de omgeving. Zo zal je ontdekken dat een olievat kapot gooien op een vijand en hem aanvallen met een vuuraanval bijzonder effectief is. Verder kan je ook nog visions gebruiken, waarbij je aanvallen van je teamleden “leent”. En alsof dat nog niet genoeg is, heb je ook nog eens Brain Drive en Brain Field, twee mechanismen die je toelaten om tijdelijk sterker te zijn. Het gebruik van die laatste is echter niet zonder gevaar, want Brain Field heeft een timer en als je het effect niet op tijd deactiveert, dan is het game over.
Zoals je merkt, heeft het gevechtssysteem heel wat om handen. Het aantal concepten waarmee het spel je in de beginuren bombardeert, kan intimiderend zijn. Maar gelukkig ben je er al snel mee weg en hak je als een volleerde professional in op de Others. Naarmate het spel vordert, worden je mogelijkheden en attributen alleen maar sterker natuurlijk. Je zal je personage levelen en breinpunten vrijspelen die je kan spenderen in een speciale skill tree, die uiteraard de vorm heeft van een brein. Valt het op dat het woordje brein belangrijk is in dit spel? De makers omschrijven Scarlet Nexus zelfs doodleuk als een Brainpunk-spel.
Samen sterk
Hoewel er je heel wat actievolle momenten te wachten staan tegen vaak heerlijk bizarre monsters, waarbij enkele van de bazen absolute hoogtepunten zijn, is het verhaal van Scarlet Nexus eigenlijk even waanzinnig te noemen. Tal van ideeën worden gecombineerd, gaande van geavanceerde A.I. en andere cyberpunk ideeën tot tijdreizen, 1984-achtige taferelen en experimenten op menselijke personen. Ook politieke strubbelingen kunnen natuurlijk niet uitblijven en het duurt niet lang voordat de messen worden bovengehaald en allianties gevormd worden en verschuiven. Het verhaal is op zich al redelijk complex, maar door dit nog eens op te splitsen in twee perspectieven wordt het soms moeilijk om te volgen en tast je vaak in het duister rond bepaalde motieven of reacties van personages.
Gezien onze protagonisten voornamelijk tieners zijn, kan je natuurlijk ook een dosis high school drama verwachten. Enkele van de personages zijn wandelende clichés, maar ze hebben toch voldoende eigenheid gekregen om interessant te zijn. Om je teamleden beter te leren kennen, zijn er zogenaamde Bond Episodes. Dit zijn vaak dialoogscènes waarbij onze helden even een rustpauze inlassen en over koetjes en kalfjes praten. Deze episodes versterken de band tussen jouw personage en de verschillende teamleden, wat je weer toegang geeft tot nieuwe talenten en bonussen. Focus je je liever op het hoofdverhaal, dan kan je deze episodes gelukkig ook gewoon overslaan. In dat geval zou ik de zijmissies ook links laten liggen, want die komen meestal neer op banale fetch quests of quests waar je een aantal vijanden moet doden.
Interactieve anime
Het verhaal wordt verteld aan de hand van een combinatie van klassieke cutscènes, dialogen tijdens het spelen en meer visual novel-achtige scènes. Gelukkig kiezen de makers hier voor iets meer innovatie en krijg je niet louter statische schermen terwijl de personages praten. Ze vullen dit aan met beelden die je nog het best kan omschrijven als strippanelen die deze scènes een extra visuele flair geven. Wetende dat je soms een kwartier tot een half uur naar praatscènes kan zitten kijken, vond ik dit een interessante oplossing als er geen budget was om deze scènes volledig te animeren. Laat dit ook een waarschuwing zijn, meer actiegerichte geesten kunnen afgeschrikt worden door de hoeveelheid praatscènes, maar dit is dan ook een JRPG en niet louter een actiespel.
De Unreal Engine 4 waarop het spel draait, tovert trouwens prachtige beelden op je scherm en het spel geeft je echt het gevoel dat je een interactieve anime aan het spelen bent. Alles, van de setting tot het ontwerp van de personages schreeuwt gewoon anime uit. De fantastische muziek, een verrassende mengelmoes van J-pop, klassieke videogame-deuntjes, drum-'n-bass en bombastische orkestrale muziek, draagt hier zeker aan bij. Het enige waar het spel wat teleurstelt, is het ontwerp van bepaalde locaties. Suoh City, de stad waar je begint, is een aantrekkelijke kruising tussen het hedendaagse Japan en cyberfuturistische invloeden. Maar gaandeweg zal je ook locaties bezoeken zoals bouwwerven, een vervallen snelweg of ondergrondse tunnels. Deze locaties zijn niet alleen veel minder interessant en zeer lineair, maar visueel ook weinig opmerkelijk en in het geval van de laatste al tig keer aan bod gekomen in andere spellen.
Verder draait het spel exact zoals je zou verwachten op de nieuwe generatie consoles. De laadtijden zijn kort en het spel draait aan een stabiele 60 frames per seconde met een 4K-resolutie (de vorige generatie is gelimiteerd aan 30 frames per seconde en 1080p). Ik weet niet of er ray tracing aanwezig is, maar zelfs zonder zien de reflecties en belichting er fantastisch uit. Zo was ik me op een gegeven moment aan het uitleven met de reflecties van de televisie die je in de screenshot hierboven ziet. Op PlayStation 5 kan je bovendien genieten van de haptische feedback en adaptieve triggers. Hier zitten enkele leuke features tussen zoals de spanning die je voelt op de triggers wanneer je objecten probeert op te tillen of een klik die de motor van de controller maakt wanneer de hulp kan van een van je teamleden beschikbaar is. Dit klinkt misschien onbenullig, maar na een tijdje voelt het wel aan als een meerwaarde voor de spelervaring.
Op het eerste zicht lijkt Scarlet Nexus op vlak van verhaal, setting en gameplay als twee druppels water op Code Vein. We spelen opnieuw in een post-apocalyptische toekomst als een getrainde supersoldaat met speciale krachten en vechten tegen bizarre monsters die onze wereld aanvallen. De gameplay combineert net als in Code Vein snelle hack & slash-actie met RPG-elementen, maar het bonfire-systeem, stamina management en een torenhoge moeilijkheidsgraad blijven deze keer achterwege.
Brainpower
Scarlet Nexus speelt zich af in een verre en alternatieve toekomst waar de mensheid een nieuw potentieel van het brein heeft ontdekt, wat bepaalde mensen psionische krachten geeft. Maar deze ontdekking ging gepaard met de komst van een vreemde materie, de Extinction Belt, die de wereld inkapselt en waaruit de Others verschijnen: gemuteerde wezens die het gemunt hebben op onze breinen. Omdat deze Others niet door conventionele wapens kunnen worden gedood, werd de Other Suppression Forces (OSF) opgericht, waarbij kinderen met het potentieel om deze speciale krachten te gebruiken worden opgeleid tot elitesoldaten ter bescherming van de mensheid.
Het spel laat je spelen als twee van deze OSF-rekruten: Yuito Sumeragi, een jongeman wiens familie belangrijke banden heeft met de OSF, en Kasane Randall, een dame die op jonge leeftijd werd gerekruteerd voor haar enorme vaardigheden. Het verhaal van het spel blijft voor beide personages grotendeels hetzelfde, maar het wordt verteld vanuit het perspectief van het gekozen personage. De speelstijl van de personages is ook lichtjes verschillend, waarbij Yuito van dichtbij aanvalt met zijn zwaard en Kasane liever op afstand blijft en gebruikmaakt van een projectielwapen.
Furieuze actie
Naast je wapen zal je in de strijd uiteraard ook gebruikmaken van je speciale krachten. Beide protagonisten beschikken over telekinese, wat hen toelaat om objecten uit de omgeving vrolijk naar vijanden te slingeren. De telekinetische aanvallen kan je linken aan je gewone aanvallen om in het ritme te blijven. Deze follow-up attacks doe je door bijvoorbeeld de schouderknop voor een telekinetische aanval al in te drukken terwijl je nog met je zwaard aan het aanvallen bent, en het aantal links dat je zo kan maken vergroot naarmate je in het spel vordert. Daarnaast zijn er ook speciale objecten waarmee je kan interageren, zoals een trein waarmee je in snelvaart een groep vijanden kan platwalsen. Samen met Brain Crush-aanvallen, waarbij je een voldoende afgezwakte vijand zelf als object gaat manipuleren, worden deze aanvallen trouwens cinematisch in beeld gebracht, wat het spektakelgehalte alleen maar vergroot.
Verder kan je van je teamleden een tijdelijke buff krijgen gebaseerd op hun speciale kracht, dit door jullie breinen met elkaar te linken. Dit kan gaan van onzichtbaarheid of een snelheidsboost tot je aanvallen versterken met vuur en elektriciteit. Die laatste twee kunnen dan weer een leuke combinatie geven met de manipulatie van bepaalde objecten in de omgeving. Zo zal je ontdekken dat een olievat kapot gooien op een vijand en hem aanvallen met een vuuraanval bijzonder effectief is. Verder kan je ook nog visions gebruiken, waarbij je aanvallen van je teamleden “leent”. En alsof dat nog niet genoeg is, heb je ook nog eens Brain Drive en Brain Field, twee mechanismen die je toelaten om tijdelijk sterker te zijn. Het gebruik van die laatste is echter niet zonder gevaar, want Brain Field heeft een timer en als je het effect niet op tijd deactiveert, dan is het game over.
Het aantal concepten waarmee het spel je in de beginuren bombardeert, kan intimiderend zijn.
Zoals je merkt, heeft het gevechtssysteem heel wat om handen. Het aantal concepten waarmee het spel je in de beginuren bombardeert, kan intimiderend zijn. Maar gelukkig ben je er al snel mee weg en hak je als een volleerde professional in op de Others. Naarmate het spel vordert, worden je mogelijkheden en attributen alleen maar sterker natuurlijk. Je zal je personage levelen en breinpunten vrijspelen die je kan spenderen in een speciale skill tree, die uiteraard de vorm heeft van een brein. Valt het op dat het woordje brein belangrijk is in dit spel? De makers omschrijven Scarlet Nexus zelfs doodleuk als een Brainpunk-spel.
Samen sterk
Hoewel er je heel wat actievolle momenten te wachten staan tegen vaak heerlijk bizarre monsters, waarbij enkele van de bazen absolute hoogtepunten zijn, is het verhaal van Scarlet Nexus eigenlijk even waanzinnig te noemen. Tal van ideeën worden gecombineerd, gaande van geavanceerde A.I. en andere cyberpunk ideeën tot tijdreizen, 1984-achtige taferelen en experimenten op menselijke personen. Ook politieke strubbelingen kunnen natuurlijk niet uitblijven en het duurt niet lang voordat de messen worden bovengehaald en allianties gevormd worden en verschuiven. Het verhaal is op zich al redelijk complex, maar door dit nog eens op te splitsen in twee perspectieven wordt het soms moeilijk om te volgen en tast je vaak in het duister rond bepaalde motieven of reacties van personages.
Gezien onze protagonisten voornamelijk tieners zijn, kan je natuurlijk ook een dosis high school drama verwachten. Enkele van de personages zijn wandelende clichés, maar ze hebben toch voldoende eigenheid gekregen om interessant te zijn. Om je teamleden beter te leren kennen, zijn er zogenaamde Bond Episodes. Dit zijn vaak dialoogscènes waarbij onze helden even een rustpauze inlassen en over koetjes en kalfjes praten. Deze episodes versterken de band tussen jouw personage en de verschillende teamleden, wat je weer toegang geeft tot nieuwe talenten en bonussen. Focus je je liever op het hoofdverhaal, dan kan je deze episodes gelukkig ook gewoon overslaan. In dat geval zou ik de zijmissies ook links laten liggen, want die komen meestal neer op banale fetch quests of quests waar je een aantal vijanden moet doden.
Interactieve anime
Het verhaal wordt verteld aan de hand van een combinatie van klassieke cutscènes, dialogen tijdens het spelen en meer visual novel-achtige scènes. Gelukkig kiezen de makers hier voor iets meer innovatie en krijg je niet louter statische schermen terwijl de personages praten. Ze vullen dit aan met beelden die je nog het best kan omschrijven als strippanelen die deze scènes een extra visuele flair geven. Wetende dat je soms een kwartier tot een half uur naar praatscènes kan zitten kijken, vond ik dit een interessante oplossing als er geen budget was om deze scènes volledig te animeren. Laat dit ook een waarschuwing zijn, meer actiegerichte geesten kunnen afgeschrikt worden door de hoeveelheid praatscènes, maar dit is dan ook een JRPG en niet louter een actiespel.
De Unreal Engine 4 waarop het spel draait, tovert trouwens prachtige beelden op je scherm en het spel geeft je echt het gevoel dat je een interactieve anime aan het spelen bent. Alles, van de setting tot het ontwerp van de personages schreeuwt gewoon anime uit. De fantastische muziek, een verrassende mengelmoes van J-pop, klassieke videogame-deuntjes, drum-'n-bass en bombastische orkestrale muziek, draagt hier zeker aan bij. Het enige waar het spel wat teleurstelt, is het ontwerp van bepaalde locaties. Suoh City, de stad waar je begint, is een aantrekkelijke kruising tussen het hedendaagse Japan en cyberfuturistische invloeden. Maar gaandeweg zal je ook locaties bezoeken zoals bouwwerven, een vervallen snelweg of ondergrondse tunnels. Deze locaties zijn niet alleen veel minder interessant en zeer lineair, maar visueel ook weinig opmerkelijk en in het geval van de laatste al tig keer aan bod gekomen in andere spellen.
Verder draait het spel exact zoals je zou verwachten op de nieuwe generatie consoles. De laadtijden zijn kort en het spel draait aan een stabiele 60 frames per seconde met een 4K-resolutie (de vorige generatie is gelimiteerd aan 30 frames per seconde en 1080p). Ik weet niet of er ray tracing aanwezig is, maar zelfs zonder zien de reflecties en belichting er fantastisch uit. Zo was ik me op een gegeven moment aan het uitleven met de reflecties van de televisie die je in de screenshot hierboven ziet. Op PlayStation 5 kan je bovendien genieten van de haptische feedback en adaptieve triggers. Hier zitten enkele leuke features tussen zoals de spanning die je voelt op de triggers wanneer je objecten probeert op te tillen of een klik die de motor van de controller maakt wanneer de hulp kan van een van je teamleden beschikbaar is. Dit klinkt misschien onbenullig, maar na een tijdje voelt het wel aan als een meerwaarde voor de spelervaring.
Conclusie
Scarlet Nexus is een spel dat door haar boeiende gevechten en opmerkelijke stijl en setting geen enkele fan van het genre zal teleurstellen. Langs de andere kant is de kans klein dat het nieuwkomers zal overtuigen omdat het net iets teveel binnen de lijntjes van het genre kleurt en het verhaal net iets te ondoorzichtig is. Wie zich alsnog laat charmeren door dit bijzondere avontuur, kan zich binnenkort trouwens verheugen op een anime-serie die de wereld en het verhaal van Scarlet Nexus verder zal uitdiepen.
Pro
- Stijlvolle actie
- Visueel knap
- Leuke muziek
- Intrigerend verhaal
Con
- Verhaal soms moeilijk te volgen
- Locaties niet altijd even interessant
8
Over
Beschikbaar vanaf
25 juni 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Ontwikkelaar
- Bandai Namco Studios
Uitgever
- Bandai Namco Entertainment
