Woven was de game die het grote publiek voor het eerst deed kennismaken met de Nederlandse ontwikkelaar Alterego Games. Deze gezapige adventure game werd matig enthousiast ontvangen. Het weerhield hen er niet van om door te zetten en amper twee jaar laten komen ze al op de proppen met Sanity of Morris. Deze keer koos men ervoor om het genre van de psychologische horror te verkennen door een verdwijning in een mysterieus stadje als uitgangspunt te nemen. Of deze uiterst clichématige opzet ook een interessante game oplevert, lees je in deze review.
In deze game kruipen we in de huid van Johnathan Morris. Hij ontdekt een onsamenhangend spraakbericht van zijn vader op zijn voicemail waarin hij vraagt om hem zo snel mogelijk te komen opzoeken bij hem thuis. Al snel komen we erachter dat Johnathan deze trip met tegenzin maakt, vermits het contact tussen beide heren de laatste jaren is verwaterd. Zijn vader koos er namelijk voor om zijn gezin in de steek te laten om zijn droomjob te kunnen najagen. Deze gebeurtenis ligt aan de basis van hun getroebleerde vader-zoonrelatie. Plaats van dit hele gebeuren is Greenlake, een klein stadje onttrokken aan de bewoonde wereld. Als een witte bestelwagen hem niet veel later ook nog eens van de baan probeert te rijden en hij vervolgens achtervolgd wordt door gemaskerde mannen, is het hek helemaal van de dam. Aangekomen bij het huis van zijn vader, blijkt deze ook nog eens spoorloos verdwenen. Aan jou om te achterhalen wat er zich juist heeft afgespeeld.
I want to believe
Het verhaal wordt verteld aan de hand van audiotapes, foto’s en documenten die verspreid liggen in de verscheidene missies. Op deze manier knutsel je een tijdlijn in elkaar waardoor je je een beter beeld kan vormen van de bizarre activiteiten waarmee zijn vader zich bezighield. Tijdens zijn werkuren onderzoekt hij signalen van buitenaf, die erop kunnen wijzen dat er buitenaards leven op onze planeet aanwezig is. Heeft hij daadwerkelijk iets ontdekt dat het daglicht niet mocht zien en is hij daarom het zwijgen opgelegd? De game schotelt je meteen veel vragen voor. Deze opzet deed me onmiddellijk denken aan The X-Files, waarin buitenaards leven en doofpotoperaties door de overheid dagelijkse kost waren. Het valt ook meteen op dat Johnathan zowel over zichzelf als zijn vader in de derde persoon praat. Door zijn vreemde gedrag is het moeilijk om de realiteit van de illusie te onderscheiden, waardoor je toch graag wil weten hoe de vork nu precies in de steel zit. Helaas doet het einde deze opbouw volledig teniet en blijf je met een verweesd gevoel achter.
De gameplay bestaat voornamelijk uit twee delen. Allereerst dien je een onderzoek uit te voeren naar de verdwijning van je vader door aanwijzingen te vinden op de plaatsen waar je komt. Je zaklantaarn is daarbij je grootste hulpmiddel en zal dienen om enkele simpele lichtpuzzels op te lossen. De game speelt zich af op duistere plekken en dit benarde gevoel wordt extra in de verf gezet door de speler regelmatig van de wijs te brengen door het gebruik van jump scares. Vervolgens schotelt de game je ook actiescènes voor in de vorm van stealth-secties. Hierbij dien je meestal door de omgeving te sluipen om vervolgens een mechanisme in of uit te schakelen zodat je je weg ongezien kan verderzetten.
Technische mankementen bij de vleet
Op papier lijkt dit allemaal goed in elkaar te zitten, in de praktijk is het dit echter niet. Eerst en vooral zijn de graphics zwaar ondermaats. Ik leek wel vijftien jaar terug gekatapulteerd te zijn in de tijd. Daarbij komen dan ook nog de vele technische mankementen. Ik heb de game een paar keer moeten heropstarten omdat ik vastzat in de omgeving. Het licht van je zaklantaarn kan doorheen muren schijnen. Vijanden kunnen pal voor je neus staan, maar er toch niet in slagen om je op te merken. Je kan nergens van af springen, zelfs een hoogte van één meter betekent je dood. Je wordt regelmatig na het sterven vlak in de buurt van vijanden gedropt, wat toch niet de bedoeling kan zijn. Dit is al een hele opsomming van zaken die ik ben tegengekomen en ik heb er ongetwijfeld ook enkele over het hoofd gezien.
De game vond echter dat ik nog niet genoeg had afgezien, dus besloot het maar om een opdracht in het logboek niet aan te vinken als afgewerkt. Met als gevolg dat er een tussenfilmpje niet wilde laden en ik het hoofdstuk niet kon voltooien. Vermits deze bug ook aanwezig was in mijn back-up savegame en het spel niet de mogelijkheid biedt om een level te herstarten, zat er niets anders op dan de game helemaal opnieuw te doorlopen. Een ander vervelend fenomeen is de vernauwing van je gezichtsveld wanneer Johnathan een paniekaanval krijgt. Dit in combinatie met de heel donkere omgeving zorgt ervoor dat de game bijna onspeelbaar wordt. De helderheid verhogen verhielp dit probleem deels, maar ik koos er meestal voor om te sterven zodat ik alleszins van deze miserie bespaard bleef. Kortom, deze game voldoet niet aan de huidige standaard.
In deze game kruipen we in de huid van Johnathan Morris. Hij ontdekt een onsamenhangend spraakbericht van zijn vader op zijn voicemail waarin hij vraagt om hem zo snel mogelijk te komen opzoeken bij hem thuis. Al snel komen we erachter dat Johnathan deze trip met tegenzin maakt, vermits het contact tussen beide heren de laatste jaren is verwaterd. Zijn vader koos er namelijk voor om zijn gezin in de steek te laten om zijn droomjob te kunnen najagen. Deze gebeurtenis ligt aan de basis van hun getroebleerde vader-zoonrelatie. Plaats van dit hele gebeuren is Greenlake, een klein stadje onttrokken aan de bewoonde wereld. Als een witte bestelwagen hem niet veel later ook nog eens van de baan probeert te rijden en hij vervolgens achtervolgd wordt door gemaskerde mannen, is het hek helemaal van de dam. Aangekomen bij het huis van zijn vader, blijkt deze ook nog eens spoorloos verdwenen. Aan jou om te achterhalen wat er zich juist heeft afgespeeld.
I want to believe
Het verhaal wordt verteld aan de hand van audiotapes, foto’s en documenten die verspreid liggen in de verscheidene missies. Op deze manier knutsel je een tijdlijn in elkaar waardoor je je een beter beeld kan vormen van de bizarre activiteiten waarmee zijn vader zich bezighield. Tijdens zijn werkuren onderzoekt hij signalen van buitenaf, die erop kunnen wijzen dat er buitenaards leven op onze planeet aanwezig is. Heeft hij daadwerkelijk iets ontdekt dat het daglicht niet mocht zien en is hij daarom het zwijgen opgelegd? De game schotelt je meteen veel vragen voor. Deze opzet deed me onmiddellijk denken aan The X-Files, waarin buitenaards leven en doofpotoperaties door de overheid dagelijkse kost waren. Het valt ook meteen op dat Johnathan zowel over zichzelf als zijn vader in de derde persoon praat. Door zijn vreemde gedrag is het moeilijk om de realiteit van de illusie te onderscheiden, waardoor je toch graag wil weten hoe de vork nu precies in de steel zit. Helaas doet het einde deze opbouw volledig teniet en blijf je met een verweesd gevoel achter.
Sanity of Morris is alles wat een game net niet wenst te zijn.
De gameplay bestaat voornamelijk uit twee delen. Allereerst dien je een onderzoek uit te voeren naar de verdwijning van je vader door aanwijzingen te vinden op de plaatsen waar je komt. Je zaklantaarn is daarbij je grootste hulpmiddel en zal dienen om enkele simpele lichtpuzzels op te lossen. De game speelt zich af op duistere plekken en dit benarde gevoel wordt extra in de verf gezet door de speler regelmatig van de wijs te brengen door het gebruik van jump scares. Vervolgens schotelt de game je ook actiescènes voor in de vorm van stealth-secties. Hierbij dien je meestal door de omgeving te sluipen om vervolgens een mechanisme in of uit te schakelen zodat je je weg ongezien kan verderzetten.
Technische mankementen bij de vleet
Op papier lijkt dit allemaal goed in elkaar te zitten, in de praktijk is het dit echter niet. Eerst en vooral zijn de graphics zwaar ondermaats. Ik leek wel vijftien jaar terug gekatapulteerd te zijn in de tijd. Daarbij komen dan ook nog de vele technische mankementen. Ik heb de game een paar keer moeten heropstarten omdat ik vastzat in de omgeving. Het licht van je zaklantaarn kan doorheen muren schijnen. Vijanden kunnen pal voor je neus staan, maar er toch niet in slagen om je op te merken. Je kan nergens van af springen, zelfs een hoogte van één meter betekent je dood. Je wordt regelmatig na het sterven vlak in de buurt van vijanden gedropt, wat toch niet de bedoeling kan zijn. Dit is al een hele opsomming van zaken die ik ben tegengekomen en ik heb er ongetwijfeld ook enkele over het hoofd gezien.
De game vond echter dat ik nog niet genoeg had afgezien, dus besloot het maar om een opdracht in het logboek niet aan te vinken als afgewerkt. Met als gevolg dat er een tussenfilmpje niet wilde laden en ik het hoofdstuk niet kon voltooien. Vermits deze bug ook aanwezig was in mijn back-up savegame en het spel niet de mogelijkheid biedt om een level te herstarten, zat er niets anders op dan de game helemaal opnieuw te doorlopen. Een ander vervelend fenomeen is de vernauwing van je gezichtsveld wanneer Johnathan een paniekaanval krijgt. Dit in combinatie met de heel donkere omgeving zorgt ervoor dat de game bijna onspeelbaar wordt. De helderheid verhogen verhielp dit probleem deels, maar ik koos er meestal voor om te sterven zodat ik alleszins van deze miserie bespaard bleef. Kortom, deze game voldoet niet aan de huidige standaard.
Conclusie
Sanity of Morris is een game die het levenslicht niet had mogen zien. Het is onbegrijpelijk dat de ontwikkelaar de game in deze staat durft aan te bieden. De technische mankementen zijn lachwekkend en frustreren enorm. De ondermaatse graphics zijn niet van deze tijd. Het mysterieuze verhaal intrigeert bij de start, maar loopt uiteindelijk af op een sisser waardoor er geen enkele reden overblijft om deze game ook maar enigszins een kans te geven.
Pro
- Korte speelduur
Con
- Verouderde graphics
- Spelbrekende bugs
3
Over
Beschikbaar vanaf
23 maart 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Alterego Games
Uitgever
- StickyLock Studios
Website
Laatst bewerkt door een moderator:
