Oorlogsvoering, het onderwerp is willens nillens actueler dan ooit. Oorlog is van alle tijden en gaat ook nooit om wie er gelijk heeft, maar wel om wie er de sterkste is. Het zijn maar enkele van de clichématige uitspraken die ik moest aanhoren toen ik als kind prangende vragen stelde wanneer “mijn” eerste oorlog uitbrak. M'n dagboek puilde uit van alle details over de Golfoorlog die weliswaar in een zevental maanden alweer gestreden bleek, maar zovele slachtoffers maakte. Desalniettemin heeft het in de jaren negentig uitgevochten conflict later een aandeel gehad in het ontstaan en verdere verloop van andere mondiale problemen. Niet toevallig gaat het er nu ook net zo aan toe in de Grand Strategy-game Old World, welke zich focust op de klassieke oudheid. Elke futiel lijkende keuze in Old World kan later gaan meebepalen of je de ene catastrofe na de andere opstapelt in je koninkrijk, of dat je er daarentegen toch in slaagt om, middels een oppermachtige dynastie, een duidelijke stempel achter te laten in de annalen.
Old World getuigt alvast van heel veel moed om de strijd aan te gaan met Crusader Kings en Civilization, de echte toppers binnen het 4X-genre. Met als uitgangspunt de speler een oerdegelijke historische turn based strategy-ervaring aan te bieden, bevindt de game zich rechtstreeks in het vaarwater van de voornoemde concullega’s. Toch wordt Old World nu al, dat is sinds de game niet meer exclusief te verkrijgen is via de Epic Games Store, een pareltje genoemd. Net doordat deze erin zou slagen om de goede dingen van beide toppers met elkaar te combineren. Dat pareltje wou ik natuurlijk met mijn eigen ogen zien!
Enorm veel spelopties, familie het allerbelangrijkste
In Old World heb je de keuze uit zeven koninkrijken zoals onder meer het oude Griekenland, Egypte, Carthago en Babylonië. Nadat je een bepaalde leider (en aldus voor een bepaald volk) gekozen hebt, dien je meteen ook al je favoriete zoon of dochter als de toekomstige troonopvolger aan te duiden. Zoals te verwachten heeft elke leider zijn specifieke sterktes en zwaktes die hun impact zullen hebben op diverse aspecten van de bewind- en oorlogsvoering. De beschikbare opties wanneer je een campaign opstart zijn immens uitgebreid. Er zijn zowel random als premade maps, enorm veel moeilijkheidsgradaties en daarnaast verschillende presets die elk het spelverloop inhoudelijk wat anders zullen bepalen, waaronder de Chess Mode, Role Playing, Punishing, …
In de game is familie strategisch gezien enorm belangrijk. Eén van de eerste opdrachten is dan ook om een geschikte huwelijkspartner te zoeken, omdat deze je zal helpen om de macht van je koninkrijk nog sneller of gerichter uit te breiden. Door regelmatig events te organiseren kun én moet je de verschillende familiebanden blijven onderhouden. Daarnaast gebeurt er echter zonder jouw toedoen ook heel wat binnen en naast het hof. Er worden buitenechtelijke relaties aangegaan en moordcomplotten op je beraamd, er komen allerhande dreigementen van buitenaf, je kunt de pech hebben om op een vervloekte area te stuiten, … Je kunt je werkelijk aan alles verwachten in Old World en je zal in die gevallen ook telkens gepast moeten reageren. Al kun je nooit op voorhand de soms desastreuze gevolgen van al die keuzes te weten, toch zijn er nadien ook nog voldoende kansen om bepaalde fouten recht te zetten.
Complexe maar verslavende gameplay
Er is dus altijd wat te beleven in Old World en eenmaal je begint door te hebben hoe het werkt, speelt het spelletje bijzonder verslavend. Maar hoe gaat die turn-based gameplay van Old World er dan wel aan toe? Ik leg het graag even uit. Binnen één beurt - welke staat voor de tijdspanne van een jaar - kunnen er door een bepaald volk verschillende strategische zetten (orders genaamd) gemaakt worden. Het aantal van deze te geven orders is vanzelfsprekend beperkt, maar de maximumlimiet kan wel wat verhoogd worden door aan de zogenaamde legitimiteit binnen je natie te sleutelen. Dat laatste kun je doen door vooral het welvaren van je eigen onderdanen te ondersteunen en zoveel mogelijk wantrouwig ingesteld te zijn over al wat er zich buiten je koninkrijk afspeelt.
Wanneer je het maximaal aantal orders binnen je beurt bereikt hebt, moet je het jaar laten eindigen waardoor de tegenpartij aan de beurt komt. Deze moet jouw moves vervolgens zo goed mogelijk pogen te counteren, of toch minstens de nadelige effecten ervan zoveel mogelijk proberen te ondermijnen. Ondertussen mag natuurlijk geen van de spelers de verdere expansie van het eigen rijk of andere bedreigingen uit het oog verliezen. Handig om te weten is dat je de kans hebt om orders bij te kopen of te verkopen, alsook dat je alle orders uit één enkele beurt volledig terug kunt draaien. Maximaal krijgt elke speler ‘slechts’ 200 beurten. 200 jaar lijkt nog steeds heel lang, maar is heel wat minder dus dan pakweg de 6000 jaar uit Civilization.
Elke eenheid (Worker, Scout, Warrior, …) heeft overigens ook zijn maximale bereik op de kaart en wanneer je deze overschrijdt, wordt je eenheid moe en kan deze enkel nog vooruit strompelen via een Forced March. Deze kost je dan wel tweemaal zoveel te geven orders binnen diezelfde beurt. Alleen al het mechanisme van deze orders kent hierdoor heel wat lagen. Je moet zowel het gebruik van je beurten slim beheren, als de te maken zetten binnen elke beurt, als de hoeveelheid te maken stappen met welke specifieke eenheid en wanneer. Want je wil namelijk echt niet met je laatste bende krijgers oververmoeid aan de grens van een woeste stam of natie belanden, wanneer jouw beurt net over is.
Drukke interface, handige Scenario Mode, complete multiplayer
De symfonische orkestmuziek van Old World, inclusief de vele koorzangen, zijn vaak betoverend mooi. Dat blijkt geen toeval wanneer je weet dat een deel van de soundtrack gecomponeerd werd door Christopher Tin, het muzikale genie dat ook al prachtige composities afleverde voor Civilization IV. Het beeld is eveneens precies zoals je het verwacht van dit type game, maar de interface ziet er met zijn vele menu’s vooral overweldigend uit. Alleen al het raadplegen van de Tech Tree maakte me net niet duizelig. De HUD is overbeladen met knoppen en vast te pinnen submenu’s die vol symbolen, letters en cijfers staan waarvoor er ook weer tooltips bestaan. Gelukkig is er de Scenario Mode waar de functies van de diverse menu’s een beetje uitgelegd worden, want de gewone campaign is erg rechttoe rechtaan. Als tip voor de nieuwkomers raad ik dan ook aan om Scenario eerst te proberen.
Tot slot wil ik deze review afronden met het belichten van de multiplayer. Deze modus van Old World is sowieso één van de meest complete die ik tot nu toe gezien heb in een online game. De netwerkmodus en de servermodus hoef ik hier wellicht niet uit te leggen, maar ook de Hotseat Mode is voldoende interessant om even vermeld te worden. Met deze modus kun je namelijk een campaign spelen tegen anderen op dezelfde computer, dus zonder dat je er meerdere computers of exemplaren van de game voor nodig hebt. Dat is toch wel evenveel een privilege als een daad van vrijgevigheid in deze tijden. Dé meest bijzondere van de multiplayer modi in Old World vind ik echter nog de Play By Cloud. Met deze modus kun je een nieuwe game aanmaken in de cloud, je orders uitvoeren binnen je beurt en vervolgens terug opslaan. Je tegenspeler krijgt vervolgens hiervan een notificatie per mail, waarna hij jouw savegame kan inladen op zijn computer en zijn orders uitvoeren waarna de beurt terug aan jou is. Op deze manier kun je volledig asynchroon, dus zonder dat je samen hoeft online te zijn, toch genieten van de online modus. Even simpel als prachtig toch?
Old World getuigt alvast van heel veel moed om de strijd aan te gaan met Crusader Kings en Civilization, de echte toppers binnen het 4X-genre. Met als uitgangspunt de speler een oerdegelijke historische turn based strategy-ervaring aan te bieden, bevindt de game zich rechtstreeks in het vaarwater van de voornoemde concullega’s. Toch wordt Old World nu al, dat is sinds de game niet meer exclusief te verkrijgen is via de Epic Games Store, een pareltje genoemd. Net doordat deze erin zou slagen om de goede dingen van beide toppers met elkaar te combineren. Dat pareltje wou ik natuurlijk met mijn eigen ogen zien!
Enorm veel spelopties, familie het allerbelangrijkste
In Old World heb je de keuze uit zeven koninkrijken zoals onder meer het oude Griekenland, Egypte, Carthago en Babylonië. Nadat je een bepaalde leider (en aldus voor een bepaald volk) gekozen hebt, dien je meteen ook al je favoriete zoon of dochter als de toekomstige troonopvolger aan te duiden. Zoals te verwachten heeft elke leider zijn specifieke sterktes en zwaktes die hun impact zullen hebben op diverse aspecten van de bewind- en oorlogsvoering. De beschikbare opties wanneer je een campaign opstart zijn immens uitgebreid. Er zijn zowel random als premade maps, enorm veel moeilijkheidsgradaties en daarnaast verschillende presets die elk het spelverloop inhoudelijk wat anders zullen bepalen, waaronder de Chess Mode, Role Playing, Punishing, …
Je kunt je werkelijk aan alles verwachten, gepast reageren is de boodschap.
In de game is familie strategisch gezien enorm belangrijk. Eén van de eerste opdrachten is dan ook om een geschikte huwelijkspartner te zoeken, omdat deze je zal helpen om de macht van je koninkrijk nog sneller of gerichter uit te breiden. Door regelmatig events te organiseren kun én moet je de verschillende familiebanden blijven onderhouden. Daarnaast gebeurt er echter zonder jouw toedoen ook heel wat binnen en naast het hof. Er worden buitenechtelijke relaties aangegaan en moordcomplotten op je beraamd, er komen allerhande dreigementen van buitenaf, je kunt de pech hebben om op een vervloekte area te stuiten, … Je kunt je werkelijk aan alles verwachten in Old World en je zal in die gevallen ook telkens gepast moeten reageren. Al kun je nooit op voorhand de soms desastreuze gevolgen van al die keuzes te weten, toch zijn er nadien ook nog voldoende kansen om bepaalde fouten recht te zetten.
Complexe maar verslavende gameplay
Er is dus altijd wat te beleven in Old World en eenmaal je begint door te hebben hoe het werkt, speelt het spelletje bijzonder verslavend. Maar hoe gaat die turn-based gameplay van Old World er dan wel aan toe? Ik leg het graag even uit. Binnen één beurt - welke staat voor de tijdspanne van een jaar - kunnen er door een bepaald volk verschillende strategische zetten (orders genaamd) gemaakt worden. Het aantal van deze te geven orders is vanzelfsprekend beperkt, maar de maximumlimiet kan wel wat verhoogd worden door aan de zogenaamde legitimiteit binnen je natie te sleutelen. Dat laatste kun je doen door vooral het welvaren van je eigen onderdanen te ondersteunen en zoveel mogelijk wantrouwig ingesteld te zijn over al wat er zich buiten je koninkrijk afspeelt.
Wanneer je het maximaal aantal orders binnen je beurt bereikt hebt, moet je het jaar laten eindigen waardoor de tegenpartij aan de beurt komt. Deze moet jouw moves vervolgens zo goed mogelijk pogen te counteren, of toch minstens de nadelige effecten ervan zoveel mogelijk proberen te ondermijnen. Ondertussen mag natuurlijk geen van de spelers de verdere expansie van het eigen rijk of andere bedreigingen uit het oog verliezen. Handig om te weten is dat je de kans hebt om orders bij te kopen of te verkopen, alsook dat je alle orders uit één enkele beurt volledig terug kunt draaien. Maximaal krijgt elke speler ‘slechts’ 200 beurten. 200 jaar lijkt nog steeds heel lang, maar is heel wat minder dus dan pakweg de 6000 jaar uit Civilization.
Elke eenheid (Worker, Scout, Warrior, …) heeft overigens ook zijn maximale bereik op de kaart en wanneer je deze overschrijdt, wordt je eenheid moe en kan deze enkel nog vooruit strompelen via een Forced March. Deze kost je dan wel tweemaal zoveel te geven orders binnen diezelfde beurt. Alleen al het mechanisme van deze orders kent hierdoor heel wat lagen. Je moet zowel het gebruik van je beurten slim beheren, als de te maken zetten binnen elke beurt, als de hoeveelheid te maken stappen met welke specifieke eenheid en wanneer. Want je wil namelijk echt niet met je laatste bende krijgers oververmoeid aan de grens van een woeste stam of natie belanden, wanneer jouw beurt net over is.
Drukke interface, handige Scenario Mode, complete multiplayer
De symfonische orkestmuziek van Old World, inclusief de vele koorzangen, zijn vaak betoverend mooi. Dat blijkt geen toeval wanneer je weet dat een deel van de soundtrack gecomponeerd werd door Christopher Tin, het muzikale genie dat ook al prachtige composities afleverde voor Civilization IV. Het beeld is eveneens precies zoals je het verwacht van dit type game, maar de interface ziet er met zijn vele menu’s vooral overweldigend uit. Alleen al het raadplegen van de Tech Tree maakte me net niet duizelig. De HUD is overbeladen met knoppen en vast te pinnen submenu’s die vol symbolen, letters en cijfers staan waarvoor er ook weer tooltips bestaan. Gelukkig is er de Scenario Mode waar de functies van de diverse menu’s een beetje uitgelegd worden, want de gewone campaign is erg rechttoe rechtaan. Als tip voor de nieuwkomers raad ik dan ook aan om Scenario eerst te proberen.
De multiplayer van Old World is één van de meest complete die ik tot nu zag.
Tot slot wil ik deze review afronden met het belichten van de multiplayer. Deze modus van Old World is sowieso één van de meest complete die ik tot nu toe gezien heb in een online game. De netwerkmodus en de servermodus hoef ik hier wellicht niet uit te leggen, maar ook de Hotseat Mode is voldoende interessant om even vermeld te worden. Met deze modus kun je namelijk een campaign spelen tegen anderen op dezelfde computer, dus zonder dat je er meerdere computers of exemplaren van de game voor nodig hebt. Dat is toch wel evenveel een privilege als een daad van vrijgevigheid in deze tijden. Dé meest bijzondere van de multiplayer modi in Old World vind ik echter nog de Play By Cloud. Met deze modus kun je een nieuwe game aanmaken in de cloud, je orders uitvoeren binnen je beurt en vervolgens terug opslaan. Je tegenspeler krijgt vervolgens hiervan een notificatie per mail, waarna hij jouw savegame kan inladen op zijn computer en zijn orders uitvoeren waarna de beurt terug aan jou is. Op deze manier kun je volledig asynchroon, dus zonder dat je samen hoeft online te zijn, toch genieten van de online modus. Even simpel als prachtig toch?
Conclusie
Old World is zeker geen makkelijke game, want je moet op-en-top strategisch te werk gaan en elk detail speelt mee. Je geniet daartegenover wel een enorme vrijheid van aanpak en keuze. Op deze manier schrijf je dus telkens je eigen unieke, historische verhaal. Ook al is de interface dan wel veel te druk, de gameplay is zodanig verslavend dat je toch steeds je er verder in wil verdiepen. Met de multiplayer als dé kers op de taart is Old World voor de echte liefhebbers van het 4X-genre, maar ook voor vele anderen, gewoonweg een no-brainer.
Pro
- Verslavende gameplay
- Unieke verhalen te schrijven
- Enorm veel spelopties
- Wat een soundtrack
- Erg complete multiplayer
Con
- Overweldigende interface
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
19 mei 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Strategy
Ontwikkelaar
- Mohawk Games
Uitgever
- Hooded Horse
Website
Laatst bewerkt:
