Net zoals ik mijn NBA 2K22-review begon met een stukje nostalgie, ga ik dat ook doen voor NHL 22. Wie herinnert zich nog de The Mighty Ducks-films van de jaren 90? Tientallen keren heb ik die films gezien. Op zich had ik als kind weinig te maken met hockey, en al zeker niet met het Amerikaans-Canadese NHL, maar enkel door die films werd ik fan van de sport. Hoe zalig was die Knuckle Puck?! Een NHL-jersey vond ik er wat over, maar mijn Mighty Ducks-pet is alleszins jaren meegegaan! Ondertussen is de Californische ploeg van naam veranderd en spreken we niet meer van de Mighty Ducks, maar dat nam niet weg dat ik toch meteen aan de slag ging met de ‘Anaheim Ducks’. Het stukje nostalgie zat alvast goed, maar wat ik van het spel zelf vond, krijg je te lezen in onderstaande review!
De NHL-franchise ontstond begin de jaren 90. Sindsdien werd minstens jaarlijks een nieuw spel uitgebracht. 30 jaar later staat de teller op ongeveer 34 games. Dat het met dergelijke franchises niet altijd makkelijk is om nog vernieuwend te zijn spreekt voor zich, maar toch tracht ontwikkelaar EA Vancouver er jaarlijks iets nieuw in te stoppen. Zo zijn ze voor de 22-versie overgeschakeld op EA’s Frostbite Engine (de engine waar FIFA en Madden NFL al een paar versies op draaien) en hebben ze ook de Superstar X-factors, eveneens gekend van de Madden-games, toegevoegd. Wat dit inhoudt, kom je verder in deze review te weten.
Diversiteit troef
Van zodra je het spel opstart krijg je al meteen een aantal keuzes voorgeschoteld. Zo dien je aan te geven of je een volledige beginner bent, al een aantal keer een NHL-game hebt gespeeld of een ervaren rot bent in sportgames. Afhankelijk van je keuze zijn zowel de controls als de moeilijkheid van het spel anders. Je kan deze ook onafhankelijk van elkaar aanpassen, bijvoorbeeld de simpelere controls gekoppeld met een hogere moeilijkheidsgraad. Aangezien het toch al even geleden was dat ik nog eens een NHL-game had opgestart, begon ik met de makkelijke ‘Rookie’-optie. Nadien aanpassen kan nog steeds. Dat ik hierbij de verkeerde keuze had gemaakt, werd snel duidelijk toen ik mijn eerste wedstrijd won met meer dan tien goals verschil. Waar een spel als NBA 2K22 toch een bepaalde ‘instap’ kende omwille van de hoeveelheid aan knoppen en combinaties, viel dat bij NHL 22 een stuk beter mee. Voor mensen die maar sporadisch eens gamen of niet erg vaak sportgames spelen, kan dat alvast aangenamer aanvoelen. Ik paste alvast nadien de moeilijkheid aan naar semi-pro.
Wat de verschillende spelmodi betreft, wordt een onderscheid gemaakt in een offline en in een online gedeelte. In het offline gedeelte kan je kiezen tussen een snelle match, waarbij je opties hebt tussen een standaard head to head en een 1v1v1 in open lucht. Verder heb je de uitgebreidere opties, waarbij je enerzijds in ‘Be a pro career’ je eigen speler kan maken en het de bedoeling is dat je je opwerkt binnen het hockey gebeuren. Anderzijds heb je de meer rechttoe rechtaan opties waarbij je tornooien kan spelen met een team naar keuze, dit zowel in een volledig seizoen als rechtstreekse play-offs in de Stanley Cup. Kortom, heel wat mogelijkheden zoals ze reeds gekend waren in eerdere versies van de game.
Wat het online gedeelte betreft, heb je de standaard head to head of co-op multiplayer matches, de ‘World of Chel’-modus waarbij je een eigen speler maakt en het opneemt tegen andere spelers en het meest diverse gedeelte: het Hockey Ultimate Team of HUT. In laatstgenoemde spelmodus is het de bedoeling dat je zelf een droomteam samenstelt aan de hand van spelerskaarten. Het hele HUT-gebeuren aankaarten (pun intended) zou ons te ver leiden, maar weet dat het een heel uitgebreid en populair onderdeel is. Hier heb ik alvast het grootste deel van mijn NHL-tijd in doorgebracht. Na het verkrijgen van je eerste pack van kaarten, start je met een reeks van veertien verschillende tutorials. Voor de mensen die nooit eerder een NHL-spel speelden, maar hier wel interesse in hebben, raad ik alvast aan goed de tutorials te volgen, want het belooft erg uitgebreid en divers te worden.
Superstar X-factors
ik gaf het al aan in de inleiding, maar de grootste nieuwe toevoeging zijn de Superstar X-factors. Het bestaat al langer in de Madden NFL-games, maar werd nu ook toegevoegd aan NHL 22. Superstar X-factors zijn in principe speciale vaardigheden die de beste spelers in het spel hebben. Daarnaast hebben ze doorgaans ook een zekere boost in passieve stats. Dit kan gaan van sneller skaten, beter schieten, passen, keepen, et cetera. Toen ik dit voor de eerste keer las, dacht ik meteen dat er toch een risico is op ‘overpowered’ spelers, maar al bij al bleek het effect van deze extra vaardigheden of statistieken nog best mee te vallen. Leuk is dat het X-factor gedeelte ook werd doorgetrokken in de ‘Be a pro career’-modus. Hierbij kan je eigen speler groeien en nieuwe vaardigheden ontwikkelen die enkel de beste spelers in de NHL bezitten. Een leuke toevoeging, maar misschien niet de grote aanpassing waar fans van de franchise op zaten te hopen.
“When hell freezes over, I’ll play hockey there too!”
Dat het aan verschillende spelmodi niet ontbreekt is ondertussen duidelijk, maar hoe zit het nu met de gameplay zelf? Vergelijken met NHL 21 kan ik helaas niet, maar wat meteen opvalt is de ongelooflijk vlotte gameplay. Het schaatsen, passen, schieten, alles ziet er gewoon heel erg spot on uit en voelt heel natuurlijk en responsief. Heel uitzonderlijk merkte ik eens een glitch op of leek het alsof een bepaalde actie niet meteen werd uitgevoerd. Hoe dan ook, op vlak van gameplay voor mij alvast een dikke acht. Geldt dat ook voor het grafische? Wel, kind of. Het speelveld en de spelers zien er heel erg goed uit. De reflecties op het ijs bijvoorbeeld zijn echt wat je van een next-gen console mag verwachten. Wat wel iets beter kon zijn de gezichtsuitdrukkingen van de spelers. Deze voelen niet altijd even natuurlijk aan. Storen doet dit mijn inziens echter niet, aangezien het voor mij in dergelijke games toch hoofdzakelijk te doen is om het speelveld en de vlotte gameplay. Toch een zevenenhalf op dit vlak!
Een ander positief punt is alles wat het auditieve betreft. Hiermee bedoel ik zowel het geluid tijdens het spelen, de commentaar van de commentatoren, als de soundtrack. Niets wat we niet gewoon zijn uiteraard van een EA game. Je hoort het goed, maar ik ben hoofdzakelijk positief over mijn NHL 22-ervaring. Zijn er dan geen mindere punten meer? Als ik echt kritisch moet zijn, moet ik zeggen dat ik de menu interface niet altijd even intuïtief vind. Er zijn nu eenmaal veel opties natuurlijk, maar in sommige gevallen (zeker in de Be a pro career-hub) krijg je zodanig veel informatie op je scherm dat het niet altijd even duidelijk is. Al is dat uiteraard ook een kwestie van gewoon worden. Verder kreeg ik in de online modus ook regelmatig eens een network connection issue, terwijl ik gewoon perfect met het internet verbonden was en vlot 80 - 100 Mbps haalde. Twee keer opnieuw drukken en ik zat opeens wel in het menu. Eens in het menu, verliep alles opnieuw vlot. Hoe dan ook, de positieve punten wegen voor mij alleszins door ten opzichte van de negatieve. Zoals de subtitel het al aangaf: When hell freezes over, I’ll play hockey there too!
De NHL-franchise ontstond begin de jaren 90. Sindsdien werd minstens jaarlijks een nieuw spel uitgebracht. 30 jaar later staat de teller op ongeveer 34 games. Dat het met dergelijke franchises niet altijd makkelijk is om nog vernieuwend te zijn spreekt voor zich, maar toch tracht ontwikkelaar EA Vancouver er jaarlijks iets nieuw in te stoppen. Zo zijn ze voor de 22-versie overgeschakeld op EA’s Frostbite Engine (de engine waar FIFA en Madden NFL al een paar versies op draaien) en hebben ze ook de Superstar X-factors, eveneens gekend van de Madden-games, toegevoegd. Wat dit inhoudt, kom je verder in deze review te weten.
Diversiteit troef
Van zodra je het spel opstart krijg je al meteen een aantal keuzes voorgeschoteld. Zo dien je aan te geven of je een volledige beginner bent, al een aantal keer een NHL-game hebt gespeeld of een ervaren rot bent in sportgames. Afhankelijk van je keuze zijn zowel de controls als de moeilijkheid van het spel anders. Je kan deze ook onafhankelijk van elkaar aanpassen, bijvoorbeeld de simpelere controls gekoppeld met een hogere moeilijkheidsgraad. Aangezien het toch al even geleden was dat ik nog eens een NHL-game had opgestart, begon ik met de makkelijke ‘Rookie’-optie. Nadien aanpassen kan nog steeds. Dat ik hierbij de verkeerde keuze had gemaakt, werd snel duidelijk toen ik mijn eerste wedstrijd won met meer dan tien goals verschil. Waar een spel als NBA 2K22 toch een bepaalde ‘instap’ kende omwille van de hoeveelheid aan knoppen en combinaties, viel dat bij NHL 22 een stuk beter mee. Voor mensen die maar sporadisch eens gamen of niet erg vaak sportgames spelen, kan dat alvast aangenamer aanvoelen. Ik paste alvast nadien de moeilijkheid aan naar semi-pro.
Wat de verschillende spelmodi betreft, wordt een onderscheid gemaakt in een offline en in een online gedeelte. In het offline gedeelte kan je kiezen tussen een snelle match, waarbij je opties hebt tussen een standaard head to head en een 1v1v1 in open lucht. Verder heb je de uitgebreidere opties, waarbij je enerzijds in ‘Be a pro career’ je eigen speler kan maken en het de bedoeling is dat je je opwerkt binnen het hockey gebeuren. Anderzijds heb je de meer rechttoe rechtaan opties waarbij je tornooien kan spelen met een team naar keuze, dit zowel in een volledig seizoen als rechtstreekse play-offs in de Stanley Cup. Kortom, heel wat mogelijkheden zoals ze reeds gekend waren in eerdere versies van de game.
Wat meteen opvalt is de ongelooflijk vlotte gameplay.
Wat het online gedeelte betreft, heb je de standaard head to head of co-op multiplayer matches, de ‘World of Chel’-modus waarbij je een eigen speler maakt en het opneemt tegen andere spelers en het meest diverse gedeelte: het Hockey Ultimate Team of HUT. In laatstgenoemde spelmodus is het de bedoeling dat je zelf een droomteam samenstelt aan de hand van spelerskaarten. Het hele HUT-gebeuren aankaarten (pun intended) zou ons te ver leiden, maar weet dat het een heel uitgebreid en populair onderdeel is. Hier heb ik alvast het grootste deel van mijn NHL-tijd in doorgebracht. Na het verkrijgen van je eerste pack van kaarten, start je met een reeks van veertien verschillende tutorials. Voor de mensen die nooit eerder een NHL-spel speelden, maar hier wel interesse in hebben, raad ik alvast aan goed de tutorials te volgen, want het belooft erg uitgebreid en divers te worden.
Superstar X-factors
ik gaf het al aan in de inleiding, maar de grootste nieuwe toevoeging zijn de Superstar X-factors. Het bestaat al langer in de Madden NFL-games, maar werd nu ook toegevoegd aan NHL 22. Superstar X-factors zijn in principe speciale vaardigheden die de beste spelers in het spel hebben. Daarnaast hebben ze doorgaans ook een zekere boost in passieve stats. Dit kan gaan van sneller skaten, beter schieten, passen, keepen, et cetera. Toen ik dit voor de eerste keer las, dacht ik meteen dat er toch een risico is op ‘overpowered’ spelers, maar al bij al bleek het effect van deze extra vaardigheden of statistieken nog best mee te vallen. Leuk is dat het X-factor gedeelte ook werd doorgetrokken in de ‘Be a pro career’-modus. Hierbij kan je eigen speler groeien en nieuwe vaardigheden ontwikkelen die enkel de beste spelers in de NHL bezitten. Een leuke toevoeging, maar misschien niet de grote aanpassing waar fans van de franchise op zaten te hopen.
“When hell freezes over, I’ll play hockey there too!”
Dat het aan verschillende spelmodi niet ontbreekt is ondertussen duidelijk, maar hoe zit het nu met de gameplay zelf? Vergelijken met NHL 21 kan ik helaas niet, maar wat meteen opvalt is de ongelooflijk vlotte gameplay. Het schaatsen, passen, schieten, alles ziet er gewoon heel erg spot on uit en voelt heel natuurlijk en responsief. Heel uitzonderlijk merkte ik eens een glitch op of leek het alsof een bepaalde actie niet meteen werd uitgevoerd. Hoe dan ook, op vlak van gameplay voor mij alvast een dikke acht. Geldt dat ook voor het grafische? Wel, kind of. Het speelveld en de spelers zien er heel erg goed uit. De reflecties op het ijs bijvoorbeeld zijn echt wat je van een next-gen console mag verwachten. Wat wel iets beter kon zijn de gezichtsuitdrukkingen van de spelers. Deze voelen niet altijd even natuurlijk aan. Storen doet dit mijn inziens echter niet, aangezien het voor mij in dergelijke games toch hoofdzakelijk te doen is om het speelveld en de vlotte gameplay. Toch een zevenenhalf op dit vlak!
Een ander positief punt is alles wat het auditieve betreft. Hiermee bedoel ik zowel het geluid tijdens het spelen, de commentaar van de commentatoren, als de soundtrack. Niets wat we niet gewoon zijn uiteraard van een EA game. Je hoort het goed, maar ik ben hoofdzakelijk positief over mijn NHL 22-ervaring. Zijn er dan geen mindere punten meer? Als ik echt kritisch moet zijn, moet ik zeggen dat ik de menu interface niet altijd even intuïtief vind. Er zijn nu eenmaal veel opties natuurlijk, maar in sommige gevallen (zeker in de Be a pro career-hub) krijg je zodanig veel informatie op je scherm dat het niet altijd even duidelijk is. Al is dat uiteraard ook een kwestie van gewoon worden. Verder kreeg ik in de online modus ook regelmatig eens een network connection issue, terwijl ik gewoon perfect met het internet verbonden was en vlot 80 - 100 Mbps haalde. Twee keer opnieuw drukken en ik zat opeens wel in het menu. Eens in het menu, verliep alles opnieuw vlot. Hoe dan ook, de positieve punten wegen voor mij alleszins door ten opzichte van de negatieve. Zoals de subtitel het al aangaf: When hell freezes over, I’ll play hockey there too!
Conclusie
Fans van de hockeysport die ook graag virtueel eens de uitdaging aangaan, hebben helaas weinig keuze en komen al snel terecht bij de NHL-franchise van EA. Gelukkig hoeft dat geen probleem te zijn, aangezien EA Sports met NHL 22 opnieuw een topgame aflevert. Mensen die de franchise jaar na jaar kopen zullen misschien licht teleurgesteld zijn dat deze next-gen versie geen grotere veranderingen brengt, maar dat neemt niet weg dat het een absolute aanrader is voor zij die graag sportgames spelen. De vrij dure aankoopprijs is gelukkig volledig te rechtvaardigen door de diverse spelmodi en de vlotte gameplay. Ben je niet per se een hockeyfan, maar toch getriggerd door deze review, dan kan ik absoluut aanraden om het spel een kans te geven. Om het met de woorden van Mario Lemieux te zeggen: “Every day is a great day for hockey.”.
Pro
- Zeer diverse spelmodi
- Vlotte gameplay
- Grafisch top
Con
- Gezichtsuitdrukkingen van de spelers kan soms iets beter
- Niet goedkoop in aankoop (al krijg je wel waar voor je geld)
- Menu interface kan iets intuïtiever
8
Over
Beschikbaar vanaf
15 oktober 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- EA Vancouver
Uitgever
- EA Sports
