Wat als je als zondaar toch een kans kreeg om naar de hemel te kunnen? Het enige dat je moet doen, is met stijl en efficiëntie alle demonen uit de hemel opruimen. Kan Neon White die uitdaging aan? En is alles wel wat het lijkt in deze vreemde interpretatie van een hemel?
Uitgever Annapurna Interactive zal je inmiddels wel al kennen van hun vele indie-pareltjes zoals Outer Wilds, Stray en What Remains of Edith Finch. Ontwikkelaars Angel Matrix daarentegen, zijn de bekendheid ingeschoten met hun debuutgame, Neon White, die eerder dit jaar spelers op de pc al verslaafde. Nu is de beruchte actie-platformer ook beschikbaar op PlayStation-consoles, en wordt het dus mijn beurt om deze indielieveling uit te proberen. Zoemt Neon White voor de PlayStation 5 naar de top van het jaar, of smijt de titel zich razendsnel een afgrond in? Kom er in deze review achter. Neon White is nog steeds beschikbaar op de pc en de Nintendo Switch, en is vanaf 13 december ook op de PlayStation 4 en 5 beschikbaar.
Hemels platformen
White wordt zonder zijn geheugen wakker aan de gouden poorten van de hemel. De engelen daar vertellen hem dat hij een zondenaar is, en dus niet in de hemel verdient zijn hiernamaals te spenderen. Maar hij is een Neon geworden. Een wezen die demonen uitroeit om toch een kans op een plaatsje in de hemel te verdienen. Tezamen met Neon Red, Neon Violet, Neon Yellow en Neon Green, die allen lijken meer te weten over hun vroegere levens, begint hij eraan: de straten van de hemel worden onveilig gemaakt door deze Neons die niets liever willen dan een kans op de ultieme vergiffenis. Maar kan hij zijn mede-Neons wel vertrouwen? En nog belangrijker, kan hij de engelen die hem deze beloftes maken wel vertrouwen? Is de hemel wel wat het lijkt? Dit uiterst origineel verhaal trekt je steeds naar binnen, en zelfs al zijn de gameplayniveaus de echte ster van Neon White, vormt het verhaal toch een effectieve motivatie om elk hoofdstuk af te maken. Het verhaal wordt in visual novel-segmenten verteld met stijlvolle afbeeldingen. De toon schommelt behendig tussen het serieuze en het dwaze. Naast een paar sleutelmysteries en onverwachte wendingen, biedt het verhaal ook een verrassende thematische diepgang dat de grijsheid van menselijke moraliteit en het dogma van de Christelijke hemel verkent.
Neon White offert ons een unieke spin op een first-person platformer. Met elementen van racers, platformers en first-person shooters, voelt de Neon White-ervaring als iets volledig unieks. Het idee is simpel: in elk apart niveau moet je zo snel mogelijk elke demoon vermoorden, en dat kan je doen met verscheidene soorten kaarten die je in de niveaus kan vinden. Die kaarten kunnen op twee manieren gebruikt worden: ofwel schiet je met de rechtertrigger, waarmee je deel van de kaart als kogel gebruikt; ofwel werp je de kaart met de linkertrigger weg om een platforming-move uit te voeren. Dit simpel ogend systeem laat indrukwekkende bewegingen toe. Vanwege de niveaus die vol interageerbare items en vijanden zijn, is het nooit zo simpel als "schiet op de vijand en spring naar het volgende oppervlak". Uiteindelijk is elk niveau een puzzeldoosje waarin je eerst moet uitzoeken wat het allerbeste gebruik van elke kaart is ... en dan moet je dat plan ook perfect en vloeiend uitvoeren. Daarenboven zijn de parcours in Neon White simpelweg onweerstaanbaar. Eens je de simpele maar goed-ontworpen parcours met een onvergelijkbaar tempo gewoon wordt, wil je er steeds naar terugkeren. Zelfs eenzelfde niveau opnieuw proberen, voelt nooit repetitief vanwege de snelheid en kortheid van elk niveau. Zo duw je jezelf als speler steeds verder om delen van het niveau te perfectioneren. Op een eerste poging zal je waarschijnlijk maar een bronzen medaille krijgen, maar met elke poging zal je dichter komen bij de beste "Ace"-medaille. Net als bij racers moet je een bepaald aantal gouden of Ace medailles behalen om in het verhaal verder te mogen. Vaak zorgt dit soort systeem ervoor dat ik de laatste niveaus van racing-games nooit kan proberen. In Neon White heb ikzelf nooit tegen zo'n muur gelopen, omdat de progressie juist zo goed begeleid wordt. Zo motiveert Neon White je steeds om verder to proberen door elke poging te laten tellen naar een volgend niveau van 'inzicht'. Vanaf inzicht 1 (brons) kan je collectables vinden, vanaf inzicht 2 (zilver) kan je de schaduw van je beste voorgaande poging zien tijdens het spelen, en vanaf inzicht 3 (goud), krijg je een hint in het niveau voor een shortcut die je kan nemen om seconden van je tijd af te trekken en zo de begeerde Ace medaille te winnen, die overeenkomt met inzicht 4, waarmee je deel wordt van de online leaderboards. Doorheen de campaign, die tussen de tien en de vijftien uren kan duren, geraak je ook nooit verveeld omdat elk hoofdstuk nieuwe wapens, nieuwe vijanden, nieuwe omgevingsobstakels en diverse stijlen gebruikt die de ervaring voortdurend fris houden.
Dat Neon White origineel een pc-game was, is maar al te duidelijk: de nood voor precies mikken en snelle reacties passen beter bij een muis en keyboard dan bij controllers. Toch hebben Angel Matrix hun best gedaan om de port naar de PlayStation-consoles zo functioneel mogelijk te maken. De port maakt snel mikken natuurlijker door vrijgevig te zijn met hitboxes, maar ook vooral door twee camerabewegingsmethoden tegelijk toe te laten. Je beweegt de camera met de rechterjoystick (of R3), zoals we in zovele games gewoon zijn, maar daarnaast wordt ook gebruik gemaakt van de lichtsensoren in de DualShock of DualSense-controller om subtielere bewegingen te capteren. Het is zeker even wennen, maar een snelle sequentie van dichtbij zijnde doelen neerschieten wordt uiteindelijk makkelijker behaald door kleine richtingsbewegingen in je controller zelf dan met de rechterjoystick te bewegen, wat meer nuttig is voor grotere veranderingen in richting.
Goddelijk inzicht vergt helse pijn
Na de eerste keer dat je elk niveau afmaakt, wordt een 'geschenk' vindbaar in het niveau. Dit presenteert je met twee extra uitdagingen: het geschenk vinden, en er dan geraken. Deze cadeaus kan je aan specifieke personages geven om je inzicht in die bondgenoten op te bouwen. Dat ontgrendelt extra scènes, af en toe een belangrijke herinnering uit hun verleden, en vaak sidequests die een leuke verandering van tempo zijn en heel specifiek voor het personage zijn. Zo bestaan de sidequests van de prikkelbare Neon Violet uit niveaus vol dodelijke valstrikken, en kan je de sidequests van de schietgrage Neon Yellow enkel afmaken door de schietfunctie van je kaarten te gebruiken, maar zijn diens platforming-functies vergrendeld. De personages zelf zijn intrigerend geschreven, vaak humoristisch, duidelijk gedefinieerd, passend ingesproken, en elk hebben ze verborgen dieptes om te ontdekken. Deze zij-inhoud is overvloedig, fris en betekenisvol: niet alleen biedt het dieper inzicht in het verhaal en de personages, deze optionele inhoud is ook de sleutel tot het ontgrendelen van het beste einde van de game.
Inhoudelijk heb ik dus niets dan lof te geven, maar een aanrading van Neon White is niet volledig zonder ook een waarschuwing: al zitten er zeker ook leuke tracks tussen, en is dit natuurlijk subjectief, zitten er in de soundtrack muziekstukken tussen die zo mooi als nagels op een krijtbord klinken. Van sommige tracks kreeg ik al snel hoofdpijn. Past de chaotische techno met de snelheid van de niveaus? Wellicht, maar als mijn hoofd op het ontploffen staat, vind ik de intensiteit van de muziek wel een stap te ver. Ook zorgt de inherente snelheid en chaos van het spel al snel voor motion sickness. Met andere woorden waren er toch delen van de Neon-White ervaring die mij fysiek onwel deden voelen. Geen te lange speelsessies, en een bereidheid om een podcast of andere muziek op te zetten tijdens het spelen, zijn dus de boodschap. Tot slot is de moeilijkheid voor het merendeel goed gebalanceerd vanwege het flexibele inzicht-systeem, maar hier en daar krijg je een uitdaging te verduren die je een frustrerend kleine foutenmarge geeft. Sommige niveaus kan je op je eerste poging een gouden medaille krijgen, en bij sommige anderen is zelfs een zilveren medaille een heel karwei. Vooral sommige van de sidequests kunnen vanwege hun specificiteit verrassend moeilijk zijn. Maar over het algemeen biedt Neon White een mooie balans tussen een machtsfantasie waar je al snel spectaculaire platforming kan uitvoeren en een veeleisende uitdaging waar je ook werk in moet steken voor de meest betekenisvolle beloningen.
Uitgever Annapurna Interactive zal je inmiddels wel al kennen van hun vele indie-pareltjes zoals Outer Wilds, Stray en What Remains of Edith Finch. Ontwikkelaars Angel Matrix daarentegen, zijn de bekendheid ingeschoten met hun debuutgame, Neon White, die eerder dit jaar spelers op de pc al verslaafde. Nu is de beruchte actie-platformer ook beschikbaar op PlayStation-consoles, en wordt het dus mijn beurt om deze indielieveling uit te proberen. Zoemt Neon White voor de PlayStation 5 naar de top van het jaar, of smijt de titel zich razendsnel een afgrond in? Kom er in deze review achter. Neon White is nog steeds beschikbaar op de pc en de Nintendo Switch, en is vanaf 13 december ook op de PlayStation 4 en 5 beschikbaar.
Hemels platformen
White wordt zonder zijn geheugen wakker aan de gouden poorten van de hemel. De engelen daar vertellen hem dat hij een zondenaar is, en dus niet in de hemel verdient zijn hiernamaals te spenderen. Maar hij is een Neon geworden. Een wezen die demonen uitroeit om toch een kans op een plaatsje in de hemel te verdienen. Tezamen met Neon Red, Neon Violet, Neon Yellow en Neon Green, die allen lijken meer te weten over hun vroegere levens, begint hij eraan: de straten van de hemel worden onveilig gemaakt door deze Neons die niets liever willen dan een kans op de ultieme vergiffenis. Maar kan hij zijn mede-Neons wel vertrouwen? En nog belangrijker, kan hij de engelen die hem deze beloftes maken wel vertrouwen? Is de hemel wel wat het lijkt? Dit uiterst origineel verhaal trekt je steeds naar binnen, en zelfs al zijn de gameplayniveaus de echte ster van Neon White, vormt het verhaal toch een effectieve motivatie om elk hoofdstuk af te maken. Het verhaal wordt in visual novel-segmenten verteld met stijlvolle afbeeldingen. De toon schommelt behendig tussen het serieuze en het dwaze. Naast een paar sleutelmysteries en onverwachte wendingen, biedt het verhaal ook een verrassende thematische diepgang dat de grijsheid van menselijke moraliteit en het dogma van de Christelijke hemel verkent.
Elk niveau is een puzzeldoosje. Het oplossen ervan is een waar genot.
Neon White offert ons een unieke spin op een first-person platformer. Met elementen van racers, platformers en first-person shooters, voelt de Neon White-ervaring als iets volledig unieks. Het idee is simpel: in elk apart niveau moet je zo snel mogelijk elke demoon vermoorden, en dat kan je doen met verscheidene soorten kaarten die je in de niveaus kan vinden. Die kaarten kunnen op twee manieren gebruikt worden: ofwel schiet je met de rechtertrigger, waarmee je deel van de kaart als kogel gebruikt; ofwel werp je de kaart met de linkertrigger weg om een platforming-move uit te voeren. Dit simpel ogend systeem laat indrukwekkende bewegingen toe. Vanwege de niveaus die vol interageerbare items en vijanden zijn, is het nooit zo simpel als "schiet op de vijand en spring naar het volgende oppervlak". Uiteindelijk is elk niveau een puzzeldoosje waarin je eerst moet uitzoeken wat het allerbeste gebruik van elke kaart is ... en dan moet je dat plan ook perfect en vloeiend uitvoeren. Daarenboven zijn de parcours in Neon White simpelweg onweerstaanbaar. Eens je de simpele maar goed-ontworpen parcours met een onvergelijkbaar tempo gewoon wordt, wil je er steeds naar terugkeren. Zelfs eenzelfde niveau opnieuw proberen, voelt nooit repetitief vanwege de snelheid en kortheid van elk niveau. Zo duw je jezelf als speler steeds verder om delen van het niveau te perfectioneren. Op een eerste poging zal je waarschijnlijk maar een bronzen medaille krijgen, maar met elke poging zal je dichter komen bij de beste "Ace"-medaille. Net als bij racers moet je een bepaald aantal gouden of Ace medailles behalen om in het verhaal verder te mogen. Vaak zorgt dit soort systeem ervoor dat ik de laatste niveaus van racing-games nooit kan proberen. In Neon White heb ikzelf nooit tegen zo'n muur gelopen, omdat de progressie juist zo goed begeleid wordt. Zo motiveert Neon White je steeds om verder to proberen door elke poging te laten tellen naar een volgend niveau van 'inzicht'. Vanaf inzicht 1 (brons) kan je collectables vinden, vanaf inzicht 2 (zilver) kan je de schaduw van je beste voorgaande poging zien tijdens het spelen, en vanaf inzicht 3 (goud), krijg je een hint in het niveau voor een shortcut die je kan nemen om seconden van je tijd af te trekken en zo de begeerde Ace medaille te winnen, die overeenkomt met inzicht 4, waarmee je deel wordt van de online leaderboards. Doorheen de campaign, die tussen de tien en de vijftien uren kan duren, geraak je ook nooit verveeld omdat elk hoofdstuk nieuwe wapens, nieuwe vijanden, nieuwe omgevingsobstakels en diverse stijlen gebruikt die de ervaring voortdurend fris houden.
Dat Neon White origineel een pc-game was, is maar al te duidelijk: de nood voor precies mikken en snelle reacties passen beter bij een muis en keyboard dan bij controllers. Toch hebben Angel Matrix hun best gedaan om de port naar de PlayStation-consoles zo functioneel mogelijk te maken. De port maakt snel mikken natuurlijker door vrijgevig te zijn met hitboxes, maar ook vooral door twee camerabewegingsmethoden tegelijk toe te laten. Je beweegt de camera met de rechterjoystick (of R3), zoals we in zovele games gewoon zijn, maar daarnaast wordt ook gebruik gemaakt van de lichtsensoren in de DualShock of DualSense-controller om subtielere bewegingen te capteren. Het is zeker even wennen, maar een snelle sequentie van dichtbij zijnde doelen neerschieten wordt uiteindelijk makkelijker behaald door kleine richtingsbewegingen in je controller zelf dan met de rechterjoystick te bewegen, wat meer nuttig is voor grotere veranderingen in richting.
Goddelijk inzicht vergt helse pijn
Na de eerste keer dat je elk niveau afmaakt, wordt een 'geschenk' vindbaar in het niveau. Dit presenteert je met twee extra uitdagingen: het geschenk vinden, en er dan geraken. Deze cadeaus kan je aan specifieke personages geven om je inzicht in die bondgenoten op te bouwen. Dat ontgrendelt extra scènes, af en toe een belangrijke herinnering uit hun verleden, en vaak sidequests die een leuke verandering van tempo zijn en heel specifiek voor het personage zijn. Zo bestaan de sidequests van de prikkelbare Neon Violet uit niveaus vol dodelijke valstrikken, en kan je de sidequests van de schietgrage Neon Yellow enkel afmaken door de schietfunctie van je kaarten te gebruiken, maar zijn diens platforming-functies vergrendeld. De personages zelf zijn intrigerend geschreven, vaak humoristisch, duidelijk gedefinieerd, passend ingesproken, en elk hebben ze verborgen dieptes om te ontdekken. Deze zij-inhoud is overvloedig, fris en betekenisvol: niet alleen biedt het dieper inzicht in het verhaal en de personages, deze optionele inhoud is ook de sleutel tot het ontgrendelen van het beste einde van de game.
Een mooie balans tussen een spectaculaire platforming-machtsfantasie en een veeleisende uitdaging met betekenisvolle beloningen.
Inhoudelijk heb ik dus niets dan lof te geven, maar een aanrading van Neon White is niet volledig zonder ook een waarschuwing: al zitten er zeker ook leuke tracks tussen, en is dit natuurlijk subjectief, zitten er in de soundtrack muziekstukken tussen die zo mooi als nagels op een krijtbord klinken. Van sommige tracks kreeg ik al snel hoofdpijn. Past de chaotische techno met de snelheid van de niveaus? Wellicht, maar als mijn hoofd op het ontploffen staat, vind ik de intensiteit van de muziek wel een stap te ver. Ook zorgt de inherente snelheid en chaos van het spel al snel voor motion sickness. Met andere woorden waren er toch delen van de Neon-White ervaring die mij fysiek onwel deden voelen. Geen te lange speelsessies, en een bereidheid om een podcast of andere muziek op te zetten tijdens het spelen, zijn dus de boodschap. Tot slot is de moeilijkheid voor het merendeel goed gebalanceerd vanwege het flexibele inzicht-systeem, maar hier en daar krijg je een uitdaging te verduren die je een frustrerend kleine foutenmarge geeft. Sommige niveaus kan je op je eerste poging een gouden medaille krijgen, en bij sommige anderen is zelfs een zilveren medaille een heel karwei. Vooral sommige van de sidequests kunnen vanwege hun specificiteit verrassend moeilijk zijn. Maar over het algemeen biedt Neon White een mooie balans tussen een machtsfantasie waar je al snel spectaculaire platforming kan uitvoeren en een veeleisende uitdaging waar je ook werk in moet steken voor de meest betekenisvolle beloningen.
Conclusie
Al lopend, springend, schietend en vliegend door de gangen des Hemels, voel je je gewoonweg als een badass. In deze unieke mix tussen een racer, een platformer, een visual novel en een first person shooter zal je steeds willen terugkeren om je parcours te perfectioneren en om sidecontent te ontgrendelen die de nevenpersonages helpt ontwikkelen. Het verhaal over zondenaars die demonen uitmoorden om een ingangskaartje naar de hemel te winnen, is net zo origineel en meeslepend als de actie. De titel die overigens eerder enkel op de pc speelbaar was, is met liefde en aandacht naar PlayStation-consoles geport. Het totaalpakket is een niet-te-missen ervaring die je steeds teruglonkt voor meer. Maar wees gewaarschuwd: de chaotische muziek en extreme snelheden kunnen beiden een misselijk gevoel opwekken als je te lang speelt.
Pro
- Verslavende, razendsnelle, uitdagende platforming-actie
- Progressiesysteem zit goed in elkaar
- Stijlvolle afbeeldingen en portretten
- Origineel verhaal
- Substantiële en belonende optionele content
- Maakt wijs gebruik van de Dualsense controller
Con
- Muziek soms als nagels op een krijtbord
- Letterlijk duizelingwekkend
- Sommige uitdagingen hebben frustrerend kleine foutenmarge
9
Over
Beschikbaar vanaf
13 december 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Platformer
- Racing
Ontwikkelaar
- Angel Matrix
Uitgever
- Annapurna Interactive
