Na meermaals uitgesteld te zijn, is de release van Martha is Dead eindelijk een voldongen feit. De eerder verschenen trailers van de verhalende indie-game met zowel puzzel- als horrorelementen konden mij wel bekoren. Slaagde de finale game erin om dat ook te doen? Eerlijk gezegd had ik vooraf toch wat mijn twijfels, aangezien ik The Town of Light, ontwikkeld door hetzelfde LKA-team, niet echt mijn ding vond.
Martha is Dead speelt zich af in Italië gedurende de eerste helft van de twintigste eeuw, namelijk vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens het titelscherm weerklinkt een melancholische piano met enkele droevige stemmen in canon erop, waardoor je meteen beseft dat de tragedie voor één keer niet van Griekse oorsprong zal zijn. Giulia, de jonge protagoniste en tevens identieke tweelingzus van de dove Martha spreekt tot jou. Jij, de onwetende speler, die al snel steeds dieper in een empathische rol geduwd zal worden. De waarschuwingen wanneer het spel begint omtrent thema’s als zelfmoord, automutilatie en andere traumatische ervaringen zijn er dan ook helemaal niet voor niets. Bij deze is iedereen nu verwittigd.
Een verhaal met een dramatisch verloop
Tijdens de intro wordt de tijd teruggespoeld naar de zomer van 1929. Giulia vraagt haar oppas voor het slapengaan om nog één keer het griezelverhaal van de Witte Dame te vertellen, gebaseerd op een bekende Italiaanse legende. De Witte Dame is een geest van een vrouw die verder zou leven op de bodem van een meer. Ze werd er jaren geleden vermoord door haar jaloerse partner, al vond niemand ooit haar lijk. Bij mistig weer zou de Witte Dame uit het water rijzen om jonge vrouwen te vermoorden, want dat zou haar tijdelijk bevrijden van haar eigen pijn en lijden.
Vijftien jaar later. 1944, La Romola, een dorp in Toscane. De Tweede Wereldoorlog is nog volop aan de gang en Giulia’s vader fungeert als generaal voor het Duitse leger. Italië heeft zich eind 1943 bij de geallieerden gevoegd, waardoor dit buiten het zicht van de Italiaanse partizanen moet gebeuren. Aan het meer wordt er dag en nacht gefilmd. Giulia heeft zich nog verder verdiept in de legende én vooral in de fotografie. Wanneer ze op een mistige dag haar camera weer eens aan het afstellen is om de Witte Dame te kunnen fotograferen, ontdekt ze plots een lijk in het water. Het blijkt niemand minder dan Martha te zijn, die om onbekende reden kledij van Giulia zelf aanheeft. Die kan zich totaal niet herinneren hoe haar zus in het meer zou kunnen terechtgekomen zijn. Net op dat moment komen ook hun beide ouders aangestormd ...
Fotografie is de vast te leggen puzzel
Qua sfeer, setting en verhaal presenteert Martha is Dead zich prima. Toscane is prachtig in beeld gebracht en tegelijkertijd worden de gruwel en taboes zoals dood, zelfverminking en mishandeling helemaal niet geschuwd. Toch zul je normaal gezien zelden schrikken tijdens het spelen van de game. Waarschijnlijk zal het zich beperken tot wat huiveren. Er zijn amper jump scares en een gevecht maak je er evenmin mee. De game voelt vooral aan als een walking simulator met impactvolle keuzes, toch zeker naar het einde toe. Geen draad is roder in Martha is Dead dan het verhaal, maar toch is het soms verdomd lastig om progressie te boeken. Er zijn meerdere zijmissies te ontdekken, waarvan enkele absoluut noodzakelijk blijken om de hoofdopdracht te voltooien: uitzoeken wat er met Martha gebeurd is. De kaart van de game valt niet bijzonder groot uit, maar herbergt wel voldoende te ontrafelen mysteries die je zeker kunnen bezighouden. Bestaat de Witte Dame echt? Wie heeft Martha vermoord, of was het een ongeluk? Waarom kan Giulia zich niet meer herinneren wat er voorafging aan Martha’s dood? Via de keuze uit een aantal tarotkaarten lijk je ook je eigen lot wat te kunnen voorspellen.
Zoals vermeld blijkt de kern van de gameplay van Martha is Dead echter duidelijk in de fotografie te zitten. Heel vaak zul je foto’s moeten nemen van relevante locaties en deze in de dark room - welke zich bevindt in de kelder van de ouderlijke woonst - verder ontwikkelen. Wanneer Giulia haar analoge fototoestel bovenhaalt moeten zowel de focus, belichting, rotatie, hoogte, helling en diafragma correct ingesteld worden om tot een bruikbaar kiekje te komen. Soms komen daar ook nog eens de correcte lenzen, filters en films bij. Daarnaast zijn er nog diverse skins en uitbreidingen voor je fototoestel te ontdekken. Je snapt het wellicht al, eerst verkennen en daarna het ideale plaatje (wat vaak vanzelf prachtig is) schieten, dat is het puzzelaspect van Martha is Dead in een notendop. Oh ja, er zijn wel enkele quicktime-events en één enkele keer dien je tijdens het uitwisselen van telegramboodschappen iets in morsecode te schrijven en het daaropvolgende antwoord te ontcijferen. Helaas, dat is het zowat, wat de variatie betreft.
Vooral technisch vallen er veel steken
Op technisch vlak is Martha is Dead momenteel ook nog een beetje een drama. Er is opvallend weinig muziek in de game en ik merkte dat de game me hierdoor meer vermoeid maakte dan gewoonlijk voor een puzzelgame. Wanneer er dan wel muziek weerklinkt blijkt deze eigenlijk best passend, dus misschien een gemiste kans. Hetzelfde kan misschien gezegd worden over de besturing. Op bepaalde momenten bevindt Giulia zich in een nachtmerrie waarbij ze al lopend de juiste woordkeuzes moet maken in een donker bos. Best een bijzondere ervaring, ware het niet dat je op dat moment enkel kan beslissen over de richting die zij inslaat op het bospad. Hierdoor krijg je niet echt het gevoel hebt dat je de volledige controle hebt over hetgeen zich op het scherm afspeelt. Af en toe had ik zelfs hetzelfde voor buiten deze nachtelijke scènes om, waarbij Giulia overdag vanzelf begon te lopen. Dat gebeurde zowel met toetsenbord als controller, waardoor het ferm begon te lijken op een vervelende bug.
De vele triggered events en onzichtbare muren ontnemen je ook wat het gevoel van vrijheid en daarnaast zijn verschillende van de beschikbare mechanics louter functioneel in specifieke situaties. Zo beschikt Giulia bijvoorbeeld over een fiets waarmee ze zich zogezegd vrij kan verplaatsen op de kaart. Wanneer je het echter aandurft om met deze fiets het naburige bos in te rijden, merk je al heel snel dat dit een onmogelijke opdracht wordt. Telkens raak je klem in een willekeurige bocht of op een lichte heuvel, wat duidelijk maakt dat de fiets absoluut niet bedoeld is om gebruikt te worden op het bospad. Soms liep de game op die momenten ook volledig vast. Indien je met de fiets de andere richting uitrijdt (deze van het kerkhof), blijkt dat helaas een al even risicovolle keuze. Tijdens mijn playthrough kon ik namelijk doorfietsen tot op een locatie waar ik absoluut nooit hoorde te zijn, waardoor ik gewoon voor eeuwig door de kaart te pletter stortte.
Daarnaast bleek ray tracing in de game problemen te geven. Wanneer ik deze inschakelde en het daglicht verliet om de ouderlijke woning terug in te stappen, kreeg alles in de omgeving telkens een witte gloed om zich heen. Flikkerende textures, het ontbreken van key bindings en cutscenes die niet overgeslagen kunnen worden behoren eveneens tot mijn lijst met technische gebreken. Gelukkig zijn de Italiaanse samen met de Engelse stemacteurs wel prima en krijg je hoe langer het duurt steeds meer keuze in welke richting je het verhaal wil laten verlopen. Al komt het allemaal wel wat op hetzelfde neer: Martha is Dead blijft een drama. Tenminste wat het verhaal betreft. Want zonder dat de game ergens onderwijl uitblinkt blijkt deze na tien uur spelen, terwijl de aftiteling voorbij glijdt, toch ook niet van een dramatische kwaliteit te zijn.
Martha is Dead speelt zich af in Italië gedurende de eerste helft van de twintigste eeuw, namelijk vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens het titelscherm weerklinkt een melancholische piano met enkele droevige stemmen in canon erop, waardoor je meteen beseft dat de tragedie voor één keer niet van Griekse oorsprong zal zijn. Giulia, de jonge protagoniste en tevens identieke tweelingzus van de dove Martha spreekt tot jou. Jij, de onwetende speler, die al snel steeds dieper in een empathische rol geduwd zal worden. De waarschuwingen wanneer het spel begint omtrent thema’s als zelfmoord, automutilatie en andere traumatische ervaringen zijn er dan ook helemaal niet voor niets. Bij deze is iedereen nu verwittigd.
Een verhaal met een dramatisch verloop
Tijdens de intro wordt de tijd teruggespoeld naar de zomer van 1929. Giulia vraagt haar oppas voor het slapengaan om nog één keer het griezelverhaal van de Witte Dame te vertellen, gebaseerd op een bekende Italiaanse legende. De Witte Dame is een geest van een vrouw die verder zou leven op de bodem van een meer. Ze werd er jaren geleden vermoord door haar jaloerse partner, al vond niemand ooit haar lijk. Bij mistig weer zou de Witte Dame uit het water rijzen om jonge vrouwen te vermoorden, want dat zou haar tijdelijk bevrijden van haar eigen pijn en lijden.
Vijftien jaar later. 1944, La Romola, een dorp in Toscane. De Tweede Wereldoorlog is nog volop aan de gang en Giulia’s vader fungeert als generaal voor het Duitse leger. Italië heeft zich eind 1943 bij de geallieerden gevoegd, waardoor dit buiten het zicht van de Italiaanse partizanen moet gebeuren. Aan het meer wordt er dag en nacht gefilmd. Giulia heeft zich nog verder verdiept in de legende én vooral in de fotografie. Wanneer ze op een mistige dag haar camera weer eens aan het afstellen is om de Witte Dame te kunnen fotograferen, ontdekt ze plots een lijk in het water. Het blijkt niemand minder dan Martha te zijn, die om onbekende reden kledij van Giulia zelf aanheeft. Die kan zich totaal niet herinneren hoe haar zus in het meer zou kunnen terechtgekomen zijn. Net op dat moment komen ook hun beide ouders aangestormd ...
Fotografie is de vast te leggen puzzel
Qua sfeer, setting en verhaal presenteert Martha is Dead zich prima. Toscane is prachtig in beeld gebracht en tegelijkertijd worden de gruwel en taboes zoals dood, zelfverminking en mishandeling helemaal niet geschuwd. Toch zul je normaal gezien zelden schrikken tijdens het spelen van de game. Waarschijnlijk zal het zich beperken tot wat huiveren. Er zijn amper jump scares en een gevecht maak je er evenmin mee. De game voelt vooral aan als een walking simulator met impactvolle keuzes, toch zeker naar het einde toe. Geen draad is roder in Martha is Dead dan het verhaal, maar toch is het soms verdomd lastig om progressie te boeken. Er zijn meerdere zijmissies te ontdekken, waarvan enkele absoluut noodzakelijk blijken om de hoofdopdracht te voltooien: uitzoeken wat er met Martha gebeurd is. De kaart van de game valt niet bijzonder groot uit, maar herbergt wel voldoende te ontrafelen mysteries die je zeker kunnen bezighouden. Bestaat de Witte Dame echt? Wie heeft Martha vermoord, of was het een ongeluk? Waarom kan Giulia zich niet meer herinneren wat er voorafging aan Martha’s dood? Via de keuze uit een aantal tarotkaarten lijk je ook je eigen lot wat te kunnen voorspellen.
Verkennen en daarna het ideale plaatje schieten, dat is het puzzelaspect van Martha is Dead in een notendop.
Zoals vermeld blijkt de kern van de gameplay van Martha is Dead echter duidelijk in de fotografie te zitten. Heel vaak zul je foto’s moeten nemen van relevante locaties en deze in de dark room - welke zich bevindt in de kelder van de ouderlijke woonst - verder ontwikkelen. Wanneer Giulia haar analoge fototoestel bovenhaalt moeten zowel de focus, belichting, rotatie, hoogte, helling en diafragma correct ingesteld worden om tot een bruikbaar kiekje te komen. Soms komen daar ook nog eens de correcte lenzen, filters en films bij. Daarnaast zijn er nog diverse skins en uitbreidingen voor je fototoestel te ontdekken. Je snapt het wellicht al, eerst verkennen en daarna het ideale plaatje (wat vaak vanzelf prachtig is) schieten, dat is het puzzelaspect van Martha is Dead in een notendop. Oh ja, er zijn wel enkele quicktime-events en één enkele keer dien je tijdens het uitwisselen van telegramboodschappen iets in morsecode te schrijven en het daaropvolgende antwoord te ontcijferen. Helaas, dat is het zowat, wat de variatie betreft.
Vooral technisch vallen er veel steken
Op technisch vlak is Martha is Dead momenteel ook nog een beetje een drama. Er is opvallend weinig muziek in de game en ik merkte dat de game me hierdoor meer vermoeid maakte dan gewoonlijk voor een puzzelgame. Wanneer er dan wel muziek weerklinkt blijkt deze eigenlijk best passend, dus misschien een gemiste kans. Hetzelfde kan misschien gezegd worden over de besturing. Op bepaalde momenten bevindt Giulia zich in een nachtmerrie waarbij ze al lopend de juiste woordkeuzes moet maken in een donker bos. Best een bijzondere ervaring, ware het niet dat je op dat moment enkel kan beslissen over de richting die zij inslaat op het bospad. Hierdoor krijg je niet echt het gevoel hebt dat je de volledige controle hebt over hetgeen zich op het scherm afspeelt. Af en toe had ik zelfs hetzelfde voor buiten deze nachtelijke scènes om, waarbij Giulia overdag vanzelf begon te lopen. Dat gebeurde zowel met toetsenbord als controller, waardoor het ferm begon te lijken op een vervelende bug.
De vele triggered events en onzichtbare muren ontnemen je ook wat het gevoel van vrijheid en daarnaast zijn verschillende van de beschikbare mechanics louter functioneel in specifieke situaties. Zo beschikt Giulia bijvoorbeeld over een fiets waarmee ze zich zogezegd vrij kan verplaatsen op de kaart. Wanneer je het echter aandurft om met deze fiets het naburige bos in te rijden, merk je al heel snel dat dit een onmogelijke opdracht wordt. Telkens raak je klem in een willekeurige bocht of op een lichte heuvel, wat duidelijk maakt dat de fiets absoluut niet bedoeld is om gebruikt te worden op het bospad. Soms liep de game op die momenten ook volledig vast. Indien je met de fiets de andere richting uitrijdt (deze van het kerkhof), blijkt dat helaas een al even risicovolle keuze. Tijdens mijn playthrough kon ik namelijk doorfietsen tot op een locatie waar ik absoluut nooit hoorde te zijn, waardoor ik gewoon voor eeuwig door de kaart te pletter stortte.
Technisch is het momenteel ook nog een beetje een drama.
Daarnaast bleek ray tracing in de game problemen te geven. Wanneer ik deze inschakelde en het daglicht verliet om de ouderlijke woning terug in te stappen, kreeg alles in de omgeving telkens een witte gloed om zich heen. Flikkerende textures, het ontbreken van key bindings en cutscenes die niet overgeslagen kunnen worden behoren eveneens tot mijn lijst met technische gebreken. Gelukkig zijn de Italiaanse samen met de Engelse stemacteurs wel prima en krijg je hoe langer het duurt steeds meer keuze in welke richting je het verhaal wil laten verlopen. Al komt het allemaal wel wat op hetzelfde neer: Martha is Dead blijft een drama. Tenminste wat het verhaal betreft. Want zonder dat de game ergens onderwijl uitblinkt blijkt deze na tien uur spelen, terwijl de aftiteling voorbij glijdt, toch ook niet van een dramatische kwaliteit te zijn.
Conclusie
Martha is Dead is een helaas korte, maar wel intrigerende puzzelgame. Ideaal voor wie houdt van een tragisch verhaal in een aparte setting, maar terzelfdertijd geen nood heeft aan actie of jump scares. Toscane wordt prachtig weergegeven en positief is dat je ook een aantal impactvolle keuzes kan maken. Tegelijkertijd kan ik er niet omheen kijken dat de game momenteel nog heel wat technische mankementen vertoont en dat de gameplay na een tijdje wat repetitief en saai begint aan te voelen.
Pro
- Vaak mooie plaatjes te schieten
- Intrigerende setting en verhaal
Con
- Te weinig variatie in de gameplay
- Allerhande technische gebreken
- Kort
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
24 februari 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Horror
- Puzzle
- Walking simulator
Ontwikkelaar
- LKA
Uitgever
- Wired Productions
