Kijk eens aan, het is een nieuwe first-person horror game. Er zijn weinig genres die de voorbije jaren zo een opmars gemaakt hebben onder kleine studio’s dan dit. Enge stukjes verhaalvertelling in een claustrofobische setting waar het vechten om te overleven is tussen de jumpscares door? Wanneer het goed gedaan is ben ik fan. Helaas is zoiets makkelijker gezegd dan gedaan en krijg je voor elke SOMA en Outlast meerdere Agony’s die de plank volledig mis slaan. Of Maid of Sker wel de juiste balans weet te vinden ontdek je in de review.
Ontwikkelaar Wales Interactive kun je misschien kennen van FMV games zoals The Bunker en Late Shift, maar ging eerder al pootjebaden in dit genre met het ietwat teleurstellende Don’t Knock Twice. Nu wagen ze zich aan een herkansing met een titel die sterk geïnspireerd is door de folklore van hun thuisland. Tijd dus om de kamer te verduisteren en de volumeknop open te draaien voor een game die door de persoonlijke connectie met de makers hopelijk een stuk enger uitpakt.
Sfeer boven al te enge substantie
Op de setting valt in elk geval weinig af te dingen. Je speelt als Thomas, een jongeman in het jaar des heren 1898, die met de trein aankomt in een slaperig Welsh dorpje op zoek naar zijn verdwenen geliefde. Het landhuis Sker lijkt centraal te staan in deze geheimzinnige verdwijning en vormt dan ook het theater waar deze griezelige verhaalvertelling tot uiting komt. Tijdens je bezoek aan dit mysterieuze oude hotel dien je uiteraard uit te zoeken wat er met je geliefde gebeurd is en de geheimen van Sker te ontrafelen, terwijl je probeert uit handen te blijven van de enge dingen die door de gangen rondwaren. Persoonlijk vind ik die setting wel sfeervol. Oude landhuizen, rare sektes en geestverhalen, dat werkt wel voor me. Wales Interactive heeft ook duidelijk de moeite genomen om het verhaal degelijk uit te werken. Ze hebben een klassiek spookverhaal als basis genomen en dat verrijkt met grammofoonplaten en stukjes krantenartikel die het verhaal verder accentueren. De enge sfeer van het Sker-hotel en het creepy verhaal dat binnen die omheining verteld wordt is de grote sterkte van Maid of Sker.
Dat maakt het des te jammer dat de gameplay helaas ietwat ondermaats aanvoelt. Het is logisch dat een enge game tegenstanders heeft, alleen zijn The Quiet Ones waar je tegenover staan in deze Maid of Sker gewoon niet griezelig genoeg. Deze familie van Cultisten heeft simpelweg een eerder lachwekkend dan bloedstollend voorkomen en dat is toch een tikje problematisch te noemen voor een game in dit genre. De ervaring is opgebouwd uit het idee dat je ontzettend hard moet oppassen voor deze rakkers en proberen geen geluid te maken zodat ze je niet te pakken krijgen, maar het feit dat ze hoegenaamd niet intimiderend lijken haalt de angel wat uit het idee. Maid of Sker verwacht in elk geval dat je erg secuur te werk gaat en traag door de gangen van het huis sluipt om vooral niet gepakt te worden. Wanneer die “engerds” in je buurt zijn, dan moet je het zo stil mogelijk maken. Ze kunnen je niet zien, maar wel goed horen. Je wat verstoppen en de adem inhouden is dus de boodschap. Op papier is het een erg leuk idee. Je houdt je adem in als je niet alleen bent en probeert het zo te timen dat je niet plots een stevige teug lucht moet nemen als er zo een Quiet One naast je staat. In de praktijk is het inhouden van je adem echter vaak frustrerend omdat je personage de longinhoud heeft van een tachtigjarige die jaren zelfgemaakte sigaretten met roltabak opgestookt heeft. Na een belachelijk korte tijd schiet Thomas in een hevige hoestbui en ben je een rochelend vogeltje voor de blinde kat.
Ook de taken die je moet verrichten in het grote huis om progressie te maken weten weinig indruk te maken. Muzikale cilinders vinden of de elektriciteit in bepaalde kamers herstellen om weer net een stukje verder in het verhaal te komen zijn niet bepaald dingen die indruk maken. We hebben het allemaal al veel vaker en beter uitgevoerd gezien, en daar wringt het schoentje nog het meest. De game is zonder twijfel sfeervol, maar doet niks nieuw in het genre en slaat de bal zelfs wat mis wanneer het aankomt op de vijanden. Een enge game waarin je meer schrik hebt van een stevige hoestbui dan van de monsters om je heen schiet helaas tekort.
Ontwikkelaar Wales Interactive kun je misschien kennen van FMV games zoals The Bunker en Late Shift, maar ging eerder al pootjebaden in dit genre met het ietwat teleurstellende Don’t Knock Twice. Nu wagen ze zich aan een herkansing met een titel die sterk geïnspireerd is door de folklore van hun thuisland. Tijd dus om de kamer te verduisteren en de volumeknop open te draaien voor een game die door de persoonlijke connectie met de makers hopelijk een stuk enger uitpakt.
Sfeer boven al te enge substantie
Op de setting valt in elk geval weinig af te dingen. Je speelt als Thomas, een jongeman in het jaar des heren 1898, die met de trein aankomt in een slaperig Welsh dorpje op zoek naar zijn verdwenen geliefde. Het landhuis Sker lijkt centraal te staan in deze geheimzinnige verdwijning en vormt dan ook het theater waar deze griezelige verhaalvertelling tot uiting komt. Tijdens je bezoek aan dit mysterieuze oude hotel dien je uiteraard uit te zoeken wat er met je geliefde gebeurd is en de geheimen van Sker te ontrafelen, terwijl je probeert uit handen te blijven van de enge dingen die door de gangen rondwaren. Persoonlijk vind ik die setting wel sfeervol. Oude landhuizen, rare sektes en geestverhalen, dat werkt wel voor me. Wales Interactive heeft ook duidelijk de moeite genomen om het verhaal degelijk uit te werken. Ze hebben een klassiek spookverhaal als basis genomen en dat verrijkt met grammofoonplaten en stukjes krantenartikel die het verhaal verder accentueren. De enge sfeer van het Sker-hotel en het creepy verhaal dat binnen die omheining verteld wordt is de grote sterkte van Maid of Sker.
Lachwekkende antagonisten en astmatische protagonisten zijn geen al te beste combinatie.
Dat maakt het des te jammer dat de gameplay helaas ietwat ondermaats aanvoelt. Het is logisch dat een enge game tegenstanders heeft, alleen zijn The Quiet Ones waar je tegenover staan in deze Maid of Sker gewoon niet griezelig genoeg. Deze familie van Cultisten heeft simpelweg een eerder lachwekkend dan bloedstollend voorkomen en dat is toch een tikje problematisch te noemen voor een game in dit genre. De ervaring is opgebouwd uit het idee dat je ontzettend hard moet oppassen voor deze rakkers en proberen geen geluid te maken zodat ze je niet te pakken krijgen, maar het feit dat ze hoegenaamd niet intimiderend lijken haalt de angel wat uit het idee. Maid of Sker verwacht in elk geval dat je erg secuur te werk gaat en traag door de gangen van het huis sluipt om vooral niet gepakt te worden. Wanneer die “engerds” in je buurt zijn, dan moet je het zo stil mogelijk maken. Ze kunnen je niet zien, maar wel goed horen. Je wat verstoppen en de adem inhouden is dus de boodschap. Op papier is het een erg leuk idee. Je houdt je adem in als je niet alleen bent en probeert het zo te timen dat je niet plots een stevige teug lucht moet nemen als er zo een Quiet One naast je staat. In de praktijk is het inhouden van je adem echter vaak frustrerend omdat je personage de longinhoud heeft van een tachtigjarige die jaren zelfgemaakte sigaretten met roltabak opgestookt heeft. Na een belachelijk korte tijd schiet Thomas in een hevige hoestbui en ben je een rochelend vogeltje voor de blinde kat.
Ook de taken die je moet verrichten in het grote huis om progressie te maken weten weinig indruk te maken. Muzikale cilinders vinden of de elektriciteit in bepaalde kamers herstellen om weer net een stukje verder in het verhaal te komen zijn niet bepaald dingen die indruk maken. We hebben het allemaal al veel vaker en beter uitgevoerd gezien, en daar wringt het schoentje nog het meest. De game is zonder twijfel sfeervol, maar doet niks nieuw in het genre en slaat de bal zelfs wat mis wanneer het aankomt op de vijanden. Een enge game waarin je meer schrik hebt van een stevige hoestbui dan van de monsters om je heen schiet helaas tekort.
Conclusie
Maid of Sker heeft niet enkel een sfeervolle setting en degelijke verhaalvertelling maar helaas ook gameplay die wat steken laat vallen. De grootste zonde die de game echter maakt is de ergste die je als Horror game kan maken en dat is je tegenover vijanden zetten die eerder voor lachstuipen dan koude rillingen zorgen.
Pro
- De setting is behoorlijk sfeervol
- Weet een aardig verhaal te vertellen
- Ziet er visueel niet onaardig uit
Con
- Vijanden boezemen geen angst in
- Ouderwetse objectieven om het verhaal verder te stuwen.
- Enkel saven op vaste plekken is hopeloos ouderwets.
5.5
Over
Beschikbaar vanaf
28 juli 2020
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Wales Interactive
Uitgever
- Wales Interactive
