‘Vroeger duurden huwelijken langer!’ ‘Men werkte nog aan relaties!’ Hoe vaak hoor je het - ondanks dat we al in de 21ste eeuw zitten - nog weerklinken? Natuurlijk klopt het voor geen meter. Het huwelijk van de bomma duurde, omdat de bomma nergens anders heen kon. Geen bankrekening, geen eigendom, verloren ‘respectabiliteit’, … Bomma zat goed vast. Gelukkig kon de soep van opa nog wel eens misvallen en was het weduweschap een oplossing. Iets dat - toegegeven - in 2023 óók nog kan, ons zijn geen kansen ontnomen. Met Loretta gaan we terug in de tijd naar 1947, dat ‘vroeger’ waar alles allesbehalve ‘beter’ was.
Loretta begint met een disclaimer en voor de volledigheid herhaal ik het hier ook: de game speelt zich af in de States van 1947. Personages en taalgebruik/situaties zijn eigen aan die tijd. Je hoort en ziet dus soms wat heden ten dage niet meer zou passeren. Het spel is beschikbaar op Switch, PlayStation 4, Xbox One en - zoals ik gespeeld heb - op pc via Steam.
Oh what a tangled web we weave …
Loretta wordt ons gebracht door Yakov Butuzoff en DANGEN Entertainment. Die eerste bracht een paar jaar terug de Russisch-getinte horror Døm Rusalok en DANGEN is verantwoordelijk voor het uitgeven van onder andere Vestaria, Abomi Nation en Astalon. Loretta is voor beide partijen een nieuw idee: een psychologische thriller waar de speler keuzes maakt die het pad van de hoofdrolspeelster zullen bepalen.
De genaamde Loretta is een knappe vrouw, wiens wortels in het glamoureuze New York van de jaren dertig en veertig liggen. Ze huwde een zekere Walter en volgde hem naar het rustige zuiden van de Verenigde Staten. Haar leven werd er echter geen op een luxueuze plantage en in de hogere kringen van Southern polite society, maar een afgezonderd bestaan in een bouwvallige - en falende - boerderij. Het huwelijk kreunt onder het persoonlijk en financieel falen van beide partijen. Wanneer Loretta ontdekt dat Walter ontrouw is én er een aanlokkelijke levensverzekering op zijn naam staat, is er niets anders meer nodig om haar met vaste tred op een pad naar de vrijheid te zetten. Of is het een pad naar de verdoemenis?
… when first we practice to deceive
Het verhaal start wanneer een zekere Chambers, een privédetective, aanklopt bij Loretta Lou Harris (Lora voor de vrienden) met de vraag of zij weet waar haar echtgenoot is. Chambers is aangeworven door een paar machtige namen uit NYC omdat Walter hen een aanzienlijke som geld moet. Walter gokt graag en veel en slecht. Vanaf hier beginnen de echte spelelementen en die zijn eenvoudig maar niet gemakkelijk. Er zijn delen van het decor waar je meer informatie kan uithalen - foto’s, de wandklok, zelfs de riolering of een waterput - en scenario’s waar je uit kan kiezen. Dat gaat van op zich simpel, zoals 'wat zeg je als men belt en vraagt of Walter thuis is', tot de eerste gróte vraag: is Walter in leven of dood? Deze keuze zal als eerste de richting van je game gaan bepalen. Ik kies - uiteraard - ‘dood’ en huppa, ik zit direct met een tweede lijk in mijn haar!
Dat is het moment waarop Loretta - het spel en de vrouw - een stapje terug zetten naar vóór alles begon vreemd te lopen. Het is de hoop van Loretta dat, wie haar verhaal uiteindelijk ook leest, men haar zal begrijpen. Via point & click gaat de tocht door het verhaal verder. Het wordt duidelijk dat het vertrek uit New York veel minder aan de zin in een idyllisch bestaan lag en veel meer aan Walter en zijn minder-dan-ideale praktijken. Behalve informatie uit de achtergrond en wat Loretta aan herinneringen daarbij bovenhaalt, vraagt de game ook af en toe om wat dieper na te denken. Er zijn een aantal breinbrekers, codes die gekraakt moeten worden, een ei dat echt geen eitje is, een vreemde foto, … Er is geen begeleidende tekst of expliciet gegeven opdracht, waardoor ik voor een aantal van die doordenkers toch even heb moeten … doordenken. Dat is direct wel een goedmakertje voor het feit dat Loretta niet altijd even soepel van besturing is - het voelt soms als ‘de klik te veel’ - en door zijn welbepaalde stijl - met vrij statische decors en weinig gedetailleerde personages - vlug wat vermoeiend aanvoelt. Er zit duidelijk wel denkwerk in het geheel en dat denkwerk is beloftevol voor de toekomst.
Je kan Loretta’s hoofdstukken herspelen en andere keuzes maken, je bent - met andere woorden - niet verplicht om dood en verderf te zaaien. Het koppel Walter en Lora móét niet noodzakelijk in hun ongeluk lopen. De raadsels blijven wel hetzelfde, dus moet je wel rekenen dat herspelen ineens een stuk sneller gaat. Het verhaal is op zich solide genoeg om toch antwoorden te willen en daardoor is er weinig kans dat je deze niet uitgespeeld stof laat vergaren. Of Loretta echter een spel is dat je zal bijblijven? Daarvoor is er net iets te weinig animo aanwezig. Het script is er eentje voor het genre neo noir wat voor mij moeilijk te rijmen was met de gepixeleerde, retro enscenering. Ja, verhaal en decor zijn beide old school maar niet dezelfde school. Toch ga ik een volgende werk van Yakov Butuzoff ook uitproberen, want, zoals ik zei, het achterliggend denkwerk heeft belofte.
Loretta begint met een disclaimer en voor de volledigheid herhaal ik het hier ook: de game speelt zich af in de States van 1947. Personages en taalgebruik/situaties zijn eigen aan die tijd. Je hoort en ziet dus soms wat heden ten dage niet meer zou passeren. Het spel is beschikbaar op Switch, PlayStation 4, Xbox One en - zoals ik gespeeld heb - op pc via Steam.
Oh what a tangled web we weave …
Loretta wordt ons gebracht door Yakov Butuzoff en DANGEN Entertainment. Die eerste bracht een paar jaar terug de Russisch-getinte horror Døm Rusalok en DANGEN is verantwoordelijk voor het uitgeven van onder andere Vestaria, Abomi Nation en Astalon. Loretta is voor beide partijen een nieuw idee: een psychologische thriller waar de speler keuzes maakt die het pad van de hoofdrolspeelster zullen bepalen.
De genaamde Loretta is een knappe vrouw, wiens wortels in het glamoureuze New York van de jaren dertig en veertig liggen. Ze huwde een zekere Walter en volgde hem naar het rustige zuiden van de Verenigde Staten. Haar leven werd er echter geen op een luxueuze plantage en in de hogere kringen van Southern polite society, maar een afgezonderd bestaan in een bouwvallige - en falende - boerderij. Het huwelijk kreunt onder het persoonlijk en financieel falen van beide partijen. Wanneer Loretta ontdekt dat Walter ontrouw is én er een aanlokkelijke levensverzekering op zijn naam staat, is er niets anders meer nodig om haar met vaste tred op een pad naar de vrijheid te zetten. Of is het een pad naar de verdoemenis?
… when first we practice to deceive
Het verhaal start wanneer een zekere Chambers, een privédetective, aanklopt bij Loretta Lou Harris (Lora voor de vrienden) met de vraag of zij weet waar haar echtgenoot is. Chambers is aangeworven door een paar machtige namen uit NYC omdat Walter hen een aanzienlijke som geld moet. Walter gokt graag en veel en slecht. Vanaf hier beginnen de echte spelelementen en die zijn eenvoudig maar niet gemakkelijk. Er zijn delen van het decor waar je meer informatie kan uithalen - foto’s, de wandklok, zelfs de riolering of een waterput - en scenario’s waar je uit kan kiezen. Dat gaat van op zich simpel, zoals 'wat zeg je als men belt en vraagt of Walter thuis is', tot de eerste gróte vraag: is Walter in leven of dood? Deze keuze zal als eerste de richting van je game gaan bepalen. Ik kies - uiteraard - ‘dood’ en huppa, ik zit direct met een tweede lijk in mijn haar!
Je kan Loretta’s hoofdstukken herspelen en andere keuzes maken, je bent - met andere woorden - niet verplicht om dood en verderf te zaaien.
Dat is het moment waarop Loretta - het spel en de vrouw - een stapje terug zetten naar vóór alles begon vreemd te lopen. Het is de hoop van Loretta dat, wie haar verhaal uiteindelijk ook leest, men haar zal begrijpen. Via point & click gaat de tocht door het verhaal verder. Het wordt duidelijk dat het vertrek uit New York veel minder aan de zin in een idyllisch bestaan lag en veel meer aan Walter en zijn minder-dan-ideale praktijken. Behalve informatie uit de achtergrond en wat Loretta aan herinneringen daarbij bovenhaalt, vraagt de game ook af en toe om wat dieper na te denken. Er zijn een aantal breinbrekers, codes die gekraakt moeten worden, een ei dat echt geen eitje is, een vreemde foto, … Er is geen begeleidende tekst of expliciet gegeven opdracht, waardoor ik voor een aantal van die doordenkers toch even heb moeten … doordenken. Dat is direct wel een goedmakertje voor het feit dat Loretta niet altijd even soepel van besturing is - het voelt soms als ‘de klik te veel’ - en door zijn welbepaalde stijl - met vrij statische decors en weinig gedetailleerde personages - vlug wat vermoeiend aanvoelt. Er zit duidelijk wel denkwerk in het geheel en dat denkwerk is beloftevol voor de toekomst.
Je kan Loretta’s hoofdstukken herspelen en andere keuzes maken, je bent - met andere woorden - niet verplicht om dood en verderf te zaaien. Het koppel Walter en Lora móét niet noodzakelijk in hun ongeluk lopen. De raadsels blijven wel hetzelfde, dus moet je wel rekenen dat herspelen ineens een stuk sneller gaat. Het verhaal is op zich solide genoeg om toch antwoorden te willen en daardoor is er weinig kans dat je deze niet uitgespeeld stof laat vergaren. Of Loretta echter een spel is dat je zal bijblijven? Daarvoor is er net iets te weinig animo aanwezig. Het script is er eentje voor het genre neo noir wat voor mij moeilijk te rijmen was met de gepixeleerde, retro enscenering. Ja, verhaal en decor zijn beide old school maar niet dezelfde school. Toch ga ik een volgende werk van Yakov Butuzoff ook uitproberen, want, zoals ik zei, het achterliggend denkwerk heeft belofte.
Conclusie
Sinds LA Confidential is het (neo) noir genre nooit meer terug in de vergetelheid gezakt. Het blijft ook voor games een interessant vertrekpunt en op papier is Loretta een prima idee. Je merkt ook aan het verhaal en de puzzels/opdrachten dat er nagedacht is over de setup. Helaas komt de uitvoering ietsje tekort. De grafische stijl is niet ongewoon en op zich eentje die perfect kan functioneren, maar is hier té statisch. Ook point & click is een volkomen werkbaar concept, maar hier is het té houterig. Vooral ook omdat de doordenkers een veel modernere stijl hebben. Loretta mist een element van flow, een gevoel van vooruitgang of actie. Ook al is het een alles behalve saai verhaal, het gevoel van clicking through the motions komt te snel. Iets van acteerwerk met stemmen was al een goed begin geweest, personages die wat tot leven kwamen. Niettegenstaande toont dit wel belofte van de ontwikkelaar, het zou best kunnen dat deze titel over aan aantal jaren getweakt en hernieuwd een erg leuke comeback maakt.
Pro
- Leuk misdaadverhaal
- Doordenkertjes
Con
- Grafische stijl te statisch
- Mist wat flow
6
Over
Beschikbaar vanaf
16 februari 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Genre
- Puzzle
- Visual novel
Uitgever
- DANGEN Entertainment
