Als er een man is die zeker in de geschiedenisboeken mag opgenomen worden, is het wel George Lucas, de man die zowel de film- als gamewereld wist te veroveren met de Lucasfilm- en LucasArts studio's. Dit laatste bedrijf ontstond al in de jaren tachtig, maar wist vooral in de jaren negentig menig hart te veroveren met games zoals Monkey Island, Indiana Jones and the Fate of Atlantis en later ook Grim Fandango en Full Throttle. Deze games vormden de hoogdagen van de point-and-click adventure games. De jaren negentig zijn natuurlijk al een ver verleden ondertussen en de gloriedagen van de point-and-click adventure games liggen al lang achter ons, maar toch bestaat er nog steeds een publiek dat van deze games houdt.
Gelukkig is er niet enkel een publiek dat van deze games houdt, maar zijn er ook nog steeds ontwikkelaars die niet direct het grote publiek of geld opzoeken en zich wagen aan deze nichemarkt. Het onbekende Sonomio Games, een indiestudio gevestigd in Spanje is er zo een. Zij pakken uit met Lone McLonegan, een old-school point-and-click adventure met het Wilde Westen als inspiratiebron. In deze game speel je namelijk als Lone McLonegan, een schurk, die graag ook “the Most Wanted Outlaw In The Wild West” wil worden. Hiervoor ga je een andere schurk moeten zien uit te dagen en uit te schakelen, maar vooraleer je zover bent ga je heel wat puzzels moeten oplossen.
Het oude vertrouwde
De puzzels gaan ook via het vertrouwde patroon van dit type games. Op elke locatie dien je aandachtig alle voorwerpen te bekijken en ga je je rugzak volproppen met de meest verscheidene en soms ook idiote zaken. Eenmaal de zaken in je rugzak steken, is het aan jou om te achterhalen hoe ze in het spel gebruikt kunnen worden. Dit systeem is beproefd en werkt goed. Doordat de rugzak enkel in een horizontaal lint openklapt, zit je wel veel heen en weer te schuiven, maar dat kan de pret niet bederven. Wat soms wel irriteerde, is dat je via het bedienen van je rechtermuisknop moet wisselen tussen de handelingen die je wil doen en dit bleek regelmatig te haperen tijdens de interactie met het lint.
De puzzels zelf zijn van een goed niveau. Zolang je aandachtig luistert naar wat de personages juist zeggen, ga je meestal wel weten wat je moet zoeken of doen. De conversaties gebeuren door meerkeuzevragen en -antwoorden. Het is aangeraden om ze allemaal af te gaan, want zelf heb ik wel eens voorgehad dat ik een regeltje vergeten was en dat ik daardoor een kwartier liep te zoeken wat ik nu juist moest doen. Er is ook geen hintsysteem dat na een tijd verschijnt en je verder helpt, dus het is echt een kwestie van alles te lezen en uit te proberen. Dit kan soms frustrerend werken, zeker als je vast zit en al tien keer alle locaties hebt afgelopen, om dan te merken dat je een zinnetje of voorwerp niet had gezien, of blijkbaar een bepaalde handeling vijf keer moest herhalen. Ergerlijk, maar langs de andere kant typisch voor dit soort games. Ook bij de games uit de inleiding heb ik toch af en toe eens moeten spieken in een walkthrough om me dan voor de kop te slaan dat ik iets had gemist.
Outlaw met gevoel voor humor
Een ander belangrijk aspect in de oldschool games was de humor. Persoonlijk vind ik dat de makers van deze game er ook in zijn geslaagd om dit in het spel te integreren en dit zowel visueel als in de teksten. Zo vonden ze het een goed idee om hedendaagse voorwerpen zoals bijvoorbeeld een arcadekast in de locaties te verwerken. Ook in de teksten wordt soms naar hedendaagse zaken verwezen, maar er kan evengoed een hint zijn naar een bekende film. Daarnaast mankeren de mensen die je ontmoet dikwijls ook een vijs en is de interactie met hen dan ook best eigenaardig. De humor is vanaf de eerste minuut aanwezig en dit maakt de game tot een aangenaam tijdverdrijf.
Betekent dit dat het spel volmaakt is? Natuurlijk niet. Op sommige vlakken wordt de game na een tijdje een beetje saai. Zo is er wel verandering van muziek als je van locatie verandert, maar al snel merk je dat dit steeds hetzelfde deuntje is op die locatie en als je dan even op diezelfde plaats verblijft, merk je zelfs dat het geen naadloze loop is van dat deuntje. Op een bepaald moment was ik van plan mijn geluid af te zetten, maar aangezien je enkel een algemeen volume hebt, zou je daardoor ook de geluidseffecten missen en dat zou de beleving beïnvloeden, want tussen die geluidjes zitten er ook wel een aantal humorvolle. Een aparte regeling voor geluid en muziek had hier wel gemogen.
Gelukkig is er niet enkel een publiek dat van deze games houdt, maar zijn er ook nog steeds ontwikkelaars die niet direct het grote publiek of geld opzoeken en zich wagen aan deze nichemarkt. Het onbekende Sonomio Games, een indiestudio gevestigd in Spanje is er zo een. Zij pakken uit met Lone McLonegan, een old-school point-and-click adventure met het Wilde Westen als inspiratiebron. In deze game speel je namelijk als Lone McLonegan, een schurk, die graag ook “the Most Wanted Outlaw In The Wild West” wil worden. Hiervoor ga je een andere schurk moeten zien uit te dagen en uit te schakelen, maar vooraleer je zover bent ga je heel wat puzzels moeten oplossen.
Het oude vertrouwde
De puzzels gaan ook via het vertrouwde patroon van dit type games. Op elke locatie dien je aandachtig alle voorwerpen te bekijken en ga je je rugzak volproppen met de meest verscheidene en soms ook idiote zaken. Eenmaal de zaken in je rugzak steken, is het aan jou om te achterhalen hoe ze in het spel gebruikt kunnen worden. Dit systeem is beproefd en werkt goed. Doordat de rugzak enkel in een horizontaal lint openklapt, zit je wel veel heen en weer te schuiven, maar dat kan de pret niet bederven. Wat soms wel irriteerde, is dat je via het bedienen van je rechtermuisknop moet wisselen tussen de handelingen die je wil doen en dit bleek regelmatig te haperen tijdens de interactie met het lint.
Ergerlijk, maar langs de andere kant typisch voor dit soort games.
De puzzels zelf zijn van een goed niveau. Zolang je aandachtig luistert naar wat de personages juist zeggen, ga je meestal wel weten wat je moet zoeken of doen. De conversaties gebeuren door meerkeuzevragen en -antwoorden. Het is aangeraden om ze allemaal af te gaan, want zelf heb ik wel eens voorgehad dat ik een regeltje vergeten was en dat ik daardoor een kwartier liep te zoeken wat ik nu juist moest doen. Er is ook geen hintsysteem dat na een tijd verschijnt en je verder helpt, dus het is echt een kwestie van alles te lezen en uit te proberen. Dit kan soms frustrerend werken, zeker als je vast zit en al tien keer alle locaties hebt afgelopen, om dan te merken dat je een zinnetje of voorwerp niet had gezien, of blijkbaar een bepaalde handeling vijf keer moest herhalen. Ergerlijk, maar langs de andere kant typisch voor dit soort games. Ook bij de games uit de inleiding heb ik toch af en toe eens moeten spieken in een walkthrough om me dan voor de kop te slaan dat ik iets had gemist.
Outlaw met gevoel voor humor
Een ander belangrijk aspect in de oldschool games was de humor. Persoonlijk vind ik dat de makers van deze game er ook in zijn geslaagd om dit in het spel te integreren en dit zowel visueel als in de teksten. Zo vonden ze het een goed idee om hedendaagse voorwerpen zoals bijvoorbeeld een arcadekast in de locaties te verwerken. Ook in de teksten wordt soms naar hedendaagse zaken verwezen, maar er kan evengoed een hint zijn naar een bekende film. Daarnaast mankeren de mensen die je ontmoet dikwijls ook een vijs en is de interactie met hen dan ook best eigenaardig. De humor is vanaf de eerste minuut aanwezig en dit maakt de game tot een aangenaam tijdverdrijf.
Daarnaast mankeren de mensen die je ontmoet dikwijls ook een vijs.
Betekent dit dat het spel volmaakt is? Natuurlijk niet. Op sommige vlakken wordt de game na een tijdje een beetje saai. Zo is er wel verandering van muziek als je van locatie verandert, maar al snel merk je dat dit steeds hetzelfde deuntje is op die locatie en als je dan even op diezelfde plaats verblijft, merk je zelfs dat het geen naadloze loop is van dat deuntje. Op een bepaald moment was ik van plan mijn geluid af te zetten, maar aangezien je enkel een algemeen volume hebt, zou je daardoor ook de geluidseffecten missen en dat zou de beleving beïnvloeden, want tussen die geluidjes zitten er ook wel een aantal humorvolle. Een aparte regeling voor geluid en muziek had hier wel gemogen.
Conclusie
Lone McLonegan is een leuke point-and-click adventure. Het heeft een aantal kleine tekortkomingen, maar niets wat het speelplezier in de weg staat. De puzzels zijn van een goed niveau en niet te dwaas zodat er geen logica meer achter zou zitten. De humor is vanaf het begin aanwezig en vormt een belangrijk onderdeel van deze game. Aangezien het geen dure game is, kan ik deze enkel maar aanraden voor liefhebbers van dit genre.
Pro
- Humor
- Design
- Puzzels niet te moeilijk
- Kleurrijke personages
Con
- Ontbreken hintsysteem
- Muziek mocht uitgebreider
- Geen snelkoppeling naar de map
8
Over
Beschikbaar vanaf
4 november 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Ontwikkelaar
- Sonomio Games
Uitgever
- Flynn's Arcade
