Als je vandaag de dag naar de gamesdivisie kijkt van Konami, dan lijkt het bedrijf helaas niet meer dan een schim te zijn van de uitgever en ontwikkelaar die het ooit was. Hoewel ze nog steeds games uitbrengen, voornamelijk remasters, ligt de focus vandaag de dag vooral op mobile games, collectible card games en pachinkomachines. Van het bedrijf dat iconische titels zoals Metal Gear Solid, Silent Hill, Castlevania, Contra of Zone of the Enders uitbracht, blijft er weinig over. In de jaren negentig en begin tweeduizend scheerden zij ook hoge toppen met rollenspelreeks Suikoden, die voornamelijk op de PlayStation en PlayStation 2 een groot succes was. De eerste twee titels in deze reeks krijgen later dit jaar trouwens een remaster genaamd Suikoden I & II HD Remaster: Gate Rune and Dunan Unification Wars.
De originele bedenker van de reeks, Yoshitaka Murayama, heeft intussen echter niet stilgezeten en sinds eind vorige maand kan je Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes
ontdekken, een nieuwe JRPG die zowat een spirituele opvolger is van de Suikoden-reeks. Het verhaal van dit spel is alvast bijzonder, want Murayama en zijn team lanceerden hun game op Kickstarter in 2020 en hun ambitieus project vertaalde zich al snel in het derde meest gefinancierde videogameproject op Kickstarter na Shenmue III en Bloodstained: Ritual of the Night. Het spel liep vertraging op, kreeg een voorproevertje in de vorm van Eiyuden Chronicle: Rising en werd uiteindelijk opgepikt door 505 Games, de uitgever van onder andere Ghostrunner, Death Stranding en Control, voordat het spel eindelijk op het grote publiek werd losgelaten.
De keerzijde van de medaille is dat het spel voor sommigen daardoor net iets te ouderwets zal aanvoelen. Bepaalde zaken zoals het feit dat je niet overal je vooruitgang kan opslaan, dat checkpoint je levenspunten en mana niet herstellen, de manier waarop items stacken in je inventory of de meeste gevechten willekeurig gebeuren tegen vijanden die niet op de map te zien zijn, zullen vandaag de dag niet bij iedereen in de smaak vallen. Het genre is immers geëvolueerd en bepaalde keuzes voelen hierdoor archaïsch aan. Hoewel je verder gelijkenissen zal ontdekken met andere klassieke JRPG's, sluit het spel uiteraard het nauwst aan bij de eerste Suikoden-spellen. Ook hier zal je niet minder dan honderd personages kunnen rekruteren, heb je tal van minigames, waaronder de terugkeer van het kookgevecht, en heb je drie types van gevechten: de traditionele teamgevechten, duels tussen twee personages en veldslagen met een grid-systeem waarbij je verschillende units aanvoert also je in een turn-based strategiespel zit.
In de teamgevechten krijg je opnieuw de kans om met zes personages aan de slag te gaan en dien je de acties van je personages na elkaar te programmeren in plaats van om de beurt zoals je waarschijnlijk wel gewoon bent. Verder keren ook de voor- en achterhoede en personages die in tandem aanvallen hier terug, en kan je het gebruik van Runes in Suikoden hier vergelijken met de Rune-lenses in dit spel. Ook aanwezig is de mogelijkheid om gevechten automatisch te laten verlopen, wat ideaal is als je even geen zin hebt om tegen de zoveelste groep willekeurige vijanden te vechten. Verder zal je merken dat heel wat baasgevechten gebruik maken van een bepaalde gimmick, waarbij je kan interageren met bepaalde achtergrondobjecten om schade te vermijden of extra schade te doen. Al deze elementen zorgen samen voor een heerlijke tactische combinatie en als je weet dat de baasgevechten ook pittig kunnen zijn, stelt het gevechtssysteem zeker niet teleur. Verder is er zelfs een vorm van base building aanwezig, waarbij je jouw kasteel als thuisbasis moet uitbouwen en je verschillende faciliteiten kan ontwikkelen. Je merkt het al, op gameplaygebied schotelt het spel je een zeer diepgaande ervaring voor waarin heel wat te doen en te ontdekken valt.
Wat verder ook geweldig is, is dat het spel werd voorzien van voice-acting, en dus niet zomaar wat bleep-geluiden tijdens de dialogen. Deze voice-overs zijn bovendien van zeer hoge kwaliteit, zowel in het Japans als in het Engels. Al moet ik wel toegeven dat de Engelse stem van het wolfpersonage Garr mij bij momenten iets teveel deed denken aan de stem van Duke Nukem, wat bij momenten toch wat afleidend was. Verder wordt het verhaal vergezeld door een geweldige soundtrack en een knappe visuele stijl die pixel perfect-personages combineren met 3D-achtergronden. Deze stijl doet wat denken aan de HD-2D graphics van bijvoorbeeld Octopath Traveler of de remake van Live A Live. Het enige element dat mij hier wat stoorde, was het wazige effect bij dingen die ver in de achtergrond zijn. Verder ziet het spel er zeer mooi uit en doordat de graphics niet te zwaar zijn, draait Eiyuden Chronicles uiteraard ook prima op minder krachtige systemen. Persoonlijk heb ik het spel voornamelijk gespeeld op de Steam Deck, omdat dit soort spellen geweldig tot hun recht komen op een handheld console.
De originele bedenker van de reeks, Yoshitaka Murayama, heeft intussen echter niet stilgezeten en sinds eind vorige maand kan je Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes
Klassiek tot op het bot
Als je Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes opstart, word je begroet door de zin "For al fans of JRPG blabla". Een eenvoudig zinnetje waar heel wat betekenis achter zit, want het spel wil meer zijn dan enkel een spirituele opvolger van Konami’s JRPG-reeks. Het wil een liefdesbrief zijn aan de klassieke Japanse rollenspellen van weleer die verschenen voor de PlayStation en (Super) Nintendo-consoles. Het is niet de eerste keer dat we zoiets zien natuurlijk, denk bijvoorbeeld maar aan Chained Echoes of Sea of Stars. Maar wanneer het spel werd ontwikkeld door enkele veteranen van het genre, dan hoop je toch op iets speciaal en het team van Rabbit and Bear Studios doet alvast wat ze beloofd hebben. Ze schotelen ons een geweldige JRPG-ervaring voor die steunt op alle ingrediënten die de klassiekers in het genre groot maakten.De keerzijde van de medaille is dat het spel voor sommigen daardoor net iets te ouderwets zal aanvoelen. Bepaalde zaken zoals het feit dat je niet overal je vooruitgang kan opslaan, dat checkpoint je levenspunten en mana niet herstellen, de manier waarop items stacken in je inventory of de meeste gevechten willekeurig gebeuren tegen vijanden die niet op de map te zien zijn, zullen vandaag de dag niet bij iedereen in de smaak vallen. Het genre is immers geëvolueerd en bepaalde keuzes voelen hierdoor archaïsch aan. Hoewel je verder gelijkenissen zal ontdekken met andere klassieke JRPG's, sluit het spel uiteraard het nauwst aan bij de eerste Suikoden-spellen. Ook hier zal je niet minder dan honderd personages kunnen rekruteren, heb je tal van minigames, waaronder de terugkeer van het kookgevecht, en heb je drie types van gevechten: de traditionele teamgevechten, duels tussen twee personages en veldslagen met een grid-systeem waarbij je verschillende units aanvoert also je in een turn-based strategiespel zit.
Een geweldige JRPG-ervaring voor die steunt op alle ingrediënten die de klassiekers in het genre groot maakten.
In de teamgevechten krijg je opnieuw de kans om met zes personages aan de slag te gaan en dien je de acties van je personages na elkaar te programmeren in plaats van om de beurt zoals je waarschijnlijk wel gewoon bent. Verder keren ook de voor- en achterhoede en personages die in tandem aanvallen hier terug, en kan je het gebruik van Runes in Suikoden hier vergelijken met de Rune-lenses in dit spel. Ook aanwezig is de mogelijkheid om gevechten automatisch te laten verlopen, wat ideaal is als je even geen zin hebt om tegen de zoveelste groep willekeurige vijanden te vechten. Verder zal je merken dat heel wat baasgevechten gebruik maken van een bepaalde gimmick, waarbij je kan interageren met bepaalde achtergrondobjecten om schade te vermijden of extra schade te doen. Al deze elementen zorgen samen voor een heerlijke tactische combinatie en als je weet dat de baasgevechten ook pittig kunnen zijn, stelt het gevechtssysteem zeker niet teleur. Verder is er zelfs een vorm van base building aanwezig, waarbij je jouw kasteel als thuisbasis moet uitbouwen en je verschillende faciliteiten kan ontwikkelen. Je merkt het al, op gameplaygebied schotelt het spel je een zeer diepgaande ervaring voor waarin heel wat te doen en te ontdekken valt.
Sfeervol avontuur
Het verhaal van Eiyuden Chronicles: Hundred Heroes zal de fan van het genre ook niet onbekend in de oren klinken. We volgen namelijk Nowa, een jongeman uit een klein dorpje die betrokken geraakt bij een grootschalig conflict tussen twee naburige naties dat ontstaat nadat het Galdean Empire op zoek gaat naar een uiterst krachtige Rune-lens, een Primal Lens. Niet lang na de ontdekking van deze Primal Lens, worden Nowa en zijn collega's van de League valselijk beschuldigd van een aanval op een dorpje in Galdea en als tegenaanval valt dit rijk de stad Eltisweiss aan. Nowa en co moeten de stad ontvluchten, maar niet voordat hij van de Gravin de opdracht kreeg om een leger op de been te brengen om hun thuisland te verdedigen tegen het machtshongerige Galdea. Het verhaal is op zich leuk om te volgen, maar het blinkt zeker niet uit in originaliteit. Wat wel een van de sterke punten is, is de humor waarmee het verhaal wordt gebracht en de interacties tussen de personages in het spel. Uiteraard komt niet elk personage evenveel aan bod, maar de belangrijkste personages vormen een uitstekende kern.Wat verder ook geweldig is, is dat het spel werd voorzien van voice-acting, en dus niet zomaar wat bleep-geluiden tijdens de dialogen. Deze voice-overs zijn bovendien van zeer hoge kwaliteit, zowel in het Japans als in het Engels. Al moet ik wel toegeven dat de Engelse stem van het wolfpersonage Garr mij bij momenten iets teveel deed denken aan de stem van Duke Nukem, wat bij momenten toch wat afleidend was. Verder wordt het verhaal vergezeld door een geweldige soundtrack en een knappe visuele stijl die pixel perfect-personages combineren met 3D-achtergronden. Deze stijl doet wat denken aan de HD-2D graphics van bijvoorbeeld Octopath Traveler of de remake van Live A Live. Het enige element dat mij hier wat stoorde, was het wazige effect bij dingen die ver in de achtergrond zijn. Verder ziet het spel er zeer mooi uit en doordat de graphics niet te zwaar zijn, draait Eiyuden Chronicles uiteraard ook prima op minder krachtige systemen. Persoonlijk heb ik het spel voornamelijk gespeeld op de Steam Deck, omdat dit soort spellen geweldig tot hun recht komen op een handheld console.
Conclusie
Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes mag in eerste instantie een spirituele opvolger zijn van de geliefde Suikoden-reeks, maar het spel toont zichzelf al snel als een echte liefdesbrief aan de JRPG-klassiekers van de jaren negentig. Voor fans van dit genre staat er een geweldige ervaring te wachten dankzij de diepe gamplay en de knappe audiovisuele presentatie, al kan het spel op een aantal punten misschien net iets te ouderwets aanvoelen.
Pro
- Heel veel te doen
- Geweldige muziek en voice-acting
- Interacties tussen de personages
- Diepgaande gameplay
Con
- Kan ouderwets aanvoelen
- Sommige vreemde ontwerpkeuzes
- Verhaal mocht iets origineler en sterker zijn
8
Over
Beschikbaar vanaf
23 april 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Rabbit and Bear Studios
Uitgever
- 505 Games
