Hoewel Nihon Falcom onlangs alweer het volgende deel in de Trails-reeks heeft aangekondigd, The Legend of Heroes: Trails Through Daybreak, konden wij sinds afgelopen zomer eindelijk aan de slag gaan met The Legend of Heroes: Trails into Reverie. Hoewel dit spel al in 2020 het levenslicht zag in Japan, kregen wij pas drie jaar later een gelokaliseerde versie. Helaas bleef deze release wat onder de radar, wat ook deze late review verklaart. Het spel verscheen immers kort na die andere JRPG-klepper Final Fantasy XVI. Toch verdient The Legend of Heroes: Trails into Reverie nog steeds je aandacht, al is er een grote maar aan verbonden.
The Legend of Heroes: Trails into Reverie vormt namelijk de epische finale van twee andere verhaallijnen. Als je wil, kan je er zelfs nog een derde in betrekken met de Trails in the Sky-trilogie, maar deze oudere verhaallijn is minder belangrijk dan die van van de Crossbell-duologie Trails from Zero en Trails to Azure, en de Trails of Cold Steel-quadrilogie. Bovendien vormt Trails into Reverie volgens de makers het middelpunt in deze reeks en is het ook de opstap naar de volgende verhaallijn die wij volgend jaar zullen kunnen ontdekken met Trails Through Daybreak. Het is een spel met heel wat bagage dus en in tegenstelling tot Crossbell-spellen en de Trails of Cold Steel-reeks, die nog redelijk zonder voorkennis konden worden gespeeld, is dit niet het geval voor Trails into Reverie.
Zoals je kan merken, steunt veel van het verhaal van Trails into Reverie op de gebeurtenissen van de vorige spellen. Zonder enige voorkennis zal je je al snel verloren voelen in dit verhaal en er is deze keer ook geen recap te vinden in het menu. Je krijgt wel nog eens de naam van iemand te zien wanneer die de eerste keer in beeld komt, wat zeker geen overbodige luxe is gezien de enorme hoeveelheid aan personages, maar verder verwacht het spel dat je goed mee bent met wat er zich allemaal heeft afgespeeld in de vorige spellen. Dit verklaart natuurlijk waarom Trails from Zero en Trails to Azure, die oorspronkelijk in 2010 en 2011 voor de PlayStation Vita zijn verschenen, een remaster kregen. En eigenlijk is het in huis halen van Trails into Reverie een no brainer voor wie al de voorgaande spellen heeft gespeeld. Heb je daarentegen nog nooit een The Legend of Heroes-spel gespeeld, dan is dit allesbehalve een ideaal instapspel. In dat geval raad ik aan om te beginnen met Trails of Cold Steel I of eventueel te wachten tot Trails Through Daybreak volgend jaar.
Gezien de kwaliteit van de vorige spellen en het feit dat je deze titel waarschijnlijk sowieso in huis haalt als je de voorlopers hebt gespeeld, is deze review eigenlijk wat overbodig. De voornaamste bestaansreden ervan is dus net om mensen te waarschuwen dat je best niet begint aan dit spel zonder enige voorkennis. Verder kan ik alleen maar bevestigen dat Nihon Falcom ook deze keer een boeiend avontuur aflevert, dat bovendien zeer vertrouwd zal aanvoelen voor de fans van de reeks. Gelukkig zijn er wel enkele aspecten die nieuw zijn in het spel en die de moeite zijn om even te overlopen. Want laten we eerlijk zijn, de ontwikkelaars konden het natuurlijk niet maken om enkel het verhaal verder te zetten en de gameplay en graphics onveranderd te laten.
Een tweede grote vernieuwing is de zogenaamde True Reverie Corridor. Dit is een vreemde dimensie die fungeert als een reusachtige semi-willekeurige dungeon waarin alle personages elkaar ontmoeten en je dus enorm veel vrijheid krijgt in het samenstellen van je team. Alleen is het spel de balans hier wat kwijt, want Trails into Reverie bevat maar liefst een vijftigtal personages waarmee je aan de slag kan gaan. Dit is een enorme hoeveelheid aan personages om te balanceren en natuurlijk krijgen zij haast allemaal hun vijf minuten in de schijnwerpers in het verhaal, waardoor het spel duidelijk leidt aan character bloat. Hoewel veel van deze personages geliefd zijn bij deze fans, wordt het moeilijk om voor hen allemaal enig gevoel van verbinding te creëren. Verder wil je de True Reverie Corridor vooral verkennen omdat je de verworven voordelen voor de personages meeneemt naar het hoofdverhaal, maar ook omdat je via deze dungeon de toegang vrijspeelt tot verschillende minigames en Daydream-episodes. Dit zijn korte episodes die draaien rond een bepaald personage en die gelinkt zijn aan gebeurtenissen uit de vorige spellen.
Tot slot werd ook een nieuw mechanisme toegevoegd aan de gevechten, de United Fronts. Dit zijn zeer sterke acties die je kan uitvoeren met heel je team, zelfs de personages die in support staan, en die in drie vormen komen: United Attacks, United Arts en United Heals. Om deze acties uit te voeren moet je de nieuwe Assault Gauge tijdens de gevechten opvullen voordat je ze kan spenderen aan deze indrukwekkende aanvallen of healing-acties. Verder speelt Trails into Reverie zeer gelijkaardig aan de laatste delen van de Trails of Cold Steel-serie. Het spel ziet er zelfs zeer gelijkaardig uit, wat logisch is gezien het spel nog steeds draait op dezelfde PhyreEngine van Sony. Als de vorige spellen al wat verouderd overkwamen, is dit nu op PlayStation 5 helaas zeker het geval, vooral als je kijkt naar de omgevingen. Gelukkig is er hoop voor de volgende titel, want voor Trails through Daybreak gebruikt Nihon Falcom een nieuwe eigen ontwikkelde engine.
The Legend of Heroes: Trails into Reverie vormt namelijk de epische finale van twee andere verhaallijnen. Als je wil, kan je er zelfs nog een derde in betrekken met de Trails in the Sky-trilogie, maar deze oudere verhaallijn is minder belangrijk dan die van van de Crossbell-duologie Trails from Zero en Trails to Azure, en de Trails of Cold Steel-quadrilogie. Bovendien vormt Trails into Reverie volgens de makers het middelpunt in deze reeks en is het ook de opstap naar de volgende verhaallijn die wij volgend jaar zullen kunnen ontdekken met Trails Through Daybreak. Het is een spel met heel wat bagage dus en in tegenstelling tot Crossbell-spellen en de Trails of Cold Steel-reeks, die nog redelijk zonder voorkennis konden worden gespeeld, is dit niet het geval voor Trails into Reverie.
Complexe vertelling
Het verhaal van The Legend of Heroes: Trails into Reverie speelt zich af vijf maanden na de gebeurtenissen van Trails of Cold Steel IV. Na de Great War lijkt de vrede stilaan terug te keren in Zemuria en de Special Support Section (SSS) drijven de laatste troepen terug in de hoop eindelijk opnieuw een onafhankelijk Crossbell te hebben. Terwijl Class VII van een welverdiende vakantie geniet en Crossbell haar onafhankelijkheidsceremonie voorbereidt, wordt het feestje verstoord door Rufus Albarea, de voormalige gouverneur van Crossbell die uit de gevangenis is kunnen ontsnappen en met een bovennatuurlijke kracht Lloyd Bannings en zijn kompanen overweldigd. Ondertussen is er ook de mysterieuze C, een verzetsstrijder die gelinkt wordt aan de ontvoering van Prince Olivert en die in het bezit komt van een levende pop die wel eens de sleutel zou kunnen zijn voor het oplossen van al deze gebeurtenissen.Zoals je kan merken, steunt veel van het verhaal van Trails into Reverie op de gebeurtenissen van de vorige spellen. Zonder enige voorkennis zal je je al snel verloren voelen in dit verhaal en er is deze keer ook geen recap te vinden in het menu. Je krijgt wel nog eens de naam van iemand te zien wanneer die de eerste keer in beeld komt, wat zeker geen overbodige luxe is gezien de enorme hoeveelheid aan personages, maar verder verwacht het spel dat je goed mee bent met wat er zich allemaal heeft afgespeeld in de vorige spellen. Dit verklaart natuurlijk waarom Trails from Zero en Trails to Azure, die oorspronkelijk in 2010 en 2011 voor de PlayStation Vita zijn verschenen, een remaster kregen. En eigenlijk is het in huis halen van Trails into Reverie een no brainer voor wie al de voorgaande spellen heeft gespeeld. Heb je daarentegen nog nooit een The Legend of Heroes-spel gespeeld, dan is dit allesbehalve een ideaal instapspel. In dat geval raad ik aan om te beginnen met Trails of Cold Steel I of eventueel te wachten tot Trails Through Daybreak volgend jaar.
Heb je nog nooit een The Legend of Heroes-spel gespeeld, dan is dit allesbehalve een ideaal instapspel.
Gezien de kwaliteit van de vorige spellen en het feit dat je deze titel waarschijnlijk sowieso in huis haalt als je de voorlopers hebt gespeeld, is deze review eigenlijk wat overbodig. De voornaamste bestaansreden ervan is dus net om mensen te waarschuwen dat je best niet begint aan dit spel zonder enige voorkennis. Verder kan ik alleen maar bevestigen dat Nihon Falcom ook deze keer een boeiend avontuur aflevert, dat bovendien zeer vertrouwd zal aanvoelen voor de fans van de reeks. Gelukkig zijn er wel enkele aspecten die nieuw zijn in het spel en die de moeite zijn om even te overlopen. Want laten we eerlijk zijn, de ontwikkelaars konden het natuurlijk niet maken om enkel het verhaal verder te zetten en de gameplay en graphics onveranderd te laten.
Opvallende balansoefening
De grootste vernieuwing komt waarschijnlijk in de vorm van het Trails to Walk-systeem. Het spel volgt namelijk drie verschillende verhaallijnen met elk hun hoofdpersonages en gebeurtenissen. Deze gebeurtenissen overlappen op bepaalde momenten natuurlijk en uiteindelijk smelten de verhalen samen. Dankzij het Trails to Walk-systeem kan je op elk moment wisselen tussen deze drie verhaallijnen. De enige restrictie is dat je soms geen vooruitgang kan maken in een bepaalde verhaallijn voordat je gebeurtenissen in een andere hebt gezien. Over het algemeen heeft de volgorde waarin je de gebeurtenissen vervolgens bekijkt weinig belang, al had ik wel de indruk dat heel af en toe overlappende gebeurtenissen al dan niet beter uit de verf kwamen afhankelijk van welke route je eerst koos.Een tweede grote vernieuwing is de zogenaamde True Reverie Corridor. Dit is een vreemde dimensie die fungeert als een reusachtige semi-willekeurige dungeon waarin alle personages elkaar ontmoeten en je dus enorm veel vrijheid krijgt in het samenstellen van je team. Alleen is het spel de balans hier wat kwijt, want Trails into Reverie bevat maar liefst een vijftigtal personages waarmee je aan de slag kan gaan. Dit is een enorme hoeveelheid aan personages om te balanceren en natuurlijk krijgen zij haast allemaal hun vijf minuten in de schijnwerpers in het verhaal, waardoor het spel duidelijk leidt aan character bloat. Hoewel veel van deze personages geliefd zijn bij deze fans, wordt het moeilijk om voor hen allemaal enig gevoel van verbinding te creëren. Verder wil je de True Reverie Corridor vooral verkennen omdat je de verworven voordelen voor de personages meeneemt naar het hoofdverhaal, maar ook omdat je via deze dungeon de toegang vrijspeelt tot verschillende minigames en Daydream-episodes. Dit zijn korte episodes die draaien rond een bepaald personage en die gelinkt zijn aan gebeurtenissen uit de vorige spellen.
Tot slot werd ook een nieuw mechanisme toegevoegd aan de gevechten, de United Fronts. Dit zijn zeer sterke acties die je kan uitvoeren met heel je team, zelfs de personages die in support staan, en die in drie vormen komen: United Attacks, United Arts en United Heals. Om deze acties uit te voeren moet je de nieuwe Assault Gauge tijdens de gevechten opvullen voordat je ze kan spenderen aan deze indrukwekkende aanvallen of healing-acties. Verder speelt Trails into Reverie zeer gelijkaardig aan de laatste delen van de Trails of Cold Steel-serie. Het spel ziet er zelfs zeer gelijkaardig uit, wat logisch is gezien het spel nog steeds draait op dezelfde PhyreEngine van Sony. Als de vorige spellen al wat verouderd overkwamen, is dit nu op PlayStation 5 helaas zeker het geval, vooral als je kijkt naar de omgevingen. Gelukkig is er hoop voor de volgende titel, want voor Trails through Daybreak gebruikt Nihon Falcom een nieuwe eigen ontwikkelde engine.
Conclusie
Met The Legend of Heroes: Trails into Reverie krijgen we een climactische afsluiter voor het verhaal van de Crossbell-duologie en de Trails of Cold Steel-series. Naast de boeiende afsluiter van deze saga , brengt het spel enkele interessante toevoegingen zoals het Trails to Walk-systeem, dat je toelaat om drie verhaallijnen op hetzelfde moment te beleven, en de True Reverie Corridor. Helaas verliest het spel zichzelf wat in de grote hoeveelheid personages en komen de graphics nog steeds verouderd over.
Pro
- Waardige afsluiter van de saga
- Boeiende nieuwe gameplaysystemen
- Enorme hoeveelheid aan content
- Wisselen tussen drie verhalen werkt goed
Con
- Grafisch weinig vooruitgang
- Teveel personages
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
7 juli 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Nihon Falcom
Uitgever
- NIS America
