Met Trails of Cold Steel 4 komt er een einde aan de Erebonia-saga van de JRPG-franchise The Legend of Heroes. Deze franchise gaat al enkele decennia mee, maar wist helaas nooit dezelfde status te bereiken als bijvoorbeeld Final Fantasy, Dragon Quest of de Tales-serie. Maar liefhebbers van het genre weten dat deze spellen ontwikkeld door Nihon Falcom, die ook de Ys-franchise op hun naam hebben staan, steeds garant staan meeslepende avonturen.
Doordat de franchise minder naamsbekendheid geniet, zal het spel voornamelijk ingewijden aanspreken. Maar liefhebbers van het genre mogen deze spellen zeker niet aan hun neus voorbij laten gaan, want vooral de Trails-spellen behoren tot de beste JRPG's die zijn verschenen afgelopen jaren. Hoewel de Trials of Cold Steel-verhaalboog uit vier delen bestaat, maakt het deel uit van een groter geheel, met name de Trails-serie die intussen al negen spellen beslaat en waarvan het volgende deel alweer komende zomer in Japan verschijnt. Hoewel alle spellen met elkaar verbonden zijn, kan de Trails of Cold Steel-quadrilogie perfect zonder enige voorkennis van de serie worden gespeeld. Gelukkig maar, want enkele van de titels zijn bij ons zelfs nooit uitgekomen.
Een wereld op de rand van de afgrond
Het verhaal van Trails of Cold Steel, waarin we de avonturen van enkele leerlingen van een militaire school volgen, ging van start in 2013 in Japan op zowel PlayStation 3 als PlayStation Vita. Twee jaar later werd het eerste deel ook bij ons uitgebracht en de rest volgde al snel. Voor de laatste twee delen werd de overstap gemaakt naar PlayStation 4, maar ook PC en Nintendo Switch kregen hun eigen versie. De Switch werd helaas niet voorzien van een port van de eerste twee delen. Er is wel een vrij uitgebreide encyclopedie beschikbaar in het spel, met personagebeschrijvingen en synopsissen waarin alles wat vooraf gebeurd is vrij gedetailleerd uit de doeken wordt gedaan. Als je de vorige delen niet hebt gespeeld, is het absoluut aangeraden om deze encyclopedie eens door te nemen zodat je niet volledig verloren loopt in dit vrij complexe verhaal. Deze encyclopedie is gelukkig voorzien van enige visuele aankleding met tekeningen en schermafbeeldingen uit de voorgaande delen. Maar de ervaring die je zal hebben bij het spelen van dit vierde deel zal natuurlijk niet vergelijkbaar zijn als de ervaring van iemand iemand die de voorgaande drie delen heeft gespeeld.
De verhalen van de vier delen sluiten immers nauw aan en vormen één episch geheel. De saga speelt zich af tegen de achtergrond van een oorlog tussen twee grootmachten, het rijk Erebonia en de Calvard Republic. Doorheen het verhaal volg je hoofdzakelijk Rean Schwarzer, een student van Class VII van de Thors Military Academy en later zelfs docent van deze klas. Samen met de studenten van deze klas raakt hij niet enkel verzeild in een grootschalige oorlog maar ook in een eeuwenoude strijd die de wereld op de rand van de afgrond kan brengen en waarbij legendarische machines genaamd Divine Knights een cruciale rol spelen. Hoewel er zeker geen vier delen nodig waren om dit verhaal uit de doeken te doen en de plots soms wat lijken aan te slepen, krijgt het op deze manier wel voldoende ademruimte en krijg je ruim de tijd om een de hele cast te leren kennen. Wat nodig is, want de serie heeft een van de grootste verzamelingen van personages die ik ooit al heb gezien. Game of Thrones verbleekt er haast bij.
Fris en klassiek tegelijkertijd
Of je nu een van de vorige delen hebt gespeeld of niet, fans van het genre zullen zich direct thuisvoelen in Trails of Cold Steel 4. Het spel mixt gekende ingrediënten zoals exploratie, zijactiviteiten en minigames, dramatische verhaalontwikkelingen en turn-based gevechten. Alles oogt vrij traditioneel, maar krijgt toch een eigen twist die het net iets anders maakt. Neem het gevechtsysteem bijvoorbeeld. Zo heb je basisaanvallen, kan je items gebruiken en heb je twee soorten speciale aanvallen, Arts en Crafts. Deze twee zou je kunnen vergelijken met magische aanvallen enerzijds en technieken anderzijds.
Maar daarnaast kan je twee personages linken, wat nieuwe aanvalsmogelijkheden biedt die vaak toegespitst zijn op combo's en tegenaanvallen. Verder dien je ook rekening te houden met je positie ten opzichte van de vijanden voor tal van speciale aanvallen en kan je kiezen hoe je deze aanvallen richt. Daarnaast heb je ook de Master Quartz, kristallen die vergelijkbaar zijn met de Materia in Final Fantasy 7 en dus gelinkt zijn aan welke speciale aanvallen en bonussen je personage ter beschikking heeft. Verder heb je ook nog bevel-, beurtrol- en break-systemen, waarbij die laatste je toelaat om extra schade te doen wanneer je vijanden zogezegd breekt, Lost Arts, wat zeer krachtige speciale aanvallen zijn, en S-Crafts, ultieme aanvallen per personage. Voeg daar nog een heel progressiesysteem aan toe waarbij je zowel de personages als de Master Quartz moet ontwikkelen en je beseft al snel dat de reeks heel wat diepgang te bieden heeft als het over gameplay gaat. Je start wel met personages van level 85, tenzij je natuurlijk je data van het vorige deel importeert. Gezien de continuïteit van de reeks is dit logisch, maar als je nu pas in het verhaal duikt, verlies je deels het gevoel van voldoening dat je krijgt als je een personage vanaf het begin ontwikkelt.
Middelmatige port
Hoewel het verhaal soms wat aansleept en er een duidelijk dipje is in de tweede acte, blijft het verhaal een van de sterkste punten van het spel. Dit niet enkel door de intrige en de mythologie van de wereld, maar ook vanwege de charmante personages en de goed geschreven dialogen. Zeker voor zij die het verhaal sinds het eerste deel hebben gevolgd, biedt Trails of Cold Steel IV ondanks bovengenoemde minpunten een waardige afsluiter voor deze bonte, maar geliefde verzameling van personages, en in het bijzonder Rean, zelfs al komt hij pas laat ten tonele in dit deel.
Waar het spel wat teleurstelde op PlayStation 4 was op grafisch vlak, zeker als je het vergelijkt met andere kleppers die verschenen op het einde van de levenscyclus van de console. Het spel draait op de gratis te gebruiken PhyreEngine die door Sony oorspronkelijk ontwikkeld werd voor de PlayStation 3 maar ook gebruikt werd voor de Vita en PlayStation 4. Sommige ontwikkelaars kunnen toveren met deze PhyreEngine, kijk maar naar spellen als Unravel of Journey. Maar voor de meeste studio's is het een adequate tool om met een beperkter budget een goed spel te ontwikkelen zonder al te veel visueel spektakel. Hoewel het er natuurlijk beter uitziet door de transitie naar PlayStation 4, oogt het spel toch wat ouderwets en kan het zijn PlayStation 3-achtergrond niet verbergen. Vooral wat betreft de omgevingen, waarbij trouwens veel locaties uit de vorige spellen worden gerecycleerd. De personages zien er dan weer redelijk goed uit, doch zijn het vrij standaard anime personages qua ontwerp.
Voor de ports deed Nihon Falcom beroep op Engine Software voor de Switch-versie en PH3 Games voor PC. Voor deze review kon ik aan de slag met de Nintendo Switch-versie, nadat ik eerder al op de PlayStation 4 het spel gespeeld had. Hier speelt het gebrek aan grafische bombast natuurlijk in het voordeel omdat deze port niet al te veel moet inleveren op visueel vlak. Als je de twee versies naast elkaar legt, merk je vooral wat minder post-processing effecten en minder detail in de spelwereld op. In docked mode oogt het spel wel minder scherp en is het gebrek aan goede anti-aliasing vrij goed zichtbaar, zeker op een 55inch 4K TV. De Switch-versie heeft immers maar een resolutie van 720p ten opzichte van 1080p op PlayStation 4 en 4K op de PS4 Pro. Ook de 30 FPS ten opzichte van de 60 FPS laat het spel minder vlot aanvoelen op de Switch. Al zal je van dit alles wel minder last van hebben als je in handheld mode speelt. Doordat het spel beter tot zijn recht komt in handheld mode, geniet deze manier van spelen overduidelijk voor mij de voorkeur.
Doordat de franchise minder naamsbekendheid geniet, zal het spel voornamelijk ingewijden aanspreken. Maar liefhebbers van het genre mogen deze spellen zeker niet aan hun neus voorbij laten gaan, want vooral de Trails-spellen behoren tot de beste JRPG's die zijn verschenen afgelopen jaren. Hoewel de Trials of Cold Steel-verhaalboog uit vier delen bestaat, maakt het deel uit van een groter geheel, met name de Trails-serie die intussen al negen spellen beslaat en waarvan het volgende deel alweer komende zomer in Japan verschijnt. Hoewel alle spellen met elkaar verbonden zijn, kan de Trails of Cold Steel-quadrilogie perfect zonder enige voorkennis van de serie worden gespeeld. Gelukkig maar, want enkele van de titels zijn bij ons zelfs nooit uitgekomen.
Een wereld op de rand van de afgrond
Het verhaal van Trails of Cold Steel, waarin we de avonturen van enkele leerlingen van een militaire school volgen, ging van start in 2013 in Japan op zowel PlayStation 3 als PlayStation Vita. Twee jaar later werd het eerste deel ook bij ons uitgebracht en de rest volgde al snel. Voor de laatste twee delen werd de overstap gemaakt naar PlayStation 4, maar ook PC en Nintendo Switch kregen hun eigen versie. De Switch werd helaas niet voorzien van een port van de eerste twee delen. Er is wel een vrij uitgebreide encyclopedie beschikbaar in het spel, met personagebeschrijvingen en synopsissen waarin alles wat vooraf gebeurd is vrij gedetailleerd uit de doeken wordt gedaan. Als je de vorige delen niet hebt gespeeld, is het absoluut aangeraden om deze encyclopedie eens door te nemen zodat je niet volledig verloren loopt in dit vrij complexe verhaal. Deze encyclopedie is gelukkig voorzien van enige visuele aankleding met tekeningen en schermafbeeldingen uit de voorgaande delen. Maar de ervaring die je zal hebben bij het spelen van dit vierde deel zal natuurlijk niet vergelijkbaar zijn als de ervaring van iemand iemand die de voorgaande drie delen heeft gespeeld.
De verhalen van de vier delen sluiten immers nauw aan en vormen één episch geheel. De saga speelt zich af tegen de achtergrond van een oorlog tussen twee grootmachten, het rijk Erebonia en de Calvard Republic. Doorheen het verhaal volg je hoofdzakelijk Rean Schwarzer, een student van Class VII van de Thors Military Academy en later zelfs docent van deze klas. Samen met de studenten van deze klas raakt hij niet enkel verzeild in een grootschalige oorlog maar ook in een eeuwenoude strijd die de wereld op de rand van de afgrond kan brengen en waarbij legendarische machines genaamd Divine Knights een cruciale rol spelen. Hoewel er zeker geen vier delen nodig waren om dit verhaal uit de doeken te doen en de plots soms wat lijken aan te slepen, krijgt het op deze manier wel voldoende ademruimte en krijg je ruim de tijd om een de hele cast te leren kennen. Wat nodig is, want de serie heeft een van de grootste verzamelingen van personages die ik ooit al heb gezien. Game of Thrones verbleekt er haast bij.
Fris en klassiek tegelijkertijd
Of je nu een van de vorige delen hebt gespeeld of niet, fans van het genre zullen zich direct thuisvoelen in Trails of Cold Steel 4. Het spel mixt gekende ingrediënten zoals exploratie, zijactiviteiten en minigames, dramatische verhaalontwikkelingen en turn-based gevechten. Alles oogt vrij traditioneel, maar krijgt toch een eigen twist die het net iets anders maakt. Neem het gevechtsysteem bijvoorbeeld. Zo heb je basisaanvallen, kan je items gebruiken en heb je twee soorten speciale aanvallen, Arts en Crafts. Deze twee zou je kunnen vergelijken met magische aanvallen enerzijds en technieken anderzijds.
Maar daarnaast kan je twee personages linken, wat nieuwe aanvalsmogelijkheden biedt die vaak toegespitst zijn op combo's en tegenaanvallen. Verder dien je ook rekening te houden met je positie ten opzichte van de vijanden voor tal van speciale aanvallen en kan je kiezen hoe je deze aanvallen richt. Daarnaast heb je ook de Master Quartz, kristallen die vergelijkbaar zijn met de Materia in Final Fantasy 7 en dus gelinkt zijn aan welke speciale aanvallen en bonussen je personage ter beschikking heeft. Verder heb je ook nog bevel-, beurtrol- en break-systemen, waarbij die laatste je toelaat om extra schade te doen wanneer je vijanden zogezegd breekt, Lost Arts, wat zeer krachtige speciale aanvallen zijn, en S-Crafts, ultieme aanvallen per personage. Voeg daar nog een heel progressiesysteem aan toe waarbij je zowel de personages als de Master Quartz moet ontwikkelen en je beseft al snel dat de reeks heel wat diepgang te bieden heeft als het over gameplay gaat. Je start wel met personages van level 85, tenzij je natuurlijk je data van het vorige deel importeert. Gezien de continuïteit van de reeks is dit logisch, maar als je nu pas in het verhaal duikt, verlies je deels het gevoel van voldoening dat je krijgt als je een personage vanaf het begin ontwikkelt.
Middelmatige port
Hoewel het verhaal soms wat aansleept en er een duidelijk dipje is in de tweede acte, blijft het verhaal een van de sterkste punten van het spel. Dit niet enkel door de intrige en de mythologie van de wereld, maar ook vanwege de charmante personages en de goed geschreven dialogen. Zeker voor zij die het verhaal sinds het eerste deel hebben gevolgd, biedt Trails of Cold Steel IV ondanks bovengenoemde minpunten een waardige afsluiter voor deze bonte, maar geliefde verzameling van personages, en in het bijzonder Rean, zelfs al komt hij pas laat ten tonele in dit deel.
Voor zij die het verhaal sinds het eerste deel hebben gevolgd, biedt Trails of Cold Steel IV een waardige afsluiter.
Waar het spel wat teleurstelde op PlayStation 4 was op grafisch vlak, zeker als je het vergelijkt met andere kleppers die verschenen op het einde van de levenscyclus van de console. Het spel draait op de gratis te gebruiken PhyreEngine die door Sony oorspronkelijk ontwikkeld werd voor de PlayStation 3 maar ook gebruikt werd voor de Vita en PlayStation 4. Sommige ontwikkelaars kunnen toveren met deze PhyreEngine, kijk maar naar spellen als Unravel of Journey. Maar voor de meeste studio's is het een adequate tool om met een beperkter budget een goed spel te ontwikkelen zonder al te veel visueel spektakel. Hoewel het er natuurlijk beter uitziet door de transitie naar PlayStation 4, oogt het spel toch wat ouderwets en kan het zijn PlayStation 3-achtergrond niet verbergen. Vooral wat betreft de omgevingen, waarbij trouwens veel locaties uit de vorige spellen worden gerecycleerd. De personages zien er dan weer redelijk goed uit, doch zijn het vrij standaard anime personages qua ontwerp.
Voor de ports deed Nihon Falcom beroep op Engine Software voor de Switch-versie en PH3 Games voor PC. Voor deze review kon ik aan de slag met de Nintendo Switch-versie, nadat ik eerder al op de PlayStation 4 het spel gespeeld had. Hier speelt het gebrek aan grafische bombast natuurlijk in het voordeel omdat deze port niet al te veel moet inleveren op visueel vlak. Als je de twee versies naast elkaar legt, merk je vooral wat minder post-processing effecten en minder detail in de spelwereld op. In docked mode oogt het spel wel minder scherp en is het gebrek aan goede anti-aliasing vrij goed zichtbaar, zeker op een 55inch 4K TV. De Switch-versie heeft immers maar een resolutie van 720p ten opzichte van 1080p op PlayStation 4 en 4K op de PS4 Pro. Ook de 30 FPS ten opzichte van de 60 FPS laat het spel minder vlot aanvoelen op de Switch. Al zal je van dit alles wel minder last van hebben als je in handheld mode speelt. Doordat het spel beter tot zijn recht komt in handheld mode, geniet deze manier van spelen overduidelijk voor mij de voorkeur.
Conclusie
The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel 4 is een waardige afsluiter voor dit vierluik in het Legend of Heroes-universum. Ben je op zoek naar een diepgaande en boeiende JRPG en laat je je niet afschrikken door de verouderde graphics, dan staat Trails of Cold Steel garant voor een gedenkwaardige ervaring. Al is het haast essentieel dat je de vorige delen speelt voordat je aan dit slotstuk begint.
Pro
- Waardig einde van de saga
- Memorabele personages
- Diepgaande gameplay
Con
- Tempoproblemen in het verhaal
- Grafisch wat verouderd
- Lage resolutie en FPS op de Switch
8
Over
Beschikbaar vanaf
9 april 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
Ontwikkelaar
- Nihon Falcom
Uitgever
- Nihon Falcom
Website
Laatst bewerkt:
