Review: The Legend of Heroes: Trails from Zero

Hoewel heel wat gamers zullen zweren bij de reuzen van het genre zoals Final Fantasy, Kingdom Hearts of Xenoblade Chronices, zijn er ook veel onbekende pareltjes te ontdekken in de vele Japanse RPG's. Een serie die ik zelf pas een tweetal jaren geleden heb leren kennen, is bijvoorbeeld de Trails-serie, die zelf deel uitmaakt van de bredere Legend of Heroes-reeks. De Trails-titels zijn geweldige games op zich, maar wat ze zo bijzonder maakt, is dat de verhalen van al deze games met elkaar verbonden zijn. Dit vanaf de eerste stappen in de reeks met Trails in the Sky in 2004 tot de nog steeds lopende Kuro no Kiseki-saga die momenteel wordt uitgebracht in Japan.

Twee van de spellen in deze reeks werden in 2010 en 2011 exclusief gelanceerd voor de PlayStation Portable in Japan, maar ze werden bij ons toen niet uitgebracht. Gezien het recente succes van de Trails of Cold Steel-titels, heeft Nihon Falcom alsnog de kans gekregen om dit duo jaren na de oorspronkelijke release naar Europa en Amerika te brengen. Eerst met de onlangs verschenen remaster van The Legend of Heroes: Trails from Zero en in maart 2023 met het tweede deel Trails from Azure. Met het aankomende Trails into Reverie, dat de drie voorafgaande saga's samenbrengt, is het nu bovendien een ideaal moment om de zogenaamde Crossbell-saga te ontdekken.

Tfz 3.jpg


Geen alledaagse politieagent

Wie de Trails of Cold Steel-saga heeft gespeeld, zal de hoofdpersonages van Trails from Zero al snel herkennen. In dit deel zien we namelijk hoe de Special Support Section van de Crossbell Police Department ontstaat en maken we voor de eerste keer kennis met Lloyd Bannings, Elie MacDowell, Tio Plato en Randy Orlando. Een van de sterke punten van het spel zijn net deze sterk geschreven personages die ondanks hun verschillende natuur een hechte groep vormen en die samen het beste proberen te maken van de situatie waarin ze zich bevinden. De politie in het stadje heeft namelijk niet meteen de beste reputatie en binnen de dienst zelfs wordt deze nieuwe afdeling met veel hoongelach onthaald. Maar naarmate ze de bevolking helpen met allerhande opdrachten, groeit hun populariteit en aanzien. Wanneer ze een onderzoek uitvoeren naar twee malafide organisaties komt de Special Support Section in contact met een mysterieus meisje genaamd KeA. Dit trekt echter de aandacht van een eeuwenoude sekte die minder nobele bedoelingen heeft.

Nihon Falcom doet hier opnieuw wat we van hen gewoon zijn en schotelt ons een sterk verhaal voor met boeiende personages. Helaas komt dit ook met een euvel dat we terugvinden in de andere titels, namelijk de trage start die het verhaal kent. Ook hier duurt het even voordat de plot in een stroomversnelling komt Hoewel het passend is binnen het verhaal, voelen veel van de missies in het begin van het spel zeer banaal aan. Vooral de zijmissies zijn zowat schoolvoorbeelden van zogenaamde errand boy-missies, waarbij je bijvoorbeeld drie verloren items voor iemand moet terugvinden of een aantal panden moet bezoeken om te checken of ze nog steeds leegstaand zijn. Hierdoor voelt het aan alsof je je door de eerste uren van het spel moet doorworstelen, maar de beloning op het einde van de rit maakt het gelukkig de moeite waard.

Tfz 2.jpg


Vertrouwde gameplay

Wie al eens een The Legend of Heroes-game heeft gespeeld, zal zich meteen thuis voelen in de wereld van Trails from Zero. De gameplay voelt immers zeer vertrouwd aan, ook al speelt het spel vanuit een ander perspectief van de Trails of Cold Steel-spellen. Het vaste camerastandpunt zorgt natuurlijk voor iets minder vrijheid, maar de structuur van het spel kwam voor mij zeer bekend over. De gevechten verlopen ook op de gekende manier, waarbij het spel je een klassiek, maar boeiend turn-based gevechtssysteem voorschotelt dat heel wat diepgang biedt met het belang van de plaatsing van je teamleden alsook door het Quartz-systeem waarbij je de personages kan uitrusten met verschillende soorten (magische) aanvallen en bonussen voor de stats van je personages. Verder bieden de gevechten een goede balans tussen tactische uitdaging en spectaculaire actie met dank aan de geliefde teamaanvallen en de personages hun ultieme krachten.

Het spel schotelt je een klassiek, maar boeiend turn-based gevechtssysteem voor dat heel wat diepgang biedt.


Wie trouwens niet veel zin heeft om ervaringspunten te grinden zoals meestal het geval in een JRPG, kan beroep doen op de High Speed-modus die werd toegevoegd aan deze remaster. Hierdoor worden de gevechten aan een snel tempo uitgevoerd en moet je hier dus minder tijd aan besteden, waardoor je meer ruimte krijgt om de wereld te verkennen en het verhaal te ontdekken. Ik heb dit vooral geactiveerd voor de kleinere gevechten met de monsters die je vaak tegenkomt op weg naar je bestemming en persoonlijk ben ik wel fan van zo'n modus, zeker in oudere spellen die een heruitgave krijgen. Deze remaster brengt natuurlijk nog andere voordelen met zich mee, waaronder verbeterde graphics, al laat het spel op dit vlak natuurlijk zijn ouderdom wel wat zien.


tfz.jpg


Ongelijke behandeling

Voordat we hier wat dieper op ingaan, is het belangrijk om te weten dat het spel een complexe geschiedenis heeft. Zo kreeg Trails from Zero in 2012 al een verbeterde port voor de PlayStation Vita, die de subtitel Evolution kreeg, en deze port voegde bijvoorbeeld ingesproken dialogen en een nieuwe muziekscore toe. In 2020 kreeg het spel met Trails from Zero Kai opnieuw een remaster voor PS4 en PS Vita in Japan. Maar een Engelstalige localisatie leek lang een verre droom. Hetzelfde jaar verscheen er vervolgens een fanvertaling van het spel door de modcommunity Geofront en het is deze vertaling die door Nihon Falcom en NIS America werd gebruikt als de officiële vertaling voor deze remaster. Maar voor de verschillende ports werden twee teams ingeschakeld, waarbij de pc en de Switch-versie onder handen werd genomen door de bekende modder Peter "Durante" Thomas en zijn team PH3. Zij voegden tal van verbeteringen toe aan het spel, waaronder een chat log, hertekende map textures, een verbeterde frame rate en een grotere draw distance. Maar ook andere quality of life-verbeteringen zoals de mogelijkheid om het introfilmpje te skippen, de interval voor de autosave aanpassen, de schaal van de user interface wijzigen of de animatie voor het veranderen van een map versnellen.

De PlayStation 4-versie mist echter al deze features en sluit zo op zich nauwer aan bij de originele PSP-ervaring. Maar dit gaat helaas ten koste van de keuzemogelijkheden die de andere versies aanbieden alsook de grafische kwaliteit. De mensen van The Mako Reactor hebben een mooie analyse gemaakt van de verschillen tussen de PS4- en de Switch/pc-versie. Dit wilt natuurlijk niet zeggen dat de PS4-versie grafisch ondermaats is en zeker voor een opgepoetste PSP-game ziet het spel er vrij goed uit. Al moet je natuurlijk wel vrede nemen met de minder gedetailleerde personages en simpelere textures in vergelijking met het hedendaagse geweld dat we voorgeschoteld krijgen. Het blijft echter wel een raadsel waarom de PlayStation-versie niet dezelfde liefde heeft gekregen als de pc/Switch-versie.

Conclusie

Onbekend is onbemind en dus kan ik The Legend of Heroes: Trails from Zero ten harte aanraden. Ongeacht of je al bekend bent met de reeks of niet, is dit een spel dat de aandacht verdient van elke fan van het JRPG-genre, zolang je in het achterhoofd houdt dat dit uiteraard een remaster is van een twaalf jaar oude PSP-titel. De PS4-versie is helaas wel de minst indrukwekkende versie, waardoor het aangeraden kan zijn om te gaan voor de pc/Switch-versie indien je deze kan spelen.

Pro

  • Sfeer
  • Sterk verhaal...
  • Geweldige personages
  • Diepgaande gameplay

Con

  • Saaie zijmissies
  • ...Maar het verhaal voelt lang minder episch aan
  • PS4 kreeg helaas de zwakste port
8.5

Over

Beschikbaar vanaf

27 september 2022

Gespeeld op

  1. PlayStation 5

Beschikbaar op

  1. Nintendo Switch
  2. PC
  3. PlayStation 4

Genre

  1. JRPG

Ontwikkelaar

  1. Nihon Falcom

Uitgever

  1. NIS America
 
Terug
Bovenaan