Wanneer je de naam ‘Lazarus’ hoort, is de kans groot dat je je één of andere zatlap voor de geest haalt. Ofwel denk je spontaan terug aan één van die ellenlange stukken uit de Bijbel die je moest overschrijven tijdens de strafstudie. Wat je er ook van mag maken, de nieuwe horrorgame Last Days of Lazarus gaat helemaal niet over het consumeren van liters bier tot je ervan sterft, maar heeft wel degelijk een plot dat zich afspeelt binnen een religieuze context.
Het is eind december 1999 en Lazarus, een gelovige wetenschapper, keert na zich jarenlang afgezonderd te hebben eindelijk terug naar het huis van zijn familie. Vader Vladimir is spoorloos, moeder pleegde niet bijster lang geleden zelfmoord en zus Lyudmila bevindt zich nog op het kerkhof bij de grafzerk. Buiten blijft het maar sneeuwen, terwijl er nu ook nog eens een hevig onweer woedt. O ja, er zitten tevens enkele monsters in huis. Een doodnormale kerstavond die besloten wordt met knakworstjes en cava van den Aldi wordt het daar niet meteen, ten huize Lazarus, maar dat had je ongetwijfeld al door.
Prima begin, daarna van kwaad naar erger
Lazarus kan niet wachten om zijn zus terug te ontmoeten, want hij wil weten wat er omging in zijn moeder haar hoofd vooraleer ze die vreselijke wanhoopsdaad beging. Daarnaast zou hij ook graag vernemen hoe hij zijn vader kan opsporen. Het is slechts het startpunt van een warrig verhaal dat, hoe langer je Last Days of Lazarus speelt, alleen maar meer B-acting en plot holes begint te vertonen. Nochtans begint de game relatief spannend in het donkere huis, met de vele details en griezelige geluidjes die zorgen voor een creepy sfeertje. De klassieke telefoon die onverwacht schel in je oren rinkelt, de poppen in huis die je aanstaren, zus die zich vervolgens wat vreemd gedraagt tijdens het telefoongesprek en een aantal onverklaarbare fenomenen in de buitenwereld die je bereiken via de televisie en via het keukenraam met uitzicht op de straat, … Ja, de dreiging kon zeker slechter opgebouwd worden. Wanneer even later ook de oorlog erbij gehaald wordt, inclusief een verwijzing naar Oekraïne, zou je voor heel even gaan denken dat Last Days of Lazarus wel eens een bijzondere game kan worden.
Helaas blijkt de rest van het verhaal niet even plausibel, laat staan netjes gedoseerd, als tijdens die eerste spelminuten. Al snel merk je namelijk dat het plot zeker niet uit de pen vloeide van een succesvol scenarioschrijver. De politie wil je niet helpen want ze hebben het ‘te druk’, er zitten monsters in huis maar Lazarus raapt liever een brief op dan het pistool ernaast, de interacties met npc’s leveren net geen plaatsvervangende schaamte op, ... Het verhaal springt hoe langer hoe meer van de hak op de tak, waarbij excentrieke thema's als occultisme, satanisme, erotiek en prostitutie allemaal hun eigen podiumplaats krijgen. Gelukkig is er wel nog voldoende gore te beleven via de vele verminkte, soms naakte lijken, de stukgeslagen gezichten en het bad dat tot op de rand met bloed gevuld is. Tenminste, indien je fan van deze zaken bent.
Vreselijke puzzle mechanics
Een tweede probleem is er met het puzzelen. Doorgaans kun je progressie boeken in het verhaal door één of meerdere voorwerpen te ontdekken in de omgeving. Deze dien je vervolgens, al dan niet gecombineerd, ergens anders aan te wenden om een nieuwe cutscene op te doen starten. Het blijkt echter verdomd lastig om die objecten te vinden. De omgeving is heel gedetailleerd en kleurrijk (wat zeker positief is), maar veel objecten zijn slechts onderdeel van het decor en net hierdoor is het vaak onduidelijk welke voorwerpen je niet kan oprapen en welke objecten er daarentegen wel bruikbaar zijn. Ook hoef je vooraf geen selectie te maken in de inventory wanneer je één van die specifieke voorwerpen wenst te gebruiken.
Bijgevolg worden zowel het verkennen als het puzzelen in Last Days of Lazarus gereduceerd tot één enkele dwaze actie: het continu rammen op die controllerknop of op de linkermuisknop. Dit terwijl je de ganse omgeving afspeurt met als enige afwisseling het verplichte in- en uitzoomen. Brainless trial-and-error dus, tot je iets vindt of ergens in slaagt, want de game geeft je werkelijk niets aan. Soms moet je nog enkele zinnen extra zeggen tegen de kat of tegen een npc, andere keren moet je gewoon een deur proberen te openen, meer dan je zou willen moet je voorwerpen gaan zoeken die je toegang zullen geven tot nieuwe … helaas, voorwerpen.
Mooie graphics en muziek, maar mindere stemmen
En toch is weer niet alles barslecht in Last Days of Lazarus. De graphics zijn naar indie-normen eigenlijk best mooi, met veel kleur en oog voor detail. Zelfs de muziek en de geluidseffecten vond ik in het algemeen prima klinken. Zo zijn er enkele prachtige koor- en kerkliederen te beluisteren. De kwaliteit van de stemacteurs daarentegen laat vaak te wensen over, met notabene deze van Lazarus zelf nog als grootste dieptepunt.
Het is eind december 1999 en Lazarus, een gelovige wetenschapper, keert na zich jarenlang afgezonderd te hebben eindelijk terug naar het huis van zijn familie. Vader Vladimir is spoorloos, moeder pleegde niet bijster lang geleden zelfmoord en zus Lyudmila bevindt zich nog op het kerkhof bij de grafzerk. Buiten blijft het maar sneeuwen, terwijl er nu ook nog eens een hevig onweer woedt. O ja, er zitten tevens enkele monsters in huis. Een doodnormale kerstavond die besloten wordt met knakworstjes en cava van den Aldi wordt het daar niet meteen, ten huize Lazarus, maar dat had je ongetwijfeld al door.
Prima begin, daarna van kwaad naar erger
Lazarus kan niet wachten om zijn zus terug te ontmoeten, want hij wil weten wat er omging in zijn moeder haar hoofd vooraleer ze die vreselijke wanhoopsdaad beging. Daarnaast zou hij ook graag vernemen hoe hij zijn vader kan opsporen. Het is slechts het startpunt van een warrig verhaal dat, hoe langer je Last Days of Lazarus speelt, alleen maar meer B-acting en plot holes begint te vertonen. Nochtans begint de game relatief spannend in het donkere huis, met de vele details en griezelige geluidjes die zorgen voor een creepy sfeertje. De klassieke telefoon die onverwacht schel in je oren rinkelt, de poppen in huis die je aanstaren, zus die zich vervolgens wat vreemd gedraagt tijdens het telefoongesprek en een aantal onverklaarbare fenomenen in de buitenwereld die je bereiken via de televisie en via het keukenraam met uitzicht op de straat, … Ja, de dreiging kon zeker slechter opgebouwd worden. Wanneer even later ook de oorlog erbij gehaald wordt, inclusief een verwijzing naar Oekraïne, zou je voor heel even gaan denken dat Last Days of Lazarus wel eens een bijzondere game kan worden.
Het verhaal springt steeds meer van de hak op de tak.
Helaas blijkt de rest van het verhaal niet even plausibel, laat staan netjes gedoseerd, als tijdens die eerste spelminuten. Al snel merk je namelijk dat het plot zeker niet uit de pen vloeide van een succesvol scenarioschrijver. De politie wil je niet helpen want ze hebben het ‘te druk’, er zitten monsters in huis maar Lazarus raapt liever een brief op dan het pistool ernaast, de interacties met npc’s leveren net geen plaatsvervangende schaamte op, ... Het verhaal springt hoe langer hoe meer van de hak op de tak, waarbij excentrieke thema's als occultisme, satanisme, erotiek en prostitutie allemaal hun eigen podiumplaats krijgen. Gelukkig is er wel nog voldoende gore te beleven via de vele verminkte, soms naakte lijken, de stukgeslagen gezichten en het bad dat tot op de rand met bloed gevuld is. Tenminste, indien je fan van deze zaken bent.
Vreselijke puzzle mechanics
Een tweede probleem is er met het puzzelen. Doorgaans kun je progressie boeken in het verhaal door één of meerdere voorwerpen te ontdekken in de omgeving. Deze dien je vervolgens, al dan niet gecombineerd, ergens anders aan te wenden om een nieuwe cutscene op te doen starten. Het blijkt echter verdomd lastig om die objecten te vinden. De omgeving is heel gedetailleerd en kleurrijk (wat zeker positief is), maar veel objecten zijn slechts onderdeel van het decor en net hierdoor is het vaak onduidelijk welke voorwerpen je niet kan oprapen en welke objecten er daarentegen wel bruikbaar zijn. Ook hoef je vooraf geen selectie te maken in de inventory wanneer je één van die specifieke voorwerpen wenst te gebruiken.
De puzzels beperken zich tot één enkele dwaze actie: rammen op de linkermuisknop.
Bijgevolg worden zowel het verkennen als het puzzelen in Last Days of Lazarus gereduceerd tot één enkele dwaze actie: het continu rammen op die controllerknop of op de linkermuisknop. Dit terwijl je de ganse omgeving afspeurt met als enige afwisseling het verplichte in- en uitzoomen. Brainless trial-and-error dus, tot je iets vindt of ergens in slaagt, want de game geeft je werkelijk niets aan. Soms moet je nog enkele zinnen extra zeggen tegen de kat of tegen een npc, andere keren moet je gewoon een deur proberen te openen, meer dan je zou willen moet je voorwerpen gaan zoeken die je toegang zullen geven tot nieuwe … helaas, voorwerpen.
Mooie graphics en muziek, maar mindere stemmen
En toch is weer niet alles barslecht in Last Days of Lazarus. De graphics zijn naar indie-normen eigenlijk best mooi, met veel kleur en oog voor detail. Zelfs de muziek en de geluidseffecten vond ik in het algemeen prima klinken. Zo zijn er enkele prachtige koor- en kerkliederen te beluisteren. De kwaliteit van de stemacteurs daarentegen laat vaak te wensen over, met notabene deze van Lazarus zelf nog als grootste dieptepunt.
Conclusie
Last Days of Lazarus bevat flarden van een goede horrorgame. Het beeld en het geluid zijn bijvoorbeeld best oké, afgezien dan van de voice acting. Helaas doet de game zichzelf de duvel aan door zijn slaapverwekkende puzzle mechanics en door veel te vaak over-the-top te gaan. Bijgevolg blijft van het verhaal bijna niets overeind, voor mij net één van de belangrijkste determinanten waardoor je als speler een horrorgame als griezelig ervaart of net niet.
Pro
- Mooi beeld en geluid
Con
- Vreselijke puzzle mechanics
- Verhaal slaat nergens op ...
- ... waardoor huiveren er echt zelden in zit
5.5
Over
Beschikbaar vanaf
22 juni 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 5
- Xbox One
Genre
- Horror
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Darkania Works
- GrimTalin
Uitgever
- GrimTalin
