De maand september is net van start gegaan, dus kunnen we ons stilaan opmaken voor een najaar vol met toppers die met alle aandacht gaan lopen. Uitgever Team17 wilde de indiegame Greak: Memories of Azur een tijdslot gunnen waarin de game zo min mogelijk overschaduwd zou worden door de concurrentie. De debuutgame van ontwikkelaar Navegante Entertainment kreeg hierdoor een release in augustus. Kan deze game dienen als de ideale afsluiter van een troosteloze zomer? Je komt het in deze review te weten.
De intro van de game schetst het achtergrondverhaal dat als opzet dient voor het avontuur dat hierop volgt. Azur, het land dat een volk genaamd de Courines huisvest, wordt sinds jaar en dag aangevallen door de Urlags. Die naam klinkt niet alleen walgelijk, maar zo zien ze er ook uit. Met behulp van hun beste strijders kan Azur makkelijk weerstaan aan het geweld van de Urlags. Tot ze op een dag plots over magische krachten lijken te bezitten en Azur onder de voet wordt gelopen. Eén dorp blijft voorlopig echter gevrijwaard van vijandige overheersing, maar probeert met man en macht een luchtschip te bouwen en zo naar veiligere oorden te vliegen. Echter ontbreekt nog het nodige materiaal om de bouw finaal af te werken. Jij dient uiteraard dit materiaal te verzamelen door Azur te doorkruisen en de vele gevaren te trotseren. Vermits deze taak nog niet moeilijk genoeg is, dien je ook je zus en broer te redden zodat jullie samen een beter leven tegemoet kunnen vliegen.
Saven alsof je leven ervan afhangt
Je start met een level waarin de voornaamste gamemechanics worden geïntroduceerd, zoals double jumpen en aanvallen, waarna je wakker wordt in het dorp dat dienst doet als uitvalsbasis voor de rest van de game. Je start als Greak en moet je zus Adara en broer Raydel weten te vinden en uit de klauwen van de Urlags zien te blijven. Je zal hiervoor de verschillende gebieden van Azur moeten verkennen. De game bevat veertien hoofdmissies die logischerwijs het verhaal vooruit stuwen. De zijmissies worden gebruikt om gameplay-elementen in de verf te zetten, zoals het bereiden van potions of het verbeteren van de eigenschappen van de personages. Missies worden in gang gezet door in dialoog te treden met de dorpelingen. Je wordt niet bij het handje gehouden bij het verkennen van de spelwereld. De map toont je welke gebieden met elkaar verbonden zijn, maar daar blijft het ook bij. Je zal dus zelf op zoek moeten gaan waar de ingang zich bevindt. Je zal dus regelmatig moeten backtracken, vermits sommige delen in eerste instantie niet toegankelijk zijn voor Greak. Door het vrijspelen van Aldar en Raydel, die respectievelijk kunnen zweven en een hookshot hanteren, voelt het meermaals doorlopen van dezelfde gebieden niet te repetitief aan.
Een ander punt waardoor de game aanvoelt als eentje uit de oude doos, is de mogelijkheid tot saven. Je kan je voortgang enkel handmatig opslaan aan een stenen beeld dat dienst doet als savepoint. Voldoende saven en geen domme dingen doen, die leiden tot een te vermijden dood, is dus de boodschap. Wie heeft er nou zin om een half uur speeltijd nogmaals helemaal van vooraf aan te doorlopen? De casual gamer niet alleszins, als ik een gokje mag wagen. Je moet trouwens constant op je hoede zijn. De naïviteit waarmee ik de game aanvatte, werd vrijwel meteen de kop ingedrukt door een snelle dood tijdens het eerste level. Het enthousiasme waarmee ik de Urlags te lijf ging, volstond niet om hen te verslaan. Het spammen van de aanvalsknop volstaat niet als tactiek, je dient de aanvalspatronen van de vijanden te bestuderen om vervolgens het juiste moment uit te kiezen om toe te slaan. Maakt dit Greak: Memories of Azur een moeilijke game? Dat denk ik niet, maar het is toch niet aangenaam spelen wetende dat je bij elke misstap in de tijd wordt teruggekatapulteerd. Het beheren van mijn inventory bezorgde me eveneens kopzorgen. Je start met vier beschikbare plaatsen in je knapzak, wat vaak leidde tot besluiteloosheid van mijnentwege omtrent de exacte inhoud die ik wenste mee te dragen. Vaak moest ik dan nog zaken dumpen om voorwerpen te vervoeren die essentieel waren voor een missie. De plaatsen die nog overbleven, vulde ik dan maar met bessen en paddenstoelen die levenspunten aanvulden. Gelukkig kan je extra plaatsen kopen met verzamelde edelstenen en heeft ieder personage zijn eigen inventory. Desalniettemin zorgen al deze zaken voor de nodige uitdaging, maar ook voor de nodige frustratie.
Co-op had mooi meegenomen geweest
Laat ik het dan eens over de gameplay hebben. Je kan deze het best omschrijven als een actievolle side-scrolling platformer. De puzzels zijn rechttoe rechtaan, vergen niet al te veel denkwerk en vereisen meestal een samenwerking tussen de verschillende personages. Zij beschikken tevens alle drie over een eigen vechtstijl om vijanden te verslaan. Combat vereist vooral het nodige geduld, het nodige ontwijken en het personage selecteren dat nauw aansluit bij je speelstijl. Indien je met alle drie op pad bent, kan je met een druk op de knop ervoor zorgen dat de computergestuurde personages in je kielzog blijven en zo vlot door de levels denderen. Bij het zien van dit tafereel, stelde ik mij de vraag waarom de ontwikkelaar de mogelijkheid tot co-op niet heeft geïmplementeerd. Online co-op is moeilijk omdat een echte missiestructuur ontbreekt, maar local co-op zou een welgekomen toevoeging zijn. Tenslotte wil ik het nog even hebben over de blikvanger van deze game, namelijk de art style. De handgetekende animaties zijn een lust voor het oog en het kleurgebruik zorgt ervoor dat je niet weet waar eerst kijken. Het is genot om in Azur te vertoeven, zelfs met de Urlags die je het leven zuur maken. De toepasselijke soundtrack tilt de hele ervaring nog naar een hoger niveau, wat van Greak: Memories of Azur meer maakt dan een alledaagse indie.
De intro van de game schetst het achtergrondverhaal dat als opzet dient voor het avontuur dat hierop volgt. Azur, het land dat een volk genaamd de Courines huisvest, wordt sinds jaar en dag aangevallen door de Urlags. Die naam klinkt niet alleen walgelijk, maar zo zien ze er ook uit. Met behulp van hun beste strijders kan Azur makkelijk weerstaan aan het geweld van de Urlags. Tot ze op een dag plots over magische krachten lijken te bezitten en Azur onder de voet wordt gelopen. Eén dorp blijft voorlopig echter gevrijwaard van vijandige overheersing, maar probeert met man en macht een luchtschip te bouwen en zo naar veiligere oorden te vliegen. Echter ontbreekt nog het nodige materiaal om de bouw finaal af te werken. Jij dient uiteraard dit materiaal te verzamelen door Azur te doorkruisen en de vele gevaren te trotseren. Vermits deze taak nog niet moeilijk genoeg is, dien je ook je zus en broer te redden zodat jullie samen een beter leven tegemoet kunnen vliegen.
Saven alsof je leven ervan afhangt
Je start met een level waarin de voornaamste gamemechanics worden geïntroduceerd, zoals double jumpen en aanvallen, waarna je wakker wordt in het dorp dat dienst doet als uitvalsbasis voor de rest van de game. Je start als Greak en moet je zus Adara en broer Raydel weten te vinden en uit de klauwen van de Urlags zien te blijven. Je zal hiervoor de verschillende gebieden van Azur moeten verkennen. De game bevat veertien hoofdmissies die logischerwijs het verhaal vooruit stuwen. De zijmissies worden gebruikt om gameplay-elementen in de verf te zetten, zoals het bereiden van potions of het verbeteren van de eigenschappen van de personages. Missies worden in gang gezet door in dialoog te treden met de dorpelingen. Je wordt niet bij het handje gehouden bij het verkennen van de spelwereld. De map toont je welke gebieden met elkaar verbonden zijn, maar daar blijft het ook bij. Je zal dus zelf op zoek moeten gaan waar de ingang zich bevindt. Je zal dus regelmatig moeten backtracken, vermits sommige delen in eerste instantie niet toegankelijk zijn voor Greak. Door het vrijspelen van Aldar en Raydel, die respectievelijk kunnen zweven en een hookshot hanteren, voelt het meermaals doorlopen van dezelfde gebieden niet te repetitief aan.
De prachtige visuele stijl doet je steeds verlangen naar meer.
Een ander punt waardoor de game aanvoelt als eentje uit de oude doos, is de mogelijkheid tot saven. Je kan je voortgang enkel handmatig opslaan aan een stenen beeld dat dienst doet als savepoint. Voldoende saven en geen domme dingen doen, die leiden tot een te vermijden dood, is dus de boodschap. Wie heeft er nou zin om een half uur speeltijd nogmaals helemaal van vooraf aan te doorlopen? De casual gamer niet alleszins, als ik een gokje mag wagen. Je moet trouwens constant op je hoede zijn. De naïviteit waarmee ik de game aanvatte, werd vrijwel meteen de kop ingedrukt door een snelle dood tijdens het eerste level. Het enthousiasme waarmee ik de Urlags te lijf ging, volstond niet om hen te verslaan. Het spammen van de aanvalsknop volstaat niet als tactiek, je dient de aanvalspatronen van de vijanden te bestuderen om vervolgens het juiste moment uit te kiezen om toe te slaan. Maakt dit Greak: Memories of Azur een moeilijke game? Dat denk ik niet, maar het is toch niet aangenaam spelen wetende dat je bij elke misstap in de tijd wordt teruggekatapulteerd. Het beheren van mijn inventory bezorgde me eveneens kopzorgen. Je start met vier beschikbare plaatsen in je knapzak, wat vaak leidde tot besluiteloosheid van mijnentwege omtrent de exacte inhoud die ik wenste mee te dragen. Vaak moest ik dan nog zaken dumpen om voorwerpen te vervoeren die essentieel waren voor een missie. De plaatsen die nog overbleven, vulde ik dan maar met bessen en paddenstoelen die levenspunten aanvulden. Gelukkig kan je extra plaatsen kopen met verzamelde edelstenen en heeft ieder personage zijn eigen inventory. Desalniettemin zorgen al deze zaken voor de nodige uitdaging, maar ook voor de nodige frustratie.
Co-op had mooi meegenomen geweest
Laat ik het dan eens over de gameplay hebben. Je kan deze het best omschrijven als een actievolle side-scrolling platformer. De puzzels zijn rechttoe rechtaan, vergen niet al te veel denkwerk en vereisen meestal een samenwerking tussen de verschillende personages. Zij beschikken tevens alle drie over een eigen vechtstijl om vijanden te verslaan. Combat vereist vooral het nodige geduld, het nodige ontwijken en het personage selecteren dat nauw aansluit bij je speelstijl. Indien je met alle drie op pad bent, kan je met een druk op de knop ervoor zorgen dat de computergestuurde personages in je kielzog blijven en zo vlot door de levels denderen. Bij het zien van dit tafereel, stelde ik mij de vraag waarom de ontwikkelaar de mogelijkheid tot co-op niet heeft geïmplementeerd. Online co-op is moeilijk omdat een echte missiestructuur ontbreekt, maar local co-op zou een welgekomen toevoeging zijn. Tenslotte wil ik het nog even hebben over de blikvanger van deze game, namelijk de art style. De handgetekende animaties zijn een lust voor het oog en het kleurgebruik zorgt ervoor dat je niet weet waar eerst kijken. Het is genot om in Azur te vertoeven, zelfs met de Urlags die je het leven zuur maken. De toepasselijke soundtrack tilt de hele ervaring nog naar een hoger niveau, wat van Greak: Memories of Azur meer maakt dan een alledaagse indie.
Conclusie
Greak: Memories of Azur is een prachtige sidescroller met leuke platform-elementen door de unieke eigenschappen van de drie speelbare personages te combineren. De game kan meedogenloos aanvoelen door de manier van saven, de combat en het ontbreken van enige vorm van assistentie. Fans van het genre zullen het een uitdaging noemen, casual gamers eerder een frustratie. Desalniettemin biedt de game voldoende spelplezier om de uren die je ermee zoet bent gemakkelijk door te komen.
Pro
- Visuele stijl
- Soundtrack
- Interessante spelwereld
- Drie personages met hun unieke eigenschappen
Con
- Ouderwetse manier van saven
- Beperkte inventory
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
17 augustus 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Navegante Entertainment
Uitgever
- Team17
