Een schip, varen, puzzels, meer woorden heb je niet nodig om deze redacteur te doen springen om een spel te mogen spelen. Moest er nog het woord frietjes aan toegevoegd worden, werd ik helemaal zot. Maar dat terzijde. In FAR: Changing Tides draait het allemaal om de eerstgenoemde zaken, want het is een sfeervolle puzzelplatformer waarbij je een jongen en zijn schip begeleidt in hun reis door een toch wel troosteloze omgeving. Of het spel ook het springen waard was, gaan we even in deze review bekijken.
Maak kennis met, euh, ja, met wie maken we eigenlijk kennis? Als je het niet opzoekt op het internet ga je het in elk geval niet weten, want het spel dropt je zonder enige uitleg in het verhaal. Na even de samenvatting geraadpleegd te hebben op het internet, kom ik te weten dat je personage Toe noemt. Over droppen gesproken: je start al direct met een nat pak, want het spel begint terwijl je dobbert in het water. Hoe je er komt: geen idee. Hoeft ook niet, want je kan ook meteen starten met puzzels op te lossen. Na een tijdje zwemmen en (gemakkelijke) puzzels oplossen, kom je dan aan je schip en vaar je daar mee weg. Hoe het komt dat dit schip van jou is en waarom enkel jij er gebruik van maakt, blijft echter weer een mysterie. Qua story-telling mankeert er toch wel wat. Je krijgt onderweg wel wat tekeningen te zien en dergelijke, maar echt veel wijzer word je er niet van.
Who needs information?
Het mankeren van nuttige informatie beperkt zich spijtig genoeg niet tot het verhaal. Ook over wat je juist moet doen met je schip, krijg je amper uitleg. Op zich is het niet zo moeilijk om het allemaal uit te vogelen, want het is een kwestie van wat aan hendeltjes trekken of duwen, of wat staan springen op een blaasbalg. Toch heb ik een paar keer vastgezeten doordat ik niet juist wist wat te doen of doordat ik iets bruikbaar op de verkeerde manier had gebruikt. Bij de eerste game bijvoorbeeld had ik mijn reperatiekit gewoon als stookmiddel gebruikt. Beetje lastig als dan iets stuk gaat. Een kleine legende met wat de icoontjes of lichtjes betekenen of een pop-up bij het eerste keer vinden van deze voorwerpen had misschien wel gemogen. Alhoewel, uiteindelijk blijk je toch maar enkel brandstof en reperatiekits te hebben. Denk ik, want alles wat geen reperatiekit was, heb ik gewoon opgestookt en ik ben toch tot het einde geraakt. Als je toch al wat info wil, kan je ook eens door de achievements snuisteren en dan kom je toch ook het een en ander te weten.
Op zich is het gebrek aan informatie dus geen groot probleem. Zelf vond ik niet dat de puzzels echt moeilijk werden. Meestal is het een kwestie van aan wat hendeltjes trekken, een kraan gebruiken om iets open te trekken of te verplaatsen, of zaken opbranden of afkoelen. Net zoals in je schip eigenlijk, want terwijl je van de ene puzzel naar de andere vaart, moet je niet meer doen dan de zeilen op de juiste positie houden of zorgen dat de motor genoeg brandstof heeft door wat op een blaasbalg te staan springen. Je komt ook wel in een storm en dergelijke terecht, maar op zich maakte dat toch weinig verschil qua bediening. Ook hier mankeerde weer net dat ietsje dat het spannend kan maken.
Het springen een beetje waard
Nu lijkt bovenstaande wel of het een saai spel is en een grote teleurstelling. Laat ik eerlijk zijn: voor mij persoonlijk mankeerde er net telkens iets om het interessant te maken. Je moet bijvoorbeeld achter brandstof of andere zaken duiken, maar aangezien dat voldoende voorkomt, heb je nooit de stress van zonder te vallen. Of bij het duiken of zwemmen heb je nooit het gevoel van in gevaar te zijn. Zelfs de schade die je schip oploopt, liet me op een bepaald moment wat koud, want het valt toch te herstellen. Wat niet betekent dat alles saai is. De uitbreidingen aan je schip die je ontgrendelt naarmate het verhaal vordert, maken dat er steeds een extra dimensie komt aan het verhaal en er wat variatie komt in je reis. Spijtig genoeg was dat ook niet voldoende om een wow-gevoel te krijgen.
Waar moet de game het dan vooral van hebben? Het klinkt misschien raar, maar van al het bovenstaande. Door het minimalistische van de actie kan je wel genieten van de troosteloosheid die de makers weten over te brengen. Soms merkte ik van mezelf op dat ik eigenlijk meer naar de achtergrond zat te kijken, dan naar hetgeen ik moest doen. Want alhoewel je bijvoorbeeld de enige overlevende mens lijkt te zijn, zijn er in de achtergrond dikwijls wel beestjes te zien en iedereen houdt van beestjes, niet? Een walvis die je passeert terwijl je onder water zwemt? Nice. Dat is dus de kracht van dit spel: relaxte gameplay die je in een bepaalde wereld onderdompelt. Als je jezelf een beetje wil ontstressen dan past deze game prima in je doelstelling.
Maak kennis met, euh, ja, met wie maken we eigenlijk kennis? Als je het niet opzoekt op het internet ga je het in elk geval niet weten, want het spel dropt je zonder enige uitleg in het verhaal. Na even de samenvatting geraadpleegd te hebben op het internet, kom ik te weten dat je personage Toe noemt. Over droppen gesproken: je start al direct met een nat pak, want het spel begint terwijl je dobbert in het water. Hoe je er komt: geen idee. Hoeft ook niet, want je kan ook meteen starten met puzzels op te lossen. Na een tijdje zwemmen en (gemakkelijke) puzzels oplossen, kom je dan aan je schip en vaar je daar mee weg. Hoe het komt dat dit schip van jou is en waarom enkel jij er gebruik van maakt, blijft echter weer een mysterie. Qua story-telling mankeert er toch wel wat. Je krijgt onderweg wel wat tekeningen te zien en dergelijke, maar echt veel wijzer word je er niet van.
Who needs information?
Het mankeren van nuttige informatie beperkt zich spijtig genoeg niet tot het verhaal. Ook over wat je juist moet doen met je schip, krijg je amper uitleg. Op zich is het niet zo moeilijk om het allemaal uit te vogelen, want het is een kwestie van wat aan hendeltjes trekken of duwen, of wat staan springen op een blaasbalg. Toch heb ik een paar keer vastgezeten doordat ik niet juist wist wat te doen of doordat ik iets bruikbaar op de verkeerde manier had gebruikt. Bij de eerste game bijvoorbeeld had ik mijn reperatiekit gewoon als stookmiddel gebruikt. Beetje lastig als dan iets stuk gaat. Een kleine legende met wat de icoontjes of lichtjes betekenen of een pop-up bij het eerste keer vinden van deze voorwerpen had misschien wel gemogen. Alhoewel, uiteindelijk blijk je toch maar enkel brandstof en reperatiekits te hebben. Denk ik, want alles wat geen reperatiekit was, heb ik gewoon opgestookt en ik ben toch tot het einde geraakt. Als je toch al wat info wil, kan je ook eens door de achievements snuisteren en dan kom je toch ook het een en ander te weten.
Ook hier mankeerde weer net dat ietsje dat het spannend kan maken.
Op zich is het gebrek aan informatie dus geen groot probleem. Zelf vond ik niet dat de puzzels echt moeilijk werden. Meestal is het een kwestie van aan wat hendeltjes trekken, een kraan gebruiken om iets open te trekken of te verplaatsen, of zaken opbranden of afkoelen. Net zoals in je schip eigenlijk, want terwijl je van de ene puzzel naar de andere vaart, moet je niet meer doen dan de zeilen op de juiste positie houden of zorgen dat de motor genoeg brandstof heeft door wat op een blaasbalg te staan springen. Je komt ook wel in een storm en dergelijke terecht, maar op zich maakte dat toch weinig verschil qua bediening. Ook hier mankeerde weer net dat ietsje dat het spannend kan maken.
Het springen een beetje waard
Nu lijkt bovenstaande wel of het een saai spel is en een grote teleurstelling. Laat ik eerlijk zijn: voor mij persoonlijk mankeerde er net telkens iets om het interessant te maken. Je moet bijvoorbeeld achter brandstof of andere zaken duiken, maar aangezien dat voldoende voorkomt, heb je nooit de stress van zonder te vallen. Of bij het duiken of zwemmen heb je nooit het gevoel van in gevaar te zijn. Zelfs de schade die je schip oploopt, liet me op een bepaald moment wat koud, want het valt toch te herstellen. Wat niet betekent dat alles saai is. De uitbreidingen aan je schip die je ontgrendelt naarmate het verhaal vordert, maken dat er steeds een extra dimensie komt aan het verhaal en er wat variatie komt in je reis. Spijtig genoeg was dat ook niet voldoende om een wow-gevoel te krijgen.
Door het minimalistische van de actie kan je wel genieten van de troosteloosheid die de makers echt weten over te brengen.
Waar moet de game het dan vooral van hebben? Het klinkt misschien raar, maar van al het bovenstaande. Door het minimalistische van de actie kan je wel genieten van de troosteloosheid die de makers weten over te brengen. Soms merkte ik van mezelf op dat ik eigenlijk meer naar de achtergrond zat te kijken, dan naar hetgeen ik moest doen. Want alhoewel je bijvoorbeeld de enige overlevende mens lijkt te zijn, zijn er in de achtergrond dikwijls wel beestjes te zien en iedereen houdt van beestjes, niet? Een walvis die je passeert terwijl je onder water zwemt? Nice. Dat is dus de kracht van dit spel: relaxte gameplay die je in een bepaalde wereld onderdompelt. Als je jezelf een beetje wil ontstressen dan past deze game prima in je doelstelling.
Conclusie
FAR: Changing Tides is een puzzel game die goed is om te relaxen. Zoek je uitdagende puzzels en een spannend verhaal, sla deze dan maar over. Heb je zin om een paar uurtjes te ontstressen, dan kan deze game je daar wel bij helpen. Voor mij mankeerde deze game echter aan uitdaging, verhaal en moeilijkheidsgraad van puzzels.
Pro
- Sfeervol
- Relaxed
- De mogelijkheden van het schip
Con
- Te gemakkelijke puzzels
- Geen echt verhaal
- Geen uitdaging
7
Over
Beschikbaar vanaf
1 maart 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Okomotive
Uitgever
- Frontier Developments
