Musou-games heb je in alle geuren en kleuren: van de klassiekers zoals Dynasty Warriors en Samurai Warriors tot games geïnspireerd op populaire animeseries en Persona 5- en Zelda spin-offs. Het aantal Musou-games die ik gespeeld heb, kan ik op beide handen niet meer tellen. Al moet ik wel bekennen dat ik tot voor kort nog nooit een Empires- of zelfs Xtreme-versie van een Warriors-game heb gespeeld. Maar met Dynasty Warriors 9 Empires is hier eindelijk verandering in gekomen.
Nu we toch bezig zijn met bekentenissen: ook de basisversie van Dynasty Warriors 9 heb ik aan mij voorbij laten gaan. De redenen hiervoor zijn niet ver te zoeken. Ontwikkelaar Omega Force besloot namelijk de experimentele toer op te gaan en besloot er een openwereldgame van te maken. Het resultaat werd helaas niet positief ontvangen. Met Dynasty Warriors 9 Empires
hopen Omega Force en Koei Tecmo de teleurstelling van de vele fans vier jaar na de release van het spel recht te zetten. Weg is de lege open wereld en in de plaats daarvan krijgen we een extra laagje strategie die hopelijk de beste innerlijke generaal in jou zal bovenhalen. Bovendien is deze Empires-game ook het debuut van de Musou-formule op de PlayStation 5-console, gezien het vorig jaar verschenen Samurai Warriors 5 geen next-gen release kende.
Wei, Wu, Shu of toch maar Jin
Net zoals in de vorige Dynasty Warriors-games, speelt het verhaal zich af op het einde van de Han-dynastie, een periode van grote politieke tumult die van start ging met de Gele Tulbandenopstand en eindigde met de eenmaking van China. Deze periode werd geromantiseerd in het boek Roman van de Drie Rijken, wat op zich weer de basis vormde voor deze franchise en die andere reeks van Koei Tecmo, Romance of the Three Kingdoms. Maar ook bijvoorbeeld films zoals Red Cliff van regisseur John Woo. Om de cirkel rond te maken, is er intussen ook een filmadaptatie van de Dynasty Warriors-franchise. Deze film geeft perfect de essentie van de franchise weer: over-the-top actie en een hele hoop drama met een vleugje magie erover. De 1000 vs 1-gameplay van dit soort spellen is intussen hopelijk voldoende gekend bij het brede publiek, maar de grote vraag is natuurlijk wat de Empires-editie zo anders maakt in vergelijking met een klassieke Warriors-game. Het grote verschil is dat je deze keer ook af en toe je brein zal kunnen gebruiken in plaats van eindeloos op de vijanden in te hakken.
De Empires-editie voegt namelijk een heel strategisch luik toe waarbij je via bevelen jouw regio's ontwikkelt, je legers versterkt en invasies of verdedigingen voorbereidt. Afhankelijk van wie je kiest, zal je personage starten als een officier in een van de legers van de grote Chinese Rijken en het doel is dat je opklimt tot in de hoogste rangen en het land onder jouw banner verenigt. Hierbij komen uiteraard ook politieke steekspelletjes aan te pas zoals sabotage, omkoperij en allianties aangaan. Daarnaast zal je ook de relaties met de andere officieren moeten onderhouden en kan je zelfs trouwen en kinderen krijgen om zo jouw nalatenschap veilig te stellen. De keuzes die jij maakt, zullen de geschiedenis vormen van China en ergens is het natuurlijk leuk om te zien hoe je zo zelf het verhaal vorm geeft. Het echte verhalende aspect van dit spel is eerder miniem en wordt vooral verteld aan de hand van achtergrondinformatie en af en toe een cutscene.
Deze cutscenes die je te zien zal krijgen, zijn vooral afhankelijk van welk scenario en welk pesonage je kiest. Het spel schotelt je een achttal scenario's voor, zoals bijvoorbeeld The Yellow Turban Rebellion of The Battle of Red Cliffs, die de startsituatie en het verhaal aanpassen naar de tijdsperiode waarin het scenario zich afspeelt. Vervolgens kies je als speler een leider om mee te spelen, waaronder de gekende historische figuren zoals Cao Cao, Liu Bei en Zhuge Liang, en afhankelijk van wie je kiest, start je bijvoorbeeld in het Wei-, Wu- of Shu-rijk. Maar het doel en verloop van elk scenario is eigenlijk hetzelfde en eindigt met de eenmaking van het land. Eens je een scenario hebt doorlopen, was er voor mij dan ook weinig meerwaarde te vinden in het opstarten van een nieuw scenario. Bovendien heeft dit strategisch luik veel minder voldoening dan in zijn grote broer Romance of the Three Kingdoms. Uiteindelijk komen al je acties voornamelijk neer op het zien stijgen of dalen van cijfertjes, al zorgt dit er niet voor dat het spel niet te lijden heeft onder het one more turn-syndroom.
Kastelenloop
Tijdens de slagvelden gaat het er gelukkig iets actievoller aan toe. Zodra je een invasie start of beslist om zelf deel te nemen aan een verdediging van één van jouw regio's, word je al snel zelf op het slagveld gekatapulteerd. De actie speelt zich deze keer niet meer af in de open wereld die aanwezig was in Dynasty Warriors 9, al kan je deze wereld wel nog verkennen en ontdekken hoe verschrikkelijk kaal en levensloos ze is door met je personage op wandel te gaan. In plaats daarvan krijg je hier kleinere slagvelden voorgeschoteld waarbij je ofwel jouw kasteel moet verdedigen ofwel dat van de vijand moet proberen in te nemen. Bij mij begon het schoentje echter te wringen wanneer bleek dat elk actielevel dit stramien volgde. Van variatie in de missies is er dus nauwelijks sprake. Initieel is het leuk om zo'n belegering uit te vechten, belegeringswapens zoals stormrammen en katapulten inbegrepen, maar ook het gebruik van geheime plannen met doelen die je moet voltooien. Maar na een tiental keer hetzelfde te ondergaan, is het nieuwe er snel af en steekt de verveling de kop op.
Gelukkig is de gameplay nog steeds even leuk gebleven doorheen de jaren. Inhakken op honderden vijanden en waanzinnige aanvallen uitvoeren dankzij de Musou-meter terwijl er stevige rockmuziek uit de luidsprekers komt, voelt nog steeds bevredigend aan. Net als in Samurai Warriors 5 heb je ook hier extra aanvallen ter beschikking die zich verbergen achter de R1-knop. Verder heb je ook persoonlijke geheime plannen, waarvan je er vier kan uitrusten tijdens een gevecht. Het gaat hier bijvoorbeeld over activeerbare eigenschappen die een helend effect hebben of een vuurgolf oproepen. Deze geheime plannen verzamel je in de vorm van kaarten die een zeldzaamheid hebben, zijnde bijvoorbeeld uncommon en legendary. Krijg je een kaart die je al hebt, dan stijgt die kaart in niveau en wordt het effect sterker. Dit alles zorgt voor net wat extra diepgang in de gameplay, want vroeger stond de Warriors-formule vooral garant voor het indrukken van twee actieknoppen voor een normale en zware aanval totdat je Musou-meter vol was en je de bijhorende speciale aanval kon activeren.
Hit and miss
Omega Force lijkt met Dynasty Warriors 9 Empires enkele stappen vooruit te zetten in vergelijking met de voorganger en vooral het verdwijnen van de levensloze open wereld lijkt de formule deugd te doen. Zelf ben ik niet volledig overtuigd van de combinatie tussen het strategische deel en de klassieke Musou-actie. Het eindresultaat is een beetje vlees noch vis en het voelt voor mij aan als een light versie en samenraapsel van Romance of the Three Kingdoms en Dynasty Warriors. Dit merk je ook bijvoorbeeld aan het feit dat er slechts één modus aanwezig is in het spel, wat mij toch wat mager lijkt. Er is zelfs geen free play-modus aanwezig. Gelukkig maakt de character creator wel zijn terugkeer en zelfs beter dan ooit tevoren, want voor deze versie werd beroep gedaan op de character creator die werd ontwikkeld door Team Ninja voor Nioh 2. Hierdoor krijg je een vrij uitgebreide tool om je eigen personages te ontwerpen. De bestaande personages in het spel lijken ook een behandeling ondergaan te hebben op basis van deze tool, waardoor de personagemodellen er eigenlijk vrij goed uitzien.
De Empires-versie heeft op een ander vlak wel nog te lijden onder de gebreken van de basisgame. Het leveldesign blijft namelijk gebaseerd op de open wereld van Dynasty Warriors 9 en hierdoor ogen de levels niet bepaald aantrekkelijk. Verder lijkt het spel verre van geoptimaliseerd te zijn, met massa's laadschermen, heel wat pop-up en screen tearing als resultaat. Je kan zoals gebruikelijk ook kiezen tussen twee grafische modi, maar geen van beide modi is ideaal. Movie mode geeft prioriteit aan een 4K-resolutie en probeert de frame rate te stabiliseren op 30 fps, maar je mag je verwachten aan heel wat frame drops bij intense actie. Movie mode lijkt dan weer te streven naar 60 fps, maar hier kan je helaas rekenen op wazige achtergronden. Toegegeven, de Warriors-spellen zijn nooit de meest indrukwekkende spelen geweest op visueel vlak. Maar als ik vergelijk met Samurai Warriors 5, dat nota bene een PlayStation 4-spel is maar waarbij er voor een meer getekende visuele stijl werd gekozen, dan is Dynasty Warriors 9 Empires visueel en technisch toch wel een stap terug. Een gebrek aan elementen zoals DualSense-features, Activity cards en 3D-audio zorgen er ten slotte voor dat dit aanvoelt als een Playstation 5-release in mineur.
Nu we toch bezig zijn met bekentenissen: ook de basisversie van Dynasty Warriors 9 heb ik aan mij voorbij laten gaan. De redenen hiervoor zijn niet ver te zoeken. Ontwikkelaar Omega Force besloot namelijk de experimentele toer op te gaan en besloot er een openwereldgame van te maken. Het resultaat werd helaas niet positief ontvangen. Met Dynasty Warriors 9 Empires
Wei, Wu, Shu of toch maar Jin
Net zoals in de vorige Dynasty Warriors-games, speelt het verhaal zich af op het einde van de Han-dynastie, een periode van grote politieke tumult die van start ging met de Gele Tulbandenopstand en eindigde met de eenmaking van China. Deze periode werd geromantiseerd in het boek Roman van de Drie Rijken, wat op zich weer de basis vormde voor deze franchise en die andere reeks van Koei Tecmo, Romance of the Three Kingdoms. Maar ook bijvoorbeeld films zoals Red Cliff van regisseur John Woo. Om de cirkel rond te maken, is er intussen ook een filmadaptatie van de Dynasty Warriors-franchise. Deze film geeft perfect de essentie van de franchise weer: over-the-top actie en een hele hoop drama met een vleugje magie erover. De 1000 vs 1-gameplay van dit soort spellen is intussen hopelijk voldoende gekend bij het brede publiek, maar de grote vraag is natuurlijk wat de Empires-editie zo anders maakt in vergelijking met een klassieke Warriors-game. Het grote verschil is dat je deze keer ook af en toe je brein zal kunnen gebruiken in plaats van eindeloos op de vijanden in te hakken.
De Empires-editie voegt namelijk een heel strategisch luik toe waarbij je via bevelen jouw regio's ontwikkelt, je legers versterkt en invasies of verdedigingen voorbereidt. Afhankelijk van wie je kiest, zal je personage starten als een officier in een van de legers van de grote Chinese Rijken en het doel is dat je opklimt tot in de hoogste rangen en het land onder jouw banner verenigt. Hierbij komen uiteraard ook politieke steekspelletjes aan te pas zoals sabotage, omkoperij en allianties aangaan. Daarnaast zal je ook de relaties met de andere officieren moeten onderhouden en kan je zelfs trouwen en kinderen krijgen om zo jouw nalatenschap veilig te stellen. De keuzes die jij maakt, zullen de geschiedenis vormen van China en ergens is het natuurlijk leuk om te zien hoe je zo zelf het verhaal vorm geeft. Het echte verhalende aspect van dit spel is eerder miniem en wordt vooral verteld aan de hand van achtergrondinformatie en af en toe een cutscene.
Het is natuurlijk leuk om te zien hoe je zelf het verhaal vorm geeft.
Deze cutscenes die je te zien zal krijgen, zijn vooral afhankelijk van welk scenario en welk pesonage je kiest. Het spel schotelt je een achttal scenario's voor, zoals bijvoorbeeld The Yellow Turban Rebellion of The Battle of Red Cliffs, die de startsituatie en het verhaal aanpassen naar de tijdsperiode waarin het scenario zich afspeelt. Vervolgens kies je als speler een leider om mee te spelen, waaronder de gekende historische figuren zoals Cao Cao, Liu Bei en Zhuge Liang, en afhankelijk van wie je kiest, start je bijvoorbeeld in het Wei-, Wu- of Shu-rijk. Maar het doel en verloop van elk scenario is eigenlijk hetzelfde en eindigt met de eenmaking van het land. Eens je een scenario hebt doorlopen, was er voor mij dan ook weinig meerwaarde te vinden in het opstarten van een nieuw scenario. Bovendien heeft dit strategisch luik veel minder voldoening dan in zijn grote broer Romance of the Three Kingdoms. Uiteindelijk komen al je acties voornamelijk neer op het zien stijgen of dalen van cijfertjes, al zorgt dit er niet voor dat het spel niet te lijden heeft onder het one more turn-syndroom.
Kastelenloop
Tijdens de slagvelden gaat het er gelukkig iets actievoller aan toe. Zodra je een invasie start of beslist om zelf deel te nemen aan een verdediging van één van jouw regio's, word je al snel zelf op het slagveld gekatapulteerd. De actie speelt zich deze keer niet meer af in de open wereld die aanwezig was in Dynasty Warriors 9, al kan je deze wereld wel nog verkennen en ontdekken hoe verschrikkelijk kaal en levensloos ze is door met je personage op wandel te gaan. In plaats daarvan krijg je hier kleinere slagvelden voorgeschoteld waarbij je ofwel jouw kasteel moet verdedigen ofwel dat van de vijand moet proberen in te nemen. Bij mij begon het schoentje echter te wringen wanneer bleek dat elk actielevel dit stramien volgde. Van variatie in de missies is er dus nauwelijks sprake. Initieel is het leuk om zo'n belegering uit te vechten, belegeringswapens zoals stormrammen en katapulten inbegrepen, maar ook het gebruik van geheime plannen met doelen die je moet voltooien. Maar na een tiental keer hetzelfde te ondergaan, is het nieuwe er snel af en steekt de verveling de kop op.
Gelukkig is de gameplay nog steeds even leuk gebleven doorheen de jaren. Inhakken op honderden vijanden en waanzinnige aanvallen uitvoeren dankzij de Musou-meter terwijl er stevige rockmuziek uit de luidsprekers komt, voelt nog steeds bevredigend aan. Net als in Samurai Warriors 5 heb je ook hier extra aanvallen ter beschikking die zich verbergen achter de R1-knop. Verder heb je ook persoonlijke geheime plannen, waarvan je er vier kan uitrusten tijdens een gevecht. Het gaat hier bijvoorbeeld over activeerbare eigenschappen die een helend effect hebben of een vuurgolf oproepen. Deze geheime plannen verzamel je in de vorm van kaarten die een zeldzaamheid hebben, zijnde bijvoorbeeld uncommon en legendary. Krijg je een kaart die je al hebt, dan stijgt die kaart in niveau en wordt het effect sterker. Dit alles zorgt voor net wat extra diepgang in de gameplay, want vroeger stond de Warriors-formule vooral garant voor het indrukken van twee actieknoppen voor een normale en zware aanval totdat je Musou-meter vol was en je de bijhorende speciale aanval kon activeren.
Hit and miss
Omega Force lijkt met Dynasty Warriors 9 Empires enkele stappen vooruit te zetten in vergelijking met de voorganger en vooral het verdwijnen van de levensloze open wereld lijkt de formule deugd te doen. Zelf ben ik niet volledig overtuigd van de combinatie tussen het strategische deel en de klassieke Musou-actie. Het eindresultaat is een beetje vlees noch vis en het voelt voor mij aan als een light versie en samenraapsel van Romance of the Three Kingdoms en Dynasty Warriors. Dit merk je ook bijvoorbeeld aan het feit dat er slechts één modus aanwezig is in het spel, wat mij toch wat mager lijkt. Er is zelfs geen free play-modus aanwezig. Gelukkig maakt de character creator wel zijn terugkeer en zelfs beter dan ooit tevoren, want voor deze versie werd beroep gedaan op de character creator die werd ontwikkeld door Team Ninja voor Nioh 2. Hierdoor krijg je een vrij uitgebreide tool om je eigen personages te ontwerpen. De bestaande personages in het spel lijken ook een behandeling ondergaan te hebben op basis van deze tool, waardoor de personagemodellen er eigenlijk vrij goed uitzien.
De Empires-versie heeft op een ander vlak wel nog te lijden onder de gebreken van de basisgame. Het leveldesign blijft namelijk gebaseerd op de open wereld van Dynasty Warriors 9 en hierdoor ogen de levels niet bepaald aantrekkelijk. Verder lijkt het spel verre van geoptimaliseerd te zijn, met massa's laadschermen, heel wat pop-up en screen tearing als resultaat. Je kan zoals gebruikelijk ook kiezen tussen twee grafische modi, maar geen van beide modi is ideaal. Movie mode geeft prioriteit aan een 4K-resolutie en probeert de frame rate te stabiliseren op 30 fps, maar je mag je verwachten aan heel wat frame drops bij intense actie. Movie mode lijkt dan weer te streven naar 60 fps, maar hier kan je helaas rekenen op wazige achtergronden. Toegegeven, de Warriors-spellen zijn nooit de meest indrukwekkende spelen geweest op visueel vlak. Maar als ik vergelijk met Samurai Warriors 5, dat nota bene een PlayStation 4-spel is maar waarbij er voor een meer getekende visuele stijl werd gekozen, dan is Dynasty Warriors 9 Empires visueel en technisch toch wel een stap terug. Een gebrek aan elementen zoals DualSense-features, Activity cards en 3D-audio zorgen er ten slotte voor dat dit aanvoelt als een Playstation 5-release in mineur.
Conclusie
Dynasty Warriors 9 Empires lijkt een verhaal te zijn van twee stappen voorwaarts en één stap achterwaarts. Het weglaten van de open wereld zorgt voor een meer gefocuste ervaring, maar noch het strategische luik noch de gevechten hebben voldoende diepgang om echt te overtuigen. Gooi hier een groot gebrek aan variatie en een middelmatige prestatie bovenop, en je krijgt een spel dat alleen de die-hard fans van de serie zal aanspreken. Maar zelfs zij hebben met het vorig jaar verschenen Samurai Warriors 5 een betere keuze. Misschien had Omega Force dit negende deel beter een stille dood laten sterven en zichzelf een herkansing gegeven met een volledig nieuwe Dynasty Warriors.
Pro
- Lichtjes verslavend
- Actievolle gameplay blijft leuk
- Uitgebreide character creator
- Stevige soundtrack
Con
- Grafisch ondermaats
- Heel wat technische gebreken
- Weinig variatie
- Slechts één gamemodus
5.5
Over
Beschikbaar vanaf
15 februari 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Hack and slash
- Strategy
Ontwikkelaar
- Omega Force
Uitgever
- Koei Tecmo
