FMV-games, voluit full motion videogames, zijn spellen waarin echte filmbeelden zijn verwerkt. In veel gevallen spelen echte acteurs de hoofdrol, maar in games als Need for Speed (2015) vond je in de garage enkele echte auto's terug. Het genre waarin echte opnames een belangrijk deel van de game zijn is aan een revival bezig en de laatste jaren wordt er regelmatig een FMV'tje richting het gamende publiek afgevuurd. Zo ook Dark Nights with Poe and Munro.
Ik ging afgelopen jaren aan de slag met Armikrog, The Bunker, Erica en Late Shift. Allemaal FMV-games waarin je naar echte acteurs (of in het geval van Armikrog naar stop-motion beelden) kijkt en hier en daar een keuze kunt maken, waarna bepaalde scènes worden afgespeeld die het verhaal vorm geven. Op zich is het meer film dan game, maar het interactieve element zorgt dat je constant aan het scherm gekluisterd blijft. Ik kan het genre wel smaken en kijk daardoor elke keer opnieuw uit naar de volgende release. De meest recente voor PlayStation 4 is Dark Nights with Poe and Munro waarmee ik afgelopen week aan de slag ging.
Radio maken en naast de pot pissen
Dark Nights with Poe and Munro vertelt het verhaal van radiopresentatoren Poe en Munro. Zij zorgen voor een muzikaal streepje in het leven van degenen die luisteren naar de lokale radio in het stadje August. Daarnaast vertellen zij on air over hun leven en geven heel regelmatig hun luisteraars het woord. Tot op een dag duidelijk wordt dat iemand het op hen heeft gemunt en hen graag een kopje kleiner wil maken. Professioneel als ze zijn weten ze er live op de radio een draai aan te geven, waarna niet veel later een bonk op de deur volgt. Er wordt een briefje onder de deur geschoven met de opbeurende woorden "I'm going to kill you". Net zoals elk van ons zou doen, wordt de politie niet ingeschakeld en beslissen ze om zelf op onderzoek uit te gaan. Je krijgt hier dan ook de eerste belangrijke keuze: laat je Poe of Munro de deur opendoen? Deze opzet zorgt voor heel wat vertakkingen in het verhaal dat verschillende eindes kent.
Het zes episodes tellende narratief heeft naast bovenstaand voorbeeld nog enkele andere vreemde plots. Zo komt de vrouw van Poe erachter dat hij naast de pot pist met zijn roodharige co-radiopresentatrice. Uiteraard ontkent hij dat in alle toonaarden. Om haar gerust te stellen, beslist hij om een 24-uren marathon te houden in bed. Met Munro aan zijn zijde... Een vreemde hersenkronkel van de plotschrijvers, of schuilt er meer achter? Het was alleszins niet de laatste keer dat mijn fronsende wenkbrauwen nog vreemdere bewegingen begonnen te maken.
Karikatuur
Ook de acteerprestaties zijn helaas niet om over naar huis te schrijven. Alles wordt nogal karikaturaal in beeld gebracht en dat is erg jammer, want het plot zelf heeft heel wat potentieel. Voornamelijk Poe overdrijft graag en dit zowel in gelaatsuitdrukkingen als in de dialogen op zich, waarbij de intonatie vaak nergens op slaat. Is er dan helemaal niks goed aan Dark Night with Poe and Munro? Natuurlijk wel. Zoals reeds gezegd is het plots soms wat vergezocht of onlogisch, maar het zit wel goed in elkaar en het houdt je aan het scherm gekluisterd, vol spanning wachtend wat er in de volgende episode zal gebeuren. Die episodes worden qua tempo ook goed afgewisseld. Daar waar je in sommige episodes rustig kunt laten begaan, staan er ook afleveringen met een stuk meer spanning op de planning. Er zat een stuk meer in, maar wie weet wat de volgende FMV van D'Avekki Studios te bieden zal hebben. Ook al viel deze wat tegen, ik kijk er toch naar uit!
Ik ging afgelopen jaren aan de slag met Armikrog, The Bunker, Erica en Late Shift. Allemaal FMV-games waarin je naar echte acteurs (of in het geval van Armikrog naar stop-motion beelden) kijkt en hier en daar een keuze kunt maken, waarna bepaalde scènes worden afgespeeld die het verhaal vorm geven. Op zich is het meer film dan game, maar het interactieve element zorgt dat je constant aan het scherm gekluisterd blijft. Ik kan het genre wel smaken en kijk daardoor elke keer opnieuw uit naar de volgende release. De meest recente voor PlayStation 4 is Dark Nights with Poe and Munro waarmee ik afgelopen week aan de slag ging.
Radio maken en naast de pot pissen
Dark Nights with Poe and Munro vertelt het verhaal van radiopresentatoren Poe en Munro. Zij zorgen voor een muzikaal streepje in het leven van degenen die luisteren naar de lokale radio in het stadje August. Daarnaast vertellen zij on air over hun leven en geven heel regelmatig hun luisteraars het woord. Tot op een dag duidelijk wordt dat iemand het op hen heeft gemunt en hen graag een kopje kleiner wil maken. Professioneel als ze zijn weten ze er live op de radio een draai aan te geven, waarna niet veel later een bonk op de deur volgt. Er wordt een briefje onder de deur geschoven met de opbeurende woorden "I'm going to kill you". Net zoals elk van ons zou doen, wordt de politie niet ingeschakeld en beslissen ze om zelf op onderzoek uit te gaan. Je krijgt hier dan ook de eerste belangrijke keuze: laat je Poe of Munro de deur opendoen? Deze opzet zorgt voor heel wat vertakkingen in het verhaal dat verschillende eindes kent.
De acteerprestaties doen dit spel helaas geen eer aan.
Het zes episodes tellende narratief heeft naast bovenstaand voorbeeld nog enkele andere vreemde plots. Zo komt de vrouw van Poe erachter dat hij naast de pot pist met zijn roodharige co-radiopresentatrice. Uiteraard ontkent hij dat in alle toonaarden. Om haar gerust te stellen, beslist hij om een 24-uren marathon te houden in bed. Met Munro aan zijn zijde... Een vreemde hersenkronkel van de plotschrijvers, of schuilt er meer achter? Het was alleszins niet de laatste keer dat mijn fronsende wenkbrauwen nog vreemdere bewegingen begonnen te maken.
Karikatuur
Ook de acteerprestaties zijn helaas niet om over naar huis te schrijven. Alles wordt nogal karikaturaal in beeld gebracht en dat is erg jammer, want het plot zelf heeft heel wat potentieel. Voornamelijk Poe overdrijft graag en dit zowel in gelaatsuitdrukkingen als in de dialogen op zich, waarbij de intonatie vaak nergens op slaat. Is er dan helemaal niks goed aan Dark Night with Poe and Munro? Natuurlijk wel. Zoals reeds gezegd is het plots soms wat vergezocht of onlogisch, maar het zit wel goed in elkaar en het houdt je aan het scherm gekluisterd, vol spanning wachtend wat er in de volgende episode zal gebeuren. Die episodes worden qua tempo ook goed afgewisseld. Daar waar je in sommige episodes rustig kunt laten begaan, staan er ook afleveringen met een stuk meer spanning op de planning. Er zat een stuk meer in, maar wie weet wat de volgende FMV van D'Avekki Studios te bieden zal hebben. Ook al viel deze wat tegen, ik kijk er toch naar uit!
Conclusie
Dark Nights with Poe and Munro is de minst toffe FMV-game die ik reeds heb gespeeld. De acteerprestaties zijn van een belabberd niveau en het plot neemt soms erg vreemde wendingen die in een volgende episode volledig vergeten lijken te zijn. Eentje om eenmaal door te spelen en daarna nooit meer aan te raken, helaas.
Pro
- Interessante keuzes
- Goed filmwerk
Con
- Vreemde plottwists
- Belabberde acteerprestaties
6
Over
Beschikbaar vanaf
19 mei 2020
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- D'Avekki Studios
Uitgever
- D'Avekki Studios
