Ooit moest het wel eens lukken, een nieuwe top-down real-time strategy game binnen de Aliens-franchise. Focus Entertainment wou er in ieder geval vol voor gaan. Op de cadans van de aangroeiende code van het Franse Tindalos Interactive begon Aliens: Dark Descent een steeds concreter wordende vorm aan te nemen aan de hand van de diverse trailers die verschenen. Tot nu dus eindelijk het glorieuze moment van de release aangebroken is. Maar kreeg de game gaandeweg ook een gedaante die we graag op ons af zien komen, of werd het ding zelf eerder een Xenomorph?
Aliens: Dark Descent verschijnt op 20 juni voor Xbox Series X|S, PlayStation 4, PlayStation 5 en pc. Als rasechte pc-gamer heb ik hier de pc-versie belicht. Je vat het spel aan als commandant (en later administrator) Maeko Hayes, een kranige dame die samen met haar groep koloniale mariniers vertoeft op het ruimteschip luisterend naar de naam USS Otago. Jouw baas, MacDonald, is een regelrechte klootzak. Dit terwijl je nochtans dagelijks je stinkende best doet om je werk naar behoren uit te voeren. Klinkt dat nu een beetje als jouw huidige werkleven? Lees dan vooral verder. Want ja, toch wel, het kan nog vele malen erger.
Aliens: Dark Descent heeft zijn naam zeker niet gestolen, want de speler mag zich wel degelijk verwachten aan een lugubere ervaring die ook nog eens veel diepte kent. De knappe cutscenes zetten die troeven overduidelijk nog wat extra in de verf. Voor een RTS-game haalt Aliens: Dark Descent indrukwekkend uit met zijn cinematisch gehalte. Bebloede medewerkers die sterven voor jouw ogen, de stress en paniek die geregeld terugkeert onder de mariniers en hoe karma toch telkens zijn gram haalt: aan suspense blijkt er duidelijk geen gebrek in Aliens: Dark Descent. Ook de ontwikkeling van het plot zit prima in elkaar en je leeft vanzelf mee door de erg overtuigende stemacteurs die de diverse personages vertolken. Er zijn weliswaar bepaalde animaties die misschien ietwat beter konden weergegeven worden. Gelukkig zit het met de performantie van het spel wel snor. En wanneer je grafische kaart het dan toch nog knap lastig mag hebben, kun je nog de generiek beschikbare AMD’s FSR-technologie inschakelen voor een heel wat betere een frame rate. De doorgaans onheilspellende muziek kent af en toe wel abrupte overgangen en durft zichzelf, net als de slagzinnen van de mariniers, wel eens te herhalen, maar net daardoor zijn het vooral de gevarieerde achtergrondgeluiden die de spanning hoog houden. Onder meer via het typische Aliens-gebiep wanneer er een Xenomorph je team nadert en het akelige gestommel wanneer de beesten weer eens doorheen de ventilatieschachten kruipen, blijf je op het tipje van je stoel zitten.
Wat dan wel weer een geslaagde zet blijkt, is dat je via de spatiebalk kunt schakelen tussen de modi 'slow motion' en 'realtime'. Via slow motion krijgt de speler wat extra tijd om een speciale aanval uit te voeren, zoals een krachtige knal met de tweeloop, over te schakelen op fel afweergeschut ofwel een granaat te lanceren met de bazooka. Natuurlijk zijn deze speciale acties niet onbeperkt beschikbaar. Te lang in de sporadische zichtbare rode cirkel vertoeven is trouwens erg riskant door het aantal aliens dat daar rondloopt, net als hun bijtend zuur in het gezicht van je mariniers wanneer je weer maar eens te laat reageert om je volledige groep te verplaatsen naar veiligere oorden. Inderdaad, qua moeilijkheidsgraad is het spel best uitdagend, maar gelukkig zijn er heel wat opties om de ervaring toegankelijker te maken. Deze moeilijkheidsgraden bepalen onder meer de health en agressiviteit van je vijanden, maar ook het aantal automatische opslagpunten. Want ja, ook dit spel biedt helaas geen manuele opslag, dus je dient bepaalde mijlpalen te verwezenlijken vooraleer je definitief progressie boekt. Op bepaalde momenten zul je ook belanden in situaties waarbij jij en jouw team snel moeten handelen of het is game over, waardoor je sowieso een vorige savegame dient te herladen.
Toch zit het met de algemene gameplay van Aliens: Dark Descent best goed. Er zijn namelijk heel veel manieren om missies of anders gezegd runs af te werken, waarbij het beheer van je grondstoffen (waaronder medkits en andere hulpmiddelen) een grote rol spelen. Net die dynamiek tussen de diverse determinanten maakt het spelletje zo boeiend en uitdagend. Zo begon ik na een tijdje geregeld de deuren van een beperkt toegankelijke ruimte dicht te lassen wanneer ik merkte dat mijn team zich in een veel te gevaarlijke zone bevond. Op die manier gun je namelijk jouw manschappen even rust, waardoor ze zich zowel letterlijk als figuurlijk opnieuw kunnen opladen. Al worden na het rusten de benodigdheden van het team dan niet opnieuw aangevuld, toch bood het pauzeren mij een bepaalde tactisch voordeel. Indien je gaandeweg meerdere teamleden kwijtgeraakt bent, is het soms ook beter om de ARC op te roepen. Dan komt er een tank jouw team tegemoet met de bedoeling om de volledige squad op te pikken en terug te brengen naar de Otago. Terug op het ruimteschip dien je je dan voor enkele dagen terug bezig te houden met micromanagement. Zo kun je bijvoorbeeld nieuwe prioriteiten en tactische keuzes gaan bepalen, waaronder onder meer de ziekenboeg gericht oplappen en betere wapens selecteren. Hierna kun je alsnog de afgebroken missie verderzetten, volledig opnieuw uitgerust, en soms zelfs met een volstrekt nieuw team.
Aliens: Dark Descent verschijnt op 20 juni voor Xbox Series X|S, PlayStation 4, PlayStation 5 en pc. Als rasechte pc-gamer heb ik hier de pc-versie belicht. Je vat het spel aan als commandant (en later administrator) Maeko Hayes, een kranige dame die samen met haar groep koloniale mariniers vertoeft op het ruimteschip luisterend naar de naam USS Otago. Jouw baas, MacDonald, is een regelrechte klootzak. Dit terwijl je nochtans dagelijks je stinkende best doet om je werk naar behoren uit te voeren. Klinkt dat nu een beetje als jouw huidige werkleven? Lees dan vooral verder. Want ja, toch wel, het kan nog vele malen erger.
Goed begonnen ...
Hayes is namelijk de eerste persoon die via de camerabeelden opmerkt dat Xenomorphs, natuurlijk die overbekende, dodelijke ruimtewezens uit de Aliens-franchise, de laadruimte van het schip aanvallen. Niet veel later zitten de lelijke beesten werkelijk overal en doden ze iedereen op hun pad. Hayes haast zich om een securityteam op te richten om de buitenaardse vijand te neutraliseren en tegelijkertijd te onderzoeken waar de aliens vandaan komen. Dat blijkt evenwel geen sinecure.Indrukwekkend cinematisch gehalte.
Aliens: Dark Descent heeft zijn naam zeker niet gestolen, want de speler mag zich wel degelijk verwachten aan een lugubere ervaring die ook nog eens veel diepte kent. De knappe cutscenes zetten die troeven overduidelijk nog wat extra in de verf. Voor een RTS-game haalt Aliens: Dark Descent indrukwekkend uit met zijn cinematisch gehalte. Bebloede medewerkers die sterven voor jouw ogen, de stress en paniek die geregeld terugkeert onder de mariniers en hoe karma toch telkens zijn gram haalt: aan suspense blijkt er duidelijk geen gebrek in Aliens: Dark Descent. Ook de ontwikkeling van het plot zit prima in elkaar en je leeft vanzelf mee door de erg overtuigende stemacteurs die de diverse personages vertolken. Er zijn weliswaar bepaalde animaties die misschien ietwat beter konden weergegeven worden. Gelukkig zit het met de performantie van het spel wel snor. En wanneer je grafische kaart het dan toch nog knap lastig mag hebben, kun je nog de generiek beschikbare AMD’s FSR-technologie inschakelen voor een heel wat betere een frame rate. De doorgaans onheilspellende muziek kent af en toe wel abrupte overgangen en durft zichzelf, net als de slagzinnen van de mariniers, wel eens te herhalen, maar net daardoor zijn het vooral de gevarieerde achtergrondgeluiden die de spanning hoog houden. Onder meer via het typische Aliens-gebiep wanneer er een Xenomorph je team nadert en het akelige gestommel wanneer de beesten weer eens doorheen de ventilatieschachten kruipen, blijf je op het tipje van je stoel zitten.
... is half gewonnen.
De UI en interactie met de omgeving konden nochtans zeker intuïtiever uitgewerkt zijn. Soms dien je meermaals te klikken vooraleer je een retro ogende pop-up kader krijgt met de enige uit te voeren actie. Andere keren dien je, zelfs een stuk na de tutorial, bepaalde menu’s eerst na elkaar te raadplegen, om deze meteen terug te sluiten en zo verder te kunnen met het spel. Je kunt jouw team ook automatisch een bepaalde route laten volgen door te dubbelklikken via rechtermuisknop op de locatie van bestemming. Maar diezelfde knop daarna blijven indrukken om jouw team gewoon via de cursor verder te doen lopen, blijkt dan weer niet mogelijk. De muiscursor zelf durft daarnaast ook wel eens zoek te raken. Helaas zijn er geen minigames om deuren te ontgrendelen, en dit geldt eigenlijk voor elke operatie die een teamlid kan uitvoeren. Alles verloopt via een simpele muisklik, en er rest daarna enkel te wachten. Tot die strook voor de korte tijdspanne die benodigd is om de opdracht succesvol te volbrengen, volgelopen is.Wat dan wel weer een geslaagde zet blijkt, is dat je via de spatiebalk kunt schakelen tussen de modi 'slow motion' en 'realtime'. Via slow motion krijgt de speler wat extra tijd om een speciale aanval uit te voeren, zoals een krachtige knal met de tweeloop, over te schakelen op fel afweergeschut ofwel een granaat te lanceren met de bazooka. Natuurlijk zijn deze speciale acties niet onbeperkt beschikbaar. Te lang in de sporadische zichtbare rode cirkel vertoeven is trouwens erg riskant door het aantal aliens dat daar rondloopt, net als hun bijtend zuur in het gezicht van je mariniers wanneer je weer maar eens te laat reageert om je volledige groep te verplaatsen naar veiligere oorden. Inderdaad, qua moeilijkheidsgraad is het spel best uitdagend, maar gelukkig zijn er heel wat opties om de ervaring toegankelijker te maken. Deze moeilijkheidsgraden bepalen onder meer de health en agressiviteit van je vijanden, maar ook het aantal automatische opslagpunten. Want ja, ook dit spel biedt helaas geen manuele opslag, dus je dient bepaalde mijlpalen te verwezenlijken vooraleer je definitief progressie boekt. Op bepaalde momenten zul je ook belanden in situaties waarbij jij en jouw team snel moeten handelen of het is game over, waardoor je sowieso een vorige savegame dient te herladen.
Uitdagende, gevarieerde gameplay met veel vrijheid
Gelukkig zijn er een aantal hulpmiddelen voorhanden om het angstgevoel te verminderen, zoals het plaatsen van motion trackers om de aliens tijdig te kunnen detecteren. Ook kun je de stresslevels van je leden enigszins onder controle houden door grootste panikeurs op tijd en stond een anti-stresspilletje te geven. Wanneer de alieninvasie echt de spuigaten uitloopt, worden jouw mariniers één voor één ontvoerd of zelfs gemold, tot het team volledig weggeveegd is. Ja, Aliens: Dark Descent kan soms wel genadeloos hard tekeergaan wanneer je de basisprincipes niet of te traag onder de knie krijgt. Hoe minder je ervan bakt in de beschikbare tijd, hoe erger de contaminatie wordt van de planeet in kwestie en aldus hoe lastiger het eerstvolgende gevecht tegen de ruimtewezens zal zijn.Soms genadeloos hard.
Toch zit het met de algemene gameplay van Aliens: Dark Descent best goed. Er zijn namelijk heel veel manieren om missies of anders gezegd runs af te werken, waarbij het beheer van je grondstoffen (waaronder medkits en andere hulpmiddelen) een grote rol spelen. Net die dynamiek tussen de diverse determinanten maakt het spelletje zo boeiend en uitdagend. Zo begon ik na een tijdje geregeld de deuren van een beperkt toegankelijke ruimte dicht te lassen wanneer ik merkte dat mijn team zich in een veel te gevaarlijke zone bevond. Op die manier gun je namelijk jouw manschappen even rust, waardoor ze zich zowel letterlijk als figuurlijk opnieuw kunnen opladen. Al worden na het rusten de benodigdheden van het team dan niet opnieuw aangevuld, toch bood het pauzeren mij een bepaalde tactisch voordeel. Indien je gaandeweg meerdere teamleden kwijtgeraakt bent, is het soms ook beter om de ARC op te roepen. Dan komt er een tank jouw team tegemoet met de bedoeling om de volledige squad op te pikken en terug te brengen naar de Otago. Terug op het ruimteschip dien je je dan voor enkele dagen terug bezig te houden met micromanagement. Zo kun je bijvoorbeeld nieuwe prioriteiten en tactische keuzes gaan bepalen, waaronder onder meer de ziekenboeg gericht oplappen en betere wapens selecteren. Hierna kun je alsnog de afgebroken missie verderzetten, volledig opnieuw uitgerust, en soms zelfs met een volstrekt nieuw team.
Soms repetitieve missies, maar plot blijft boeien
Veel missies draaien rond het verzamelen van materiaal voor de Otago, het terugvinden van datapads, het doorzoeken van de vele lijken of leggen de focus op het redden van de overlevenden na de invasie door de aliens. Na een tijdje voelt het verloop van de opdrachten wel wat repetitief aan. Vaak is het bijvoorbeeld al te laat wanneer je een overlevende vindt, doet een ingegroeide parasiet al spontaan hun borstkas openbarsten tot bloedens toe en kun je niet anders dan ze gewoon te vermoorden, vooraleer zij exact hetzelfde met jou doen. Maar toch blijft het overkoepelende verhaal van Aliens: Dark Descent voldoende boeiend, want het verloop daarvan kent een veel minder voorspelbaar patroon.Conclusie
Aliens: Dark Descent heeft niet de meest intuïtieve besturing, maar blijkt vooral een typische RTS geworden en dat is zeker een compliment. Een tactische game waar je gaandeweg leert hoe de complex ogende mechanics in elkaar zitten door je grondig te verdiepen en doelbewust eens te falen, puur om bij te leren. Ondanks zijn repetitieve aard blijft Aliens: Dark Descent naast uitdagend ook spannend, vooral dankzij de cinematische aanpak met focus op het boeiende plot, waardoor ik nu al weet dat ik er nog lang niet klaar mee ben.
Pro
- Indrukwekkende cutcenes
- Prima stemacteurs
- Uitdagende mechanics
- Vrijheid qua gameplay
Con
- UI en besturing niet altijd even intuïtief
- Soms repetitief, zowel qua missies als qua geluid
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
20 juni 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Strategy
Ontwikkelaar
- Tindalos Interactive
Uitgever
- Focus Entertainment
