Square Enix is onlangs nog eens in haar archieven gedoken en kondigde begin februari maar liefst twee nieuwe remasters/remakes aan. Op de 2D HD-bewerking van de SNES-titel Live a Live moeten we nog eventjes wachten maar intussen kunnen we wel al aan de slag met de remaster van de iconische PlayStation-titel Chrono Cross. Voor fans van het genre is dit alvast heugelijk nieuws, want net als voor de remasters van bijvoorbeeld SaGa Frontier en Legend of Mana Remaster, gaat het opnieuw om twee titels die voor de eerste keer beschikbaar zullen zijn in Europa. Vooral voor Chrono Cross is dit goed nieuws, want dit spel is het vervolg op de legendarische JRPG Chrono Trigger, een spel dat heel wat oudere gamers nauw aan het hart dragen.
Chrono Cross was echter niet het vervolg dat de fans hadden verwacht en bleek de link tussen de twee titels eerder beperkt te zijn. Zo kreeg het spel niet enkel een volledig nieuw verhaal met nieuwe personages, maar werd ook het concept van tijdreizen grotendeels ingeruild voor parallelle werelden. De veranderingen gaan natuurlijk verder dan dit en hoewel dit niet de sequel was waarop velen hadden gehoopt, was Chrono Cross toch succesvol en verwierf het zijn eigen cultstatus. De reden waarom Chrono Cross vandaag de dag nog steeds hoog in het vaandel wordt gedragen is drievoudig: het complexe en memorabele verhaal, het originele gevechtssysteem en de uitmuntende muziekscore.
Gotta Collect 'Em All
Centraal in het verhaal van Chrono Cross staat Serge, of om het even welke betere naam je zelf aan het hoofdpersonage geeft, een eenvoudige tiener die op een dag terechtkomt in een parallelle wereld waar hij tien jaar geleden is gestorven. Hier leer je jouw sidekick Kid kennen, die je helpt tegen een groepje huurlingen die je proberen te vangen. Door de gemeenschappelijke vijand besluit Serge Kid te helpen om een mysterieus artefact genaamd de Frozen Flame te stelen. Deze queeste brengt echter meer aan het licht over de ware toedracht van de parallelle werelden en het lot dat Serge is beschoren. Zoals verwacht is er ook een antagonist, hier de antropomorfische katachtige Lynx, die ons hoofdpersonage en zijn vrienden probeert te stoppen en zijn eigen complexe relatie heeft met ons hoofdpersonage.
Chrono Cross is een spel dat dateert uit de hoogdagen van het JRPG-genre en net bij als andere spellen uit die periode is het verhaal hier opnieuw heerlijk complex en bij momenten met de haren getrokken. Na een rustige start neemt het spel je mee op een wild avontuur waarbij de makers de meest vreemde concepten zeker niet schuwen. Wat het verhaal van Chrono Cross destijds ook opmerkelijk maakte, was dat er heel wat aftakkingen waren in het verhaal en je situaties op verschillende manieren kon aanpakken. Zo moet je bijvoorbeeld vroeg in het spel inbreken in Viper Manor om de Frozen Flame te stelen en je hebt maar liefst drie manieren om deze missie te benaderen waarbij bovendien steeds een ander personage je team vervoegt. Je hebt trouwens meerdere playthroughs nodig om alle personages te verzamelen want Chrono Cross moet een van de meest uitgebreide casts hebben. Je kan maar liefst 45 personages rekruteren en je kan zeker argumenen aanvoeren om te stellen dat dit wat overkill is. Maar voor zij die een verzamelwoede hebben en graag het onderste uit de kan halen, waarbij ze met plezier het spel herspelen, vormt dit zeker een meerwaarde.
Originaliteit troef
Een lang en boeiend verhaal is een pluspunt, maar de rest van het spel moet ook boeiend zijn om te spelen natuurlijk. Hoewel Chrono Cross op vele vlakken een klassieke JRPG is, probeerden de makers het gevechtssysteem de nodige innovatie te geven. De gevechten verlopen nog steeds turn-based, maar er wordt gebruik gemaakt van stamina en een slaagkans voor je aanvallen. Je basisaanvallen bestaan uit drie types - light, medium en heavy- waarbij je zwaardere aanvallen meer stamina kosten maar ook meer kans hebben om te missen. Tenzij je een como start waarbij je eerst een lichte aanval uitvoert, gevolgd door een medium en daarna een zware aanval, waarbij je slaagkansen procentueel stijgen. Maar je doet door de lichte aanvallen minder schade, waardoor het steeds een afweging is of je het risico wilt nemen om meer schade te doen of niet.
Magische aanvallen nemen hier de vorm aan van Elements, waarbij je jouw personages kan uitrusten door deze Elements te plaatsen in een grid. Deze Elements kan je tijdens een gevecht slechts één keer gebruiken en zij hebben bovendien een rangorde, waardoor je sommige aanvallen sterker kan maken door ze hoger in het grid te plaatsen. Daarnaast heeft elk personage en elke vijand zijn eigen elementgebonden kleur, waardoor je een vijand die wit als kleur heeft het best kan aanvallen met zwarte Element-spreuken. Om het nog wat complexer te maken heb je ook nog een Field Effect, wat bijhoudt welke kleur van Elements voornamelijk wordt gebruikt en eens je het veld volledig hebt gevuld in een bepaalde kleur, worden spreuken in deze kleur sterker en in de tegengestelde kleur zwakker.
Daarnaast heb jeook geen klassiek levelingsysteem in Chrono Cross. In de plaats daarvan, hebben de personages om na elk gevecht de kans een kleine of grote verbetering te krijgen in een van hun eigenschappen. Je hebt wel een Star level, wat je een beetje kan zien als het level van je personage, maar in plaats van ervaringspunten krijg je na elk gevecht automatisch zo'n ster en de bijhorende verbeteringen. Ik moet toegeven, Chrono Cross schotelt je een uniek gameplaysysteem voor dat ook vrij complex is en het duurde eventjes voor ik enigszins vat had op het systeem. Helaas krijg je ook onvoldoende uitleg in het spel zelf waardoor ik het meeste online heb moeten opzoeken. Het spel dateert ten slotte uit een tijdperk waarbij spellen je niet bepaald bij de hand hielden, iets dat zich ook manifesteert in de manier waarop je je eigen weg moet vinden doorheen de wereld en er van quest markers helemaal geen sprake is.
Voldoende opgepoest?
Het laatste element waarvoor het spel gekend stond, is de fenomenale soundtrack van Yasunori Mitsuda die hier gerust naast Nobuo Uematsu, die je waarschijnlijk wel kent van de Final Fantasy-reeks, mag staan. De vaak dromerige deuntjes sleuren je helemaal in de sfeer van het spel. De muziek in het spel werd trouwens volledig geremasterd en voor het extra menuscherm componeerde Mitsuda zelfs een extra nummer. Dit is trouwens niet het enige extraatje in deze Radical Dreamers Edition. Zoals je zou kunnen afleiden uit de titel, bevat deze editie ook Radical Dreamers - Le Trésor Interdit. Dit tekstgebaseerd avontuur verscheen oorspronkelijk voor de Satellaview, een soort modem voor de Super Nintendo waarop je magazines en kleinere spellen kon downloaden. Radical Dreamers was een soort voorloper van Chrono Cross en vormde de basis voor het verhaal van het spel. Dit is een leuk extraatje voor de echte fans, maar persoonlijk heb ik deze titel links laten liggen omdat ik weinig zin had om uren naar tekst te zitten staren.
Wat deze remaster verder nog te bieden heeft, zijn verbeterde graphics en verschillende quality of life-verbeteringen. Deze verbeteringen zijn bijvoorbeeld de mogelijkheid om het spel aan dubbele of halve snelheid te spelen, de mogelijkheid om normale gevechten uit te schakelen, gevechten automatisch te laten verlopen of zelfs een functie te activeren die ervoor zorgt dat vijanden steeds missen. Die laatste opties zijn vooral interessant voor diegenen die gewoon van het verhaal willen genieten en niet teveel willen investeren in de gevechten. Verder werden de graphics ook wat opgepoetst, waarbij de 3D-modellen en de 2D-portretten van de personages volledig herwerkt werden en de achtergronden verbeterd werden met dezelfde A.I. upscaling-techniek als in de Legend of Mana Remaster, al is het resultaat hier iets minder geslaagd en krijg je soms een soort van uitgesmeerd effect. De editie laat je trouwens toe om te kiezen tussen de nieuwe HD-graphics, met bijhorend HD-lettertype, en de klassieke graphics waarbij een imitatie pixellettetype wordt gebruikt. Je kan zelfs kiezen om te spelen met de klassieke 4:3-schermresolutie of een fullscreen- of ingezoomde modus.
Er is echter één groot problem met deze remaster en dat is de frame rate. Deze lijkt ingesteld te zijn om te streven naar 30 frames per seconden, maar in realiteit wordt dit vaak niet gehaald en durft de frame rate diepe duiken te nemen waarbij zelfs 15 frames per seconden met moeite worden gehaald. Digital Foundry heeft intussen haar gekende analyse van het spel vrijgegeven en het probleem komt hier duidelijk naar voor, waarbij zelfs blijkt dat het spel slechter draait dan op de originele PlayStation. Opvallend is ook dat dit probleem zich voordoet op elk platform, inclusief de krachtige PlayStation 5-console die met een spel als dit toch eigenlijk geen probleem zou mogen hebben. Zelf heb ik het voornamelijk in handheld-modus gespeeld op de Nintendo Switch en doordat de resolutie hierbij van 1080p naar 720p wordt teruggeschroefd, leek ik iets minder last te hebben van deze frame drops. Maar het is spijtig dat Square Enix op dit vlak steken heeft laten vallen want een remaster van een iconisch spel als dit verdient beter. Laten we hopen dat er in de toekomst alsnog een patch zal verschijnen die de frame rate zal aanpakken zodat deze remaster echt als de definitieve versie van Chrono Cross kan gezien worden.
Chrono Cross was echter niet het vervolg dat de fans hadden verwacht en bleek de link tussen de twee titels eerder beperkt te zijn. Zo kreeg het spel niet enkel een volledig nieuw verhaal met nieuwe personages, maar werd ook het concept van tijdreizen grotendeels ingeruild voor parallelle werelden. De veranderingen gaan natuurlijk verder dan dit en hoewel dit niet de sequel was waarop velen hadden gehoopt, was Chrono Cross toch succesvol en verwierf het zijn eigen cultstatus. De reden waarom Chrono Cross vandaag de dag nog steeds hoog in het vaandel wordt gedragen is drievoudig: het complexe en memorabele verhaal, het originele gevechtssysteem en de uitmuntende muziekscore.
Gotta Collect 'Em All
Centraal in het verhaal van Chrono Cross staat Serge, of om het even welke betere naam je zelf aan het hoofdpersonage geeft, een eenvoudige tiener die op een dag terechtkomt in een parallelle wereld waar hij tien jaar geleden is gestorven. Hier leer je jouw sidekick Kid kennen, die je helpt tegen een groepje huurlingen die je proberen te vangen. Door de gemeenschappelijke vijand besluit Serge Kid te helpen om een mysterieus artefact genaamd de Frozen Flame te stelen. Deze queeste brengt echter meer aan het licht over de ware toedracht van de parallelle werelden en het lot dat Serge is beschoren. Zoals verwacht is er ook een antagonist, hier de antropomorfische katachtige Lynx, die ons hoofdpersonage en zijn vrienden probeert te stoppen en zijn eigen complexe relatie heeft met ons hoofdpersonage.
Chrono Cross is een spel dat dateert uit de hoogdagen van het JRPG-genre en net bij als andere spellen uit die periode is het verhaal hier opnieuw heerlijk complex en bij momenten met de haren getrokken. Na een rustige start neemt het spel je mee op een wild avontuur waarbij de makers de meest vreemde concepten zeker niet schuwen. Wat het verhaal van Chrono Cross destijds ook opmerkelijk maakte, was dat er heel wat aftakkingen waren in het verhaal en je situaties op verschillende manieren kon aanpakken. Zo moet je bijvoorbeeld vroeg in het spel inbreken in Viper Manor om de Frozen Flame te stelen en je hebt maar liefst drie manieren om deze missie te benaderen waarbij bovendien steeds een ander personage je team vervoegt. Je hebt trouwens meerdere playthroughs nodig om alle personages te verzamelen want Chrono Cross moet een van de meest uitgebreide casts hebben. Je kan maar liefst 45 personages rekruteren en je kan zeker argumenen aanvoeren om te stellen dat dit wat overkill is. Maar voor zij die een verzamelwoede hebben en graag het onderste uit de kan halen, waarbij ze met plezier het spel herspelen, vormt dit zeker een meerwaarde.
Originaliteit troef
Een lang en boeiend verhaal is een pluspunt, maar de rest van het spel moet ook boeiend zijn om te spelen natuurlijk. Hoewel Chrono Cross op vele vlakken een klassieke JRPG is, probeerden de makers het gevechtssysteem de nodige innovatie te geven. De gevechten verlopen nog steeds turn-based, maar er wordt gebruik gemaakt van stamina en een slaagkans voor je aanvallen. Je basisaanvallen bestaan uit drie types - light, medium en heavy- waarbij je zwaardere aanvallen meer stamina kosten maar ook meer kans hebben om te missen. Tenzij je een como start waarbij je eerst een lichte aanval uitvoert, gevolgd door een medium en daarna een zware aanval, waarbij je slaagkansen procentueel stijgen. Maar je doet door de lichte aanvallen minder schade, waardoor het steeds een afweging is of je het risico wilt nemen om meer schade te doen of niet.
Magische aanvallen nemen hier de vorm aan van Elements, waarbij je jouw personages kan uitrusten door deze Elements te plaatsen in een grid. Deze Elements kan je tijdens een gevecht slechts één keer gebruiken en zij hebben bovendien een rangorde, waardoor je sommige aanvallen sterker kan maken door ze hoger in het grid te plaatsen. Daarnaast heeft elk personage en elke vijand zijn eigen elementgebonden kleur, waardoor je een vijand die wit als kleur heeft het best kan aanvallen met zwarte Element-spreuken. Om het nog wat complexer te maken heb je ook nog een Field Effect, wat bijhoudt welke kleur van Elements voornamelijk wordt gebruikt en eens je het veld volledig hebt gevuld in een bepaalde kleur, worden spreuken in deze kleur sterker en in de tegengestelde kleur zwakker.
Chrono Cross schotelt je een uniek gameplaysysteem voor dat ook vrij complex is.
Daarnaast heb jeook geen klassiek levelingsysteem in Chrono Cross. In de plaats daarvan, hebben de personages om na elk gevecht de kans een kleine of grote verbetering te krijgen in een van hun eigenschappen. Je hebt wel een Star level, wat je een beetje kan zien als het level van je personage, maar in plaats van ervaringspunten krijg je na elk gevecht automatisch zo'n ster en de bijhorende verbeteringen. Ik moet toegeven, Chrono Cross schotelt je een uniek gameplaysysteem voor dat ook vrij complex is en het duurde eventjes voor ik enigszins vat had op het systeem. Helaas krijg je ook onvoldoende uitleg in het spel zelf waardoor ik het meeste online heb moeten opzoeken. Het spel dateert ten slotte uit een tijdperk waarbij spellen je niet bepaald bij de hand hielden, iets dat zich ook manifesteert in de manier waarop je je eigen weg moet vinden doorheen de wereld en er van quest markers helemaal geen sprake is.
Voldoende opgepoest?
Het laatste element waarvoor het spel gekend stond, is de fenomenale soundtrack van Yasunori Mitsuda die hier gerust naast Nobuo Uematsu, die je waarschijnlijk wel kent van de Final Fantasy-reeks, mag staan. De vaak dromerige deuntjes sleuren je helemaal in de sfeer van het spel. De muziek in het spel werd trouwens volledig geremasterd en voor het extra menuscherm componeerde Mitsuda zelfs een extra nummer. Dit is trouwens niet het enige extraatje in deze Radical Dreamers Edition. Zoals je zou kunnen afleiden uit de titel, bevat deze editie ook Radical Dreamers - Le Trésor Interdit. Dit tekstgebaseerd avontuur verscheen oorspronkelijk voor de Satellaview, een soort modem voor de Super Nintendo waarop je magazines en kleinere spellen kon downloaden. Radical Dreamers was een soort voorloper van Chrono Cross en vormde de basis voor het verhaal van het spel. Dit is een leuk extraatje voor de echte fans, maar persoonlijk heb ik deze titel links laten liggen omdat ik weinig zin had om uren naar tekst te zitten staren.
Wat deze remaster verder nog te bieden heeft, zijn verbeterde graphics en verschillende quality of life-verbeteringen. Deze verbeteringen zijn bijvoorbeeld de mogelijkheid om het spel aan dubbele of halve snelheid te spelen, de mogelijkheid om normale gevechten uit te schakelen, gevechten automatisch te laten verlopen of zelfs een functie te activeren die ervoor zorgt dat vijanden steeds missen. Die laatste opties zijn vooral interessant voor diegenen die gewoon van het verhaal willen genieten en niet teveel willen investeren in de gevechten. Verder werden de graphics ook wat opgepoetst, waarbij de 3D-modellen en de 2D-portretten van de personages volledig herwerkt werden en de achtergronden verbeterd werden met dezelfde A.I. upscaling-techniek als in de Legend of Mana Remaster, al is het resultaat hier iets minder geslaagd en krijg je soms een soort van uitgesmeerd effect. De editie laat je trouwens toe om te kiezen tussen de nieuwe HD-graphics, met bijhorend HD-lettertype, en de klassieke graphics waarbij een imitatie pixellettetype wordt gebruikt. Je kan zelfs kiezen om te spelen met de klassieke 4:3-schermresolutie of een fullscreen- of ingezoomde modus.
De vaak dromerige deuntjes sleuren je helemaal in de sfeer van het spel.
Er is echter één groot problem met deze remaster en dat is de frame rate. Deze lijkt ingesteld te zijn om te streven naar 30 frames per seconden, maar in realiteit wordt dit vaak niet gehaald en durft de frame rate diepe duiken te nemen waarbij zelfs 15 frames per seconden met moeite worden gehaald. Digital Foundry heeft intussen haar gekende analyse van het spel vrijgegeven en het probleem komt hier duidelijk naar voor, waarbij zelfs blijkt dat het spel slechter draait dan op de originele PlayStation. Opvallend is ook dat dit probleem zich voordoet op elk platform, inclusief de krachtige PlayStation 5-console die met een spel als dit toch eigenlijk geen probleem zou mogen hebben. Zelf heb ik het voornamelijk in handheld-modus gespeeld op de Nintendo Switch en doordat de resolutie hierbij van 1080p naar 720p wordt teruggeschroefd, leek ik iets minder last te hebben van deze frame drops. Maar het is spijtig dat Square Enix op dit vlak steken heeft laten vallen want een remaster van een iconisch spel als dit verdient beter. Laten we hopen dat er in de toekomst alsnog een patch zal verschijnen die de frame rate zal aanpakken zodat deze remaster echt als de definitieve versie van Chrono Cross kan gezien worden.
Conclusie
Twintig jaar na de originele release krijgen we de kans om de klassieker Chrono Cross te (her)ontdekken. De remaster van het spel brengt heel wat verbeteringen met zich mee en bevat zelfs een bonusspel in de vorm van Radical Dreamers - Le Trésor Interdit. de twee spellen blijven wel een product van zijn tijd en kunnen op bepaalde vlakken wat ouderwets aanvoelen. De remaster van Chrono Cross wordt helaas wel geplaagd door een problematische frame rate en we hopen van harte dat Square Enix hiervoor nog een oplossing uit zijn hoed zal toveren.
Pro
- Diepgaand verhaal
- Prachtige muziek
- Quality of life-toevoegingen
- Keuze tussen de originele en nieuwe HD-graphics
Con
- Problematische frame rate
- Onvoldoende duiding voor bepaalde mechanismen
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
7 april 2022
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Square Enix
Uitgever
- Square Enix
