Dat de mens raar in elkaar zit, is al lang bewezen. Zo hebben mensen soms fobieën voor allerlei zaken waar eigenlijk geen reden toe is. Eentje ervan is coulrofobie. De naam zegt je misschien niet zo veel, maar het is de term die gebruikt wordt voor panische angst voor clowns. Voor de meeste mensen zijn clowns een bron van vermaak, maar bij sommigen lopen de rillingen over hun rug als ze er een tegen komen. Films zoals IT zijn dus zeker geen goed idee voor hen. Maar wat met games die je de controle laten nemen over een clown, zoals dit spel? Gaat deze game de angst voor clowns versterken of is dit een positieve ervaring?
Aangezien ik geen psycholoog ben ga ik je het antwoord schuldig moeten blijven. Ayo is op zich wel een leuk figuurtje. Het is een kleine clown die zijn hondje kwijt is en daarom op zoektocht vertrekt. Tijdens deze zoektocht gaat hij verschillende omgevingen doorkruisen. Op die tocht zal hij wat vrienden maken, maar ook veel vijanden moeten verslaan. Vijanden zoals kraaien, kippen en beren. Is dit nu toch een psycho-clown of niet?
Mmmm, donuts
Een clown die lieve diertjes afmaakt, het klinkt niet vredelievend, maar toch is deze platformer een kindvriendelijk spel. De game is namelijk een platformer in de aard van Super Mario Bros., maar dan met een uiterlijk dat nog meer naar kinderen is georiënteerd. De omgevingen waarin Ayo zich begeeft zien er prachtig uit. Vrolijke kleuren en om de een of andere reden moest ik bij het zien van de vormgeving aan het glazuur van een donut denken. Geen scherpe randen, blinkend en glad, dat is zowat de artstyle.
En zo is bijna heel de game opgebouwd. De muziek is speels, de geluidjes zijn leuk. De verschillende omgevingen, zoals een bos of boerderij, zijn echt heel prettig weergegeven en stralen vrolijkheid uit. De talrijk aanwezige vijanden zien er nooit erg uit. Zelfs de eindbazen voelen eerder als schattig dan als vijandig aan. Ook de cutscenes brengen je in de sfeer van een sprookje. Het zijn namelijk tekeningen waarbij een verteller de gebeurtenissen verhaalt op een rustige, aangename manier. Het lijkt wel een verhaaltje voor het slapengaan. Wat wel een beetje vreemd aanvoelt is dat de cutscenes in 2D zijn terwijl al de rest in 3D is en die stijlbreuk valt telkens toch wel op, vond ik. Maar dat is muggenziften, want op zich blijft de sfeer er wel in.
Round one: fight
Is dit dan een game voor kleine kinderen? Die vraag heb ik me eigenlijk heel de tijd gesteld. Als je de stijl bekijkt dan vermoed je dat de ontwikkelaars aan een Maya de Bij-publiek dachten bij het maken van deze game. Ik heb het even moeten opzoeken, maar blijkbaar is die stijl vooral voor kleuters en die situeren zich tussen de vier en zes jaar. Geen idee wat een kind al kan op die leeftijd, maar dit lijkt me net wat te jong voor deze game. Want alhoewel het een simpele platformer is, gaat een goede oog-hand coördinatie en een besef van welke richting je uit moet al wel aanwezig moeten zijn.
Bovendien gaat de game meestal rustig vooruit, maar bij momenten is het toch wel heel pittig. Alhoewel er geen timer op de levels zit, word je soms achtervolgd door een vijand of moet je naar hoger gelegen plaatsen vluchten vanwege stijgende lava en dan moet het vooruitgaan natuurlijk. Verder is het bij de eindbazen toch ook af en toe zoeken hoe je ze nu juist moet uitschakelen. Het kan natuurlijk zijn dat ik de kleine kinderen gewoon onderschat. Of dat zo is of niet maakt op zich niet uit, want het is wel een leuke game om al dan niet met je kinderen te spelen. Papa of mama gaan genieten van het gamen en de kleinsten kijken hun ogen uit naar de schattige beelden.
Aangezien ik geen psycholoog ben ga ik je het antwoord schuldig moeten blijven. Ayo is op zich wel een leuk figuurtje. Het is een kleine clown die zijn hondje kwijt is en daarom op zoektocht vertrekt. Tijdens deze zoektocht gaat hij verschillende omgevingen doorkruisen. Op die tocht zal hij wat vrienden maken, maar ook veel vijanden moeten verslaan. Vijanden zoals kraaien, kippen en beren. Is dit nu toch een psycho-clown of niet?
Mmmm, donuts
Een clown die lieve diertjes afmaakt, het klinkt niet vredelievend, maar toch is deze platformer een kindvriendelijk spel. De game is namelijk een platformer in de aard van Super Mario Bros., maar dan met een uiterlijk dat nog meer naar kinderen is georiënteerd. De omgevingen waarin Ayo zich begeeft zien er prachtig uit. Vrolijke kleuren en om de een of andere reden moest ik bij het zien van de vormgeving aan het glazuur van een donut denken. Geen scherpe randen, blinkend en glad, dat is zowat de artstyle.
Zelfs de eindbazen voelen eerder als schattig dan als vijandig aan.
En zo is bijna heel de game opgebouwd. De muziek is speels, de geluidjes zijn leuk. De verschillende omgevingen, zoals een bos of boerderij, zijn echt heel prettig weergegeven en stralen vrolijkheid uit. De talrijk aanwezige vijanden zien er nooit erg uit. Zelfs de eindbazen voelen eerder als schattig dan als vijandig aan. Ook de cutscenes brengen je in de sfeer van een sprookje. Het zijn namelijk tekeningen waarbij een verteller de gebeurtenissen verhaalt op een rustige, aangename manier. Het lijkt wel een verhaaltje voor het slapengaan. Wat wel een beetje vreemd aanvoelt is dat de cutscenes in 2D zijn terwijl al de rest in 3D is en die stijlbreuk valt telkens toch wel op, vond ik. Maar dat is muggenziften, want op zich blijft de sfeer er wel in.
Round one: fight
Is dit dan een game voor kleine kinderen? Die vraag heb ik me eigenlijk heel de tijd gesteld. Als je de stijl bekijkt dan vermoed je dat de ontwikkelaars aan een Maya de Bij-publiek dachten bij het maken van deze game. Ik heb het even moeten opzoeken, maar blijkbaar is die stijl vooral voor kleuters en die situeren zich tussen de vier en zes jaar. Geen idee wat een kind al kan op die leeftijd, maar dit lijkt me net wat te jong voor deze game. Want alhoewel het een simpele platformer is, gaat een goede oog-hand coördinatie en een besef van welke richting je uit moet al wel aanwezig moeten zijn.
Papa of mama gaan genieten van het gamen en de kleinsten kijken hun ogen uit naar de schattige beelden.
Bovendien gaat de game meestal rustig vooruit, maar bij momenten is het toch wel heel pittig. Alhoewel er geen timer op de levels zit, word je soms achtervolgd door een vijand of moet je naar hoger gelegen plaatsen vluchten vanwege stijgende lava en dan moet het vooruitgaan natuurlijk. Verder is het bij de eindbazen toch ook af en toe zoeken hoe je ze nu juist moet uitschakelen. Het kan natuurlijk zijn dat ik de kleine kinderen gewoon onderschat. Of dat zo is of niet maakt op zich niet uit, want het is wel een leuke game om al dan niet met je kinderen te spelen. Papa of mama gaan genieten van het gamen en de kleinsten kijken hun ogen uit naar de schattige beelden.
Conclusie
Ayo de Clown is een leuke platformer. Het ziet er goed uit en speelt vlotjes. Het is een vrolijke wereld waarin zelfs de vijanden schattig zijn. Maar laat je niet vangen door het uiterlijk: het ziet er voor kleine kinderen uit, maar het heeft zijn uitdagingen, zeker als je alle diamanten en verborgen schatten wil verzamelen. Bij momenten is het zelfs heel pittig. Zowel leuk voor kinderen als volwassenen. En voor de prijs die ze maar vragen eigenlijk een no-brainer.
Pro
- Vrolijke omgeving
- Afwisseling tussen rustig en pittig
- Regelmatig checkpoints
- Alles is schattig
- Visuele humor
Con
- Gemiste kans om hem Mayo de clown te noemen
- Afwisseling tussen 3D en 2D
- Art style komt niet overeen met gameplay
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
28 juli 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Ontwikkelaar
- Cloud M1
Uitgever
- Cloud M1
