Het visual novel genre is mij vrij onbekend, maar toen ik deze review copy in handen kreeg was ik benieuwd welke wendingen het spel ging krijgen. Daten met draken? Moorden oplossen tussendoor? Klinkt uniek, toch? Ik stond en sta er wel nog steeds sceptisch tegenover. Angels With Scaly Wings was een hit op Steam en is sinds kort ook op de Switch te verkrijgen. Met zijn 13 verschillende eindes, tal van al dan niet romantische escapades en het unieke plot lagen mijn verwachtingen erg hoog. Of ze ingelost zijn? Dat lees je in deze review!
Het verhaal speelt zich af in het jaar 20XX en de mensheid heeft een portaal ontdekt dat naar een andere drakenwereld leidt. Ze zien er misschien compleet anders uit dan de mens, maar toch voelt het allemaal heel herkenbaar aan. Ze praten Engels, dragen herkenbare dingen als brillen of labjassen, leven op een planeet die verdacht veel op de onze lijkt… Ze zien de mens ook niet als een bedreiging of gevaar, het raakt hun koude kleren niet. Bizar, maar het spel geeft geen antwoorden of uitleg prijs. Ons personage en Reza worden uitgekozen als de twee menselijke ambassadeurs voor de gevleugelde beesten. Of dat is wat ze willen dat de draken denken. Eigenlijk wordt je erop uit gestuurd door de overheid om een deal te maken: de mens wilt een bepaalde technologie die de draken ontwikkeld hebben en zij krijgen wat wijsheden in ruil.
Je wordt na het creëren van je personage, wat niet meer inhoudt dan een naam en een kleur kiezen, begroet door een vriendelijke draak. Die geeft je een rondleiding door de stad waar je het hele spel zal doorbrengen. Je ontmoet verschillende personages die je zo goed of zo slecht mogelijk kan behandelen. Er duiken steeds meer dode draken en alle aanwijzingen leiden naar Reza. In plaats van jou ook te verdenken, word je inspecteur en mag je alle zaken gaan onderzoeken. Is Reza ook effectief de moordenaar of schuilt er meer achter de lieve façade van sommigen?
Geen vleugje romantiek?
Met de moordzaken gaat het spel helemaal de mist in. Angels With Scaly Wings wordt online geprezen als dating simulator, dus dat had ik ook verwacht: een vleugje humor in een game die zichzelf niet al te serieus nam. Hier en daar kan je wel wat flirten, en dat zijn ook de leukste delen, maar dat daten lijkt bijzaak. Het belangrijkste is je taak als inspecteur. Na een uur begon het als een repetitieve taak aan te voelen. Grote alinea’s van traag voorbijgaande tekst doorploegen om daarna 3 standaard antwoorden te kunnen geven. Minigames die niet meer inhouden dan wonden onderzoeken in een moordzaak of een kaartspel spelen... Qua interactie is dat geen hoogvlieger.
Ook de animaties in het spel zijn ondermaats en laten alles er heel cheap uitzien. Je gesprekspartners glijden van het scherm en tonen amper emotie. Als ze al eens een vleugel moeten bewegen, zal dat zonder animatie gebeuren. Je krijgt gewoon twee op elkaar volgende poses te zien, dus dat valt wel tegen. Voice-over? Blijkbaar niet nodig. Dat zal wel eigen zijn aan het genre, maar ik zie het meer als gemiste kansen. Als je een antwoord selecteert, wordt het de kleur die je in het begin van het spel gekozen hebt. Ik raad je aan om geen blauw te nemen, want zo wordt de tekst gewoon onleesbaar.
Het grootste mysterie van deze game voor mij is hoe het aan zijn grote fanbase komt. Het verschilt volgens mij niet veel van andere visual novels. Je kan verschillende eindes krijgen die gebaseerd zijn op je keuzes. De makers willen dus ook dat je het spel meerdere keren speelt om ieder mogelijk scenario te ontdekken. Om dat te doen hebben ze een skip- en rewindknop in het leven geroepen. Dat klinkt gemakkelijk om snel terug bij die moeilijke keuze te raken, maar de ‘skip knop’ werkte in mijn playthroughs niet. Jammer. Misschien ligt het aan de Switch-versie en werkt op andere platformen wel. Ik was in ieder geval niet gemotiveerd om de 13 verschillende eindes te ontdekken.
Als er een pluspunt aan de game is, is het op vlak van audio. Begrijp me niet verkeerd, er is geen prachtige orkestrale soundtrack of memorabele jingle. Het blijft bij simpele geluidseffecten en een minimaal gebruik van muziek. Dat klinkt niet echt geweldig, maar in deze game werkt het wel. Het houdt de speler gefocust op het (teleurstellend) verhaal en moordzaken.
Het verhaal speelt zich af in het jaar 20XX en de mensheid heeft een portaal ontdekt dat naar een andere drakenwereld leidt. Ze zien er misschien compleet anders uit dan de mens, maar toch voelt het allemaal heel herkenbaar aan. Ze praten Engels, dragen herkenbare dingen als brillen of labjassen, leven op een planeet die verdacht veel op de onze lijkt… Ze zien de mens ook niet als een bedreiging of gevaar, het raakt hun koude kleren niet. Bizar, maar het spel geeft geen antwoorden of uitleg prijs. Ons personage en Reza worden uitgekozen als de twee menselijke ambassadeurs voor de gevleugelde beesten. Of dat is wat ze willen dat de draken denken. Eigenlijk wordt je erop uit gestuurd door de overheid om een deal te maken: de mens wilt een bepaalde technologie die de draken ontwikkeld hebben en zij krijgen wat wijsheden in ruil.
Je wordt na het creëren van je personage, wat niet meer inhoudt dan een naam en een kleur kiezen, begroet door een vriendelijke draak. Die geeft je een rondleiding door de stad waar je het hele spel zal doorbrengen. Je ontmoet verschillende personages die je zo goed of zo slecht mogelijk kan behandelen. Er duiken steeds meer dode draken en alle aanwijzingen leiden naar Reza. In plaats van jou ook te verdenken, word je inspecteur en mag je alle zaken gaan onderzoeken. Is Reza ook effectief de moordenaar of schuilt er meer achter de lieve façade van sommigen?
Geen vleugje romantiek?
Met de moordzaken gaat het spel helemaal de mist in. Angels With Scaly Wings wordt online geprezen als dating simulator, dus dat had ik ook verwacht: een vleugje humor in een game die zichzelf niet al te serieus nam. Hier en daar kan je wel wat flirten, en dat zijn ook de leukste delen, maar dat daten lijkt bijzaak. Het belangrijkste is je taak als inspecteur. Na een uur begon het als een repetitieve taak aan te voelen. Grote alinea’s van traag voorbijgaande tekst doorploegen om daarna 3 standaard antwoorden te kunnen geven. Minigames die niet meer inhouden dan wonden onderzoeken in een moordzaak of een kaartspel spelen... Qua interactie is dat geen hoogvlieger.
Ook de animaties in het spel zijn ondermaats en laten alles er heel cheap uitzien. Je gesprekspartners glijden van het scherm en tonen amper emotie. Als ze al eens een vleugel moeten bewegen, zal dat zonder animatie gebeuren. Je krijgt gewoon twee op elkaar volgende poses te zien, dus dat valt wel tegen. Voice-over? Blijkbaar niet nodig. Dat zal wel eigen zijn aan het genre, maar ik zie het meer als gemiste kansen. Als je een antwoord selecteert, wordt het de kleur die je in het begin van het spel gekozen hebt. Ik raad je aan om geen blauw te nemen, want zo wordt de tekst gewoon onleesbaar.
Het grootste mysterie van deze game voor mij is hoe het aan zijn grote fanbase komt. Het verschilt volgens mij niet veel van andere visual novels. Je kan verschillende eindes krijgen die gebaseerd zijn op je keuzes. De makers willen dus ook dat je het spel meerdere keren speelt om ieder mogelijk scenario te ontdekken. Om dat te doen hebben ze een skip- en rewindknop in het leven geroepen. Dat klinkt gemakkelijk om snel terug bij die moeilijke keuze te raken, maar de ‘skip knop’ werkte in mijn playthroughs niet. Jammer. Misschien ligt het aan de Switch-versie en werkt op andere platformen wel. Ik was in ieder geval niet gemotiveerd om de 13 verschillende eindes te ontdekken.
Een tegenvaller van formaat, meer kan ik er niet over zeggen.
Als er een pluspunt aan de game is, is het op vlak van audio. Begrijp me niet verkeerd, er is geen prachtige orkestrale soundtrack of memorabele jingle. Het blijft bij simpele geluidseffecten en een minimaal gebruik van muziek. Dat klinkt niet echt geweldig, maar in deze game werkt het wel. Het houdt de speler gefocust op het (teleurstellend) verhaal en moordzaken.
Conclusie
Ik heb het spel sneller dan verwacht aan de kant gelegd. Een dating simulator kan je dit echt niet noemen. Als je dat zou verwachten gaat de gameplay erg snel vervelen. Het spel mag dan wel goed geschreven zijn, maar daar blijft het ook bij. De animatie is ondermaats, het verhaal tergend traag. Er zijn kortom veel leukere, meer diepgaande en beter afgewerkte games op de markt. Angels with Scaly Wings heeft zoveel minpunten dat ik het spel gewoon niet kan aanraden, zelfs voor fans van het genre.
Pro
- Origineel concept
Con
- Vreemde art style
- Tergend trage gameplay
- Verkeerd gemarket als dating sim
- Niet werkende 'skip knop'
4
Over
Beschikbaar vanaf
31 januari 2017
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Ontwikkelaar
- Radical Phi
Uitgever
- Radical Phi
