Vele games gaan door een ontwikkelingshel om vervolgens roemloos in de vergeetput te eindigen of na heel wat getalm in een desastreuze staat op de markt te belanden. Ik denk dan meteen aan Duke Nukem Forever, als we dan toch over een anticlimax spreken. Een onafgewerkte game vijfentwintig jaar later op de wereld loslaten, vraagt heel wat lef en brengt veel risico's met zich mee. Uitgever Ziggurat Interactive vond het hoog tijd dat American Hero het publiek kreeg dat het verdiende. Deze full motion video (FMV) moest oorspronkelijk in 1995 verschijnen voor de Atari Jaguar CD, maar zag door het falen van deze console nooit het levenslicht. Of het de tand des tijds vlekkeloos heeft doorstaan, kom je in deze review te weten.
Bij de start krijgen spelers een waarschuwing te zien waarop wordt vermeld dat men de originele beelden heeft gebruikt die men ter beschikking had. Zo krijgen we een inkijk in de tijdsgeest van de jaren negentig en wordt de game waarheidsgetrouw weergegeven. Blijkbaar kon de ontwikkelaar de inhoud niet smaken, want ze noemen deze verwerpelijk en waarschuwen voor vrouwenhaat, discriminatie, homofobie en geweld. Een aardig begin, dacht ik zo bij mezelf. Waarom zou je een vergeten game, waar mijn inziens niemand echt op zat te wachten, afwerken terwijl je niet achter de inhoud staat? Het was de eerste van vele bedenkingen die in me opkwamen bij het spelen van deze game.
Ieder goed verhaal start in een stripclub, zo ook dat van American Hero. Jack Devon, voormalig werknemer van de militaire inlichtingendienst, staat op het punt om met een rondborstige dame naar een achterkamertje te verdwijnen voor een goed gesprek wanneer hij door zijn ex-partner Hoover wordt aangeklampt. De wereld is namelijk in gevaar - verrassing - en het vaderland heeft hem nodig. Karl Von Krueger staat op het punt om een virus in het watervoorzieningsnetwerk los te laten, waardoor die snode Duitser de geest van alle inwoners kan overnemen en zo een leger ter beschikking heeft waardoor hij wereldoverheersing kan nastreven. Indien dit scenario je bekend voorkomt, zal ik even je geheugen opfrissen. Mijn favoriete heldin Mega Mindy heeft ooit met hetzelfde probleem gekampt, maar met de hulp van de mega-bevriezer hadden de boeven geen schijn van kans en had ze dat klusje in vijfentwintig minuten geklaard.
De dag goed inzetten in een stripclub
Een FMV staat of valt in mijn ogen met de betrokkenheid die het weet te creëren met zijn spelers en net daar wringt het schoentje. Ik zou willen geloven dat de game een persiflage beoogt te zijn van de actiefilms die in de jaren negentig aan de lopende band werden uitgespuwd, maar ik denk dat men er rotsvast van overtuigd was dat men een leuke actiefilm aan het draaien was. Ik vraag me oprecht af of een oneliner als ‘Jack is back!’ dertig jaar geleden zou worden gesmaakt.
De actie is met momenten jammer genoeg lachwekkend. Je bent omringd door een groep van bewapende mannen, maar wanneer jij één van hen overmeestert en zijn wapen te pakken krijgt, kiezen ze ervoor om weg te rennen in plaats van je vol met lood te pompen. Natuurlijk kunnen deze mannen niet mikken en schieten ze magazijnen leeg zonder maar iets noemenswaardig te raken. Onze held is uiteraard een krak in zijn vak en legt de boeven genadeloos om. Het hoort er natuurlijk allemaal bij, maar ik kan zo’n zaken niet meer serieus nemen en haakte hierdoor zeer snel af.
Rest de vraag of de game überhaupt van onder het stof diende te worden gehaald, vermits men niet alle scènes had gedraaid wanneer de productie werd stilgelegd. Men heeft dit opgelost door het beeld te tonen van een cassette die op zijn einde loopt om zo aan de speler duidelijk te maken dat zijn gemaakte keuze niet kan worden getoond. Dit levert vreemde sprongen in het verhaal op waardoor je kop noch staart kan krijgen aan heel het gebeuren. Slechteriken die je tijdens een gevecht vakkundig tegen de grond werkt met een houten plank, komen je in de volgende scène weer doodleuk lastigvallen zonder een zichtbaar schrammetje op hun gezicht. Deze scènes leken vooral in het begin voor te komen waardoor het me even tijd kostte om volledig te begrijpen wat ik aan het doen was en waar ik naartoe moest.
De game is onvergeeflijk op het vlak van keuzes maken. FMV’s die tegenwoordig worden uitgebracht, kampen vaak met het probleem dat je pas kan sterven indien je driekwart van het verhaal achter de rug hebt. American Hero kent geen genade en reeds na vijf minuten eindigde mijn avontuur in de stripclub. ‘Meer met je hoofd denken!’, schreeuwde ik naar het scherm. Het vlees is nu eenmaal zwak en een lapdance van een exotisch uitziende dame zal ik uit beleefdheid nooit afslaan, maar dan moet je de gevolgen er wel bijnemen. Dit was slechts het begin, de mogelijkheden om te sterven zijn legio: neergeschoten, rug gebroken, overreden door een vrachtwagen, auto-ongeluk, te pletter storten. Hoewel het verhaal de clichés opstapelde, boden de sterfscènes toch enig vermaak.
Technische mankementen leiden tot frustraties
Op technisch vlak stelt de game teleur. De beelden zijn dermate gedateerd dat je de pixels kan tellen. Gelukkig hoef je de game niet full screen te spelen, maar heeft de ontwikkelaar het scherm zo ingedeeld dat het lijkt alsof je vanuit je woonkamer naar een film zit te kijken op een televisie die nu aanzien zou worden als een aftandse gigant, maar in die tijd in elke huiskamer te vinden was. Dit tafereel wist nostalgische gevoelens te doen oplaaien en is daarbij ook meteen één van de weinige positieve punten die in me opkomen als ik aan deze game terugdenk.
Het sounddesign is eveneens een groot zootje. De soundtrack overheerst op vele momenten de dialogen en door het gebrek aan ondertitels moet je echt ploeteren om die eerste scènes door te geraken. Timothy Bottoms werd opnieuw ingehuurd om enkele voice-overs in te spreken om zo het geheel aantrekkelijker te maken. Het zijn de gedachten die Jack te binnenschieten tijdens zijn doldwaas avontuur. Alleen leken deze nogal lukraak op de geluidsband gesmeten waardoor het soms interfereerde met een dialoog die nog niet volledig ten einde was. Raar maar waar worden deze interventies wel voorzien van ondertitels. Het maakt van American Hero een ervaring waar het amateurisme lijkt van af te druipen. Soms kan je het verleden beter laten rusten, dat is bij deze nogmaals bewezen.
Bij de start krijgen spelers een waarschuwing te zien waarop wordt vermeld dat men de originele beelden heeft gebruikt die men ter beschikking had. Zo krijgen we een inkijk in de tijdsgeest van de jaren negentig en wordt de game waarheidsgetrouw weergegeven. Blijkbaar kon de ontwikkelaar de inhoud niet smaken, want ze noemen deze verwerpelijk en waarschuwen voor vrouwenhaat, discriminatie, homofobie en geweld. Een aardig begin, dacht ik zo bij mezelf. Waarom zou je een vergeten game, waar mijn inziens niemand echt op zat te wachten, afwerken terwijl je niet achter de inhoud staat? Het was de eerste van vele bedenkingen die in me opkwamen bij het spelen van deze game.
Ieder goed verhaal start in een stripclub, zo ook dat van American Hero. Jack Devon, voormalig werknemer van de militaire inlichtingendienst, staat op het punt om met een rondborstige dame naar een achterkamertje te verdwijnen voor een goed gesprek wanneer hij door zijn ex-partner Hoover wordt aangeklampt. De wereld is namelijk in gevaar - verrassing - en het vaderland heeft hem nodig. Karl Von Krueger staat op het punt om een virus in het watervoorzieningsnetwerk los te laten, waardoor die snode Duitser de geest van alle inwoners kan overnemen en zo een leger ter beschikking heeft waardoor hij wereldoverheersing kan nastreven. Indien dit scenario je bekend voorkomt, zal ik even je geheugen opfrissen. Mijn favoriete heldin Mega Mindy heeft ooit met hetzelfde probleem gekampt, maar met de hulp van de mega-bevriezer hadden de boeven geen schijn van kans en had ze dat klusje in vijfentwintig minuten geklaard.
De dag goed inzetten in een stripclub
Een FMV staat of valt in mijn ogen met de betrokkenheid die het weet te creëren met zijn spelers en net daar wringt het schoentje. Ik zou willen geloven dat de game een persiflage beoogt te zijn van de actiefilms die in de jaren negentig aan de lopende band werden uitgespuwd, maar ik denk dat men er rotsvast van overtuigd was dat men een leuke actiefilm aan het draaien was. Ik vraag me oprecht af of een oneliner als ‘Jack is back!’ dertig jaar geleden zou worden gesmaakt.
De actie is met momenten jammer genoeg lachwekkend. Je bent omringd door een groep van bewapende mannen, maar wanneer jij één van hen overmeestert en zijn wapen te pakken krijgt, kiezen ze ervoor om weg te rennen in plaats van je vol met lood te pompen. Natuurlijk kunnen deze mannen niet mikken en schieten ze magazijnen leeg zonder maar iets noemenswaardig te raken. Onze held is uiteraard een krak in zijn vak en legt de boeven genadeloos om. Het hoort er natuurlijk allemaal bij, maar ik kan zo’n zaken niet meer serieus nemen en haakte hierdoor zeer snel af.
Het acteerwerk is lachwekkend slecht dat zelfs de jaren negentig deze game niet serieus zou nemen.
Rest de vraag of de game überhaupt van onder het stof diende te worden gehaald, vermits men niet alle scènes had gedraaid wanneer de productie werd stilgelegd. Men heeft dit opgelost door het beeld te tonen van een cassette die op zijn einde loopt om zo aan de speler duidelijk te maken dat zijn gemaakte keuze niet kan worden getoond. Dit levert vreemde sprongen in het verhaal op waardoor je kop noch staart kan krijgen aan heel het gebeuren. Slechteriken die je tijdens een gevecht vakkundig tegen de grond werkt met een houten plank, komen je in de volgende scène weer doodleuk lastigvallen zonder een zichtbaar schrammetje op hun gezicht. Deze scènes leken vooral in het begin voor te komen waardoor het me even tijd kostte om volledig te begrijpen wat ik aan het doen was en waar ik naartoe moest.
De game is onvergeeflijk op het vlak van keuzes maken. FMV’s die tegenwoordig worden uitgebracht, kampen vaak met het probleem dat je pas kan sterven indien je driekwart van het verhaal achter de rug hebt. American Hero kent geen genade en reeds na vijf minuten eindigde mijn avontuur in de stripclub. ‘Meer met je hoofd denken!’, schreeuwde ik naar het scherm. Het vlees is nu eenmaal zwak en een lapdance van een exotisch uitziende dame zal ik uit beleefdheid nooit afslaan, maar dan moet je de gevolgen er wel bijnemen. Dit was slechts het begin, de mogelijkheden om te sterven zijn legio: neergeschoten, rug gebroken, overreden door een vrachtwagen, auto-ongeluk, te pletter storten. Hoewel het verhaal de clichés opstapelde, boden de sterfscènes toch enig vermaak.
Technische mankementen leiden tot frustraties
Op technisch vlak stelt de game teleur. De beelden zijn dermate gedateerd dat je de pixels kan tellen. Gelukkig hoef je de game niet full screen te spelen, maar heeft de ontwikkelaar het scherm zo ingedeeld dat het lijkt alsof je vanuit je woonkamer naar een film zit te kijken op een televisie die nu aanzien zou worden als een aftandse gigant, maar in die tijd in elke huiskamer te vinden was. Dit tafereel wist nostalgische gevoelens te doen oplaaien en is daarbij ook meteen één van de weinige positieve punten die in me opkomen als ik aan deze game terugdenk.
Het sounddesign is eveneens een groot zootje. De soundtrack overheerst op vele momenten de dialogen en door het gebrek aan ondertitels moet je echt ploeteren om die eerste scènes door te geraken. Timothy Bottoms werd opnieuw ingehuurd om enkele voice-overs in te spreken om zo het geheel aantrekkelijker te maken. Het zijn de gedachten die Jack te binnenschieten tijdens zijn doldwaas avontuur. Alleen leken deze nogal lukraak op de geluidsband gesmeten waardoor het soms interfereerde met een dialoog die nog niet volledig ten einde was. Raar maar waar worden deze interventies wel voorzien van ondertitels. Het maakt van American Hero een ervaring waar het amateurisme lijkt van af te druipen. Soms kan je het verleden beter laten rusten, dat is bij deze nogmaals bewezen.
Conclusie
Met American Hero probeert uitgever Ziggurat Interactive een over-the-top actiefilm in de vorm van een FMV na meer dan vijfentwintig jaar te doen herleven. Helaas voelt het geheel heel amateuristisch aan door de ontbrekende scènes en de gebreken op technisch vlak. Het verhaal is eveneens zo cliché dat enkel fans van het genre hier heel misschien plezier uithalen. Wat mij betreft, kan je deze game met een gerust hart links laten liggen.
Pro
- Fans van over-the-top actiefilms zullen hier misschien plezier uithalen
- Vele manieren waarop je kan sterven
Con
- Acteerwerk is amateuristisch
- Toegevoegde voice-over brengt niets bij
- Gebreken op technisch vlak
- Sounddesign is niet in balans
3.5
Over
Beschikbaar vanaf
11 november 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
Ontwikkelaar
- Empty Clip Studios
Uitgever
- Ziggurat Interactive
