Jeff Minter is geen vreemdeling wanneer je de origine van arcade-achtige titels even bekijkt. Hij was namelijk aanwezig bij het begin van die geschiedenis in de game-industrie en destijds kon je hem zelfs bekronen als één van de grotere bijdragers dankzij titels zoals Centipede, Gridrunner, Tempest 2000, et cetera. Sindsdien verloor hij zijn passie om spellen te maken echter niet, want zelfs meer dan veertig jaar later blijft hij nieuwe producten op de markt gooien. Vooral Space Giraffe, welke tijdens het populaire Xbox Live Arcade-tijdperk werd afgewerkt, was een bescheiden succesverhaal, en Minters manier van doen was meteen zichtbaar in de projecten waarop hij zich daarna toelegde. Eén daarvan kwam recent uit voor verschillende platformen, dus in deze recensie zullen we Akka Arrh even nader bekijken!
Als een heleboel grijze haren intussen je hoofd bedekken, dan zal de naam van Akka Arrh misschien een belletje rinkelen. Dit was een uiterst zeldzaam prototype dat circa 1982 oorspronkelijk in de arcadehallen werd uitgetest, alvorens de productie van het spel onder de mat werd geveegd. Hierdoor veranderde Akka Arrh praktisch in een mythe – met interessante achtergrondinformatie nota bene – die bijna in de vergetelheid belandde, totdat in 2019 plotseling een ROM op het wereldwijde web circuleerde. Deze inmiddels legendarische game werd eveneens officieel erkend via de Atari 50: The Anniversary Celebration en Jeff Minter ging tevens één stap verder met een afgewerkte versie, weliswaar in de vorm van zijn gewoonlijke stijl. Niet de eerste keer dat de excentrieke man zoiets deed, want in 2018 herhaalde hij zo’n stunt met het net zo obscure Polybius!
Een simplistisch idee dat gradueel met meer complexiteit wordt aangevuld dankzij afwisselende factoren. Niet alle vijanden schakel je namelijk het beste uit door ze te bombarderen, waardoor het noodzakelijk is om zulke oppositie uit de weg te ruimen met gewone kogels, maar het spel overhandigt munitie voor die kogels enkel na het opstellen van combo chains. Akka Arrh verandert bovendien iedere keer de vorm van zowel de levels als de explosies, wat inhoudt dat jij herhaaldelijk een nieuwe, relatief correcte aanpak moet bedenken. Daarnaast zijn er in een level telkens twee etages die je in het oog moet houden, want als jij te traag bent om een vijand te doden, dan gaan ze naar de onderste vloer om vervolgens je levenspunten te stelen. Slagen voldoende A.I.-tegenstanders hierin, dan is het officieel Game Over. Daarbovenop kun je een lopende combo chain verliezen wegens slechte timing of als een vijand je treft, maar combo chains geven je tegelijkertijd ook het voordeel van verscheidene power-ups, welke op offensieve (of defensieve) wijze je een duwtje in de rug kunnen geven.
De besturing is echter hetgeen dat nog een beetje verfijning nodig heeft, hoewel dit aspect standaard bijna prima in elkaar zit. Je moet om te beginnen nauwelijks een drietal knoppen benutten om deze game te spelen en het ondersteunt gamepads, toetsenbord plus muis én trackballs dankzij een handvol verschillende instellingen in het Options-menu. Toch is dit menu al bij al te beperkt, waardoor eender welke hardware die je aansluit met zijn eigen problemen worstelt. Zo mag je bijvoorbeeld niet je eigen knoppen instellen, waardoor ik met toetsenbord en muis even moest zoeken met welke knop ik tussen de etages kon schakelen. Met de analoge stick van een gamepad roteren de crosshairs echter een tikkeltje te traag voor hectische momenten, wat in een mum van tijd opgelost kon worden door middel van een sensitivity slider of dergelijke manuele kalibraties. Verre van een tekortkoming waar het spel serieus last van heeft, maar het was niettemin een vermijdbare situatie.
Als een heleboel grijze haren intussen je hoofd bedekken, dan zal de naam van Akka Arrh misschien een belletje rinkelen. Dit was een uiterst zeldzaam prototype dat circa 1982 oorspronkelijk in de arcadehallen werd uitgetest, alvorens de productie van het spel onder de mat werd geveegd. Hierdoor veranderde Akka Arrh praktisch in een mythe – met interessante achtergrondinformatie nota bene – die bijna in de vergetelheid belandde, totdat in 2019 plotseling een ROM op het wereldwijde web circuleerde. Deze inmiddels legendarische game werd eveneens officieel erkend via de Atari 50: The Anniversary Celebration en Jeff Minter ging tevens één stap verder met een afgewerkte versie, weliswaar in de vorm van zijn gewoonlijke stijl. Niet de eerste keer dat de excentrieke man zoiets deed, want in 2018 herhaalde hij zo’n stunt met het net zo obscure Polybius!
Moose Life
Hoe dan ook, na al deze jaren mag het moderne publiek eindelijk eens proeven van Akka Arrh, dus hoe functioneert de mysterieuze game in kwestie? Als toeschouwer zou je na een aantal minuten haast concluderen dat het als een gemiddelde shoot ‘em up of twin-stick shooter werd geboetseerd, maar in werkelijkheid opteerde het spel voor een ander model, ten minste in deze hedendaagse vertolking. Het neerknallen van talloze vijanden blijft natuurlijk het belangrijkste, maar de optimale speelstijl van Akka Arrh vergt in zekere mate dat je zo weinig mogelijk schoten lost. Standaard vuur je een bom af en de opeenvolgende explosie zorgt ervoor dat combo chains aan elkaar koppelen. Grotendeels vanwege het feit dat de meeste vijanden eveneens een ontploffing veroorzaken eens ze in aanraking komen met een gelanceerde bom, waardoor het ideale doel meteen voor de hand ligt. Des te hoger je combo chain per bom, des te hoger je totale score, dus als speler streef je telkens voor het meeste ‘bang for buck.’Jeff Minter contrasteerde de simpliciteit van de gameplay met een surrealistische presentatie waar je aan moet wennen.
Een simplistisch idee dat gradueel met meer complexiteit wordt aangevuld dankzij afwisselende factoren. Niet alle vijanden schakel je namelijk het beste uit door ze te bombarderen, waardoor het noodzakelijk is om zulke oppositie uit de weg te ruimen met gewone kogels, maar het spel overhandigt munitie voor die kogels enkel na het opstellen van combo chains. Akka Arrh verandert bovendien iedere keer de vorm van zowel de levels als de explosies, wat inhoudt dat jij herhaaldelijk een nieuwe, relatief correcte aanpak moet bedenken. Daarnaast zijn er in een level telkens twee etages die je in het oog moet houden, want als jij te traag bent om een vijand te doden, dan gaan ze naar de onderste vloer om vervolgens je levenspunten te stelen. Slagen voldoende A.I.-tegenstanders hierin, dan is het officieel Game Over. Daarbovenop kun je een lopende combo chain verliezen wegens slechte timing of als een vijand je treft, maar combo chains geven je tegelijkertijd ook het voordeel van verscheidene power-ups, welke op offensieve (of defensieve) wijze je een duwtje in de rug kunnen geven.
Super chain! Oxcellent!
Die opeenstapeling van nuances is kort samengevat de voornaamste reden waarom Akka Arrh uiterst verslavend blijft gedurende een totaal van 50 compacte levels, exclusief de Hard Mode die je eerst moet unlocken. Een klassieke dosis arcadey fun dat (voor sommigen) op papier niet zo aanlokkelijk zou klinken, maar het is de persoonlijke smaak van Jeff Minter waar potentiële twijfelaars misschien van zullen opkijken. Zijn stereotiepe voorkeur voor psychedelische visuals overrompelt spelers namelijk met overweldigende effecten tijdens de actie, waardoor je het spel makkelijk kunt omschrijven als een interactieve en extra desoriënterende caleidoscoop. Deze extreme grafische vervormingen – die à propos telkens een oorsprong hebben in plaats van willekeurig gebeuren – maken onafscheidelijk deel uit van diens identiteit en kun je zelfs beschouwen als een abstract gevoel voor humor. Vreemde komedie is iets wat Jeff Minter alles behalve verbergt, want ook de audio draagt hieraan bij via spontane geluiden van dieren, droge stemmen, luchttoeters, instrumenten zoals de sitar, enzovoort. Dit geheel is aanvankelijk moeilijk te ontcijferen, met of zonder de optie die sommige effecten vereenvoudigt, maar ach, het is gewoonweg grappig!Dit geheel is aanvankelijk moeilijk te ontcijferen, maar ach, het is gewoonweg grappig!
De besturing is echter hetgeen dat nog een beetje verfijning nodig heeft, hoewel dit aspect standaard bijna prima in elkaar zit. Je moet om te beginnen nauwelijks een drietal knoppen benutten om deze game te spelen en het ondersteunt gamepads, toetsenbord plus muis én trackballs dankzij een handvol verschillende instellingen in het Options-menu. Toch is dit menu al bij al te beperkt, waardoor eender welke hardware die je aansluit met zijn eigen problemen worstelt. Zo mag je bijvoorbeeld niet je eigen knoppen instellen, waardoor ik met toetsenbord en muis even moest zoeken met welke knop ik tussen de etages kon schakelen. Met de analoge stick van een gamepad roteren de crosshairs echter een tikkeltje te traag voor hectische momenten, wat in een mum van tijd opgelost kon worden door middel van een sensitivity slider of dergelijke manuele kalibraties. Verre van een tekortkoming waar het spel serieus last van heeft, maar het was niettemin een vermijdbare situatie.
Conclusie
Jeff Minter contrasteerde de simpliciteit van de gameplay (tegenover moderne titels) met een surrealistische presentatie waar je aan moet wennen, wat Akka Arrh het soort karakter gaf waarmee ik meermaals kon lachen. Van nature is deze shoot ‘em up van kop tot teen kolderiek, wat ik ter verduidelijking in dit geval als een compliment klasseer, maar deze game hangt gelukkig niet af van diens absurde malligheden. Akka Arrh wist alvast mijn aandacht te trekken dankzij voldoende diepgang in diens score-systeem en een formaat dat poging na poging leuk blijft, hoewel ik de schaarse hoeveelheid instellingen (voor onder meer de controls) enigszins betreur. Een puike heruitvinding van een verlaten game dat tot voor kort nooit het daglicht mocht zien, maar pas op als je gevoelig bent voor epileptische aanvallen.
Pro
- De dwaze audiovisuele humor
- Gameplay verschilt tegenover de meeste shoot 'em ups
- Regels omtrent het score-systeem vergt wat denkwerk
Con
- Besturing kun je niet configureren
- Niet geschikt voor zij met epileptische gevoeligheden
8
Over
Beschikbaar vanaf
21 februari 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Retro
- Shooter
Ontwikkelaar
- Llamasoft
Uitgever
- Atari
