Zonder heel zwaar te investeren zal je altijd morrelen in de marge. Het geld willen en kunnen investeren, daar knelt steeds het schoentje. Dat vereist ook een 360 graden beleid, eentje van en en en en en, waardoor politiek ook iedereen zijn taboes moet laten varen.
Er moet zwaar geïnvesteerd worden in het wegnemen van de verschillende voedingsbodems voor criminaliteit, radicalisering en het zich afzetten tegen de maatschappij (armoede, onderwijs, huisvesting, mobiliteit, discriminatie, integratie, (mentale) gezondheidszorg, arbeidsmarkt, algemeen burgerschap, ...) enerzijds, en er moet tegelijk zwaar geïnvesteerd worden in handhaving, begeleiding en reïntegratie (politie, justitie, gevangenissen, jeugdzorg, ...).
Dat is een utopie, misschien. Maar wie denkt enig verschil ten goede te kunnen maken zonder zwaar geld uit te geven of enkel te focussen op 1 element, is naïef en dwaalt. En zelfs al hebben we het meest utopische (of omgekeerd, het meest repressieve) beleid, dan nog ga je altijd mensen hebben die op het slechte pad terechtkomen of zichzelf buiten of boven de maatschappij stellen. Je krijgt dat cijfer nooit naar nul, wat je ook doet.