Wie momenteel aan het kijken is naar het geweldige Shōgun op Disney+, is waarschijnlijk helemaal klaar om ondergedompeld te worden in de fascinerende wereld van de samoerai, geisha, ronin, en shoguns. Voor hen is er alvast goed nieuws, want vanaf volgende week zal je je kunnen uitleven in de wereld van Rise of the Ronin, het nieuwste openwereld-actiespel van Team Ninja dat exclusief verschijnt voor PlayStation 5.
Rise of the Ronin
speelt zich natuurlijk wel af in een andere tijdsperiode dan Shōgun en het spel neemt je mee naar het Japan in het midden van de negentiende eeuw, een bijzonder tumultueuze periode waarbij het shogunaat op zijn einde liep en het land verplicht werd om zijn grenzen open te stellen aan de buitenwereld na de komst van de Amerikanen onder leiding van commandant Perry. Ik mocht aan de slag gaan met het spel en in afwachting van de review, deel ik alvast mijn eerste indrukken van de eerste uren van het spel.
Net zoals in Nioh en Wo Long, ga je in Rise of the Ronin van start met het aanmaken van je personage en kies je jouw startwapens. Deze keer maak je er zelf niet één maar twee aan, want centraal staat een tweeling die als kind werd gered door de Veiled Edge, een geheime groepering van gevaarlijke huurlingen. Na een rigoureuze training, waarvan je zelf een deeltje mag spelen als tutorial, worden zij zelf lid van de Veiled Edge en hun eerste missie is het uitschakelen van commandant Perry. Zoals verwacht loopt deze missie verkeerd af en in goede soulslike-traditie eindigt de proloog met een gevecht tegen een baas waarbij je wordt verwacht te sterven. Na deze mislukte missie wordt ook nog eens je kamp aangevallen en voordat je de wijde wereld kan intrekken, wacht er bovendien een confrontatie met je leermeester.
De openingsmissies dienen vooral om het gevechtssysteem aan te leren en fans van het genre zullen zich onmiddellijk thuis voelen. Veel van de ingrediënten van het soulslike-genre zijn hier immers aanwezig, van de staminabar, de uitdagende vijanden en de baasgevechten tot de beperkte healing items, de Veiled Edge Banners die fungeren als checkpoints, het respawnen van vijanden als je rust, het verlies van ervaring als je sterft en de mogelijkheid om dit te herwinnen door de vijand die je heeft gedood te verslaan. Net zoals in Stanger of Paradise, voegt Team Ninja wel drie moeilijkheidsgraden toe aan het spel om het toegankelijker te maken. Veteranen van het genre willen voor de uitdaging waarschijnlijk gaan voor de Twilight-moeilijkheidsgraad, wat overeenkomt met Hard, want Dusk (Normal) leek mij wat eenvoudiger in vergelijking met gelijkaardige spellen. Met Dawn krijgen we ook een makkelijke moeilijkheidsgraad, maar verwacht je hier toch niet aan een zogenaamde Story Mode zoals je in andere spellen kan terugvinden. Het spel blijft je wel enige uitdaging voorschotelen.
Verder krijg je ook de mogelijkheid om missies samen met andere spelers aan te pakken. Je zal immers al snel merken dat er een verschil is tussen de open wereld en de verhaalmissies die zich in een meer besloten locatie afspelen. Hier kan je kiezen om je te laten vergezellen door één of twee A.I.-gestuurde partners of door andere spelers. Uiteraard heb je ook andere vormen van missies en dit hebben we vooral te danken aan de andere invloeden die Team Ninja heeft toegevoegd aan deze formule. Zodra ik de schuilplaats verliet en op weg ging naar Yokohama, ontplooit Rise of the Ronin zich namelijk als een typische openwereldgame. Dit wil zeggen dat je heel wat zijactiviteiten zal kunnen ontdekken zoals kleine nederzettingen bevrijden, bidden aan schrijnen, gevluchte misdadigers elimineren, katten verzamelen en zijmissies om te voltooien. Tijdens een verhaalmissie moest ik zelfs foto's nemen in het Geisha-district, om maar aan te geven hoe groot het contrast kan zijn.
Yokohama was de enige stad die ik al wat kon bezoeken en deze was alvast knap vormgegeven. De overige omgevingen zagen er ook mooi uit, al mag je hier niet de grafische pracht van andere PlayStation-exclusives verwachten. Het spel draait immers nog steeds op dezelfde Katana Engine als Nioh en Wo Long en zijn de graphics in lijn met deze spellen. Het spel ziet er natuurlijk verre van lelijk uit, maar het verschil met andere Sony-titels valt natuurlijk op. Waar ik ook wel nog enige twijfels over heb, is de levendigheid van de wereld. Buiten de stad, voelden de omgevingen namelijk ietwat steriel aan omdat er haast geen personages te bespeuren te waren (buiten in de bevrijde nederzettingen) en er ook geen willekeurige gevechten zijn. Dit was natuurlijk een eerste indruk en ik ben alvast benieuwd hoe de wereld van Rise of Ronin verder zal evolueren.
Rise of the Ronin
Volgens het boekje
Wie een van de meer recente titels van Team Ninja heeft gespeeld, weet dat deze Japanse studio zich volledig heeft geworpen op het genre van de zogenaamde soulslikes. Zelfs de Final Fantasy-spin-off Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin kreeg deze behandeling en ook voor Rise of the Ronin is dit het geval. Dat een open wereld en soulslike hand in hand kunnen gaan bewees FromSoftware met Elden Ring, maar Team Ninja ging voor hun nieuwste titel duidelijk ook inspiratie halen bij de Assassin’s Creed-reeks, waardoor je Rise of the Ronin een beetje kan zien als het Japanse antwoord op deze reeks. Al zal je tijdens het spelen vooral de DNA van twee andere titels in dit spel terugvinden, namelijk Nioh en Wo Long: Fallen Dynasty.Net zoals in Nioh en Wo Long, ga je in Rise of the Ronin van start met het aanmaken van je personage en kies je jouw startwapens. Deze keer maak je er zelf niet één maar twee aan, want centraal staat een tweeling die als kind werd gered door de Veiled Edge, een geheime groepering van gevaarlijke huurlingen. Na een rigoureuze training, waarvan je zelf een deeltje mag spelen als tutorial, worden zij zelf lid van de Veiled Edge en hun eerste missie is het uitschakelen van commandant Perry. Zoals verwacht loopt deze missie verkeerd af en in goede soulslike-traditie eindigt de proloog met een gevecht tegen een baas waarbij je wordt verwacht te sterven. Na deze mislukte missie wordt ook nog eens je kamp aangevallen en voordat je de wijde wereld kan intrekken, wacht er bovendien een confrontatie met je leermeester.
Veel van de ingrediënten van het soulslike-genre zijn hier immers aanwezig.
De openingsmissies dienen vooral om het gevechtssysteem aan te leren en fans van het genre zullen zich onmiddellijk thuis voelen. Veel van de ingrediënten van het soulslike-genre zijn hier immers aanwezig, van de staminabar, de uitdagende vijanden en de baasgevechten tot de beperkte healing items, de Veiled Edge Banners die fungeren als checkpoints, het respawnen van vijanden als je rust, het verlies van ervaring als je sterft en de mogelijkheid om dit te herwinnen door de vijand die je heeft gedood te verslaan. Net zoals in Stanger of Paradise, voegt Team Ninja wel drie moeilijkheidsgraden toe aan het spel om het toegankelijker te maken. Veteranen van het genre willen voor de uitdaging waarschijnlijk gaan voor de Twilight-moeilijkheidsgraad, wat overeenkomt met Hard, want Dusk (Normal) leek mij wat eenvoudiger in vergelijking met gelijkaardige spellen. Met Dawn krijgen we ook een makkelijke moeilijkheidsgraad, maar verwacht je hier toch niet aan een zogenaamde Story Mode zoals je in andere spellen kan terugvinden. Het spel blijft je wel enige uitdaging voorschotelen.
De wijde wereld in
Waar ik wel mijn twijfels over heb, is hoe interessant de baasgevechten zullen zijn. Soulslike-spellen gaan immers gepaard met een vleugje fantasie wat toelaat om de spelers indrukwekkende bazen voor te schotelen. Rise of the Ronin gaat voor een meer realistische benadering en ik ben benieuwd in welke mate dit te rijmen valt met het genre. Verder was het ook wel gewoon worden aan de manier waarop je aanvallen pareert in dit spel. Dit doe je door middel van een speciale Counterspark-beweging, die toegewezen is aan het driehoekje op je controller, de knop die meestal dient voor een zware aanval. Parries doen met driehoekje voelde dan ook heel onintuïtief aan. Toch is dit belangrijk om goed onder de knie te krijgen, want op deze manier kan je de stamina van de vijand laten leeglopen om een verpletterende tegenaanval uit te voeren. Verder zet het spel ook in op stealth kills en is dit net zoals in Sekiro een manier om al een deel van de levensbar van elitevijanden of bazen te verwijderen.Verder krijg je ook de mogelijkheid om missies samen met andere spelers aan te pakken. Je zal immers al snel merken dat er een verschil is tussen de open wereld en de verhaalmissies die zich in een meer besloten locatie afspelen. Hier kan je kiezen om je te laten vergezellen door één of twee A.I.-gestuurde partners of door andere spelers. Uiteraard heb je ook andere vormen van missies en dit hebben we vooral te danken aan de andere invloeden die Team Ninja heeft toegevoegd aan deze formule. Zodra ik de schuilplaats verliet en op weg ging naar Yokohama, ontplooit Rise of the Ronin zich namelijk als een typische openwereldgame. Dit wil zeggen dat je heel wat zijactiviteiten zal kunnen ontdekken zoals kleine nederzettingen bevrijden, bidden aan schrijnen, gevluchte misdadigers elimineren, katten verzamelen en zijmissies om te voltooien. Tijdens een verhaalmissie moest ik zelfs foto's nemen in het Geisha-district, om maar aan te geven hoe groot het contrast kan zijn.
Yokohama was de enige stad die ik al wat kon bezoeken en deze was alvast knap vormgegeven. De overige omgevingen zagen er ook mooi uit, al mag je hier niet de grafische pracht van andere PlayStation-exclusives verwachten. Het spel draait immers nog steeds op dezelfde Katana Engine als Nioh en Wo Long en zijn de graphics in lijn met deze spellen. Het spel ziet er natuurlijk verre van lelijk uit, maar het verschil met andere Sony-titels valt natuurlijk op. Waar ik ook wel nog enige twijfels over heb, is de levendigheid van de wereld. Buiten de stad, voelden de omgevingen namelijk ietwat steriel aan omdat er haast geen personages te bespeuren te waren (buiten in de bevrijde nederzettingen) en er ook geen willekeurige gevechten zijn. Dit was natuurlijk een eerste indruk en ik ben alvast benieuwd hoe de wereld van Rise of Ronin verder zal evolueren.
Conclusie
Binnen een kleine week pakt Team Ninja uit met haar meest ambitieuze game tot nu toe. Rise of the Ronin combineert de geliefde gameplay van Nioh en Wo Long met een meer verhalende ervaring en een open wereld zoals die uit Assassin's Creed of Ghost of Tsushima. Ondanks dat ik nog enkele twijfels heb, lieten de eerste uurtjes van het spel me alvast een goede indruk achter. Tot binnen een week voor het finale verdict!
Over
Beschikbaar vanaf
22 maart 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Adventure
- RPG
Ontwikkelaar
- Team Ninja
Uitgever
- Sony Interactive Entertainment
