Going Medieval is een nog te releasen building simulator die zich afspeelt in de Middeleeuwen, met een even simpel klinkende als uitdagende opdracht: bouw een kolonie in de wildernis, overleef de aanvallen van wilde beesten en vijanden, en houd ondertussen ook je eigen kampleden tevreden. Mijn puberteit is dan wel getekend, naast de gebruikelijke jeugdtrauma’s, door talloze online en offline potjes Age of Empires (met Rise of Rome-saus), maar nooit of te nimmer was ik echt een krak in RTS of in het building simulator-genre. Spannend was het dus in ieder geval, of deze sneak peek van Going Medieval bij mij een vleugje nostalgie kon doen ontstaan of, nog beter, me zelfs terug honger kon doen krijgen in dit type games…
Eénmaal in de menu's beland, blijkt dat diversiteit alvast een grote troef is in Going Medieval, te beginnen wat de drie speelmodi betreft. Er is vooreerst de Peaceful mode, wat betekent dat er geen vijanden je kolonie zullen aanvallen. Deze lijkt mij een ideale manier om de building mechanics onder de knie te krijgen. De Survival mode vervolgens is dan net het omgekeerde, want hier kun je op frequente basis enemy raids verwachten. Ik besloot zoals vaak te gaan voor de gulden middenweg, namelijk de Standard mode. Desondanks dat elke mode zijn eigen ingebouwde moeilijkheidsgraad heeft, kun je daarbovenop nog eens de globale moeilijkheidsgraad instellen. Ik vond het hebben van deze granulariteit zeker een plus, omdat zowel (her)beginners (zoals ikzelf) als ervaren rotten zo een keuze op maat kunnen maken, wat alleen maar ten goede komt aan de uitdaging.
Daarnaast kan de speler nog eens kiezen tussen drie startcondities. De eerste, A New Life, situeert zich in de lente en focust op het samen bouwen van een nieuw kamp. Hierbij beschik je dus over meerdere kolonisten en dit zou makkelijker moeten zijn om de game mee aan te vatten. Bij Lone Wolf daarentegen start je in de winter en alleen. Ten slotte is er nog de Custom startconditie waarbij je zelf naar believen allerhande parameters zoals het seizoen, grondstoffen, materiaal, research items, alsook eigenschappen van de kolonisten (leeftijd, kledij, eigenzinnigheden…) kan instellen.
Ook hierna stopt de luxe nog steeds niet. Je hebt tenslotte nog de keuze tussen drie scenario’s. Deze staan voor de locatie waar de speler zijn kolonie wil uitbouwen. Dat kan in een vallei zijn, tussen de heuvels of in de bergen. Elke locatie heeft natuurlijk zijn voordelen en nadelen, onder meer wat het vinden en manipuleren van grondstoffen betreft. Zo heeft een vallei bijvoorbeeld meer kalksteen, maar minder goud, zilver, zout en ijzer dan de andere locaties.
Persoonlijke én groepsvaardigheden met impact
Wanneer je de Standard mode aanvat, bestaat je kolonistengroep uit drie leden. Ieder van hen beschikt over een aantal eigenschappen en vaardigheden die gerelateerd zijn aan hun beroep (zoals boerin, maarschalk, wapensmid...), maar ook aan hun persoonlijkheid. Zo zijn er kolonisten die goed kunnen omgaan met dieren, maar die dan wel een drama queen zijn, of absoluut niet houden van de koude. Anderen kunnen bijvoorbeeld goed vasten, hebben de onweerstaanbare drang om vrolijk zijn, houden enkel van comfort of geven anderen hoop. Al deze zaken in acht genomen beschikt je kolonie ook over bepaalde groepsvaardigheden die het succes ervan zullen bepalen. Ik vond het heel fijn om vast te stellen dat elk van deze parameters zichtbaar een impact hebben op de gameplay.
Verslavende gameplay
Zo kom ik naadloos uit op het gedeelte wat de gameplay betreft, en ook hier ben ik héél positief. Acties als bouwen, jagen, verkennen, grondstoffen verzamelen… werken allemaal intuïtief en zijn zelfs verslavend. Een extra verfrissend element is hoe je de kampleden van ontspanning dient te voorzien, zoals met een backgammon-tafel, of een altaar om aan te bidden. Rechtsboven tijdens het spelen worden de opdrachten in aanklikbare vorm weergegeven, maar er is ook de Almanac, waar je help en tutorials vindt. De upgrades die schuilen achter de research-knop deden me helemaal terugdenken aan Age Of Empires. Tevens is er een uitgebreide keuze om jobs en werkschema’s op te stellen voor je kolonisten, waarbij ook copy-paste niet geschuwd wordt, heel handig vond ik dat. Voor elke kolonist kun je daarnaast instellen aan welke wapens, voedsel, beschermende kledij… deze de voorkeur moet geven.
UI en besturing hebben nog progressiemarge
De game is grafisch mooi en verzorgd en heeft een cartoonachtige stijl zoals ik al eerder zag in Northgard. Het meest indrukwekkend vond ik echter de muziek. Het lijkt erop dat de componist een grote liefhebber was van de soundtrack uit de Unravel, The Witcher en Age of Empires-franchises, en ik kan dat alleen maar aanmoedigen. Op zich werkt de besturing in Going Medieval redelijk goed, met twee randbemerkingen. De menu’s met detailinfo die linksonder bovenop het action pane verschijnen wanneer je een object op de kaart selecteert, vond ik iets minder handig. Namelijk doordat deze menu's niet versleepbaar zijn, moest ik deze telkens sluiten wanneer ik het action pane terug wilde gebruiken. Het draften van de kolonisten, dat is het afzonderlijk oproepen voor opdrachten door de hiervoor bestemde toets, ervoer ik ook als iets minder geslaagd. Ik snap dat deze functie vooral bedoeld is wanneer de speler zijn kolonisten via het pauzemenu een taak wil toewijzen, maar volgens mij was het handiger geweest om de kolonisten gewoon via een linkermuisklik te kunnen selecteren. Waarop men ze via de rechtermuistoets een bepaalde actie kan laten uitvoeren, zoals ik al jaren gewend ben van in andere games uit dit genre.
Eénmaal in de menu's beland, blijkt dat diversiteit alvast een grote troef is in Going Medieval, te beginnen wat de drie speelmodi betreft. Er is vooreerst de Peaceful mode, wat betekent dat er geen vijanden je kolonie zullen aanvallen. Deze lijkt mij een ideale manier om de building mechanics onder de knie te krijgen. De Survival mode vervolgens is dan net het omgekeerde, want hier kun je op frequente basis enemy raids verwachten. Ik besloot zoals vaak te gaan voor de gulden middenweg, namelijk de Standard mode. Desondanks dat elke mode zijn eigen ingebouwde moeilijkheidsgraad heeft, kun je daarbovenop nog eens de globale moeilijkheidsgraad instellen. Ik vond het hebben van deze granulariteit zeker een plus, omdat zowel (her)beginners (zoals ikzelf) als ervaren rotten zo een keuze op maat kunnen maken, wat alleen maar ten goede komt aan de uitdaging.
Daarnaast kan de speler nog eens kiezen tussen drie startcondities. De eerste, A New Life, situeert zich in de lente en focust op het samen bouwen van een nieuw kamp. Hierbij beschik je dus over meerdere kolonisten en dit zou makkelijker moeten zijn om de game mee aan te vatten. Bij Lone Wolf daarentegen start je in de winter en alleen. Ten slotte is er nog de Custom startconditie waarbij je zelf naar believen allerhande parameters zoals het seizoen, grondstoffen, materiaal, research items, alsook eigenschappen van de kolonisten (leeftijd, kledij, eigenzinnigheden…) kan instellen.
Ook hierna stopt de luxe nog steeds niet. Je hebt tenslotte nog de keuze tussen drie scenario’s. Deze staan voor de locatie waar de speler zijn kolonie wil uitbouwen. Dat kan in een vallei zijn, tussen de heuvels of in de bergen. Elke locatie heeft natuurlijk zijn voordelen en nadelen, onder meer wat het vinden en manipuleren van grondstoffen betreft. Zo heeft een vallei bijvoorbeeld meer kalksteen, maar minder goud, zilver, zout en ijzer dan de andere locaties.
Persoonlijke én groepsvaardigheden met impact
Wanneer je de Standard mode aanvat, bestaat je kolonistengroep uit drie leden. Ieder van hen beschikt over een aantal eigenschappen en vaardigheden die gerelateerd zijn aan hun beroep (zoals boerin, maarschalk, wapensmid...), maar ook aan hun persoonlijkheid. Zo zijn er kolonisten die goed kunnen omgaan met dieren, maar die dan wel een drama queen zijn, of absoluut niet houden van de koude. Anderen kunnen bijvoorbeeld goed vasten, hebben de onweerstaanbare drang om vrolijk zijn, houden enkel van comfort of geven anderen hoop. Al deze zaken in acht genomen beschikt je kolonie ook over bepaalde groepsvaardigheden die het succes ervan zullen bepalen. Ik vond het heel fijn om vast te stellen dat elk van deze parameters zichtbaar een impact hebben op de gameplay.
Verslavende gameplay
Zo kom ik naadloos uit op het gedeelte wat de gameplay betreft, en ook hier ben ik héél positief. Acties als bouwen, jagen, verkennen, grondstoffen verzamelen… werken allemaal intuïtief en zijn zelfs verslavend. Een extra verfrissend element is hoe je de kampleden van ontspanning dient te voorzien, zoals met een backgammon-tafel, of een altaar om aan te bidden. Rechtsboven tijdens het spelen worden de opdrachten in aanklikbare vorm weergegeven, maar er is ook de Almanac, waar je help en tutorials vindt. De upgrades die schuilen achter de research-knop deden me helemaal terugdenken aan Age Of Empires. Tevens is er een uitgebreide keuze om jobs en werkschema’s op te stellen voor je kolonisten, waarbij ook copy-paste niet geschuwd wordt, heel handig vond ik dat. Voor elke kolonist kun je daarnaast instellen aan welke wapens, voedsel, beschermende kledij… deze de voorkeur moet geven.
Acties als bouwen, jagen en verkennen werken allemaal intuïtief en zijn zelfs verslavend.
UI en besturing hebben nog progressiemarge
De game is grafisch mooi en verzorgd en heeft een cartoonachtige stijl zoals ik al eerder zag in Northgard. Het meest indrukwekkend vond ik echter de muziek. Het lijkt erop dat de componist een grote liefhebber was van de soundtrack uit de Unravel, The Witcher en Age of Empires-franchises, en ik kan dat alleen maar aanmoedigen. Op zich werkt de besturing in Going Medieval redelijk goed, met twee randbemerkingen. De menu’s met detailinfo die linksonder bovenop het action pane verschijnen wanneer je een object op de kaart selecteert, vond ik iets minder handig. Namelijk doordat deze menu's niet versleepbaar zijn, moest ik deze telkens sluiten wanneer ik het action pane terug wilde gebruiken. Het draften van de kolonisten, dat is het afzonderlijk oproepen voor opdrachten door de hiervoor bestemde toets, ervoer ik ook als iets minder geslaagd. Ik snap dat deze functie vooral bedoeld is wanneer de speler zijn kolonisten via het pauzemenu een taak wil toewijzen, maar volgens mij was het handiger geweest om de kolonisten gewoon via een linkermuisklik te kunnen selecteren. Waarop men ze via de rechtermuistoets een bepaalde actie kan laten uitvoeren, zoals ik al jaren gewend ben van in andere games uit dit genre.
Conclusie
Going Medieval lijkt met zijn intiuïtieve, verslavende gameplay en uitgebreide mogelijkheden een verrijking voor het building simulator-genre te worden. Zelfs voor iemand als mij, die dit speltype niet echt goed beheerst, begon ik na een korte inwerkfase steeds steeds meer plezier te beleven aan de game. Er zijn nog enkele kleinigheden te verbeteren wat de besturing en UI betreft, maar al de rest zit nu al heel stevig in elkaar.
Pro
- Speelt intuïtief en verslavend
- Uitgebreide keuzemogelijkheden
- Prachtige muziek
Con
- Menu’s en besturing soms wat onhandig
Over
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Ontwikkelaar
- Foxy Voxel
Uitgever
- The Irregular Corporation
Website
Laatst bewerkt:
