Sufjan Stevens is niet de eerste naam waar ik aan denk bij mijn favoriete artiesten, maar eigenlijk ben ik wel fan. Zijn heel vroege werk zegt me niet zoveel maar vanaf Michigan maakt hij voornamelijk goeie tot geweldige platen. Carrie & Lowell vind ik één van de beste albums van vorig decennium en één van de beste albums ooit over rouw. Makkelijker beluisterbaar dan bijvoorbeeld Skeleton Tree waardoor ik het vaker opzet maar raakt me elke keer opnieuw heel erg. The Age of Adz vond ik indertijd niet echt mijn ding maar die is doorheen de jaren gegroeid.
Zijn nieuwe album vind ik weer heel goed, eigenlijk een mooie synthese van de verschillende stijlen die hij doorheen zijn carrière heeft gehad. Ik zou ook met Illinois of Michigan beginnen.
Hij heeft ook veel goeie kerstsongs!
Ook nog recent beluisterd en goed gevonden:
Slowdive - Everything is Alive (serieus gegroeid, zeer goed)
Wilco - Cousin (beste album sinds... Sky Blue Sky?)
Grails - Anches En Maat
Explosions in the Sky - End (ik vond The Wilderness veel beter dan de albums ervoor, deze is weer wat minder spannend maar nog wel goed)
Colleen - Le Jour et La Nuit du Réel
Sparklehorse - Bird Machine
Tirza - trip9love
Oneohtrix Point Never - Again (hoort niet echt in dit topic, fan van OPN maar deze komt minder goed binnen dan zijn ander werk)
Ik heb ook Laugh Track van The National beluisterd. Beter dan Frankenstein maar ik heb nu ook wel het gevoel dat ik wat begin weg te drijven van wat één van mijn favoriete bands was. Alphabet City vind ik heel goed en heeft weer die onderhuidse spanning van hun ouder werk maar voor de rest staan er weer te veel weinig interessante ballads over de ennui van het moderne leven op. Het laatste nummer past precies niet bij de rest maar vind ik wel weer interessant, zou leuk zijn als ze in de toekomst meer die richting zouden uitgaan. Maar ik denk niet dat ik nog veel ga terug keren naar Frankenstein en Laugh Track, net zoals ik dat nog maar zelden doe naar I Am Easy To Find.
Schandalig
). Tim is de start van hun serie albums op Sire (major label dus), maar indertijd zwaar geflopt. Instructief wel om de originele mix naast de nieuwe master te leggen. Het verschil is niet klein.
