Post - / math - / experimental / indie rock

Oooh en keuze uit Barcelona of Madrid!

Al uitverkocht zeker? Idd heel mooie lineup met toch een aantal favorieten!
Teveel om op te noemen feitelijk
Nog niet uitverkocht, ik denk dat de slechte organisatie van dit jaar daar wel tussen zit...
 
Pfff ik voel mij echt een puny ass bitch wanneer ik die eindejaarslijsten bekijk. Van The Quietus lijst zijn er maar 7 van de 100 albums waar ik ooit van de artiest gehoord heb: black midi, Pink Mountaintops, Beyoncé, Fontaines DC, Mitski, FKA twigs, Kendrick Lamar en caroline. Daartussen zijn er drie die ik enkel van naam ken en nooit actief muziek van beluisterd heb (Fontaines DC, Mitski, FKA twigs).

Uiteindelijk is er maar één release uit de lijst effectief beluisterd heb. Enige puntje voor Peebs in dit scenario is dat het om het hoogst geplaatste album uit deze lijst gaat (caroline).
 
Ja met al die lijstjes hier ben ik dus weer in paniek geslagen om nog snel alle gemiste albums erdoor te krijgen. Blijkbaar had ASIWYFA deze in februari al uit:
 

Deze kan ik niet genoeg aanraden.

The Slovenian "imaginary folk" trio's most epic and transportive album yet. Powered by acoustic and often handmade instruments, these expansive compositions echo the borderless, collective spirit of groups like Don Cherry's Organic Music Society and Art Ensemble of Chicago.

----------------------------------------------

A well-placed crossroads to central Europe, the Balkans and the Adriatic, Slovenia has a rich atavistic topography of mountains, deep forests and karst landscapes to arouse both escapism and inspiration. Drawing on this geography of contemplation and psychic energy, from a country previously swallowed up by Yugoslavia and before that, reaching back centuries, the Roman, Byzantine and Austro-Hungarian Empires, the Slovenian trio of Iztok Koren, Ana Kravanja and Samo Kutin conjure up an extended album of intuitive transcendence and reflection on the unique sounding The Liquified Throne of Simplicity.

Finding a home once more with Glitterbeat Records’ adventurous, experimental, mostly instrumental, platform tak:til, and following on from the debut I (released in 2016 on the Radio Študent label), the much lauded I Can Be A Clay Snapper (2017), and the equally acclaimed A Universe That Roasts Blossoms For A Horse (2019), Širom’s fourth such inventive and illusionary album incorporates some aspects of the former whilst expanding the inventory of eclectic instruments and obscured sounds. For the first time the trio also ignore the time constraints of a standard vinyl record to fashion longer, more fully developed entrancing and hypnotizing peregrinations. This new, amended, approach results in 80 minutes of abstract and rustic folklore, dream-realism, explorative intensity and cathartic ritual. And within that array of realms there’s evocations of Jon Hassell’s Fourth World experiments, visions of Samarkand, the esoteric mysteries of Tibet, an unplugged faUSt and pastoral hurdy-gurdy churned Medieval Europe.
 
Ik zit nog eens in een Tortoise-fase. Verdekke, wat een geniale band is dat toch. Lichtjes verliefd ben ik op die muziek. Vraag mij om de titel van een nummer en ik zou het begot niet weten, behalve Djed dan misschien. Maar geen van die 7 albums is hetzelfde en en elk album heeft zijn eigen smoel en toch weet je meteen dat je naar Tortoise aan het luisteren bent. Ook met de albums die ik in het begin wat minder vond (It's All Around You en The Catastrophist) klikt het nu na lange tijd.

Werkelijk een unieke band. Spijtig dat hun laatste al van 2016 dateert.

/Tortoisefanboymode
 
Ik zit nog eens in een Tortoise-fase. Verdekke, wat een geniale band is dat toch. Lichtjes verliefd ben ik op die muziek. Vraag mij om de titel van een nummer en ik zou het begot niet weten, behalve Djed dan misschien. Maar geen van die 7 albums is hetzelfde en en elk album heeft zijn eigen smoel en toch weet je meteen dat je naar Tortoise aan het luisteren bent. Ook met de albums die ik in het begin wat minder vond (It's All Around You en The Catastrophist) klikt het nu na lange tijd.

Werkelijk een unieke band. Spijtig dat hun laatste al van 2016 dateert.

/Tortoisefanboymode
Tortoise is ook weer zo'n band die ik meer aandacht dan totnogtoe moet geven.

Ik heb vorig jaar wel genoten van de albums die Jeff Parker heeft uitgebracht, die weliswaar een pak explicieter jazz zijn dan het werk van Tortoise
 

Nooit écht Yo La Tengo opgevolgd. Dan is een nieuw album een goed excuus om daar eens aan te beginnen. Een eerste luisterbeurt biedt al serieus wat krautrock / motorik goodness
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan