Positieve/negatieve ervaringen bij de psycholoog?

[Spiderman]

Ik kamp sinds een tijdje met depressieve gevoelens, alhoewel ik het niet laat blijken aan mijn omgeving. Deze gevoelens hebben te maken met zaken die ik nooit bespreek met iemand. Ik heb ook niemand waarmee ik het kan bespreken.

Nu twijfel ik om bij een psycholoog langs te gaan, maar ik stel me er vragen bij. Enerzijds ben ik altijd sceptisch geweest daar tegenover. Mijn redenen hiervoor zijn:
- het voelt aan als fake omdat het gesprek/de hulp tegen betaling is.
- het is duur; en de tegemoetkoming van de ziekenfonds is beperkt vind ik.
- een uur per zitting (wekelijks?) lijkt me heel kort om bepaalde problemen uitgebreid te kunnen bespreken.
- dat de zitting tijdsgebonden is stoort me omdat het geforceerd lijkt en alles moet in één uur gepusht worden. En als een uur niet voldoende is, moet je dan je verhaal/probleem/gesprek halverwege stoppen en zien dat je de volgende keer verder doet en zowel de psycholoog als mezelf terug in die ‘setting’ geraken.
- ik heb vrij veel mensen gekend op het unief die voor psycholoog studeerden en dat waren vaak mensen met eigen problemen in het leven die in de opleiding of het beroep een manier zagen om daarmee om te gaan door anderen te helpen. Ook nadien heb ik een paar jonge psychologen gekend die volgens mij niet geplaatst zijn om mensen met problemen advies te verlenen. Zieke karakters die eigenlijk zelf niet oké zijn in hun privé leven of grof zijn, maar anderen zogezegd helpen. Ik mag niet veralgemenen, en er zijn waarschijnlijk ook goede/bekwame psychologen. Maar degenen die ik heb gekend waren geen goeie voorbeelden.
- Als een bezoek aan de psycholoog uiteindelijk draait om een luisterend oor en om zaken te kunnen bespreken, dan komen we terug op mijn eerste punt: dat het allemaal fake lijkt en ik vind het zielig dat ik niemand heb om erover te spreken en daar geld voor moet betalen. Het lijkt me moeilijk om voldoening te halen uit een psycholoog omdat het niet ‘echt’ lijkt.

Indien er iemand hetzelfde dacht maar nadien van mening is veranderd, of indien jullie graag positieve/negatieve ervaringen willen delen, of tips hebben, laat dit zeker weten. Zo kan ik zelf ook een beslissend oordeel vormen of ik al dan niet zal gaan. Alvast bedankt.

 

[Mulan]

Je moet een klik hebben met zowel de persoon als de therapie die ze aanbieden. Is die er niet, zal je geen tot weinig vooruitgang boeken. Ik heb er al meerdere gehad, sommige enorm goed, een tweetal geen klik mee. Bij 1 goede ben ik weg gegaan omdat die me enorm goed hielp rond mijn burn-out maar me totaal niet verder kon helpen voelde ik rond rouwverwerking. Ze hebben vaak namelijk hun eigen specialisatie.

Een psycholoog is meer dan een praatpaal, een goede psycholoog stelt gerichte vragen en geeft suggesties, soms zelfs gerichte taken zodat je tot inzichten komt.
Ik vind naar de psycholoog gaan enorm hard werken. Het idee dat je opgelucht buiten komt, als een herboren mens? Dat ken ik niet. Ik voel me gedraineerd dan, vaak de dag nadien migraine omdat het echt keihard werken is.
Maar ik heb enorme vooruitgang gemaakt al. Veel inzichten in mijn gedrag gekregen, wat de oorsprong ervan is,... Hierdoor kan ik veel sneller ingrijpen als het niet goed gaat omdat ik veel sneller signalen herken. Dat zorgt ervoor dat ik niet terug de dieperik in ga, al blijft het leven in ups en downs gaan.

Wat dat "fake gevoel" en "beperkte tijd" betreft: dat is je vooroordeel. Vergelijk het met een kinesist die je een half uur oefeningen laat doen. Ook fake want de oefeningen vind je online ook en een half uurtje is artificieel? Of de juiste begeleiding om je te helpen de oefeningen exact juist te laten doen met een bewuste tijdslimiet erop omdat je je anders kan overdoen?

En wat "de slechte" psychologen betreft: je moet echt afgaan op referenties, navraag doen bij je huisarts bvb, via hen ben ik bij mijn huidige beland. De goeie voor mijn burn-out was via een kennis die zei dat haar dochter bij een heel goede psych ging met depressie en angsten,...

 

[anders.]

Ik heb goede ervaringen ermee, maar soms ook wel gedacht "wat zegt gij nu?"
Het heeft me zeker geholpen en ik zou iedereen die twijfelt aanraden om te proberen.

Maar het ging bvb over slaapproblemen van onze dochter en ik leg uit dat ik overbezorgd ben en dat ze vaak wakker wordt etc. 1 van de zinnen toen was "jama, alle kinderen worden wakker 's nachts he, dus is er geen probleem". Nu weet ik ook dat zijn bedoeling was om het "negatieve" idee weg te halen, maar als ik zeg dat er een probleem is, dan is er een probleem. Punt.

 

[Chill Panda]

@Spiderman In het topic mentaal welzijn kan je zeker al terecht om verhalen van anderen te lezen.

Ik begrijp uw idee dat het ‘fake’ lijkt, omdat je iemand betaalt om te praten, maar zoals @Mulan reeds zei is het niet enkel iemand die daar zit te luisteren.

1) De psycholoog zal inderdaad oefeningen geven waarmee je aan de slag kan. Dit kan gaan van bepaalde meditatie tot dingen neerschrijven, om zo rust te brengen.

2) Het kan echt helpen om eens dingen te kunnen vertellen die je niet tegen iemand anders kwijt kan. Vaak geven ze ook een andere kijk op de zaak, want jij bekijkt alles vanaf jouw kant. Bijkomend hebben ze beroepsgeheim, dus alles blijft tussen jullie.

3) Een uur praten is echt al vrij lang als het er eventueel emotioneel aan toe gaat. Het is dus zeker niet erg om bij een volgende sessie de draad terug op te pikken. Heb je tegen dan een andere vibe? Dat kan, maar is dat erg?

4) Je moet inderdaad iemand zoeken / vinden waar je vanaf het eerste gesprek een klik mee voelt, want anders zal het inderdaad ‘fake’ blijven voelen, omdat je je niet gehoord voelt.

 

[Tyfius]

Het moeilijkste aan een psycholoog is ook de juiste vinden. Ik heb er 3 gedaan voor ik eentje gevonden had waar ik, naar mijn gevoel, echt een klik mee had, en soms duurt dat al eens een sessie of 2-3 ook eer je dat vast stelt. Dat kan een afknapper lijken, maar ik kan wel zeggen dat het helpt en raadt eigenlijk iedereen aan, ongeacht uw situatie, om eens met zo iemand te gaan spreken. Je hebt ook een aantal type psychologen, maar op de website kan je al min of meer een selectie maken naar welk type je op zoek bent. Welk type gesprek en oplossingen werken voor jou? Ben je hands-on, of eerder een prater/denker, bijvoorbeeld.

Is het fake omdat je iemand betaald om te luisteren? Gho, ja, dat kan zo over komen, maar eens je daar zit en je kan je hart luchten dan vergeet je dat snel naar mijn gevoel. Ik ben ondertussen redelijk afgebouwd met sessies naar een 3-tal per jaar, en alhoewel we al eens geopperd hebben dat ik het eigenlijk niet noodzakelijk nog nodig heb, blijf ik wel gaan. Uw psycholoog kent ook 101 mensen die in dezelfde situatie als jij zitten, en heeft 101 mogelijke oplossingen waar jij misschien nog niet aan gedacht heeft.

Voorts kan ik mij alleen maar aansluiten bij de commentaren hierboven.

 

[Green Mamba]

maar ik kan wel zeggen dat het helpt en raadt eigenlijk iedereen aan, ongeacht uw situatie, om eens met zo iemand te gaan spreken.

Komt over alsof iedereen ongeacht ze het nu goed of slecht hebben, maar een keer met de specialist moeten gaan praten. Lijkt me nu niet meteen de bedoeling om die mensen te gaan belasten met problemen die zich niet stellen terwijl er genoeg mensen op de wachtlijst staan die het echt nodig hebben.

Persoonlijk kan ik binnen mijn relatie zeggen en doen waar ik zin in heb en wat er in me opkpmt. Dat is vast niet voor iedereen zo, maar om nu te zeggen dat ik daar betaald voor met een specialist wil praten over wat ik anders al met mijn partner kan, zie ik me nu niet meteen doen.

 

[C11]

Een eerste stap zetten naar hulpverlening is inderdaad juist de moeilijkste... Onder andere je depressie kan er ook voor zorgen dat je mening over hulpverlening negatief gekleurd raakt. Je hoofd is kampioen in het uitvergroten van negatieve aspecten.
Ik herken sommige van je punten wel van toen ik voor de eerste keer hulp nodig had.

Een uur per sessie is zeker voldoende. Zoals Mulan al zegt, is het echt wel hard werken. Ik heb enkele keren langere sessies van anderhalf tot twee uur gehad en die waren eigenlijk gewoon te uitputtend, zowel op het moment zelf als achteraf.
De kans dat je echt halverwege je verhaal moet stoppen is ook klein. De psychologen zijn meestal meesters in het bewaken van tijd en kunnen heel goed inschatten wanneer een gesprek stilletjes moet afgerond worden. Daarnaast is het soms juist behulpzaam om eens een week verder na te denken en daarna weer verder te gaan. Je mindset kan toch wel wat gewijzigd zijn of er kunnen bijvoorbeeld nieuwe details van een gebeurtenis opduiken.

De hulpverlening is enorm breed en valt hierdoor niet samen te vatten als 'een luisterend oor en zaken bespreken'. Er zijn enorm veel verschillende stromingen, werkwijzen, ... Hierdoor is het inderdaad vooral belangrijk om de juiste psycholoog te vinden en dat is vaak het moeilijkste stuk van starten met hulpverlening. Ik heb bijvoorbeeld ervaring met 4 verschillende psychologen en ze zijn absoluut niet met elkaar te vergelijken.

Ik sluit mij daarnaast sowieso aan bij alles wat hierboven reeds gezegd.

De belangrijkste vraag die je jezelf zou kunnen stellen is: wat heb ik te verliezen bij eens een gesprek te doen met een psycholoog?

 

[Tyfius]

Komt over alsof iedereen ongeacht ze het nu goed of slecht hebben, maar een keer met de specialist moeten gaan praten. Lijkt me nu niet meteen de bedoeling om die mensen te gaan belasten met problemen die zich niet stellen terwijl er genoeg mensen op de wachtlijst staan die het echt nodig hebben.

Persoonlijk kan ik binnen mijn relatie zeggen en doen waar ik zin in heb en wat er in me opkpmt. Dat is vast niet voor iedereen zo, maar om nu te zeggen dat ik daar betaald voor met een specialist wil praten over wat ik anders al met mijn partner kan, zie ik me nu niet meteen doen.

Ah ja, ik bedoelde met iedereen natuurlijk "iedereen die ergens mee worstelt". Voor sommigen kan dat uitstekend binnen de relatie ook, maar voor sommigen kan het geen kwaad om dat met iemand anders ook eens te doen.

 

[Spiderman]

Een psycholoog is meer dan een praatpaal, een goede psycholoog stelt gerichte vragen en geeft suggesties, soms zelfs gerichte taken zodat je tot inzichten komt

Dit is eigenlijk wat ik nodig heb, zodat ik datgene in mijn hoofd kan ‘verwerken’…

Ik vind naar de psycholoog gaan enorm hard werken. Het idee dat je opgelucht buiten komt, als een herboren mens? Dat ken ik niet.

Dat is wel jammer, want ik dacht dat dit de bedoeling was, om je opgelucht/beter te voelen. Vermoedelijk gaat het gesprek met de psycholoog dan eerder mezelf ’challengen’ in plaats van me geven wat ik denk dat ik nodig heb…

2) Het kan echt helpen om eens dingen te kunnen vertellen die je niet tegen iemand anders kwijt kan. Vaak geven ze ook een andere kijk op de zaak, want jij bekijkt alles vanaf jouw kant. Bijkomend hebben ze beroepsgeheim, dus alles blijft tussen jullie.

Dit is ook een van de redenen waarom ik overweeg om naar een psycholoog te gaan, omdat ik denk dat mensen me zouden veroordelen wegens mijn bedenkingen terwijl ik er openlijk kan spreken bij de psy…

4) Je moet inderdaad iemand zoeken / vinden waar je vanaf het eerste gesprek een klik mee voelt, want anders zal het inderdaad ‘fake’ blijven voelen, omdat je je niet gehoord voelt.

Dat is dus voor mij ook de moeilijkheid, omdat ik niet makkelijk een klik voel met iemand en ik zou liefst willen vermijden om dure sessies te betalen voor niets, want dit gaat mijn depressie alleen maar versterken. Ik ga daarom, zoals iedereen hier heeft aangehaald, wat goede opzoekwerk doen naar een goede psycholoog vooraleer ik effectief zou gaan.

Ik heb goede ervaringen ermee, maar soms ook wel gedacht "wat zegt gij nu?"
1 van de zinnen toen was "jama, alle kinderen worden wakker 's nachts he, dus is er geen probleem". Nu weet ik ook dat zijn bedoeling was om het "negatieve" idee weg te halen, maar als ik zeg dat er een probleem is, dan is er een probleem. Punt.

Ja, van zodra ik zoiets zou horen van de psycholoog, gaat die direct zijn/haar geloofwaardigheid of de klik verliezen, omdat ik ga voelen dat hij/zij me niet snapt…

Het moeilijkste aan een psycholoog is ook de juiste vinden. Ik heb er 3 gedaan voor ik eentje gevonden had waar ik, naar mijn gevoel, echt een klik mee had, en soms duurt dat al eens een sessie of 2-3 ook eer je dat vast stelt.

Zouden jongere psychologen die minder dan 3 jaar ervaring hebben af te raden zijn dan? Dat is ook een van mijn twijfels: of ik naar een jongere psy zou gaan omdat dat eerder mijn leeftijdgenoot zal zijn en me beter zal snappen, maar dan ga ik wel iemand voor me hebben die minder praktijkervaring heeft.

De belangrijkste vraag die je jezelf zou kunnen stellen is: wat heb ik te verliezen bij eens een gesprek te doen met een psycholoog?

Heel wat geld... Zo een sessie is al gauw 45-55 euro, en is maar een uur. Als ik wekelijks zou gaan, is dit 4 sessies per maand, en dat is maar 4u wat ik persoonlijk belachelijk weinig vind op maandbasis. (Ik moet ook wel eerst zien hoe dat verloopt bij een psycholoog om dit achteraf te beoordelen). Ik zou verwachten om minstens 2u per week te praten en dat zou gemiddeld 400 euro/maand kosten. Dat is enorm veel, alsof ik een lening zit af te lossen!

Maar daar tegenover staat: is mijn mentale gezondheid het waard? Het antwoord is ja, maar het feit dat ik er zo veel voor moet betalen gaat mijn depressie ook niet ten goede komen en zelfs verergeren. Zeker met de hoge inflatie en levenskosten tegenwoordig… Het is stom dat de ziekenfonds niet voldoende tussenkomt. Ik wil daarom geen geld verspillen aan onbekwame psychologen die me niet zouden snappen of waarmee het niet klikt. Ik denk daarom dat het belangrijkste zal zijn om een goeie te vinden, wat door iedereen hierboven al werd aangehaald.

Persoonlijk kan ik binnen mijn relatie zeggen en doen waar ik zin in heb en wat er in me opkpmt. Dat is vast niet voor iedereen zo, maar om nu te zeggen dat ik daar betaald voor met een specialist wil praten over wat ik anders al met mijn partner kan, zie ik me nu niet meteen doen.

Ik denk ook een beetje zo. Waarom zou ik geld betalen als dit evengoed gratis kan tijdens mijn relatie of met iemand waarmee ik close ben? Maar op dit moment heb ik eigenlijk niemand waarmee ik het kan bespreken. En om iemand te zoeken voor deze redenen, lijkt me fout. In dat opzicht heb jij wel geluk dat je zo iemand hebt…

 

[Mulan]

Wekelijks naar een psycholoog gaan is eigenlijk enkel aangewezen als je in een "crisissituatie" zit. Je moet zo een sessies echt verwerken en dat duurt enkele dagen toch wel. En dan moet je nog iets doen met die inzichten ook (zoals taken) wat enorm veel energie vreet. Ik heb het 6 maand lang wekelijks gedaan, daarna afgebouwd naar 2x per maand en dan "onderhouden" aan 1x per maand. Nu is het 5-10x per jaar, afhankelijk van de noodzaak die ik zelf goed kan aangeven.

60-65 euro per uur is trouwens eerder de prijs nu.
Maar, zoals mijn ex toen zei: "Zou je besparen op je gezondheid als het om kanker zou gaan? Nee? Waarom dan wel op mentale gezondheid?" En met een uitkering en hypotheek heeft dat half jaar me al mijn spaargeld opgesoupeerd. Maar het is wat het is, als je voelt dat het helpt, dan doe je die inspanning makkelijker.

 

[C11]

Heel wat geld... Zo een sessie is al gauw 45-55 euro, en is maar een uur. Als ik wekelijks zou gaan, is dit 4 sessies per maand, en dat is maar 4u wat ik persoonlijk belachelijk weinig vind op maandbasis. (Ik moet ook wel eerst zien hoe dat verloopt bij een psycholoog om dit achteraf te beoordelen). Ik zou verwachten om minstens 2u per week te praten en dat zou gemiddeld 400 euro/maand kosten. Dat is enorm veel, alsof ik een lening zit af te lossen!

Maar daar tegenover staat: is mijn mentale gezondheid het waard? Het antwoord is ja, maar het feit dat ik er zo veel voor moet betalen gaat mijn depressie ook niet ten goede komen en zelfs verergeren. Zeker met de hoge inflatie en levenskosten tegenwoordig… Het is stom dat de ziekenfonds niet voldoende tussenkomt. Ik wil daarom geen geld verspillen aan onbekwame psychologen die me niet zouden snappen of waarmee het niet klikt. Ik denk daarom dat het belangrijkste zal zijn om een goeie te vinden, wat door iedereen hierboven al werd aangehaald.

Als geld de voornaamste factor is die je tegenhoudt zijn er wel wat opties.
Je kan bijvoorbeeld altijd terecht bij een CGG in je buurt, waar je 11 euro per sessie moet betalen. Hou wel rekening met wachttijden van gemiddeld 6 maanden.

Daarnaast bestaan er ook netwerken voor geestelijke gezondheidszorg.
Je hebt eerstelijnspsychologen met een max van 8 sessies. Daarnaast ook gespecialiseerde psychologische zorg met een max van 20 sessies.
De eerste sessie is normaal gratis en daarna 11 euro. Het zijn uiteraard maar een beperkt aantal sessies, maar deze kunnen wel een eerste stap zijn en je helpen om een beter zicht te doen krijgen op welke hulpverlening er allemaal is en wat je doelen in therapie kunnen zijn. Daarna kan je ook al aan de slag gaan met deze doelen.
Je vindt hier een overzicht van de netwerken en hier hun website/contactgegevens. Ik heb wel begrepen dat nog niet elk netwerk even ver staat in de uitwerking van dit aanbod...

Je kan ook altijd eens horen bij een CAW in je buurt welk aanbod zij hebben.

Tenslotte wil ik je ook meegeven dat er een online aanbod bestaat. Ik lees niet meteen dat je hier een vraag naar hebt, maar het kan wat laagdrempeliger zijn om in te stappen.

Ik zou verwachten om minstens 2u per week te praten en dat zou gemiddeld 400 euro/maand kosten. Dat is enorm veel, alsof ik een lening zit af te lossen!

2 uur per week is geen realistische verwachting. Ik kan natuurlijk niet oordelen op basis van wat je hier schrijft, maar voor een tijdje depressie gevoelens te hebben is dit overkill.

Psychologische hulp is jammer genoeg erg duur en hier kunnen we niets aan veranderen. Ik kan je enkel maar meegeven dat je mentale gezondheid dit altijd waard is.

 

[kenneke2.0]

Na de zelfmoord van mijn moeder ben ik ook naar psygologe geweest ( te laat ), wachtijden waren al niet min uiteindelijk iemand gevonden dat meisje kwam wellicht direct van school.
Ik had er een goede klik mee maar na een tijd was dat gewoon een luisterend oor en ze gaf me altijd gelijk, denk er een tweetal jaar bij geweest en voor mijn werk moest ik een verslag hebben blijkt dat die niks echt heeft bijgehouden van die twee jaar.
Voor terug opnieuw te mogen werken was dat serieus misserie, ik begrijp iedereen moet eens beginnen maar haar werk was niet goed.
Sindsdien niet meer geweest ( nu 4 jaar denk ik )

 

[willydrama]

Overmorgen naar de derde relatietherapeut, die vorige twee waren niks waard, kwamen niet ter zake.

 

[anders.]

Na de zelfmoord van mijn moeder ben ik ook naar psygologe geweest ( te laat ), wachtijden waren al niet min uiteindelijk iemand gevonden dat meisje kwam wellicht direct van school.
Ik had er een goede klik mee maar na een tijd was dat gewoon een luisterend oor en ze gaf me altijd gelijk, denk er een tweetal jaar bij geweest en voor mijn werk moest ik een verslag hebben blijkt dat die niks echt heeft bijgehouden van die twee jaar.
Voor terug opnieuw te mogen werken was dat serieus misserie, ik begrijp iedereen moet eens beginnen maar haar werk was niet goed.
Sindsdien niet meer geweest ( nu 4 jaar denk ik )

Wij hebben de cursussen "therapie" die ze krijgen hier liggen. Er is nog een extra opleiding nodig om dat effectief te gaan doen (met stage), maar die mensen zijn eigenlijk niet voorbereid om die job "op hun eentje" te gaan doen.
Daar is jammer genoeg geen oplossing voor. Je kan ze ook geen jaren meesturen met iemand anders, of ze enkel de "gemakkelijke" gevallen geven...

 

[Voidski]

Ik ben er zelf ook naartoe geweest gedurende een periode van 1,5-2 jaar. Belangrijkste is om iemand te vinden waarbij je een klik hebt. Ik heb er 4 verschillende gehad in het begin en pas bij de vierde had ik echt het gevoel van tegen u wil en kan ik mijn verhaal echt doen. Redelijk belangrijk natuurlijk. Voor de rest sluit ik me aan bij wat hier al gezegd is en kan ik het vooral alleen maar aanraden.

 

[Lifen]

Ben enkele keren gegaan, en de eerste twee keren kwam ik super gelukkig terug omdat ik eindelijk eens wat dingen tegen iemand kon vertellen. Je moet er wel met de mindset zitten van OK deze persoon ga ik ALLES vertellen wat er ook maar half op m'n lever ligt. De derde sessie was ik uitgepraat en de vierde wist ik al niet meer wat zeggen. Ben dan ook gestopt aangezien het duur is als je geen tegemoetkoming vraagt.

 

[anders.]

Ben enkele keren gegaan, en de eerste twee keren kwam ik super gelukkig terug omdat ik eindelijk eens wat dingen tegen iemand kon vertellen. Je moet er wel met de mindset zitten van OK deze persoon ga ik ALLES vertellen wat er ook maar half op m'n lever ligt. De derde sessie was ik uitgepraat en de vierde wist ik al niet meer wat zeggen. Ben dan ook gestopt aangezien het duur is als je geen tegemoetkoming vraagt.

Mijn psycholoog zei na de 4e keer ook gewoon "ik denk niet dat het veel nut heeft om een volgende sessie in te plannen, maar als je voelt dat het nodig is dan bel je en dan zorgen we dat je snel kan komen".
Het was dus geen Geldklopperij bvb

 

[Pieterjan94]

Ben enkele keren gegaan, en de eerste twee keren kwam ik super gelukkig terug omdat ik eindelijk eens wat dingen tegen iemand kon vertellen. Je moet er wel met de mindset zitten van OK deze persoon ga ik ALLES vertellen wat er ook maar half op m'n lever ligt. De derde sessie was ik uitgepraat en de vierde wist ik al niet meer wat zeggen. Ben dan ook gestopt aangezien het duur is als je geen tegemoetkoming vraagt.

Mijn psycholoog zei na de 4e keer ook gewoon "ik denk niet dat het veel nut heeft om een volgende sessie in te plannen, maar als je voelt dat het nodig is dan bel je en dan zorgen we dat je snel kan komen".
Het was dus geen Geldklopperij bvb

Gaf de psycholoog bepaalde feedback op wat je zei, waardoor het allemaal beter ging? Of was het echt puur dat je bepaalde dingen gewoon eens kon vertellen tegen iemand?

 

[anders.]

Gaf de psycholoog bepaalde feedback op wat je zei, waardoor het allemaal beter ging? Of was het echt puur dat je bepaalde dingen gewoon eens kon vertellen tegen iemand?

Combinatie van een "extern" luisterend oor en de goeie vragen te stellen om te triggeren dat ik dingen meer ging relativeren vooral.
Maar dat zal bij iedereen anders zijn he.

Het risico bij vrienden/partners/... Als luisterend oor te hebben, is dat ze zelf al een mening over het "probleem" hebben en dus nooit met open geest er naar kijken.

 

[Lifen]

Gaf de psycholoog bepaalde feedback op wat je zei, waardoor het allemaal beter ging? Of was het echt puur dat je bepaalde dingen gewoon eens kon vertellen tegen iemand?

Die gaf wel aan wat ik kon doen om het beter te doen lopen. Concrete tips op basis van wat ik zei bv. Maar het belangrijkste was toch het kunnen zeggen voor mij.