Het leven kan moeizaam zijn wanneer je alleen de dagen door moet komen, met alle bagage van je verleden nog aan de heup vastgebonden. Wat als er iemand was die deze bagage kon helpen dragen? Wat als die steun hetgeen is wat je nodig hebt om eindelijk die verroeste rits open te scheuren en de wollen kindertruien beladen met pijnlijke herinneringen terug op je huid te voelen? Of zelfs om de zachte huid van mamalief, die tientallen jaren geleden het leven liet, nogmaals te kunnen voelen?
De Britse Andrew Haigh, die All of Us Strangers mede schreef met Taichi Yamada, auteur van het bronmateriaal 'Strangers', is al jaren trekker van de popularisatie van romantische films met homomannen op de voorgrond. Zo zindert Weekend, Haighs romantisch drama over twee mannen die doorheen twee doodnormale weekenddagen hun leven met elkaar delen, nog steeds door in de gemeenschap. Zijn gevoelige, maar toch gegronde atmosfeer viel op in een tijdperk waar dit soort films ofwel uitermate camp waren, ofwel juist uitermate deprimerend. Ook zijn contributies aan de HBO-serie Looking zagen een focus op betekenisvolle (maar daarom niet minder expliciete) intimiteit. Met All of Us Strangers verfijnt Haigh vele van zijn handelsmerken met behulp van een geweldige cast (met name Andrew Scott die naast als theateracteur vooral bekend staat als de hot priest uit Fleabag) en een sprankje fantasie.
De ondoorgrondbare ondersteunende personages Harry (Mescal), Mum (Foy) en Dad (Bell) bieden elk geloofwaardige en sympathieke glimpen naar personen met veel innerlijke pracht, maar evenveel moeilijkheden. Scott belichaamt terwijl de bedachtzame Adam op een manier die bijna pijn doet om te lang bij stil te staan. Adams mijmeringen over het leven, zijn trauma en de liefde, hadden in andere handen snel melig of juist deprimerend kunnen blijken, maar Scott lijkt maar al te goed te begrijpen wat Adam écht bedoelt met zo'n uitspraken. Vanuit een persoonlijk standpunt is het vreemd om tegelijk het gevoel te hebben dat dit verhaal en diens script wel een paar clichés bevatten, maar toch met zodanig veel diep emotioneel verstaan verteld zijn dat de film toch gevoelens aanspreekt en aanwakkert op een manier die het nog nooit is voorgegaan. Zo spreekt All of Us Strangers tegelijk ervaringen aan die specifiek zijn voor de homogemeenschap, maar slaagt het er evenwel in om de universaliteit van die fundamentele gevoelens te benadrukken.
All of Us Strangers is bovenal een meditatieve introspectie die erkent dat niets helemaal prachtig is of helemaal lelijk. Mensen zijn zo ver van perfect als maar kan, maar daarom is de liefde die ze ons kunnen veroorloven, en hun eigenheden, niet minder waardevol. De nuances tussen pijn en vreugde, tussen gemak en ongemak, en tussen hoop en wanhoop worden zo steeds gegrepen. De directie en het script zijn daarbij niet zo strak gecontroleerd dat de film een koord in het midden tussen de twee concepten bewandelt. De film vormt juist een uitvoerige dans waarmee het koord dat twee extremen scheidt alle richtingen opgetrokken wordt door de menselijke, chaotische bewegingen van zijn dansers. Niet aan de hand van meesterlijke manipulatietechnieken, maar juist vanwege de kwetsbaarheid van de film zijn personages alsook de gehele structuur, wordt het publiek uitgenodigd om zich even open te stellen naar de film als Haigh en Scott dat duidelijk hebben gedaan. Dat All of Us Strangers je tedere hart geen pijn aan zal doen, kan niemand beloven. Dat die pijn en elk ander gevoel dat Strangers je meegeeft, je levenswereld kan verrijken, is zo goed als zeker.
De Britse Andrew Haigh, die All of Us Strangers mede schreef met Taichi Yamada, auteur van het bronmateriaal 'Strangers', is al jaren trekker van de popularisatie van romantische films met homomannen op de voorgrond. Zo zindert Weekend, Haighs romantisch drama over twee mannen die doorheen twee doodnormale weekenddagen hun leven met elkaar delen, nog steeds door in de gemeenschap. Zijn gevoelige, maar toch gegronde atmosfeer viel op in een tijdperk waar dit soort films ofwel uitermate camp waren, ofwel juist uitermate deprimerend. Ook zijn contributies aan de HBO-serie Looking zagen een focus op betekenisvolle (maar daarom niet minder expliciete) intimiteit. Met All of Us Strangers verfijnt Haigh vele van zijn handelsmerken met behulp van een geweldige cast (met name Andrew Scott die naast als theateracteur vooral bekend staat als de hot priest uit Fleabag) en een sprankje fantasie.
Deels vreemden, deels geliefden
Vergeleken met zijn eerdere werk, klinkt de premisse van All of Us Strangers als iets helemaal anders: een man (Adam, gespeeld door Scott) die na het ontmoeten van een andere eenzame ziel (gespeeld door Paul Mescal, gekend van o.a. Aftersun en Normal People) ineens terug in contact komt met zijn ouders die decennia geleden in een ongeluk om het leven kwamen (gespeeld door Claire Foy van The Crown en Jamie Bell van Billy Elliott). Toch behoudt de film de intieme, romantische maar realistische toon van zijn eerdere werk. Het geestenverhaal offert meer gelegenheden voor emotionele momenten, persoonlijke gesprekken en interne meditatie, maar zoals in het magisch-realismegenre wordt niet uiterst veel bij het fantasie-aspect stilgestaan. Hier zijn geen verrotte tanden of transparante gelaten te bekennen. Wel wordt de kijker meegenomen door de zachte bestrooiing van lange shots naar niets specifieks. De stad. De mensen die er leven. Als in een vliegveldspelletje nodigt All of Us Strangers je uit om hun levens, verlangens en gevoelens te doorgronden. Onze gokken kunnen onmogelijk volledig juist zijn, maar toch zijn we door het gissen en observeren zelf dichterbij die mensen, en alle mensen, dan we anders ooit waren.De ondoorgrondbare ondersteunende personages Harry (Mescal), Mum (Foy) en Dad (Bell) bieden elk geloofwaardige en sympathieke glimpen naar personen met veel innerlijke pracht, maar evenveel moeilijkheden. Scott belichaamt terwijl de bedachtzame Adam op een manier die bijna pijn doet om te lang bij stil te staan. Adams mijmeringen over het leven, zijn trauma en de liefde, hadden in andere handen snel melig of juist deprimerend kunnen blijken, maar Scott lijkt maar al te goed te begrijpen wat Adam écht bedoelt met zo'n uitspraken. Vanuit een persoonlijk standpunt is het vreemd om tegelijk het gevoel te hebben dat dit verhaal en diens script wel een paar clichés bevatten, maar toch met zodanig veel diep emotioneel verstaan verteld zijn dat de film toch gevoelens aanspreekt en aanwakkert op een manier die het nog nooit is voorgegaan. Zo spreekt All of Us Strangers tegelijk ervaringen aan die specifiek zijn voor de homogemeenschap, maar slaagt het er evenwel in om de universaliteit van die fundamentele gevoelens te benadrukken.
Zo kwetsbaar dat je niet anders kan dan jezelf ook openstellen.
All of Us Strangers is bovenal een meditatieve introspectie die erkent dat niets helemaal prachtig is of helemaal lelijk. Mensen zijn zo ver van perfect als maar kan, maar daarom is de liefde die ze ons kunnen veroorloven, en hun eigenheden, niet minder waardevol. De nuances tussen pijn en vreugde, tussen gemak en ongemak, en tussen hoop en wanhoop worden zo steeds gegrepen. De directie en het script zijn daarbij niet zo strak gecontroleerd dat de film een koord in het midden tussen de twee concepten bewandelt. De film vormt juist een uitvoerige dans waarmee het koord dat twee extremen scheidt alle richtingen opgetrokken wordt door de menselijke, chaotische bewegingen van zijn dansers. Niet aan de hand van meesterlijke manipulatietechnieken, maar juist vanwege de kwetsbaarheid van de film zijn personages alsook de gehele structuur, wordt het publiek uitgenodigd om zich even open te stellen naar de film als Haigh en Scott dat duidelijk hebben gedaan. Dat All of Us Strangers je tedere hart geen pijn aan zal doen, kan niemand beloven. Dat die pijn en elk ander gevoel dat Strangers je meegeeft, je levenswereld kan verrijken, is zo goed als zeker.
Conclusie
Schrijver-regisseur Andrew Haigh en hoofdacteur Andrew Scott verheven met diepe persoonlijke inbreng een verrassend traditionele LHBTQ-drama naar een nieuwe standaard voor het genre in de mainstream. Eentje die ongeacht de geaardheid van de kijker intense gevoelens kan teweegbrengen. Als je zin hebt om een paar uur lang te huilen, zij het nu uit geluk, uit verdriet, of uit pure bewondering voor een intieme romantische fantasy-drama met hartverscheurende performances, dan is All of Us Strangers de film om te zien.
Pro
- Emotioneel oprecht en intiem
- Directie zelfzeker genoeg om chaos te omarmen
- Adembenemend rake performances, vooral van Andrew Scott
Con
- Volgt uiteindelijk nauw conventies in het LHBTQ-drama subgenre
8.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
14 februari 2024
Genre
- Drama
- Fantasie
- Romantiek
Speelduur
105 minuten
Regie
Andrew Haigh
Cast
Andrew Scott, Paul Mescal, Jaimie Bell, Claire Foy
Uitgever
Searchlight Pictures
