Veel mensen hier die het precies nogal simplistisch zien.
Overgewicht is in veel gevallen wel een beetje complexer dan uw fruityoghurt en franchipanneke laten staan en gaan start to runnen. Dat is het fysieke aspect, ja, maar het zit hem meestal in waarom mensen te veel eten. En dat gaat heel ruim hé en er is daar heel vaak een mentale component bij betrokken, inclusief zaken die mensen niet van zichzelf beseffen. Wat lomp gaan zeggen "ge moet wat minder boefen" gaat dat echt niet fiksen, in het beste geval beginnen ze dan een crashdieet om te gaan jojo-en en geeft dat weer een extra mentale domper. Idem wat betreft te weinig beweging, ook daar zit vaak een mentale component aan.
Daarnaast leven we dan nog eens in een wereld waar je om de oren wordt geslagen met ongezonde voeding en voedingsgewoonten die compleet het tegendeel zijn van hoe ons lichaam werkt. (Reclame voor) ongezonde voeding is te vinden op iedere straat- en supermarkthoek. Eigenlijk is het een heel smerige bedoening, langs de ene kant presenteren we mensen constant beelden van perfecte lijven en gaan we ze bashen als ze die niet hebben, langs de andere kant ga je ze constant verleiden met ongezonde voeding en een sedentaire levensstijl.
Als je het geluk hebt van toevallig een metabolisme te hebben dat u slank houdt en/of een goeie opvoeding rond voeding te hebben gehad en/of de mentale toestand te hebben om gezond eten en bewegen te blijven volhouden en/of...: chapeau voor u. Dat er veel mensen met overgewicht rondlopen is toch ergens een teken aan de wand dat er iets niet snor zit dat ruimer gaat dan individuele verantwoordelijkheid. Niet dat ik daarmee wil zeggen dat uzelf wentelen in zelfmedelijden en alles afschuiven op "de maatschappij" dan zoveel beter is, maar het is allemaal wel wat genuanceerder dan wat hier soms wordt getypt.
Een excuus vind je achter elke hoek als je echt wilt. Misschien bedoel je dat niet zo, maar hoe jouw post overkomt is het een beetje een algemeen excuus dat voor alles past in het leven. Niet de mentale kracht hebben om gezond te eten, om iets vol te houden, ... Mjah uiteindelijk is alles wat moeite kost een kwestie van volhouden. Dat is een inherent deel ervan. Je hebt omstandigheden die je mentale kracht zappen en daar heb ik alle begrip voor, maar toch... Again and again komt fit zijn en gezond leven neer op: just do it. En ikzelf ben geen vreemde van mentale obstakels. Ik kan gewoon niet om die bottom line heen.
Het basisconcept IS simpel. Meeste mensen hebben een doodnormaal aantal caloriën nodig om hun lichaam te onderhouden. Eet daar onder en je valt af, eet daarboven en je komt bij. Sporten helpt die balans positief te beïnvloeden.
Dat is voor quasi alle mensen hoe het werkt. Dat is niet ingewikkeld en dat is echt geen kwestie van geluk. Er zijn apps bij de vleet waarbij je gewoon barcodes moet scannen om je eten in detail te monitoren. Om dat vol te houden moet je een manier vinden die voor jou gebalanceerd en werkbaar is. Die integratie in je leven is doorgaans niet simpel (zeker niet in het begin). Dat is een proces van leren, bewustworden en uiteindelijk : aanpakken. Begeleiding kan daarbij helpen, als je zelf niet de research kan of wilt doen. Fastfood is inderdaad belachelijk gemakkelijk te krijgen, maar informatie ook.
Ja, het leven is soms druk en ongemakkelijk. Ja, ik ben soms om middernacht en later aan het sporten om mijn doelen te behalen. Ja, ik moet soms concessies doen om het familieleven/sociale leven te onderhouden. Daarvoor moet ik goed plannen, soms moet ik andere dingen opofferen en ik moet constant keuzes maken. Soms moet ik ook op een absolute baaldag toch nog mijn training afwerken. Of ik moet gezond koken in plaats van snel Mcdonalds bestellen want ik heb geen ruimte meer voor een vettige hap. Ai, geen zin, slecht weer, zus enzovoort. Niemand zegt dat het uitvoeren gemakkelijk is, anders was iedereen tiptop fit. Maar neem daar vrede mee ipv elk excuus uit het boekje gaan halen. Ik zondig vaak genoeg en dan hangt daar ook geen schuldgevoel aan vast. Ik heb mijn bedje gemaakt en nu ga ik er in liggen. Voor mij was het niet gemakkelijk, voor meeste mensen is het niet gemakkelijk. Maar je komt er gewoon niet onder uit als je een bepaalde resultaat wilt hebben.
Het enige 'geluk' dat ik heb is dat sporten wel als een hobby kan tellen voor mij. Ik doe het graag, het helpt mijn mentale welzijn enzovoort. Gezonder eten op een fijne manier heeft me ook geholpen om mezelf beter te voelen én om meer te genieten van vettig te eten op tijd en stond. Ik snap dat het voor vele mensen echt een waanzinnige opgave is om daar mee te beginnen.
Op een bepaald moment ga ik terug wat ronder worden. Ik ga minder sporten, ik ga minder hard sporten, mijn metabolisme zal wat vertragen enzovoort. Allemaal prima. Ik kan het misschien nog wat compenseren, maar wil ik die extra effort doen? Nu was ik bereid om die prijs te betalen. Maar ik moet op mijn 60ste niet meer strak staan tbh. Dan is genieten waarschijnlijk wat belangrijker geworden. Dat zal dan mijn keuze worden en als ik dan iets kies dat me niet bevalt ben ik een énorme stommerik he.
Ik kijk ook niet neer op mensen die minder sportief zijn of daar minder belang aan hechten, helemaal niet. Maar je moet de dingen niet moeilijker maken dan ze zijn. Het overgrote merendeel van de mensen kan echt wel gewoon minder/gezonder eten en drie uur per week sporten. Misschien vergis ik me daar compleet in, dat kan zomaar zijn. Maar ik focus ook wel liever op hoe simpel het kan zijn ipv alle manieren zoeken waarom iets niet kan. Waarmee ik niet onwetend wil zijn voor de obstakels he. Maar ik voel uit ervaring dat men nogal snel een excuus zal aanreiken om niets te hoeven doen in plaats van gewoon door te zetten.
Conclusie : Als het niet uit jezelf komt kan een PT helpen
