Er zijn verschillende redenen waarom topsport bij ons minder scoort. Niet alle redenen zijn ook redenen om jaloers te zijn.
- Focus op ondersteuning topsporters, minder op algemene sportbeleving: zo moest Nederland van 2000 tot 2008 naar België gaan voor indooratletiek, er is géén piste in Nederland. Nu nog altijd is er geen vaste piste. In België zijn er 2 (Gent & Louvain-La-Neuve). Ik heb het idee dat dit, relatief gezien de bevolkingsaantallen, ook voor de meeste andere sporten telt (Nederland heeft de Ahoy, wij sportpaleis, voor de rest hebben wij relatief grotere indoorhallen met de basketbalterreinen, wielerpistes en lottoarena's.
- "geluk" met een aantal sporten die voor hen beter scoren olympische spelen-gewijs, wij gaan minder voor "minder bekende sporten" (check maar onze medailles en vierde plaatsen: atletiek, turnen, hockey, judo, wielrennen, basket, ....
- betere sportbonden: typerend daarvoor vond ik het atletiek: het BK indoor was alvast vroeger een wedstrijd met nauwelijks reclame. Als je de week ervoor of erna naar Gent ging tijdens het Nederlands kampioenschap, was dáár (in belgië dus) massaal veel reclameborden en vanalles georganiseerd waardoor de beleving (en opbrengst) véél beter is. Het BK meerkampen zal ik nooit vergeten: Tia Hellebaut had daar de vierde prestatie in de wereld OOIT, voor 50 toeschouwers die nog gratis binnenmochten denk ik. Er was toen zelfs geen persbericht erover.