Ja, merci voor uw verhaal te delen, maar ik heb die opties niet denk ik.
Ik mag financieel niet klagen maar dat is door de juiste "foute" keuzes. Misschien had ik beter minder spaargeld vastgezet in mijn woning en auto omdat dat de verstandige keuzes waren en een paar groepsreizen gedaan. Op dit moment het laatste jaar aan het doorploeteren waarna ik volgend jaar eindelijk wat deftige ademruimte heb om te stoppen met me zorgen te maken, maar dan ben ik er al 35-36 en zit ik nog altijd in een job waar ik meerdere problemen mee heb.
Verhuizen heb ik oprecht al over nagedacht... Kan die sprong wegens een gebrek aan liquide vermogen momenteel gewoonweg niet maken (terug een beperkte som spaargeld nadat m'n wagen stuk ging vorig jaar), en heb ook niet het diploma noch de werkervaring om een job in het buitenland te vinden die meer zou inhouden dan gewoon wat code-monkey werk of jobs waarvoor je geen diploma voor nodig hebt, als een gok op dat vlak een garantie zou bieden op verbetering op andere vlakken zou ik het zelfs nog oprecht overwegen.
Vrijwilligerswerk is misschien nog een optie, ook al aan gedacht, maar zou niet weten wat. Aanbod hier in de buurt is niet echt "mijn ding". Nieuwe hobby's ben ik mee bezig en naar nieuwe op zoek, maar ook dat is eerder voor mezelf, niet voor per se daar iemand tegen te komen, ge kunt niet alles gaan doen vanuit de optiek om daar per se nieuwe vrienden, laat staan een lief tegen te komen natuurlijk.
Ik zou in de eerste plaats echt wel stoppen met te denken in termen van 'waar heb
ik fouten gemaakt' wanneer het over je relatie gaat, zoals
@Sylverscythe al zei. Je
relatie is fout gegaan, maar dat is niet de schuld van jou of haar. Zoals ik al zei: je zat nog volop in de ontdekkingsfase, en het is nu eenmaal een feit dat veel prille relaties daar stranden omdat een partner (of alletwee, dat kan ook) het dan ineens het niet meer ziet zitten. Soms is dat op de eerste date, soms op de derde date, soms is dat na een maandje, soms is dat, zoals in jouw geval, na een paar maanden.
Maar net zoals je het jezelf niet moet verwijten wanneer een date geen gevolg krijgt moet je het jezelf hier ook niet verwijten. Want hoe goed het ook voelde en hoe juist het allemaal was: feit blijft wel dat je nog maar in de ontdekkingsfase zat, en in se is dat niet anders dan de dating periode. Dit ligt niet aan jou en je pijnigt enkel jezelf door te piekeren over momenten waar het al dan niet zou foutgelopen zijn.
Voorts denk ik ook dat je soms te rationeel/binair denkt. Het leven is nu eenmaal geen opeenvolging van 'if this then that' gebeurtenissen. Mensen, gevoelens, toeval, onverwachte gebeurtenissen; dat zijn allemaal dingen die je niet kan voorzien en die je leven van de ene dag op de andere drastisch kunnen veranderen, ook al doe je alles 'juist'. Het heeft echt weinig zin om te zitten panikeren dat je nooit meer een vriendin gaat vinden, bijvoorbeeld.
Pas op, ik bedoel daarmee niet dat je helemaal geen actie moet ondernemen (je horizonten verbreden en nieuwe hobby's vinden enzovoorts is altijd goed) maar het kan soms echt wel uit een klein hoekje komen, en krampachtig zitten zoeken naar iemand maakt juist vaak dat je het helemaal niet vindt. Dat is een enorm cliché, maar er zit wel een kern van waarheid in. Als je bijvoorbeeld enorm zit te stressen voor een date omdat het 'je laatste kans' is of weet ik veel, dan ga je sowieso anders overkomen, wat als gevolg kan hebben dat de date mislukt. Als je pakweg op Tinder elke keer twee dagen doet over een antwoord omdat het 'perfect' moet zijn dan kan het zijn dat je 'de ware' de interesse verliest omdat je te traag antwoord geeft. Het zijn onnozele voorbeelden misschien, maar toch.
Het is veel gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou nu gewoon even, hoe raar dat ook klinkt, de pijn toelaten. Je bent gekwetst, en dat is heel normaal. Probeer dat ook te beseffen, dat dat normaal is, en neem je tijd om daar rustig van te herstellen. Daar staat ook geen termijn op, trouwens. Rouwen om een relatie, dat is iets persoonlijks.
Maar besef ook dat dit de gang van zaken is. Jij hebt niks fout gedaan in deze prille relatie.
It just wasn't meant to be. Dat is weer zo'n huizenhoog cliché, maar dat wil niet zeggen dat het bullshit is. Dat het
not meant to be was wil niet zeggen dat jij fouten hebt gemaakt, of dat je leven nu voorbij is. Voor hetzelfde geld ontmoet jij morgen in een supermarkt de vrouw van je leven wanneer je alletwee naar dezelfde doos Ben and Jerry's grijpt. De kans is eerder laag natuurlijk, maar ze is er wel, en ik bedoel maar gewoon dat je nu niet meteen in damage control modus moet gaan omdat je leven voorbij zou zijn.
Zoals
@Sylverscythe ook zegt: go with the flow, zou ik zeggen. Neem je tijd om te bekomen, en bekijk dan wat je wilt doen. Nu tegen je zin een hoop hobby's gaan opnemen of drastische zaken doen (verhuizen, bijvoorbeeld) op basis van een stukgelopen relatie die nog geen jaar heeft geduurd, dat zou ik persoonlijk niet echt aanraden. Temeer omdat je nu in een kwetsbare situatie zit waarin alles zwarter lijkt dan dat het misschien is. Opnieuw een cliché, maar:
this too shall pass.
