Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

Mulan

Well-known member
Omdat we toch met een hoop mensen hier zitten die recent terug single zijn geworden en dat alles behalve evident is op sommige vlakken, eventjes een nieuw topic openen om de verzuchtingen, frustraties maar evengoed triomfmomentjes en kleine wraakduiveltjes een plaatsje te geven!

@Tonerider jij was alvast de inspiratie 😘
 
Omdat we toch met een hoop mensen hier zitten die recent terug single zijn geworden en dat alles behalve evident is op sommige vlakken, eventjes een nieuw topic openen om de verzuchtingen, frustraties maar evengoed triomfmomentjes en kleine wraakduiveltjes een plaatsje te geven!

@Tonerider jij was alvast de inspiratie 😘
Dit lijkt me meer iets voor zwam.
 
Blijft moeilijk he, je zo bloot geven en zeker in een topic enkel voor dat :p

Maar goed: zoals de meesten wel weten zit ik in het proces van scheiding.
Papieren zijn binnen en op zoek achter een appartementje.
Praktische moeilijkheid: ik dop en men vraagt minstens zes maand loonfiches :p en ge moogt maar 1/3 van uw wedde aan huur uitgeven. Absurd natuurlijk, want met 1500 zou je dus niet boven de 500 mogen gaan en dat vind ge nergens (enkel af en toe een studio).

Emotioneel: twijfelen he. Hadden we er niet toch nog wat meer moeite in moeten steken. Zijn we niet te snel geweest. Dat we eigenlijk al 2 jaar strugglen vergeten we daar dan bij :p Al die jaren samengeweest, goede tijden beleefd, ook intense (ik ben ooit overhoop gereden geweest en ze heeft me toen enorm goed verzorgd), samen doelen gehad, etc... en dat is nu allemaal voorbij. Het voelt zo onwezenlijk.

Zeker omdat we sinds we besloten hebben om te scheiden we eigenlijk terug beter met elkaar overweg kunnen 🤷‍♂️ Soms zou ik eigenlijk wel willen dat we nog altijd ruzie maakten of zij een ander had, want dat zou de split vergemakkelijken. Terwijl nu is het soms alsof het wel ok is tussen ons. Verwarrend dus.
 
Blijft moeilijk he, je zo bloot geven en zeker in een topic enkel voor dat :p

Maar goed: zoals de meesten wel weten zit ik in het proces van scheiding.
Papieren zijn binnen en op zoek achter een appartementje.
Praktische moeilijkheid: ik dop en men vraagt minstens zes maand loonfiches :p en ge moogt maar 1/3 van uw wedde aan huur uitgeven. Absurd natuurlijk, want met 1500 zou je dus niet boven de 500 mogen gaan en dat vind ge nergens (enkel af en toe een studio).

Emotioneel: twijfelen he. Hadden we er niet toch nog wat meer moeite in moeten steken. Zijn we niet te snel geweest. Dat we eigenlijk al 2 jaar strugglen vergeten we daar dan bij :p Al die jaren samengeweest, goede tijden beleefd, ook intense (ik ben ooit overhoop gereden geweest en ze heeft me toen enorm goed verzorgd), samen doelen gehad, etc... en dat is nu allemaal voorbij. Het voelt zo onwezenlijk.

Zeker omdat we sinds we besloten hebben om te scheiden we eigenlijk terug beter met elkaar overweg kunnen 🤷‍♂️ Soms zou ik eigenlijk wel willen dat we nog altijd ruzie maakten of zij een ander had, want dat zou de split vergemakkelijken. Terwijl nu is het soms alsof het wel ok is tussen ons. Verwarrend dus.
Goh ja volgens mij is in ruzie uit elkaar gaan wel moeilijker. Want dan ga je nog eens elkaar beginnen kloten om de zaken te verdelen en kan het heel lang aanslepen en een hoop geld kosten.
 
Goh ja volgens mij is in ruzie uit elkaar gaan wel moeilijker. Want dan ga je nog eens elkaar beginnen kloten om de zaken te verdelen en kan het heel lang aanslepen en een hoop geld kosten.
je hebt gelijk hoor. Nu is alles rustig geregeld: geen ruzie over geld of bezittingen en ze gaat zelfs helpen met de verhuis zegt ze. Ook haar broer wil helpen. Dus dat is natuurlijk 1000x beter dan alles uitvechten voor de rechter.
En sowieso is het ook wel aangenamer zonder ruzie gedurende de periode dat we nog samenleven.

Maar ik bedoelde het puur voor mijn gepieker/getwijfel. Met ruzie zou het gemakkelijker zijn om zonder twijfel de deur dicht te trekken.
 
Blijft moeilijk he, je zo bloot geven en zeker in een topic enkel voor dat :p

Maar goed: zoals de meesten wel weten zit ik in het proces van scheiding.
Papieren zijn binnen en op zoek achter een appartementje.
Praktische moeilijkheid: ik dop en men vraagt minstens zes maand loonfiches :p en ge moogt maar 1/3 van uw wedde aan huur uitgeven. Absurd natuurlijk, want met 1500 zou je dus niet boven de 500 mogen gaan en dat vind ge nergens (enkel af en toe een studio).

Emotioneel: twijfelen he. Hadden we er niet toch nog wat meer moeite in moeten steken. Zijn we niet te snel geweest. Dat we eigenlijk al 2 jaar strugglen vergeten we daar dan bij :p Al die jaren samengeweest, goede tijden beleefd, ook intense (ik ben ooit overhoop gereden geweest en ze heeft me toen enorm goed verzorgd), samen doelen gehad, etc... en dat is nu allemaal voorbij. Het voelt zo onwezenlijk.

Zeker omdat we sinds we besloten hebben om te scheiden we eigenlijk terug beter met elkaar overweg kunnen 🤷‍♂️ Soms zou ik eigenlijk wel willen dat we nog altijd ruzie maakten of zij een ander had, want dat zou de split vergemakkelijken. Terwijl nu is het soms alsof het wel ok is tussen ons. Verwarrend dus.
Net omdat het zo enorm herkenbaar is allemaal, maar we hier met enkelen zitten in diverse stadia, leek het mij ideaal om een topic te openen enkel voor dat 😉
Zelf trek in me bvb ook op aan @Wannez die dan weer een jaartje verder staat dan mij.

De enige reden dat jullie nu natuurlijk beter overeen komen, is omdat de beslissing voor jullie beide ok was!
Hier de andere versie gehad en geloof me, elke dag is er dan 1 te veel en de negatieve emoties groeien dan met de seconde!

Veel goede moed in elk geval, niet evident als je dan inderdaad ook nog eens wordt afgewezen op vlak van inkomen waardoor je nieuwe start toch geen vliegende start krijgt 😞.
 
heb geluk dat er niet echt druk op staat, maar wil toch graag op mijn eigen zijn voor de feitelijke scheiding is uitgesproken.
Straks ga ik mij nog echt een caravan moeten kopen :crazy:
 
Al eens gaan spreken met het OCMW of zij je kunnen helpen in de zoektocht naar een woonst? Enige wat je te verliezen hebt, is wat tijd 😇.
 
Als ik deze maand niets vind, ga ik dat best doen vermoed ik. Bedankt voor de tip.
Kon je je huidige woning niet overnemen? Aangezien je zo lang samen bent vermoed ik dat je al een heel deel afbetaald hebt? Want met die hoge prijzen zou me dat wel het slimste lijken.
Of had je niks gekocht?
 
Hoe ziet ge het vooruitzicht om effectief alleen te gaan wonen (aan alle scheiders hier?)
op zich zit ik daar niet mee in. Ik ben nogal een loner. Ik heb geen behoefte aan mensen om mij heen. Al wat ik nodig heb in het leven is muziek, mijn pc en wekelijks een frietje. Dus het alleen zijn schrikt me niet af. Sowieso zie ik genoeg mensen via mijn opleiding en later werk en dan ben ik blij als ik s`avonds en in het weekend op mijn gemak ben.
 
Laatst bewerkt:
Hoe ziet ge het vooruitzicht om effectief allee' te gaan wonen(aan alle zcheiders hier?
Hoe bedoel je concreet?
Want het heeft wel wat voeten in de aarde, vind ik.
- financieel met minder moeten rondkomen. Omdat het heel hectische maanden zijn geweest, moet ik hier nog mijn weg in zoeken. Veel nieuwe spullen aangekocht dus dan zie je dat de spaarrekening stevig wordt gebruikt.
- je moet je eigen stekje inrichten/eigen maken (vond ik het leukste deel want mijn huis stond vol met "rommel" van hem)
- het sociale aspect (is in mijn geval enkel beter geworden en aangezien hij verhuisd is naar een appartement met goede buren, voor hem ook, dagelijks een kletske met de buurman etc)
- terug leren alleen zijn (geniet ik enorm van, eindelijk terug rust!) en post covid terug hobby's zoeken/ terug opnemen om te vermijden dat je altijd binnen 4 muren zit.
- voor de mensen met co-ouderschap ook nog eens je weg daar in zoeken (wij hebben een regeling met 3 wissels per week en dat werkt heel goed voor zowel ons als voor de dochter! Maar het houdt ook in dat we verplicht worden met elkaar te blijven communiceren en daarin moeten we wél nog oefenen)
- op huishoudelijk vlak: als je niet gewend bent om dagelijks te koken, wekelijks te poetsen, je was te doen,... Zal dat nog keihard vloeken worden in het begin. Zelf heb ik nu wel minder huishoudelijk werk want ipv 3 personen die vanalles vuil maken is dat nu anderhalf en ik doe dat nu veel meer wanneer het mij uitkomt.
- emotionele verwerking: het stuk na de scheiding is even groot als het stuk voor de scheiding ervaar ik. Alles moet een plaatsje krijgen en dat is iets wat niet weg is eens de partner weg is. Ik moet nog steeds enorm veel boosheid en frustratie zien te verwerken maar ik was me daar op voorhand van bewust dus ik gun mezelf hier ook tijd in.
 
Allemaal nen dikke virtuele knuffel van mij! Alles komt goed!

Ik ben zelf 14 jaar geleden gescheiden. Deed pijn op het moment maar het is het beste wat me ooit is overkomen. Ben wel uit een hele diepe (emotionele en financiële) put moeten kruipen.

Maar alles gebeurt met een reden in het leven. Had ik toen niet op mijn zelfdestructieve tocht geweest zat ik niet waar ik nu zat. Ondertussen al 13 jaar samen met die van ons (leren kennen op het dieptepunt, en samen uitgeklommen), 7 jaar getrouwd en 2 klein pateekes van 2 en 5.
 
Net omdat het zo enorm herkenbaar is allemaal, maar we hier met enkelen zitten in diverse stadia, leek het mij ideaal om een topic te openen enkel voor dat 😉
Zelf trek in me bvb ook op aan @Wannez die dan weer een jaartje verder staat dan mij.
Merci voor het compliment.
Het voelt nog niet altijd aan alsof ik al zo ver(der) sta, soms heb ik wat de indruk dat het een processie van echternach is met (emotionele) terugvallen na progressie.
Maar dat heeft er mogelijk ook mee te maken dat ik nog maar vrij recent bewuster dat emotioneel aspect ben beginnen aanpakken.
In eerste fase heb ik mij volledig gericht op de praktische/financiële zaken; opstellen EOT voor komende ~ 16 jaar en zorgen dat “langs mijn kant” de kinderen altijd opgevangen kunnen worden; niet alleen in de 50/50 regeling maar ook meer in geval van crisis situatie bij mijn ex. Daarbij besefte ik al wel dat ik de emotionele verwerking voor mij uitschoof (aanleiding van de breuk, gebeurtenissen tijdens relatietherapie, eigenlijke scheiding zelf en de reactie van de kindjes daarop,...). Maar ik voelde dat ik het er mentaal niet meer bij kon hebben net na veel te vroeg overlijden van mijn pa. Ook veel moeite gehad met de gedachte dat ik voor iemand die het uiteindelijk niet waard bleek, minder tijd nog bij mijn pa heb doorgebracht dan ik had kunnen doen.

Hoewel de relatietherapie tussen “ons” uiteindelijk niet succesvol was, heeft het mij wel veel inzichten gebracht over mezelf en hoe ik in een relatie stond (en het effect daarvan op mijn (ex) partner).

Dus toen de praktische zaken geregeld waren en ik me daar niet meer achter kon verstoppen, veronderstelde ik al wel dat ik voor de emotionele verwerking ook externe hulp zou (“moeten”) inschakelen. Toen ik na een half jaar vaststelde dat ik zelf (en met hulp van vrienden/familie, doch beperkt want middenin Corona) op een soort plateau was gekomen waarbij ik qua verwerking precies stilstond, heb ik inderdaad een psycholoog gezocht. En opnieuw heel positieve ervaring mee waarbij ik vaststel dat ik het steeds gemakkelijker krijg om over mijn gevoelens te praten en er iets mee te doen. Hier heb ik intussen ook bevestiging van ondervonden door iemand die zei dat ik zo open ben en dat voor haar totaal nieuw was (helaas bleek ze de totaaaaal verkeerde “kandidaat”, maar het stemt me wel hoopvol voor de toekomst waarin ik een tot voor mijn laatste relatie onderbelicht aspect van mezelf kan toelaten in een nieuwe, betere relatie). Daar ben ik echt kinderlijk benieuwd naar, maar in tegenstelling tot enkele maanden geleden nu zonder enige druk over wanneer dat dan “moet” gebeuren.
 
Ik ben zelf van bij de ouders direct gaan samenwonen met de vriendin.
Nu 34 en toch ergens wel beangstigend dat als ik ooit alleen kom te staan, ik op die leeftijd nog nooit alleen gewoond zal hebben.
 
Ik ben zelf van bij de ouders direct gaan samenwonen met de vriendin.
Nu 34 en toch ergens wel beangstigend dat als ik ooit alleen kom te staan, ik op die leeftijd nog nooit alleen gewoond zal hebben.
ge kunt al eens het huis kuisen, de was doen en een week lang voor uw vriendin koken.

goei oefening en ge gaat veel punten scoren.
 
Terug
Bovenaan