Opnieuw op eigen benen na een lange relatie
- Onderwerp starter Mulan
- Startdatum
D
Deleted member 451
Guest
Klas kameraad van vroeger, na onze school was hij in relatie 13 jaar.
Had nooit geen tijd mee om af te spreken etc.... na paar keer vragen, heb ik dan ook contact verbroken. (kon zijn hé, dat zijn vrouw hem helemaal op eiste... geen idee)
Opeens, relatie was gedaan, belt mij terug op om es samen te komen etc..
Nota bene IK koppel hem met een buurvrouw van me, opeens die buurvrouw verhuist bij hem, 4 jaar relatie, opnieuw laat hij 4 jaar niets van zich horen.....
Relatie nu opnieuw stuk gelopen, is hij daar weer "om es samen te komen".
heb hem nu vlak af gezegd dat hij hem maar moet inschrijven op tinder, dak ook geen zin meer heb om hem nog te zien.
1 keer, maar geen 2 keer hoor bij mij.
Alsof ik enkel ma goed genoeg ben, als hij geen relatie heeft... wtf
Had nooit geen tijd mee om af te spreken etc.... na paar keer vragen, heb ik dan ook contact verbroken. (kon zijn hé, dat zijn vrouw hem helemaal op eiste... geen idee)
Opeens, relatie was gedaan, belt mij terug op om es samen te komen etc..
Nota bene IK koppel hem met een buurvrouw van me, opeens die buurvrouw verhuist bij hem, 4 jaar relatie, opnieuw laat hij 4 jaar niets van zich horen.....
Relatie nu opnieuw stuk gelopen, is hij daar weer "om es samen te komen".
heb hem nu vlak af gezegd dat hij hem maar moet inschrijven op tinder, dak ook geen zin meer heb om hem nog te zien.
1 keer, maar geen 2 keer hoor bij mij.
Alsof ik enkel ma goed genoeg ben, als hij geen relatie heeft... wtf
D
Deleted member 3056
Guest
Squidward
Redacteur
Toch wel é, hij had jaren een maat, dan dertien jaar niet meer, dan wel, dan vier jaar niet meer. Hij had een knipperlichtmaat. Da’s in feite ook ‘een relatie’.Ge hebt de clue van het topic precies niet helemaal door.
Ge kunt het ook lezen alsof die vriend iemand is die niet op eigen benen kan staan zonder relatie.
Zoiets hoor je wel vaker toch, wat Trump zijne kameraad doet. Een man in een relatie die opeens niet meer durft/wil/kan afspreken met zijn goeie vrienden. En dan pas als het gedaan is met de madam, terug tijd kunnen/willen/durven steken in de vrienden.
Ik herken dat van in mijn eigen tienerjaren. Als ik er eens goed over stil zou staan, is dat wrs iets dat als oorzaak een zekere onzekerheid heeft ofzo. Ik zou verwachten dat zoiets er uit groeit met de jaren, maar in Trump zijn vriend z'n geval precies niet amai.
Ik herken dat van in mijn eigen tienerjaren. Als ik er eens goed over stil zou staan, is dat wrs iets dat als oorzaak een zekere onzekerheid heeft ofzo. Ik zou verwachten dat zoiets er uit groeit met de jaren, maar in Trump zijn vriend z'n geval precies niet amai.
D
Deleted member 451
Guest
Verschil tussen persoon en persoon natuurlijk,
maar degene waar ik het over had, heeft als kind nooit (veel) vrienden gehad, en altijd vaak gepest geweest.
Het enige wat hij als levensdoel voor ogen had, was gelukkig zijn, met een vrouw. En van zodra hij die (dacht) gevonden te hebben, kon hem al de rest niet meer schelen.
Vond ik wel wat stank voor dank, want ik was er altijd voor hem geweest.
Maar ik ben ook niet rancuneus, iedereen kan fouten maken.
Maar je moet dat mij wel geen 2 keer lappen, ik had het hem nogtans gezegd dat ik het spijtig vond dat hij 13 jaar niets meer liet weten. en dan doet hij het toch nog eens opnieuw? Ja sorry, maar als ik je heb gewaarschuwd, en je doet het opnieuw, stopt het bij mij.
Groot gelijk, tijd om op je eigen benen te staan, zonder die vriend!
Avondland
Well-known member
Collega van mij is 57 jaar en is nu ook uit elkaar met haar man na vele jaren samen te zijn. Moet toch ook vreemd zijn om met je pensioen in het vooruitzicht plots terug op eigen benen te staan. Huis verkopen, iets voor jezelf zoeken en zien hoe je met die eenzaamheid omgaat.
D
Deleted member 451
Guest
Je zou er van verschieten.
Mijn ouders zijn ook uit elkaar gegaan, NET voor hun pensioen.
Reden was heel simpel: als ze aan het werk waren, hadden ze nooit ruzie.
Echter, in hun verlof periode, zaten ze constant op elkaars lip, en ontstonden er wrijvingen.
Ahja, mijn vader wou op stap, op reis, met de fiets weg.
En mijn moeder was graag thuis, begon te bleiten van heimwee na 2 dagen op reis te zijn...
Conclusie: met hun pensioen in zicht, gingen die problemen enkel maar meer en meer de kop steken, dus beter uit elkaar gaan dus. ook dus na 32 jaar huwelijk, en voor beiden waren ze elkaars "eerste liefje"
Avondland
Well-known member
Dat is het befaamde "zwarte gat". Ken jezelf en je relatie klinkt allemaal zo simpel, maar je leeft snel op automatische piloot en die vervreemding kan er wel inslijten na een aantal jaar.
D
Deleted member 451
Guest
Jep. ik kan niet genoeg benadrukken, dat je echt jezelf moet zien samen leven met je wederhelft, op je pensioen.
Als je nu al het gevoel hebt, van nee dit word m niet, teveel verschillende voorkeuren, opvattingen....
Ga dan zo snel mogelijk uit elkaar, nu het nog kan;
Want zoals je zegt: op oudere leeftijd is het echt niet zo makkelijk nog een (geschikte) partner te vinden.
Zie maar es in de kranten zoals de Tips bij ons, staat vol met zielige 60+,70+ leeftijden, die in isolement zijn beland, en die per sé nog iemand willen vinden.
Op jongere leeftijd is het allemaal nog zoveel makkelijker.
Best wel zielig, om mijn moeder nu zo te zien leven. (vader heeft ondertussen iemand nieuws al jaren).
Ze heeft haar hele leven gewerkt om te genieten van haar pensioen, maar die slijt ze nu alleen door, en vind niemand nieuw meer.
Gelukkig wonen wij naast de deur, en is ze nooit helemaal alleen.
Mr.Anderson
Well-known member
Tijd om contact op te nemen met uwe vriend.
MisterV
Well-known member
Het is hier zoals verwacht ook prijs. Na 18 jaar uit elkaar. Ergens voelt het als een opluchting dat ik nu verlost ben van alle drama en een persoon die mij hoe langer hoe meer ongelukkig in plaats van gelukkig maakte. Maar toch voelt het wrang. En vooral heel triestig voor de kindjes 
Mulan
Well-known member
Heel veel sterkte!Het is hier zoals verwacht ook prijs. Na 18 jaar uit elkaar. Ergens voelt het als een opluchting dat ik nu verlost ben van alle drama en een persoon die mij hoe langer hoe meer ongelukkig in plaats van gelukkig maakte. Maar toch voelt het wrang. En vooral heel triestig voor de kindjes
TitaTovenaar
Well-known member
Hier zelfde situatie gezeten. (ook na 18jaar) Uiteindelijk beste wat me overkomen is!Het is hier zoals verwacht ook prijs. Na 18 jaar uit elkaar. Ergens voelt het als een opluchting dat ik nu verlost ben van alle drama en een persoon die mij hoe langer hoe meer ongelukkig in plaats van gelukkig maakte. Maar toch voelt het wrang. En vooral heel triestig voor de kindjes
Voor de kids is het erg, maar die 2 van mij hadden het snel een plaat gegeven.
Gewoon veel mee praten waarom en hun een warm nest geven, meer hebben ze niet nodig.
Ik ben ondertussen bijna 2jaar samen. Beide huizen verkocht, en een groot huis gekocht.
Samen 4 kids en die verstaan zich zo goed alsof het echte broer en zussen zijn. Hier moet je ook wel geluk mee hebben denk ik.
Als tip:
Zie dat je alles kwa regelingen op papier hebt staan, en denk er goed over na.
Jullie komen nu misschien nog overeen, maar dat kan snel keren.
Succes! En alles komt goed
MisterV
Well-known member
Gisteren voor het eerst sinds het is uitgesproken een deftig gesprek met elkaar gehad. We kunnen op dit moment wel door dezelfde deur, er is geen bitterheid of kwaadheid in het spel. We zitten allebei op het punt dat we merken dat we vanalles hebben geprobeerd maar dat het gewoon echt niet meer marcheert en dat we dan voor ons eigen geluk en dat van de kinderen beter uit elkaar gaan. Het is niet de bedoeling er een strijd van te maken maar van het op een propere manier af te sluiten. Ik zie het zo: Bij een scheiding zijn er alleen maar verliezers maar je hebt er zelf ook de hand in hoe hard iedereen verliest.Het is hier zoals verwacht ook prijs. Na 18 jaar uit elkaar. Ergens voelt het als een opluchting dat ik nu verlost ben van alle drama en een persoon die mij hoe langer hoe meer ongelukkig in plaats van gelukkig maakte. Maar toch voelt het wrang. En vooral heel triestig voor de kindjes
Ik heb het wel lastig met doen alsof tegen de kinderen. Ik wil het nieuws pas brengen als er wat duidelijkheid is rond huisvesting en zo zodat de kinderen ook weten waar ze aan toe zijn. Normaal wordt daar vrijdag over gesproken dus ik vermoed dat de kinderen het nieuws vrijdag of in de loop van het weekend gaan krijgen. Ze hebben dan ook wat tijd om het te verwerken in plaats van direct naar school te moeten. De scholen worden dan ook verwittigd zodat ze op de hoogte zijn van de situatie mochten er daar problemen ontstaan. Maar het is wel lastig om nu eigenlijk te moeten "liegen" tegen de kinderen en te doen alsof er niks aan de hand is. Ze voelen ook wel aan dat er iets in de lucht hangt.
Laatst bewerkt:
Mulan
Well-known member
Kinderen hebben vooral baat bij duidelijkheid. Hoe oud zijn ze?
Ik heb direct voor een boekje gekozen (maar die van jou zullen wel ouder zijn) om het uit te leggen en daar grijp ik nu 2j later nog steeds soms naar. Ik moet regelmatig nog eens herhalen dat mama en papa ook te veel ruzie maakten en daarom niet meer samen wonen maar dat we allebei heel veel van haar houden.
Ik had ergens gelezen dat het beter is om niet te zeggen dat jullie niet meer van elkaar houden omdat ze dan een soort angst kunnen ontwikkelen dat de ouders op een dag ook gaan stoppen met de kinderen graag te zien.
Veel sterkte alvast!
MisterV
Well-known member
Ze zijn 8 en 12. Ik vrees vooral voor de oudste zoon, die is hypergevoelig en kan heel heftig emotioneel reageren op dingen in de zin van huilbuien waar hij heel moeilijk uit geraakt. Dat is al heel wat gebeterd na een traject bij een psycholoog, maar het zal toch heftig zijn. De jongste gaat daar ook op zijn manier mee omgaan. Hij heeft soms wat last van OCD rituelen, ik denk dat we wel een "opstoot" daarvan kunnen verwachten. En massa's knuffels van en voor hen want het zijn wel knuffelberen.
Het zal een kwestie zijn van heel duidelijk te brengen dat er geen sprake is van ruzie en dat we het goed willen afsluiten. En beschikbaar zijn als ze ergens nood aan hebben. Ze hebben wel een warm nest, het gaan nu twee warme nesten worden.
